class culture” he suggested, “the m

class culture” he suggested, “the more surely does it appear that the core is a sense of the personal, the concrete, the local.” Like Williams, Hoggart appears firmly rooted in the closely knit neighbourhoods of his upbringing. All that is good about working-class culture is encapsulated in snug family living rooms with open fires and overloaded mantelpieces. Everyone knows one another, shopkeepers are polite, people help their neighbors when it snows. The watchwords here are family, community, place, and tradition.
Unless he gets a council house, a working-class man is likely to live in his own local area, perhaps even in the house he “got the keys for” the night before his wedding, all his life. He has little call to move on if he is a general labourer, and perhaps hardly more if he is skilled, since his skill is likely to be in a trade for which several nearby works . . . provide vacancies. . . . He is more likely to change his place to work than his place of living; he belongs to a district more than to one works. Working-class life, in Hoggart’s eyes, is determinedly local. Movement, when it occurs, is over a small distance and repeated as part of a routine of home, work, and the pub. T. S. Eliot would be assured that these people were staying where they were as “the speed and extent of his travel” were little changed from thirty years earlier. “The car has not reduced distance for him: the trains are no faster than they were three quarters of a century ago.” In short, the working-class person undertook “very little travel except within a mile or two.”
Hoggart’s nostalgic vision of working-class culture in northern England revolved around home and place, with travel only occurring for the occasional funeral, wedding, or trip to the seaside. This vision is underlined by Hoggart’s metaphorical loathing of the bandwagon of the new “mass culture” with its “wagon loaded with its barbarians in wonderland” which “moves irresistibly forward” simply for “forwardness’s sake.” Opposed to the snug living room of working-class culture with its glorious profusion of knickknacks is the glitzy, shallow temptation of popular music, magazines, and cheap novels. While the old working-class culture is symbolized by the coziness of the pub, the new bandwagon is symbolized by the “milk bar” with its “glaring showiness” and “odour of boiled milk” in which customers live a “myth world” taken to be American consisting of slicked-back hair and endless milkshakes. But Hoggart is still hopeful about the survival of a full and rich working class culture. Tradition is also threatened by progressivism and the forward march of science, which is marked by “obsessive speed” which might end up putting us into a “speedwobble.” Progress, to Hoggart, is a word that encapsulates the various threats to the world of home and neighborhood. Progress replaces local pubs with American milk bars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั้นวัฒนธรรม"เขาบอก "ยิ่งนอนไม่มันปรากฏว่า หลักคือ ความรู้สึกของบุคคล คอนกรีต ท้องถิ่น" เช่นวิลเลียมส์ Hoggart ปรากฏฝังรากอย่างมั่นคงในย่านถักอย่างใกล้ชิดของการอบรมของเขา สิ่งที่ดีเกี่ยวกับวัฒนธรรมชนชั้นแรงงานนึ้ในห้องนั่งเล่นสำหรับครอบครัวสนิทกับเปิดไฟ และโอเวอร์โหลด mantelpieces ทุกคนรู้กัน เสมอสุภาพ คนช่วยเพื่อนบ้านของพวกเขาเมื่อมันหิมะ คุณภาพที่นี่มีครอบครัว ชุมชน สถานที่ และประเพณีเว้นแต่เขาได้รับการรัฐสภา คนชนชั้นแรงงานมีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่ท้องถิ่นของตัวเอง บางทีแม้แต่ในบ้านที่เขา "ได้คีย์สำหรับ" คืนก่อนแต่งงาน ชีวิตของเขา เขามีสายเล็ก ๆ ผ่านไปถ้าเขาเป็นกรรมกรที่ทั่วไป และบางทีแทบไม่เพิ่มเติมว่าเขามีความชำนาญ ทักษะของเขาที่เป็นแนวโน้มในการค้า ซึ่งทำงานใกล้เคียงหลาย...มีตำแหน่งงานว่าง. ... เขามีแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของเขาทำงานมากกว่าของชีวิต เขาเป็นสมาชิกเขตมากกว่าการทำงานหนึ่ง ชีวิตคนทำงาน ในสายตาของ Hoggart อยู่ภายในไอดีลวัน การเคลื่อนไหว เมื่อมันเกิดขึ้น อยู่ในระยะเล็ก และซ้ำเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำบ้าน ทำงาน และผับ T. S. Eliot จะมั่นใจได้ว่า คนเหล่านี้ก็อยู่ที่พวกเขาก็เป็น "ความเร็วและขอบเขตของการเดินทางของเขา" ถูกเปลี่ยนเล็กน้อยจากสามสิบปีก่อนหน้านี้ "รถมีลดระยะเขา: รถไฟจะไม่เร็วกว่าพวกเขาสามในสี่ของศตวรรษที่ผ่านมา" ในระยะสั้น undertook คนชนชั้นแรงงาน "ท่องเที่ยวน้อยมากยกเว้นภายในไมล์" หรือสองวิสัยทัศน์ของ Hoggart อวบของวัฒนธรรมชนชั้นแรงงานในอังกฤษสิทธิรอบบ้านและสถานที่ กับท่องเที่ยวที่เกิดขึ้นเพียง ครั้งคราวศพ แต่งงาน หรือเดินทางไปชายทะเล วิสัยทัศน์นี้ขีดเส้นใต้ โดยแชมป์เชิงเปรียบเทียบของ Hoggart ของ bandwagon ของใหม่ "มวลวัฒนธรรม" ด้วยการ "เกวียนเต็มไปด้วยความป่าเถื่อนในดินแดนมหัศจรรย์" ซึ่ง "เคลื่อนที่ไปข้างหน้างดงามเกินห้ามใจ" เพื่อ "สาเกของ forwardness" ตรงข้ามกับห้องนั่งเล่นสบายของชนชั้นแรงงานวัฒนธรรมพร้อมมโนหรรุ่งโรจน์ของกระจุกกระจิกเป็นสิ่งล่อใจอาจ ตื้นเพลงยอดนิยม นิตยสาร และนิยายราคาถูก ในขณะที่ชนชั้นแรงงานวัฒนธรรมเก่าคือสัญลักษณ์จริง ๆ แต่ผับ bandwagon ใหม่คือสัญลักษณ์ของ "บาร์นม" ด้วย "แจ๋ showiness" และ "กลิ่นนมต้ม" ที่ลูกค้าอาศัยอยู่ใน "ตำนานโลก" นำจะ ประกอบด้วยผมกลับมาหนาและมิลค์โคตรอเมริกัน แต่ Hoggart ยังคงความหวังเกี่ยวกับความอยู่รอดของวัฒนธรรมชั้นแรงงานฉบับสมบูรณ์ และอุดมไปด้วย ประเพณียังถูกคุกคาม โดย progressivism และมีนาคมไปข้างหน้าของวิทยาศาสตร์ ซึ่งถูกทำเครื่องหมาย ด้วย "ความเร็ว" ซึ่งอาจจะทำให้เราเข้าสู่การ "speedwobble" ความก้าวหน้า Hoggart เป็นคำที่ encapsulates ภัยคุกคามต่าง ๆ ในโลกของบ้านและย่าน ความคืบหน้าแทนผับท้องถิ่น ด้วยบาร์นมอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมคลาส "เขาบอก" มากขึ้นก็ไม่มันปรากฏว่าหลักคือความรู้สึกของส่วนบุคคลคอนกรีตท้องถิ่น. "เช่นเดียวกับวิลเลียมส์ Hoggart ปรากฏฝังรากหยั่งลึกในละแวกใกล้เคียงที่ถักอย่างใกล้ชิดของการศึกษาของเขา ทุกสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีเกี่ยวกับวัฒนธรรมการทำงานระดับจะห่อหุ้มในห้องพักสำหรับครอบครัวที่อาศัยอยู่สบายด้วยการเปิดไฟและ mantelpieces มากเกินไป ทุกคนรู้ว่าอีกคนหนึ่งที่เจ้าของร้านมีความสุภาพคนช่วยเพื่อนบ้านของพวกเขาเมื่อหิมะตก watchwords ที่นี่มีครอบครัวชุมชนสถานที่และประเพณี.
เว้นแต่เขาจะได้รับบ้านสภาเป็นคนชนชั้นแรงงานมีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่ท้องถิ่นของตัวเองบางทีแม้แต่ในบ้านของเขา "มีปุ่มสำหรับ" คืนก่อน งานแต่งงานของเขาตลอดชีวิตของเขา เขามีโทรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะย้ายไปอยู่กับว่าเขาเป็นผู้ใช้แรงงานทั่วไปและบางทีแทบจะมากขึ้นถ้าเขาเป็นคนที่มีทักษะความสามารถของเขานับตั้งแต่มีแนวโน้มที่จะอยู่ในการค้าที่หลายงานอยู่บริเวณใกล้เคียง . . ให้ตำแหน่งงานว่าง . . . เขามีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนสถานที่ของเขาในการทำงานมากกว่าสถานที่ของเขาในการดำรงชีวิต; เขาเป็นอำเภอขึ้นกว่าให้เป็นหนึ่งในผลงาน ชีวิตการทำงานระดับในสายตาของ Hoggart เป็นท้องถิ่นแน่วแน่ การเคลื่อนไหวเมื่อมันเกิดขึ้นเป็นในระยะทางขนาดเล็กและทำซ้ำเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของบ้านที่ทำงานและผับ ทีจะมั่นใจได้ว่าคนเหล่านี้กำลังพักอยู่ที่พวกเขาเป็น "ความเร็วและขอบเขตของการเดินทางของเขา" มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ จากสามสิบปีก่อนหน้านี้ "รถยังไม่ได้ลดลงระยะทางสำหรับเขา:. รถไฟจะไม่ได้เร็วขึ้นกว่าที่พวกเขาสามในสี่ของศตวรรษที่ผ่านมา" ในระยะสั้นที่คนทำงานระดับทัศนะ "การท่องเที่ยวน้อยมากยกเว้นภายในหนึ่งหรือสองไมล์."
วิสัยทัศน์คิดถึง Hoggart ของ ของวัฒนธรรมการทำงานระดับในภาคเหนือของประเทศอังกฤษโคจรรอบบ้านและสถานที่กับการเดินทางที่เกิดขึ้นเฉพาะสำหรับงานศพเป็นครั้งคราวที่จัดงานแต่งงานหรือการเดินทางไปริมทะเล วิสัยทัศน์นี้จะขีดเส้นใต้โดยความเกลียดชังเปรียบเทียบ Hoggart ของ bandwagon ของใหม่ "วัฒนธรรมมวลชน" กับ "รถบรรทุกเต็มไปด้วยป่าเถื่อนในดินแดนมหัศจรรย์" ซึ่ง "การเคลื่อนไหวต่อต้านไม่ได้ไปข้างหน้า" ก็สำหรับ "เห็นแก่ความอาจหาญของ." ตรงข้ามกับห้องนั่งเล่นสบายของการทำงาน วัฒนธรรม -class กับความฟุ่มเฟือยรุ่งโรจน์ของ knickknacks เป็น glitzy ล่อตื้นของเพลงยอดนิยมนิตยสารและนิยายราคาถูก ในขณะที่วัฒนธรรมการทำงานระดับเดิมคือสัญลักษณ์ของความผาสุกของผับที่ bandwagon ใหม่เป็นสัญลักษณ์โดย "บาร์นม" ด้วย "แจ๋ showiness" และ "กลิ่นของนมต้ม" ที่ลูกค้ามีชีวิตอยู่ "โลกตำนาน" นำ จะเป็นชาวอเมริกันซึ่งประกอบด้วยหวีผมกลับและมิลค์เชไม่มีที่สิ้นสุด แต่ Hoggart ยังคงเป็นความหวังเกี่ยวกับความอยู่รอดของวัฒนธรรมการเรียนการทำงานเต็มรูปแบบและอุดมไปด้วย ประเพณีนี้ยังถูกคุกคามโดย progressivism และเดินขบวนไปข้างหน้าของวิทยาศาสตร์ซึ่งถูกทำเครื่องหมายด้วยความเร็ว "ครอบงำ" ซึ่งอาจจบลงด้วยการวางเราไปสู่ "speedwobble." ความคืบหน้าในการ Hoggart เป็นคำที่ห่อหุ้มภัยคุกคามต่าง ๆ เข้าสู่โลกของการ บ้านและพื้นที่ใกล้เคียง ความคืบหน้าแทนที่ผับในท้องถิ่นที่มีบาร์นมอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรม " คลาสเขาแนะนำ " มากขึ้นก็ไม่ได้ปรากฏที่หลักคือความรู้สึกของบุคคล , คอนกรีต , ท้องถิ่น " เช่น วิลเลี่ยม hoggart ปรากฏฝังแน่นในอย่างใกล้ชิดถักละแวกใกล้เคียงของครอบครัวของเขา สิ่งที่ดีเกี่ยวกับวัฒนธรรมของชนชั้นกรรมกรจะห่อหุ้มในครอบครัวสบายห้องรับแขกไฟเปิดและเพียบ mantelpieces . ทุกคนรู้จักกัน เจ้าของร้านก็สุภาพ คนช่วยเพื่อนบ้านเมื่อหิมะตก ที่ watchwords ที่นี่เป็นครอบครัว , ชุมชน , สถานที่ , และประเพณีจนกว่าเขาจะได้สภาบ้านชายชนชั้นกรรมกรมีแนวโน้มที่จะอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง บางทีแม้แต่ในบ้านเขามีปุ่ม " คืนก่อนแต่งงานของเขาทุกชีวิตของเขา เขาได้โทรไป ถ้าเค้าเป็นกรรมกรทั่วไป และบางทีแทบจะมากขึ้นถ้าเขามีทักษะ เพราะทักษะของเขามีโอกาสที่จะได้รับในการค้า ซึ่งหลายๆ งานที่ใกล้เคียง . . . . . . . มีที่ว่างอยู่ . . . . . . . เขามีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนสถานที่ของเขาทำงานมากกว่าสถานที่ของชีวิตของเขา เขาเป็นของตำบลมากกว่าทำงานคนเดียว ชนชั้นทำงาน ชีวิต ในสายตาของ hoggart , เขม้นขะมักท้องถิ่น การเคลื่อนไหว , เมื่อมันเกิดขึ้น แล้วระยะทางขนาดเล็กและซ้ำเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรของบ้าน การทำงาน และผับ ที เอส อีเลียต จะมั่นใจได้ว่าคนเหล่านี้อยู่ที่พวกเขาเป็น " ความเร็วและขอบเขตของการเดินทางของเขา " เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากปีก่อนหน้านี้ " รถยังไม่ลดระยะทางให้เขา : รถไฟจะไม่เร็วกว่าพวกเขาสามไตรมาสของศตวรรษที่ผ่านมา ในสั้น บุคคลชนชั้นกรรมกร " น้อยมาก ยกเว้นเข้าเดินทางภายในหนึ่งหรือสองไมล์ .hoggart ของความคิดถึงวิสัยทัศน์ของวัฒนธรรมชนชั้นกรรมกรในอังกฤษตอนเหนือโคจรรอบบ้าน และสถานที่ ด้วยการเดินทางเพียงเกิดขึ้นตอนงานศพ งานแต่งงาน หรือเดินทางไปริมทะเล นิมิตนี้เป็นขีดเส้นใต้โดย hoggart เป็นคำอุปมาความชิงชังของ bandwagon ใหม่ " มวลวัฒนธรรม " กับ " รถโหลดกับของอนารยชนในแดนมหัศจรรย์ " ซึ่ง " ย้ายไปข้างหน้าอย่าง " ผู้เล่นกองหน้า " เพียงเพราะ " ตรงข้ามกับครือ ห้องรับแขก วัฒนธรรมของชนชั้นกรรมกรกับไสวรุ่งโรจน์ของ knickknacks เป็น Glitzy ตื้น สิ่งล่อใจของเพลงยอดนิยม นิตยสาร สารคดี และนวนิยาย ราคาถูก ในขณะที่วัฒนธรรมชนชั้นกรรมกรเก่าเป็นสัญลักษณ์โดยความผาสุกของผับ , bandwagon ใหม่มีสัญลักษณ์ " นมบาร์ " กับ " แจ๋ความโอ้อวด " และ " กลิ่นต้มนม " ซึ่งลูกค้าอยู่เป็นนาน " โลก " ถ่ายเป็นอเมริกันประกอบด้วย slicked กลับผม และเจ็ดชั่วโคตร มิลค์เชค แต่ hoggart ยังคงมีความหวังเกี่ยวกับการอยู่รอดของเต็ม และ รวย ทำงานชั้นวัฒนธรรม ประเพณีก็ถูกคุกคามโดย Progressivism และมีนาคมไปข้างหน้าของวิทยาศาสตร์ ซึ่งจะมีเครื่องหมาย " หมกมุ่น " Speed ซึ่งอาจจะทำให้เราเป็น " speedwobble " ความคืบหน้าการ hoggart , เป็นคำที่ห่อหุ้มภัยคุกคามต่าง ๆ ไปยังโลกของบ้านและเพื่อนบ้าน ความคืบหน้าแทนที่ผับท้องถิ่นกับราวนมอเมริกัน