Environmental factors also played a

Environmental factors also played a key role in shaping the genocide. Rwanda, is a small country whose population increased from 1 887 000 in 1948 to more than 7 500 000 in 1992 (IRIN 2002). Such a high population within a small land area makes it one of the most densely populated countries in Africa (IRIN 2002). Population densities range between 310 (UNDP 2003:3) to 410 (Pan African News Agency 2000) inhabitants per square kilometre. There is no doubt that Rwanda’s overpopulation and poverty problems somehow lay at the heart of increasing ethnic tensions. As the population grew and sub-divisions amongst family members increased, the amount of available land for subsistence purposes decreased drastically, leaving many landless and unemployed. As a result, people were easily encouraged by political leaders to kill the Tutsis so that they could take possession of their land (African Rights 1995:6). African Rights (1995:6) state that ‘the men who planned and implemented the genocide, called upon the population to loot the property of Tutsis, the people marked out for extinction as a principal strategy for encouraging mass participation in the slaughter’. Land, therefore, became an object of lasting conflict not only in Rwanda but also in other African countries (Robbins and Robbins 2003:73). This manipulation by the Habyarimana regime through its policies is clearly evident in Boudreaux’s (2009) article on ‘Land Conflict and Genocide in Rwanda’ as discussed below.
Boudreaux’s (2009:85) critical review of Diamond’s (2005) book ‘Collapse’ in her article provides some useful insights on why Rwanda is not ‘a modern day Malthusian Crisis’. Diamond, she contends, did not consider the reasons for Rwandans being tied to their land. These are:
Lack of a formal market that would allow people to sell land and move to more urbanised areas, government policies that limited the movement of citizens from the countryside to urban centres, tightly controlled markets that limited entrepreneurial opportunities for people who might wish to leave farms, and a general pro-rural ideology imposed by the pre-genocide Habyarimana government (Boudreaux 2009:85).
She further contends that land conflict was not the primary impetus for violence and genocide, but that government policies limiting land sales, freedom of movement and labour opportunities as well as non-use of family planning and mismanagement of conflicts in a peaceful way were factors that led to the discontent of people in the country (Boudreaux 2009:85).
The problem of small land is certainly not enough to explain the atrocities which took place in Rwanda. Countries such as Belgium and Swaziland are as small as Rwanda, but they never experienced genocide. Thus poverty, overpopulation and unemployment are not the determinant causes of the genocide in Rwanda but are among factors which facilitated the recruitment of militias among young people, who had nothing to lose, just before 1994 (Semelin 2005:26–30). According to African Rights (1995:6), a superficial analysis of the genocide would blame poverty, overpopulation, the environmental and economic crisis for the tensions which led to the killings. They also contend that possible reasons lie within the socio-political structures that manipulated people from sources of resentment and despair to commit acts of violence (African Rights 1995:6). Briefly, the roots of the Rwandan genocide lie in the country’s colonial legacy, misunderstanding of democracy and other indirect factors such as the workingof the world market, massive poverty, class divisions within the Rwandan society, and the cynical indifference of the Western ruling classes (Melvern 2000:11–12).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยสิ่งแวดล้อมยังเล่นบทบาทสำคัญในการกำหนดทิศการพันธุฆาต รวันดาเป็นประเทศเล็ก ๆ ที่มีประชากรเพิ่มขึ้นจาก 1 887 000 ในค.ศ. 1948 มากกว่า 7 500 000 ในปี 1992 (IRIN 2002) ประชากรดังกล่าวสูงภายในพื้นที่ขนาดเล็กทำให้หนึ่งในประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดไปในแอฟริกา (IRIN 2002) ช่วงความหนาแน่นประชากรระหว่าง 310 (UNDP 2003:3) เพื่อ 410 (แพนแอฟริกาสำนักข่าว 2000) คน/ตารางกิโลเมตร มี overpopulation รวันดาที่เป็นข้อสงสัย และปัญหาความยากจนอย่างใดวางหัวใจของการเพิ่มความตึงเครียดทางชาติพันธุ์ การเติบโตของประชากร และส่วนย่อยท่ามกลางสมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้น จำนวนที่ดินว่างประสงค์ชีพลดลงอย่างรวดเร็ว ออกหลาย landless และคนตกงาน ดัง คนได้ง่าย ๆ ขอแนะนำ โดยผู้นำทางการเมืองฆ่า Tutsis เพื่อให้สามารถใช้ครอบครองที่ดิน (สิทธิแอฟริกา 1995:6) รัฐสิทธิ์แอฟริกา (1995:6) ที่ 'คนที่วางแผน และดำเนินการพันธุฆาต เรียกประชากรการ loot ของ Tutsis คนที่ทำเครื่องหมายออกการสูญพันธุ์เป็นกลยุทธ์หลักสำหรับการนิมิตโดยรวมฆ่า' ที่ดิน ดังนั้น กลายเป็นความขัดแย้งในรวันดาในประเทศแอฟริกาแต่ยังไม่ยาวนาน (ร็อบบินส์และร็อบบินส์ 2003:73) นี้จัดการ โดยระบอบ Habyarimana ผ่านนโยบายชัดเจนเห็นได้ชัดในบทความ (2009) ของ Boudreaux 'ความขัดแย้งที่ดินและพันธุฆาตในรวันดา' ตามที่อธิบายไว้ด้านล่างได้Boudreaux ของ (2009:85) ตรวจทานที่สำคัญของเพชร (2005) จอง 'ยุบ' ในบทความของเธอให้บางข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับทำไมรวันดาไม่ 'สมัยวิกฤติ Malthusian' เพชร เธอ contends ได้พิจารณาสาเหตุของ Rwandans ที่ถูกเชื่อมโยงกับแผ่นดินของเขา ได้แก่:ขาดตลาดอย่างเป็นทางการที่จะให้ผู้ขายที่ดิน และไปเพิ่มเติม พื้นที่ urbanised นโยบายของรัฐบาลที่จำกัดการเคลื่อนไหวของประชาชนจากชนบทสู่ศูนย์กลางเมือง ตลาดจำกัดกิจการโอกาสสำหรับคนที่อาจต้องออกจากฟาร์ม และอุดมการณ์ pro ชนบททั่วไปที่กำหนด โดยรัฐบาล Habyarimana พันธุฆาตก่อน (Boudreaux 2009:85) ที่ควบคุมอย่างเข้มงวดเธอเพิ่มเติม contends ที่ ขัดแย้งที่ดินไม่แรงผลักดันหลักในความรุนแรงและการพันธุฆาต แต่ว่า นโยบายของรัฐบาลที่จำกัดการขายที่ดิน เสรีภาพในการเคลื่อนไหวและแรงงานโอกาสและ mismanagement ของความขัดแย้งในทางสันติวิธีและไม่ใช้ของการวางแผนครอบครัวได้ปัจจัยที่นำไปไม่พอใจของคนในประเทศ (Boudreaux 2009:85)ปัญหาที่ดินเล็กได้แน่นอนไม่เพียงพอที่จะอธิบายในยามสงครามที่เกิดขึ้นในรวันดา ประเทศเบลเยียมและประเทศสวาซิแลนด์มีขนาดเล็กที่รวันดา แต่พวกเขาไม่เคยพบพันธุฆาต ดังนั้นความยากจน overpopulation และว่างงานไม่สาเหตุดีเทอร์มิแนนต์ของพันธุฆาตในรวันดา แต่มีปัจจัยที่อำนวยความสะดวกการสรรหาบุคลากรของหนุนระหว่างผู้เยาว์ ไม่มีอะไรสูญเสีย ก่อนปี 1994 (Semelin 2005:26 – 30) ตามสิทธิแอฟริกา (1995:6), วิเคราะห์ผิวเผินของพันธุฆาตจะตำหนิความยากจน overpopulation วิกฤตสิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจสำหรับความตึงเครียดซึ่งนำไปสู่การฆาตกรรม พวกเขายังแข่งได้เหตุผลอยู่ภายในโครงสร้างการเมืองที่จัดการคนจากแหล่งที่มาของแค้นใจ และสิ้นหวังกระทำกระทำความรุนแรง (แอฟริกาสิทธิ์ 1995:6) สั้น ๆ รากของรวันดาอยู่ในประเทศอาณานิคมเข้าใจผิดแบบดั้งเดิม ประชาธิปไตย และอื่น ๆ ทางอ้อมปัจจัยเช่น workingof ตลาดโลก ความยากจนขนาดใหญ่ ส่วนชั้นภายในสังคม Rwandan และท่านลลดของชนตะวันตกชั้น (Melvern 2000:11 – 12)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในการสร้างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ รวันดาเป็นประเทศเล็ก ๆ ที่มีประชากรเพิ่มขึ้นจาก 1 887 000 ในปี 1948 จะเพิ่มขึ้นกว่า 7 500 000 ในปี 1992 (IRIN 2002) ดังกล่าวของประชากรสูงภายในพื้นที่ขนาดเล็กทำให้มันเป็นหนึ่งในประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในทวีปแอฟริกา (IRIN 2002) ความหนาแน่นของประชากรในช่วงระหว่าง 310 (UNDP 2003: 3) 410 (แพนแอฟริกันสำนักข่าว 2000) ที่อาศัยอยู่ต่อตารางกิโลเมตร มีข้อสงสัยว่าการล่ารวันดาและปัญหาความยากจนอย่างใดวางที่เป็นหัวใจของการเพิ่มความตึงเครียดไม่เป็น ในขณะที่ประชากรเพิ่มขึ้นและหน่วยงานย่อยในหมู่สมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้นจำนวนที่ดินที่มีอยู่เพื่อวัตถุประสงค์ในการดำรงชีวิตลดลงอย่างเห็นได้ชัดออกไร้ที่ดินจำนวนมากและว่างงาน เป็นผลให้คนที่ได้รับการสนับสนุนได้อย่างง่ายดายโดยผู้นำทางการเมืองที่จะฆ่า Tutsis เพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าครอบครองที่ดินของพวกเขา (Rights แอฟริกัน 1995: 6) สิทธิมนุษยชนแอฟริกัน (1995: 6) รัฐว่าคนที่มีการวางแผนและดำเนินการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เรียกว่าเมื่อประชากรที่จะขโมยทรัพย์สินของ Tutsis คนที่มีเครื่องหมายออกสำหรับการสูญเสียเป็นกลยุทธ์หลักในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของมวลในการฆ่า ' ที่ดินจึงกลายเป็นวัตถุของความขัดแย้งที่ยั่งยืนไม่เพียง แต่ในประเทศรวันดา แต่ยังอยู่ในประเทศแอฟริกาอื่น ๆ (ร็อบบินส์และร็อบบินส์ 2003: 73) การจัดการนี้โดยระบอบ Habyarimana ผ่านนโยบายจะเห็นได้อย่างชัดเจนใน Boudreaux ของ (2009) บทความเกี่ยวกับ 'ความขัดแย้งที่ดินและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา' ตามที่กล่าวไว้ข้างล่างนี้.
Boudreaux ของ (2009: 85) รีวิวที่สำคัญของเพชร (2005) หนังสือ 'ยุบ' ในตัวเธอ บทความให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีประโยชน์บางอย่างในรวันดาทำไมไม่เป็น 'วันที่ทันสมัยวิกฤตมัลธัส' เพชรเธอเชื่อไม่ได้พิจารณาสาเหตุของการ Rwandans ถูกผูกติดอยู่กับที่ดินของพวกเขา เหล่านี้คือ:
การขาดการตลาดอย่างเป็นทางการที่จะช่วยให้คนที่จะขายที่ดินและย้ายไปยังพื้นที่ที่มีลักษณะเพิ่มเติมนโยบายของรัฐบาลที่ จำกัด การเคลื่อนไหวของประชาชนจากชนบทไปยังศูนย์เมืองตลาดควบคุมอย่างแน่นหนาที่ จำกัด โอกาสของผู้ประกอบการสำหรับผู้ที่อาจต้องการ ออกจากฟาร์มและอุดมการณ์โปรชนบททั่วไปที่กำหนดโดยรัฐบาล Habyarimana ก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (Boudreaux 2009: 85).
เธอต่อไปเชื่อว่าความขัดแย้งที่ดินไม่ได้เป็นแรงผลักดันหลักสำหรับความรุนแรงและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ แต่ที่นโยบายของรัฐบาล จำกัด การขายที่ดินเสรีภาพ ของการเคลื่อนไหวและโอกาสแรงงานเช่นเดียวกับที่ไม่ได้ใช้ในการวางแผนครอบครัวและการปรับตัวของความขัดแย้งในทางที่เงียบสงบเป็นปัจจัยที่นำไปสู่ความไม่พอใจของคนในประเทศ (Boudreaux 2009: 85).
ปัญหาที่ดินขนาดเล็กอย่างแน่นอนไม่เพียงพอ ที่จะอธิบายถึงความโหดร้ายที่เกิดขึ้นในประเทศรวันดา ประเทศเช่นเบลเยี่ยมและสวาซิแลนด์มีขนาดเล็กเป็นรวันดา แต่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ดังนั้นความยากจนการล่าและการว่างงานไม่ได้เป็นสาเหตุปัจจัยของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา แต่เป็นหนึ่งในปัจจัยที่อำนวยความสะดวกในการรับสมัครของกลุ่มติดอาวุธในหมู่คนหนุ่มสาวที่ไม่มีอะไรจะเสียก่อน 1994 (Semelin 2005: 26-30) ตามสิทธิของแอฟริกัน (1995: 6) การวิเคราะห์ตื้น ๆ ของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จะตำหนิความยากจนล้นวิกฤตสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจสำหรับความตึงเครียดซึ่งนำไปสู่การฆาตกรรม พวกเขายังยืนยันว่าเหตุผลที่เป็นไปอยู่ภายในโครงสร้างทางสังคมและการเมืองที่จัดการคนที่มาจากแหล่งที่มาของความไม่พอใจและความสิ้นหวังที่จะกระทำการกระทำความรุนแรง (Rights แอฟริกัน 1995: 6) สั้น ๆ , รากของโกหกการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาในมรดกอาณานิคมของประเทศ, ความเข้าใจผิดของการปกครองระบอบประชาธิปไตยและปัจจัยทางอ้อมอื่น ๆ เช่น workingof ตลาดโลกความยากจนขนาดใหญ่ระดับดิวิชั่นในสังคมรวันดาและไม่แยแสเหยียดหยามของชนชั้นปกครองตะวันตก ( Melvern 2000: 11-12)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมยังมีบทบาทสำคัญในการสร้างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ รวันดาเป็นประเทศเล็กๆ ที่มีประชากรเพิ่มขึ้นจาก 1 888 000 ใน 2491 กว่า 7 , 500 , 000 ใน 2535 ( IRIN 2002 ) ที่สูง เช่น ประชากรในพื้นที่ขนาดเล็กที่ทำให้มันเป็นหนึ่งในประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในแอฟริกา ( IRIN 2002 ) ช่วงระหว่างความหนาแน่นประชากร 310 ( UNDP 2003 :3 ) 410 ( แพนแอฟริกันสำนักข่าว 2000 ) คนต่อตารางกิโลเมตร . มีข้อสงสัยว่าปัญหาความยากจนและรวันดา คือมีคนมากไปก็วางที่เป็นหัวใจของการเพิ่มความตึงเครียดทางชาติพันธุ์ . เป็นประชากรที่เติบโตและย่อยหน่วยงานในหมู่สมาชิกครอบครัวเพิ่มขึ้น ปริมาณของที่ดินเพื่อยังชีพ ลดลงอย่างมากจากหลายคนไม่มีที่ดินเป็นของตนเองและผู้ว่างงานเป็นผลให้ผู้คนได้อย่างง่ายดายสนับสนุนโดยผู้นำทางการเมืองฆ่าทุตซี่เพื่อที่พวกเขาจะได้ยึดครองแผ่นดินแอฟริกา ( สิทธิ 1995:6 ) สิทธิมนุษยชนในแอฟริกา ( 1995:6 ) ระบุว่า ' ชายผู้วางแผนและดำเนินการ การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เรียกว่าเมื่อประชากรที่จะปล้นสะดมทรัพย์สินของทุตซี่ ,คนเครื่องหมายจากการสูญพันธุ์เป็นกลยุทธ์หลักเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของมวลชนในการฆ่า ' ที่ดิน จึงกลายเป็นวัตถุที่ยั่งยืนไม่เพียง แต่ในรวันดา แต่ยังมีความขัดแย้งในประเทศแอฟริกาอื่น ๆ ( Robbins ร็อบบินส์ 2003:73 )นี้จัดการโดย habyarimana การปกครองผ่านนโยบายชัดเจนใน boudreaux ( 2552 ) บทความเกี่ยวกับที่ดินและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา ' ความขัดแย้ง ' ตามที่กล่าวไว้ด้านล่าง .
boudreaux ( 2009:85 ) การทบทวนของเพชร ( 2005 ) หนังสือ ' ยุบ ' ในบทความของเธอมีบางข้อมูลเชิงลึกที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับทำไมรวันดาไม่’ ทฤษฎีที่ว่าประชากรโลกเพิ่มขึ้นรวดเร็วมากกว่าปริมาณอาหารสมัยใหม่วิกฤต ' เธอต่อสู้กับเพชร ,ไม่ได้พิจารณาเหตุผลสำหรับรวันดาถูกผูกติดกับที่ดินของพวกเขา เหล่านี้คือ :
ขาดทางการตลาดที่จะช่วยให้คนเพื่อจะได้ขายที่ดินและย้ายไปยังพื้นที่เพิ่มเติม urbanised นโยบายของรัฐบาลที่ จำกัด การเคลื่อนไหวของประชาชนจากชนบทเพื่อศูนย์ชุมชนแน่นควบคุมตลาดที่ จำกัด เป็นผู้ประกอบการ โอกาสสำหรับผู้ที่อาจต้องการที่จะออกจากฟาร์มและอุดมการณ์ที่กำหนดโดยทั่วไป Pro ชนบทก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ habyarimana รัฐบาล ( boudreaux 2009:85 ) .
เธอเพิ่มเติม เชื่อว่าความขัดแย้งที่ดินไม่ได้เป็นแรงผลักดันหลักสำหรับความรุนแรงและการทำลายล้าง แต่นโยบายของรัฐบาลที่จำกัดการขายที่ดินเสรีภาพในการเคลื่อนไหว และแรงงาน ตลอดจนใช้โอกาสไม่การวางแผนครอบครัวและการปรับตัวของความขัดแย้งในทางสันติเป็นปัจจัยที่นำไปสู่ความไม่พอใจของประชาชนในประเทศ ( boudreaux 2009:85 ) .
ปัญหาที่ดินมีขนาดเล็ก ไม่เพียงพอที่จะอธิบายอย่างที่เอาสถานที่ในรวันดา ประเทศ เช่น เบลเยี่ยม และ สวาซิแลนด์ มีขนาดเล็กเท่ารวันดาแต่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ดังนั้น ปัญหาความยากจน และการว่างงาน มีคนมากไปไม่ได้ สาเหตุหนึ่งของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา แต่ระหว่างปัจจัยที่ช่วยจัดหา militias ในหมู่คนหนุ่มสาว ที่ไม่มีอะไรจะเสีย ก่อน ปี 2537 ( semelin 2005:26 ( 30 ) ตามสิทธิของแอฟริกา ( 1995:6 ) , การวิเคราะห์ผิวเผินของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จะโทษความจนมีคนมากไป วิกฤตสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจเพื่อความตึงเครียดซึ่งนำไปสู่การฆาตกรรม พวกเขายังยืนยันว่าเหตุผลที่เป็นไปได้อยู่ภายในโครงสร้างสังคมการเมือง ที่ได้รับจากแหล่งที่มาของความแค้นและสิ้นหวังที่จะก่อความรุนแรง ( แอฟริกาสิทธิ 1995:6 ) สั้น ๆ , รากของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดาโกหกในประเทศของมรดกอาณานิคมความเข้าใจผิดของประชาธิปไตยและปัจจัยทางอ้อมอื่นๆ เช่น workingof ตลาดโลกมหาศาลความยากจน ระดับหน่วยงานในสังคมรวันดา และเหยียดหยามความเฉยเมยของชนชั้นปกครองตะวันตก ( 2000:11 เมลเวิร์น ( 12 ) .