Plato, (born 428/427 bce, Athens, G

Plato, (born 428/427 bce, Athens, Greece—died 348/347, Athens), ancient Greek philosopher, student of Socrates (c. 470–399 bce), teacher of Aristotle (384–322 bce), and founder of the Academy, best known as the author of philosophical works of unparalleled influence.

Building on the demonstration by Socrates that those regarded as experts in ethical matters did not have the understanding necessary for a good human life, Plato introduced the idea that their mistakes were due to their not engaging properly with a class of entities he called forms, chief examples of which were Justice, Beauty, and Equality. Whereas other thinkers—and Plato himself in certain passages—used the term without any precise technical force, Plato in the course of his career came to devote specialized attention to these entities. As he conceived them, they were accessible not to the senses but to the mind alone, and they were the most important constituents of reality, underlying the existence of the sensible world and giving it what intelligibility it has. In metaphysics Plato envisioned a systematic, rational treatment of the forms and their interrelations, starting with the most fundamental among them (the Good, or the One); in ethics and moral psychology he developed the view that the good life requires not just a certain kind of knowledge (as Socrates had suggested) but also habituation to healthy emotional responses and therefore harmony between the three parts of the soul (according to Plato, reason, spirit, and appetite). His works also contain discussions in aesthetics, political philosophy, theology, cosmology, epistemology, and the philosophy of language. His school fostered research not just in philosophy narrowly conceived but in a wide range of endeavours that today would be called mathematical or scientific.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลโต, (เกิด 428/427 ปีก่อนคริสต์ศักราช เอเธนส์ กรีซ — ตาย 348/347 เอเธนส์), นักปรัชญากรีกโบราณ นักเรียนของโสกราตีส (c. 470-399 ปีก่อนคริสต์ศักราช), อาจารย์ของอาริสโตเติล (384 – 322 ปีก่อนคริสต์ศักราช), และผู้ก่อตั้งสถาบัน รู้จักกันดีในฐานะผู้สร้างผลงานปรัชญามีอิทธิพลที่ระบุอาคารสาธิตโดยโสกราตีสที่ผู้ถือเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องจริยธรรมไม่มีความเข้าใจที่จำเป็นสำหรับชีวิตมนุษย์ดี เพลโตนำความคิดที่ผิดพลาดของตนเนื่องจากตนไม่เสน่ห์อย่างเหมาะสมกับชั้นเรียนของเอนทิตีเขาเรียกว่าแบบฟอร์ม ตัวอย่างประธานที่มีความยุติธรรม ความงาม และความเสมอภาค ขณะ thinkers อื่น ๆ — และเพลโตเองในบางทางเดินซึ่งใช้คำว่าไม่ มีเทคนิคใด ๆ ชัดเจนบังคับ เพลโตในหลักสูตรของเขามาทำงานเพื่ออุทิศความสนใจเฉพาะเอนทิตีเหล่านี้ ตามที่เขารู้สึกพวกเขา พวกเขาสามารถเข้าถึงได้ไม่ความรู้สึก แต่จิตใจเพียงอย่างเดียว และพวกเขา ถูก constituents สำคัญที่สุดของความเป็นจริง ต้นดำรงอยู่ในโลกที่เหมาะสม และให้มัน intelligibility อะไรมีการ ในอภิปรัชญา เพลโตจินตนาการรักษาระบบ เชือดแบบและ interrelations ของพวกเขา เริ่มต้น ด้วยพื้นฐานที่สุดในหมู่พวกเขา (ดี หรือหนึ่ง); จริยธรรมและคุณธรรมจิตวิทยา เขาพัฒนาในมุมมองที่ดีต้องไม่ใช่แค่บางชนิดของความรู้ (ตามที่เขาแนะนำ) แต่ habituation ตอบสนองทางอารมณ์สุขภาพและความสามัคคีระหว่างส่วนสามของชีวิต (ตามเพลโต เหตุผล จิตวิญญาณ และอาหาร) ผลงานเหล่านี้ยังประกอบด้วยสนทนา ในสุนทรียศาสตร์ ปรัชญาการเมือง ศาสนา จักรวาล ญาณวิทยา ปรัชญาภาษา โรงเรียนของเขาเด็ก ๆ วิจัย ในปรัชญารู้สึกแคบ ๆ ไม่เพียง แต่ ในรายแรก ๆ ที่วันนี้จะเรียกทางวิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์ที่หลากหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลโต (เกิดคริสตศักราช 428/427, เอเธนส์, กรีซเสียชีวิต 348/347, เอเธนส์) นักปรัชญากรีกโบราณนักเรียนของโสกราตีส (ค. 470-399 คริสตศักราช) ครูของอริสโตเติล (384-322 คริสตศักราช) และเป็นผู้ก่อตั้ง สถาบันการศึกษาที่รู้จักกันดีในฐานะนักเขียนผลงานทางปรัชญาของอิทธิพลที่เหนือชั้น. อาคารสาธิตโดยโสกราตีสที่ได้รับการยกย่องผู้ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องจริยธรรมไม่ได้มีความเข้าใจที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ที่ดีเพลโตนำความคิดที่ผิดพลาดของพวกเขาเนื่องจาก เพื่อไม่ให้มีส่วนร่วมของพวกเขาอย่างถูกต้องกับการเรียนของหน่วยงานที่เขาเรียกว่ารูปแบบตัวอย่างหัวหน้าซึ่งเป็นความยุติธรรม, ความงาม, และความเท่าเทียมกัน ในขณะที่นักคิดและอื่น ๆ ของเพลโตตัวเองในบางทางเดินที่ใช้ระยะโดยไม่ต้องบังคับทางเทคนิคใด ๆ ที่แม่นยำของเพลโตในหลักสูตรของอาชีพของเขามาที่จะอุทิศความสนใจเฉพาะกับหน่วยงานเหล่านี้ ขณะที่เขารู้สึกพวกเขาพวกเขาสามารถเข้าถึงได้ถึงความรู้สึกที่อยู่ในใจ แต่เพียงอย่างเดียวและพวกเขาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของความเป็นจริงพื้นฐานการดำรงอยู่ของโลกที่เหมาะสมและให้มันเข้าใจสิ่งที่มันมี เพลโตในอภิธรรมจินตนาการระบบรักษาเหตุผลของรูปแบบและสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มต้นด้วยพื้นฐานที่สุดในหมู่พวกเขา (ดีหรือหนึ่ง); ในจริยธรรมและคุณธรรมจิตวิทยาเขาได้พัฒนามุมมองที่ชีวิตที่ดีต้องไม่ได้เป็นเพียงบางชนิดของความรู้ (ตามโสกราตีสได้แนะนำ) แต่ยังทำให้เกิดความเคยชินในการตอบสนองทางอารมณ์ที่ดีต่อสุขภาพและดังนั้นจึงความสามัคคีระหว่างสามส่วนของจิตวิญญาณ (ตามเพลโตเหตุผล จิตวิญญาณและความอยากอาหาร) ผลงานของเขายังมีการอภิปรายในการศึกษาปรัชญาการเมืองเทววิทยาจักรวาลญาณวิทยาและปรัชญาของภาษา โรงเรียนของเขาสนับสนุนการวิจัยไม่เพียง แต่ในปรัชญาคิดแคบ ๆ แต่ในความหลากหลายของความพยายามที่ว่าวันนี้จะเรียกว่าคณิตศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลโต ( เกิด 428 / 427 ECB , เอเธนส์ , กรีซเสียชีวิต 348 / 347 , Athens ) นักปรัชญาชาวกรีกโบราณ นักศึกษาของโสเครติส ( C . 470 – 399 BCE ) , อาจารย์ของอริสโตเติล ( 384 ) 322 BCE ) และเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนที่ดีที่สุดที่รู้จักกันเป็นผู้เขียนงานทางปรัชญา
อิทธิพลที่เหนือชั้น
อาคารบนสาธิตโดยโสกราตีส ที่ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องจริยธรรม ไม่ได้มีความเข้าใจที่จำเป็นสำหรับชีวิตที่ดีของมนุษย์ พลาโตแนะนำความคิดว่า ความผิดพลาดของพวกเขาเนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมอย่างเหมาะสมกับระดับของหน่วยงานที่เขาเรียกฟอร์ม ตัวอย่างหัวหน้าที่มีความยุติธรรม ความงาม และความเสมอภาคในขณะที่นักคิดคนอื่นเพลโตและตัวเองในบางหัวข้อที่ใช้ระยะ โดยไม่มีการบังคับทางเทคนิคที่ชัดเจน เพลโตในหลักสูตรของอาชีพของเขามาใส่ใจทุ่มเทเฉพาะกับหน่วยงานเหล่านี้ เท่าที่เขารู้สึก พวกเขาได้ ไม่ใช่ความรู้สึกแต่ในใจคนเดียว และเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของความเป็นจริงพื้นฐานการมีอยู่ของโลกที่เหมาะสมและให้มัน เข้าใจมันได้ อภิปรัชญาเพลโตได้คิดอย่างเป็นระบบ การรักษาที่มีเหตุผลของรูปแบบและ interrelations ของพวกเขาเริ่มต้นด้วยพื้นฐานที่สุดในหมู่พวกเขา ( ที่ดีหรือหนึ่ง )ในจริยธรรมและจิตวิทยาศีลธรรมเขาพัฒนามุมมองชีวิตที่ดีต้องไม่เพียงบางชนิดของความรู้ ( Socrates ได้เสนอ ) แต่ยังคุ้นเคยกับการตอบสนองทางอารมณ์สุขภาพและความสามัคคีระหว่างสามส่วนของวิญญาณ ( ตามที่เพลโต , เหตุผล , วิญญาณ และเจริญอาหาร ) ผลงานของเขายังประกอบด้วยการอภิปรายในทางปรัชญา ศาสนา การเมืองจักรวาลวิทยา ญาณวิทยาและปรัชญาของภาษา โรงเรียนเขาพัฒนาวิจัยไม่เพียงในปรัชญานี้ รู้สึกแต่ในช่วงกว้างของความพยายามที่วันนี้จะเรียกว่า
คณิตศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์