Work on Marx’s metabolic rift furth

Work on Marx’s metabolic rift further explains how the mediation of resource use across space
and time via social institutions enables a worsening of ecological conditions without experiencing
ecological harms. Foster’s (1999) work on the metabolic rift under capitalism demonstrates how
social production systems outpace nature’s production (in this case, soil) by transferring nutrients
over long distances to new locations and new scientific and technology intensify removal of resources
from the soil. Clark and York (2005) build on this understanding to advance the understanding of
climate change, noting that society is harvesting solar energy stored in the carbon bonds of fossil
fuels that accumulated over millions of years and emitting greenhouse gases far faster than ecological
sinks can reabsorb them. A productive route for future research emerging from this proposition
would focus on how social institutions mediate an organization’s relationships with its material environment
in everyday practices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำงานเกี่ยวกับความแตกแยกการเผาผลาญของมาร์กซ์อธิบายเพิ่มเติมวิธีการไกล่เกลี่ยของการใช้ทรัพยากรทั่วพื้นที่และเวลาผ่านสถาบันทางสังคมช่วยให้เลวลงของสภาพแวดล้อมโดยไม่ต้องประสบอันตรายต่อระบบนิเวศ ฟอสเตอร์ (1999) การทำงานในการเผาผลาญแตกแยกภายใต้ระบบทุนนิยมแสดงให้เห็นว่าระบบการผลิตทางสังคมแซงหน้าการผลิตของธรรมชาติ(ในกรณีนี้, ดิน) โดยการโอนสารอาหารในระยะทางไกลไปยังสถานที่ใหม่และทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีใหม่กระชับกำจัดของทรัพยากรจากดิน คลาร์กและนิวยอร์ก (2005) สร้างความเข้าใจนี้จะก้าวไปสู่ความเข้าใจในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและเห็นว่าสังคมการเก็บเกี่ยวพลังงานแสงอาทิตย์ที่เก็บไว้ในพันธบัตรคาร์บอนฟอสซิลเชื้อเพลิงที่สะสมกว่าล้านปีและก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยให้ห่างไกลได้เร็วกว่าระบบนิเวศอ่างล้างมือสามารถถูกดูดซึมกลับพวกเขา เส้นทางการผลิตสำหรับการวิจัยในอนาคตที่เกิดขึ้นจากเรื่องนี้จะมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่สถาบันทางสังคมเป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ขององค์กรกับสภาพแวดล้อมวัสดุในการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานมาร์คสลายความแตกแยกเพิ่มเติม อธิบายวิธีการใช้ทรัพยากรในพื้นที่และเวลาที่ผ่านสถาบันทางสังคม
ให้เลวสภาพระบบนิเวศโดยไม่พบ
เป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม ฟอสเตอร์ ( 1999 ) ทำงานบนรอยแตกร้าวสลายภายใต้ระบบทุนนิยมสาธิตวิธี
ระบบการผลิตสังคมดักหน้าการผลิตของธรรมชาติ ( ในกรณีนี้ , ดิน ) โดยการโอนย้ายรัง
ไกลถึงสถานที่ใหม่และใหม่ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกระชับการกำจัดทรัพยากร
จากดิน คลาร์กและนิวยอร์ก ( 2548 ) สร้างความเข้าใจนี้ให้เลื่อนความเข้าใจ
เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ , noting ที่สังคม เก็บเกี่ยวพลังงานแสงอาทิตย์ที่เก็บไว้ในพันธบัตรของฟอสซิล
คาร์บอนเชื้อเพลิงที่สะสมมาหลายล้านปีและปล่อยก๊าซเรือนกระจกไกลเร็วกว่าเก็บในระบบนิเวศ
จะ reabsorb พวกเขา เส้นทางการผลิตเพื่ออนาคตการวิจัยใหม่จากข้อเสนอ
จะเน้นวิธีการที่สถาบันทางสังคมไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ขององค์กรกับวัสดุสิ่งแวดล้อม
ในการปฏิบัติทุกวัน