- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter 28 - In the Enemy's CampTHE
Chapter 28 - In the Enemy's Camp
THE red glare of the torch, lighting up the interior of the block house, showed me the worst of my apprehensions realized. The pirates were in possession of the house and stores: there was the cask of cognac, there were the pork and bread, as before, and what tenfold increased my horror, not a sign of any prisoner. I could only judge that all had perished, and my heart smote me sorely that I had not been there to perish with them.
There were six of the buccaneers, all told; not another man was left alive. Five of them were on their feet, flushed and swollen, suddenly called out of the first sleep of drunkenness. The sixth had only risen upon his elbow; he was deadly pale, and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to. He still wore the fine broadcloth suit in which he had fulfilled his mission, but it was bitterly the worse for wear, daubed with clay and torn with the sharp briers of the wood.
"So," said he, "here's Jim Hawkins, shiver my timbers! Dropped in, like, eh? Well, come, I take that friendly."
And thereupon he sat down across the brandy cask and began to fill a pipe.
"Give me a loan of the link, Dick," said he; and then, when he had a good light, "That'll do, lad," he added; "stick the glim in the wood heap; and you, gentlemen, bring yourselves to! You needn't stand up for Mr. Hawkins; HE'LL excuse you, you may lay to that. And so, Jim"-stopping the tobacco-"here you were, and quite a pleasant surprise for poor old John. I see you were smart when first I set my eyes on you, but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. 'Dooty is dooty,' says he, and right he is. Just you keep clear of the cap'n. The doctor himself is gone dead again you-'ungrateful scamp' was what he said; and the short and the long of the whole story is about here: you can't go back to your own lot, for they won't have you; and without you start a third ship's company all by yourself, which might be lonely, you'll have to jine with Cap'n Silver."
So far so good. My friends, then, were still alive, and though I partly believed the truth of Silver's statement, that the cabin party were incensed at me for my desertion, I was more relieved than distressed by what I heard.
"I don't say nothing as to your being in our hands," continued Silver, "though there you are, and you may lay to it. I'm all for argyment; I never seen good come out o' threatening. If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. "Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. 'Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' 'Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her, and it was I who brought her where you'll never see her more, not one of you. The laugh's on my side; I've had the top of this business from the first; I no more fear you than I fear a fly. Kill me, if you please, or spare me. But one thing I'll say, and no more; if you spare me, bygones are bygones, and when you fellows are in court for piracy, I'll save you all I can. It is for you to choose. Kill another and do yourselves no good, or spare me and keep a witness to save you from the gallows."
I stopped, for, I tell you, I was out of breath, and to my wonder, not a man of them moved, but all sat staring at me like as many sheep. And while they were still staring, I broke out again, "And now, Mr. Silver," I said, "I believe you're the best man here, and if things go to the worst, I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," cried the old mahogany-faced seaman-Morgan by name-whom I had seen in Long John's public-house upon the quays of Bristol. "It was him that knowed Black Dog."
"Well, and see here," added the sea-cook. "I'll put another again to that, by thunder! For it was this same boy that faked the chart from Billy Bones. First and last, we've split upon Jim Hawkins!"
"Then here goes!" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. "Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers, and some by the board, and all to feed the fishes. There's never a man looked me between the eyes and seen a good day a'terwards, Tom Morgan, you may lay to that."
Morgan paused, but a hoarse murmur rose from the others.
"Tom's right," said one.
"I stood hazing long enough from one," added another. "I'll be hanged if I'll be hazed by you, John Silver."
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. "Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way; you're all gentlemen o' fortune, by your account. Well, I'm ready. Take a cutlass, him that dares, and I'll see the colour of his inside, crutch and all, before that pipe's empty."
Not a man stirred; not a man answered.
"That's your sort, is it?" he added, returning his pipe to his mouth. "Well, you're a gay lot to look at, anyway. Not much worth to fight, you ain't. P'r'aps you can understand King George's English. I'm cap'n here by 'lection. I'm cap'n here because I'm the best man by a long sea-mile. You won't fight, as gentlemen o' fortune should; then, by thunder, you'll obey, and you may lay to it! I like that boy, now; I never seen a better boy than that. He's more a man than any pair of rats of you in this here house, and what I say is this: let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
THE red glare of the torch, lighting up the interior of the block house, showed me the worst of my apprehensions realized. The pirates were in possession of the house and stores: there was the cask of cognac, there were the pork and bread, as before, and what tenfold increased my horror, not a sign of any prisoner. I could only judge that all had perished, and my heart smote me sorely that I had not been there to perish with them.
There were six of the buccaneers, all told; not another man was left alive. Five of them were on their feet, flushed and swollen, suddenly called out of the first sleep of drunkenness. The sixth had only risen upon his elbow; he was deadly pale, and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to. He still wore the fine broadcloth suit in which he had fulfilled his mission, but it was bitterly the worse for wear, daubed with clay and torn with the sharp briers of the wood.
"So," said he, "here's Jim Hawkins, shiver my timbers! Dropped in, like, eh? Well, come, I take that friendly."
And thereupon he sat down across the brandy cask and began to fill a pipe.
"Give me a loan of the link, Dick," said he; and then, when he had a good light, "That'll do, lad," he added; "stick the glim in the wood heap; and you, gentlemen, bring yourselves to! You needn't stand up for Mr. Hawkins; HE'LL excuse you, you may lay to that. And so, Jim"-stopping the tobacco-"here you were, and quite a pleasant surprise for poor old John. I see you were smart when first I set my eyes on you, but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. 'Dooty is dooty,' says he, and right he is. Just you keep clear of the cap'n. The doctor himself is gone dead again you-'ungrateful scamp' was what he said; and the short and the long of the whole story is about here: you can't go back to your own lot, for they won't have you; and without you start a third ship's company all by yourself, which might be lonely, you'll have to jine with Cap'n Silver."
So far so good. My friends, then, were still alive, and though I partly believed the truth of Silver's statement, that the cabin party were incensed at me for my desertion, I was more relieved than distressed by what I heard.
"I don't say nothing as to your being in our hands," continued Silver, "though there you are, and you may lay to it. I'm all for argyment; I never seen good come out o' threatening. If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. "Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. 'Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' 'Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her, and it was I who brought her where you'll never see her more, not one of you. The laugh's on my side; I've had the top of this business from the first; I no more fear you than I fear a fly. Kill me, if you please, or spare me. But one thing I'll say, and no more; if you spare me, bygones are bygones, and when you fellows are in court for piracy, I'll save you all I can. It is for you to choose. Kill another and do yourselves no good, or spare me and keep a witness to save you from the gallows."
I stopped, for, I tell you, I was out of breath, and to my wonder, not a man of them moved, but all sat staring at me like as many sheep. And while they were still staring, I broke out again, "And now, Mr. Silver," I said, "I believe you're the best man here, and if things go to the worst, I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," cried the old mahogany-faced seaman-Morgan by name-whom I had seen in Long John's public-house upon the quays of Bristol. "It was him that knowed Black Dog."
"Well, and see here," added the sea-cook. "I'll put another again to that, by thunder! For it was this same boy that faked the chart from Billy Bones. First and last, we've split upon Jim Hawkins!"
"Then here goes!" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. "Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers, and some by the board, and all to feed the fishes. There's never a man looked me between the eyes and seen a good day a'terwards, Tom Morgan, you may lay to that."
Morgan paused, but a hoarse murmur rose from the others.
"Tom's right," said one.
"I stood hazing long enough from one," added another. "I'll be hanged if I'll be hazed by you, John Silver."
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. "Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way; you're all gentlemen o' fortune, by your account. Well, I'm ready. Take a cutlass, him that dares, and I'll see the colour of his inside, crutch and all, before that pipe's empty."
Not a man stirred; not a man answered.
"That's your sort, is it?" he added, returning his pipe to his mouth. "Well, you're a gay lot to look at, anyway. Not much worth to fight, you ain't. P'r'aps you can understand King George's English. I'm cap'n here by 'lection. I'm cap'n here because I'm the best man by a long sea-mile. You won't fight, as gentlemen o' fortune should; then, by thunder, you'll obey, and you may lay to it! I like that boy, now; I never seen a better boy than that. He's more a man than any pair of rats of you in this here house, and what I say is this: let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
0/5000
บทที่ 28 - ในค่ายของข้าศึกแสงจ้าสีแดงของไฟฉาย แสงสว่างขึ้นภายในบ้านบล็อก พบฉันร้าย apprehensions ฉันรู้ โจรสลัดอยู่ในความครอบครองของบ้านและร้านค้า: มีถังคอนญัก มีหมูและขนมปัง เป็นก่อน และสิ่ง tenfold เพิ่มสยองขวัญของฉัน เครื่องหมายนักโทษใด ๆ ไม่ ฉันเพียงสามารถตัดสินว่า ทั้งหมดมี perished และหัวใจก็ตบฉัน sorely ที่ผมไม่เคยมีม้วยด้วยมีหก buccaneers ทั้งหมด told คนอื่นไม่มีเหลือมีชีวิตอยู่ ห้าของพวกเขาอยู่บนเท้าของพวกเขา ล้าง และ บวม ก็เรียกว่าออกจากโหมดสลีปแรกของฟเครื่อง หกที่ได้เกิดขึ้นเฉพาะเมื่อข้อศอกของเขา เขาแรงซีด และเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่สีเลือดแผลรอบศีรษะของเขาบอกว่า เขาได้รับบาดเจ็บเมื่อเร็ว ๆ นี้ และยังแต่ง คนที่มีการยิง และได้ทำงานไปในหมู่ไม้ในการโจมตีที่ดี และ doubted ไม่ว่า นี้คือเขา จำฉันนกแก้วเสาร์ preening บนไหล่ยาวจอห์น plumage เธอ เขาเอง คิด ดูค่อนข้างจาง และสเติร์นเพิ่มมากขึ้นกว่าใช้ เขายังสวมชุด broadcloth ดีซึ่งเขาได้ปฏิบัติตามพันธกิจของเขา แต่ก็พิรี้พิไรเลวสำหรับสวมใส่ daubed กับดินเหนียว และขาด ด้วยใหญ่คมของไม้"ดังนั้น กล่าวว่า เขา "นี่คือจิมฮอว์กินส์ ศิวะไม้ของฉัน หลุดใน ต้องการ เอ๊ะ ดี มา ฉันใช้ที่ดี "และ thereupon เขานั่งลงบนถังบรั่นดี และเริ่มท่อ"ให้ฉันยืมของการเชื่อมโยง ดิ๊ก กล่าวว่า เขา และ เมื่อเขาดี แสง "ที่จะทำ ลาดพร้าว เขา เพิ่ม "glim ติดในกองไม้ และคุณ ท่าน ให้เอง คุณไม่จำเป็นต้องยืนนายฮอว์กินส์ เขาจะขอโทษคุณ คุณอาจวางที่ และ จิม "-หยุดการสูบบุหรี่-" นี่คุณได้ และค่อนข้างครับสำหรับจอห์นดีเก่า เห็นคุณมีสมาร์ทเมื่อแรก ฉันตั้งตาคุณ แต่นี้ที่นี่ได้รับไปจากฉันสะอาด มันไม่"ทั้งหมดนี้ เป็นอาจจะดีควร ทำคำตอบไม่ ได้มีการฉันกับหลังกำแพง และยืน หา เงินในหน้า pluckily พอ หวัง รูปลักษณ์ภายนอกทั้งหมด แต่ความสิ้นหวังดำในหัวใจของฉันเงินเอากับ whiff หรือสองท่อของเขาด้วยความสงบดีแล้ว วิ่งบนอีกครั้ง"ตอนนี้ คุณเห็น จิม เพื่อให้เป็นคุณอยู่ที่นี่ กล่าวว่า เขา "ฉันจะ ให้ชิ้นส่วนของจิตใจของฉัน ฉันได้เสมอชอบคุณ มี ลาดของจิตวิญญาณ และ picter ของตัวเองเองเมื่อหนุ่ม และหล่อ ฉันเสมออยาก jine นำหุ้นของคุณ และสุภาพบุรุษตาย และตอนนี้ ไก่ของฉัน คุณจะต้องได้ Cap'n Smollett ของซีแมนที่ดี เป็นฉันจะเป็นเจ้าของขึ้นไปทุกวัน แต่แข็งในวินัย 'Dooty เป็น dooty กล่าวว่า เขา และขวาเขาจะ เพียงคุณเก็บล้างของ cap'n หมอเองก็หายไปตายอีกคุณ-'ungrateful scamp' ถูกเขาพูด และแบบสั้นและยาวของเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับที่นี่: คุณไม่สามารถกลับไปมากของคุณเอง สำหรับพวกเขาจะไม่มีคุณ ก โดยคุณเริ่มบริษัทเรือที่สามทั้งหมด ด้วยตัวเอง ซึ่งอาจจะอยู่โดดเดี่ยว คุณจะต้อง jine กับ Cap'n ซิลเวอร์"ไปได้สวยทีเดียว เพื่อนของฉัน แล้ว ก็ยังมีชีวิตอยู่ และแม้ว่าฉันบางส่วนเชื่อความจริงงบของเงิน ว่า พรรคกระท่อมถูกหอมทีสำหรับ desertion ของฉัน ฉันถูกปลดปล่อยมากกว่าลก็ตามสิ่งที่ผมได้ยิน"ผมไม่พูดอะไรกับคุณอยู่ในมือของเรา ต่อเงิน "ว่าคุณ และคุณอาจวางได้ ฉันทั้งหมดสำหรับ argyment ฉันไม่เคยเห็นมาดีออกโอคุกคาม ถ้าคุณชอบ บริการดี คุณจะ jine ถ้าคุณไม่ จิม ทำไม คุณจะต้องตอบไม่ฟรี และยินดีต้อน รับ shipmate และ ถ้าบริษัทสามารถกล่าวว่า จากซีแมนมนุษย์ ศิวะด้านของฉัน! ""ผมตอบ แล้ว" ถาม ด้วยเสียง tremulous มาก ผ่านการพูดทั้งหมด sneering นี้ ฉันจะรู้สึกเสี่ยงตายที่ overhung ฉันเขียนลงบนแก้มของฉัน และหัวใจของฉันเต้นในเต้านมของฉันเจ็บปวด"ลาด กล่าวว่า เงิน "ใครจะได้กดของคุณ ใช้ปืนของคุณ ไม่มีเราจะไม่รีบคุณ ผสม พันธุ์ เวลาไปให้พอใจในบริษัทของคุณ คุณดู""ดี กล่าวว่า ฉัน เติบโต bolder บิต "ถ้าฉันเลือก ฉันประกาศมีสิทธิที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และทำไมคุณอยู่ที่นี่ และที่เพื่อนของฉัน""โหวดโหวดของ? " ซ้ำ buccaneers ใน growl ลึกอย่างใดอย่างหนึ่ง "อา เขาจะเป็นหนึ่งในลัคกี้เป็น knowed ที่! ""คุณจะอาจ batten ลง hatches ของคุณจนกว่าคุณจะได้พูด เพื่อน ร้องเรียกเงิน truculently กับลำโพงนี้ แล้ว ในโทนเมตตาเขาแรก เขาตอบฉัน "เช้าวานนี้ นายฮอว์กินส์ กล่าวว่า เขา "ในสุนัขนาฬิกา ลงมา Livesey แพทย์ด้วยการพักรบของธง กล่าวว่า เขา, ' Cap'n ซิลเวอร์ คุณกำลังขายออก จัดส่งของไป ' ดี บางทีเราได้สละแก้ว และเพลงเพื่อช่วยเหลือปัด ผมจะบอกว่า ไม่มี Leastways ไม่มีเราก็มองออก เรามองหา และ โดยฟ้าร้อง เรือเก่าหายไป ไม่เคยเห็นชุดโอ fishier ดูคนโง่ และคุณอาจวางที่ ถ้าฉันบอกคุณว่าดูที่ fishiest กล่าวว่า 'ดี หมอ 'ลองต่อรอง" เรา ต่อ เขาและ และที่นี่เรามี: ร้านค้า บรั่นดี บ้านบล็อก ฟืนคุณไม่เด่นพอที่จะตัด และในลักษณะของการพูด ทั้งพรเรือ จากขนต้นไม้ไป kelson สำหรับพวกเขา พวกเขาได้ tramped สิ่ง ฉันไม่รู้ว่าของจะ"เขาวาดอีกอย่างเงียบ ๆ ที่ท่อของเขา"และเกรง ว่าคุณควรนำเข้าที่หัวของคุณ เขาก็, " คุณรวมอยู่ในสัญญา นี่คือคำพูดสุดท้ายที่กล่าวว่า: "การคุณ กล่าวว่า ผม, 'บ้าง' 'สี่ ว่า เขา ' 4 และเป็นหนึ่งของเราได้รับบาดเจ็บ สำหรับเด็กชายนั้น ฉันไม่รู้ที่เขาเป็น confound เขา ' กล่าวว่า เขา, ' หรือฉันไม่ดูแลมากขึ้น เราเกี่ยวกับผู้ป่วยของเขาด้วย ' เหล่านี้เป็นคำพูดของเขา"ว่าทั้งหมดหรือไม่" ถาม"ดี มันเป็นสิ่งที่คุณกำลังฟัง ลูก คืนเงิน"และตอนนี้ ผมเลือก""ตอนนี้ คุณจะเลือก และคุณอาจวางที่ กล่าวว่า เงิน"ดี กล่าวว่า "ฉันไม่โง่มี แต่รู้สวยดีสิ่งที่ฉันต้องหา ให้มาเลวร้าย เรื่องเล็กน้อยฉันดูแล ผมเคยเห็นตายมากเกินไปเนื่องจากผมตกลงกับคุณ แต่มีสิ่งหรือสองที่ผมได้บอกคุณ ฉันกล่าวว่า และตามเวลานี้ ผมค่อนข้างตื่นเต้น " และนี่คือครั้งแรก: ที่นี่คุณ ในดีวิธีเรือสูญหาย สมบัติที่สูญหาย คน หาย ธุรกิจของคุณทั้งหมดไปก่อวินาศกรรม และถ้าคุณอยากรู้ว่าใครไม่ได้มันคือฉัน ผมอยู่ในกระบอกแอปเปิ้ลคืนเรา sighted ที่ดิน และฉันได้ยินคุณ จอห์น และคุณ ดิ๊ก Johnson มือ ที่มีตอนนี้ที่ด้านล่างของทะเล และบอกว่า ทุกคำที่คุณพูดก่อนชั่วโมงก็ออกมา สำหรับเรือ มันเป็นผมที่ตัดสายเคเบิลของเธอ และก็ฉันที่ฆ่าคนที่คุณมีบนเรือของเธอ และเป็นฉันที่ทำให้เธอที่คุณจะไม่เคยเห็นเธอขึ้น ไม่หนึ่งของคุณ ด้านของฉัน ของหัวเราะ ได้ด้านบนสุดของธุรกิจนี้จากแรก ผมไม่กลัวคุณมากกว่าผมกลัวแมลงวัน ฆ่าฉัน ถ้าคุณกรุณา อะไหล่ฉัน แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจะพูด และไม่ได้ ถ้าอะไหล่ ฉันก็จะเลยตามเลย และเมื่อคุณเฟลโล่ส์ในศาลละเมิดลิขสิทธิ์ ฉันจะเก็บคุณทั้งหมดที่ฉันสามารถ ก็ให้คุณเลือก ฆ่าอีก และทำเองไม่ดี หรืออะไหล่ฉัน และให้พยานให้ประหยัดจากการแขวนคอนักโทษ"ฉันหยุด,,ฉันบอกคุณ หายใจลำบาก และ ใจของฉัน ไม่ถูกมนุษย์ของพวกเขาย้าย แต่ทั้งหมดนั่งจ้องฉันชอบแกะมาก และในขณะที่พวกเขาก็ยังคงจ้องมอง ฉันร้องไห้อีก "และตอนนี้ นายเงิน ฉันกล่าวว่า "ผมเชื่อว่า คุณคนดีที่สุดที่นี่ และถ้าสิ่งไปร้าย ฉันจะนำใจของคุณให้แพทย์ทราบว่าวิธีผมเอาไว้""ฉันจะจำมันไว้ในใจ, " กล่าวว่า ซิลเวอร์ยังคงมากอยากรู้ว่า ผมไม่ไม่ ชีวิตของฉัน ตัดสินใจว่า เขาถูกหัวเราะฉันขอ หรือได้รับผลกระทบ favourably จากความกล้าหาญของฉัน"ฉันจะใส่ให้ที่ ร้องแบบเก่ากับมะฮอกกานีซีแมนมอร์แกนตามชื่อ-ที่ฉันได้เห็นในบ้านสาธารณะยาวจอห์นเมื่อสของบริ "เป็นคนที่ knowed หมาดำนั้น""ดี และดูที่นี่ เพิ่มอาหารทะเล "ฉันจะใส่อีกอีกครั้งที่ โดยฟ้าร้อง สำหรับเด็กชายคนนี้เหมือนกับที่หลอกภูมิจาก Billy กระดูกได้ และนาม สกุล เราได้แบ่งตามจิมฮอว์กินส์""ที่นี่แล้วไป" กล่าวว่า มอร์แกนกับสาบานและเขา sprang ขึ้น วาดมีดของเขาว่าเขาได้ยี่สิบ" Avast มี! " ร้องเงิน "คือใคร คุณ Tom มอร์แกน บางทีคุณคิดว่า คุณถูก cap'n นี่ ที โดยอำนาจ แต่ฉันจะสอนคุณดีกว่า ตัดผม และคุณจะไปที่หลายคนเป็นคนดีของไปก่อน และนาม สกุล ปีนี้สามสิบ back-some ไปหลาแขน ศิวะไม้ของฉัน และบางคณะกรรมการ และให้อาหารปลาทั้งหมด ไม่มีคนมองฉันระหว่างตา และเห็นเป็นวันดี a'terwards มอร์แกน Tom คุณอาจวางที่ได้ "มอร์แกนหยุดชั่วคราว แต่กุหลาบเมอร์เมอร์เครือมา"ทอมของขวา กล่าวว่า หนึ่ง"ยืนเฮซซิงยาวพอจาก เพิ่มอีก "ฉันจะถูกแขวนคอถ้าฉันจะ hazed คุณ จอห์นซิลเวอร์""ไม่ได้ของคุณสุภาพบุรุษต้องออกกับฉัน" roared ซิลเวอร์ ดัดไปไกลจากตำแหน่งของเขาในเคก กับท่อของเขายังคง เรืองแสงในมือขวาของเขา "ใส่ชื่อสิ่งที่คุณกำลังที่ คุณ ain't ใบ้ ฉันคิด ที่ต้องจะได้รับมัน มีฉันอยู่นี้หลายปี และของ puncheon รัมไก่หาดใหญ่เขาข้ามไปที่ท้ายของฉัน hawse ที่หลังของมันหรือไม่ คุณรู้วิธี คุณสุภาพบุรุษทั้งหมดโอฟอร์จูน โดยใช้บัญชีของคุณ ดี ฉันพร้อม ใช้ cutlass ที่กล้า และพบสีภายในของเขา crutch และทั้ง หมด ก่อนท่อที่ว่างเปล่า"ไม่เป็นคนกวน ไม่เป็นคนตอบ"นั่นคือการเรียงลำดับของคุณ มัน" เขาเพิ่ม ความท่อเขาปาก "ดี คุณมากเกย์ตา หรือการ ไม่มากน่าจะต่อสู้ คุณ ain't P'r'aps ที่คุณสามารถเข้าใจสปริงของอังกฤษ ฉัน cap'n นี่โดย ' lection ฉันมา cap'n นี่ เพราะฉันเป็นคนดีที่สุด โดยไมล์ทะเลยาว คุณจะไม่ต่อสู้ กับสุภาพบุรุษโอฟอร์จูน แล้ว ฟ้าร้อง คุณจะฟัง และคุณอาจวางไป ชอบเด็กชายคนนั้น ตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นผู้ชายดีกว่า เขาเป็นคนมากขึ้นกว่าใด ๆ คู่ของหนูของคุณในบ้านนี้นี่ และสิ่งที่ฉันพูดนี่: ผมดูเขาที่จะวางมือบนเขา-นั่นคือสิ่งที่ฉันพูด และคุณอาจวางจะ "มีหยุดยาวหลัง th
การแปล กรุณารอสักครู่..
Chapter 28 - In the Enemy's Camp
THE red glare of the torch, lighting up the interior of the block house, showed me the worst of my apprehensions realized. The pirates were in possession of the house and stores: there was the cask of cognac, there were the pork and bread, as before, and what tenfold increased my horror, not a sign of any prisoner. I could only judge that all had perished, and my heart smote me sorely that I had not been there to perish with them.
There were six of the buccaneers, all told; not another man was left alive. Five of them were on their feet, flushed and swollen, suddenly called out of the first sleep of drunkenness. The sixth had only risen upon his elbow; he was deadly pale, and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to. He still wore the fine broadcloth suit in which he had fulfilled his mission, but it was bitterly the worse for wear, daubed with clay and torn with the sharp briers of the wood.
"So," said he, "here's Jim Hawkins, shiver my timbers! Dropped in, like, eh? Well, come, I take that friendly."
And thereupon he sat down across the brandy cask and began to fill a pipe.
"Give me a loan of the link, Dick," said he; and then, when he had a good light, "That'll do, lad," he added; "stick the glim in the wood heap; and you, gentlemen, bring yourselves to! You needn't stand up for Mr. Hawkins; HE'LL excuse you, you may lay to that. And so, Jim"-stopping the tobacco-"here you were, and quite a pleasant surprise for poor old John. I see you were smart when first I set my eyes on you, but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. 'Dooty is dooty,' says he, and right he is. Just you keep clear of the cap'n. The doctor himself is gone dead again you-'ungrateful scamp' was what he said; and the short and the long of the whole story is about here: you can't go back to your own lot, for they won't have you; and without you start a third ship's company all by yourself, which might be lonely, you'll have to jine with Cap'n Silver."
So far so good. My friends, then, were still alive, and though I partly believed the truth of Silver's statement, that the cabin party were incensed at me for my desertion, I was more relieved than distressed by what I heard.
"I don't say nothing as to your being in our hands," continued Silver, "though there you are, and you may lay to it. I'm all for argyment; I never seen good come out o' threatening. If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. "Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. 'Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' 'Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her, and it was I who brought her where you'll never see her more, not one of you. The laugh's on my side; I've had the top of this business from the first; I no more fear you than I fear a fly. Kill me, if you please, or spare me. But one thing I'll say, and no more; if you spare me, bygones are bygones, and when you fellows are in court for piracy, I'll save you all I can. It is for you to choose. Kill another and do yourselves no good, or spare me and keep a witness to save you from the gallows."
I stopped, for, I tell you, I was out of breath, and to my wonder, not a man of them moved, but all sat staring at me like as many sheep. And while they were still staring, I broke out again, "And now, Mr. Silver," I said, "I believe you're the best man here, and if things go to the worst, I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," cried the old mahogany-faced seaman-Morgan by name-whom I had seen in Long John's public-house upon the quays of Bristol. "It was him that knowed Black Dog."
"Well, and see here," added the sea-cook. "I'll put another again to that, by thunder! For it was this same boy that faked the chart from Billy Bones. First and last, we've split upon Jim Hawkins!"
"Then here goes!" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. "Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers, and some by the board, and all to feed the fishes. There's never a man looked me between the eyes and seen a good day a'terwards, Tom Morgan, you may lay to that."
Morgan paused, but a hoarse murmur rose from the others.
"Tom's right," said one.
"I stood hazing long enough from one," added another. "I'll be hanged if I'll be hazed by you, John Silver."
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. "Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way; you're all gentlemen o' fortune, by your account. Well, I'm ready. Take a cutlass, him that dares, and I'll see the colour of his inside, crutch and all, before that pipe's empty."
Not a man stirred; not a man answered.
"That's your sort, is it?" he added, returning his pipe to his mouth. "Well, you're a gay lot to look at, anyway. Not much worth to fight, you ain't. P'r'aps you can understand King George's English. I'm cap'n here by 'lection. I'm cap'n here because I'm the best man by a long sea-mile. You won't fight, as gentlemen o' fortune should; then, by thunder, you'll obey, and you may lay to it! I like that boy, now; I never seen a better boy than that. He's more a man than any pair of rats of you in this here house, and what I say is this: let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
THE red glare of the torch, lighting up the interior of the block house, showed me the worst of my apprehensions realized. The pirates were in possession of the house and stores: there was the cask of cognac, there were the pork and bread, as before, and what tenfold increased my horror, not a sign of any prisoner. I could only judge that all had perished, and my heart smote me sorely that I had not been there to perish with them.
There were six of the buccaneers, all told; not another man was left alive. Five of them were on their feet, flushed and swollen, suddenly called out of the first sleep of drunkenness. The sixth had only risen upon his elbow; he was deadly pale, and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to. He still wore the fine broadcloth suit in which he had fulfilled his mission, but it was bitterly the worse for wear, daubed with clay and torn with the sharp briers of the wood.
"So," said he, "here's Jim Hawkins, shiver my timbers! Dropped in, like, eh? Well, come, I take that friendly."
And thereupon he sat down across the brandy cask and began to fill a pipe.
"Give me a loan of the link, Dick," said he; and then, when he had a good light, "That'll do, lad," he added; "stick the glim in the wood heap; and you, gentlemen, bring yourselves to! You needn't stand up for Mr. Hawkins; HE'LL excuse you, you may lay to that. And so, Jim"-stopping the tobacco-"here you were, and quite a pleasant surprise for poor old John. I see you were smart when first I set my eyes on you, but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. 'Dooty is dooty,' says he, and right he is. Just you keep clear of the cap'n. The doctor himself is gone dead again you-'ungrateful scamp' was what he said; and the short and the long of the whole story is about here: you can't go back to your own lot, for they won't have you; and without you start a third ship's company all by yourself, which might be lonely, you'll have to jine with Cap'n Silver."
So far so good. My friends, then, were still alive, and though I partly believed the truth of Silver's statement, that the cabin party were incensed at me for my desertion, I was more relieved than distressed by what I heard.
"I don't say nothing as to your being in our hands," continued Silver, "though there you are, and you may lay to it. I'm all for argyment; I never seen good come out o' threatening. If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. "Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. 'Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' 'Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her, and it was I who brought her where you'll never see her more, not one of you. The laugh's on my side; I've had the top of this business from the first; I no more fear you than I fear a fly. Kill me, if you please, or spare me. But one thing I'll say, and no more; if you spare me, bygones are bygones, and when you fellows are in court for piracy, I'll save you all I can. It is for you to choose. Kill another and do yourselves no good, or spare me and keep a witness to save you from the gallows."
I stopped, for, I tell you, I was out of breath, and to my wonder, not a man of them moved, but all sat staring at me like as many sheep. And while they were still staring, I broke out again, "And now, Mr. Silver," I said, "I believe you're the best man here, and if things go to the worst, I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," cried the old mahogany-faced seaman-Morgan by name-whom I had seen in Long John's public-house upon the quays of Bristol. "It was him that knowed Black Dog."
"Well, and see here," added the sea-cook. "I'll put another again to that, by thunder! For it was this same boy that faked the chart from Billy Bones. First and last, we've split upon Jim Hawkins!"
"Then here goes!" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. "Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers, and some by the board, and all to feed the fishes. There's never a man looked me between the eyes and seen a good day a'terwards, Tom Morgan, you may lay to that."
Morgan paused, but a hoarse murmur rose from the others.
"Tom's right," said one.
"I stood hazing long enough from one," added another. "I'll be hanged if I'll be hazed by you, John Silver."
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. "Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way; you're all gentlemen o' fortune, by your account. Well, I'm ready. Take a cutlass, him that dares, and I'll see the colour of his inside, crutch and all, before that pipe's empty."
Not a man stirred; not a man answered.
"That's your sort, is it?" he added, returning his pipe to his mouth. "Well, you're a gay lot to look at, anyway. Not much worth to fight, you ain't. P'r'aps you can understand King George's English. I'm cap'n here by 'lection. I'm cap'n here because I'm the best man by a long sea-mile. You won't fight, as gentlemen o' fortune should; then, by thunder, you'll obey, and you may lay to it! I like that boy, now; I never seen a better boy than that. He's more a man than any pair of rats of you in this here house, and what I say is this: let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 28 - ในค่ายของศัตรู
แสงจ้าสีแดงของไฟฉาย ไฟส่องสว่างภายในบล็อกของบ้านพบว่าฉันร้ายฉันตระหนักความหวั่นกลัว . โจรสลัดอยู่ในความครอบครองของบ้านและร้านค้า : มีถังคอนยัค มีเนื้อและขนมปังเป็นก่อน และสิ่งที่เป็นสิบเท่า เพิ่มความน่ากลัวของฉัน ไม่มีวี่แววของนักโทษ ฉันสามารถตัดสินว่าทุกคนจะตายและหัวใจของฉันตีฉัน อย่างมากที่ผมไม่ได้อยู่ที่นั่น จะพินาศด้วย
มีหกของไฮเวย์ ทั้งหมดที่บอก ไม่ใช่คนอื่นคนรอดชีวิต ห้าของพวกเขาอยู่บนเท้าของพวกเขาที่แดงและบวม , จู่ๆก็ออกไปนอนแรกของความเมา 6 มีเพียงขึ้นมาเหนือข้อศอกของเขา ; เขามรณะซีด and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to.เขายังใส่ได้ broadcloth เหมาะกับที่เขาได้เติมเต็มความฝันของเขา แต่มันก็รุนแรงเลวร้ายสำหรับใส่ฉาบกำแพงกับดิน และขาดด้วยคมหนามย่อยของไม้ . . . .
" แล้ว " เขากล่าว " นี่เป็น Jim Hawkins , ตัวสั่นไม้ของฉัน ส่ง แบบ เอ๋ ? ดี มา ผมเอาเอง "
และ เพราะฉะนั้น เขานั่งลงตรงข้ามบรั่นดีเริ่มเติมถังและท่อ
" ให้ฉันยืมของการเชื่อมโยงดิ๊ก " เขาพูด และเมื่อเขามีแสงดี ที่ว่า " จะทำ พ่อหนุ่ม " เขาเสริม " ติดแหล่ง / สิ่งที่ให้แสงในกองไม้ และ ท่านเอาเอง ! คุณไม่ต้องลุกขึ้น นายฮอว์กินส์ เขาจะให้อภัยคุณ คุณอาจจะวางที่ ดังนั้น จิม " - หยุดยาสูบบุหรี่ " ที่นี่คุณและค่อนข้างประหลาดใจให้แก่จอห์น ผมเห็นคุณเป็นสมาร์ทเมื่อแรกที่ผมเห็นคุณ but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. ' Dooty is dooty,' says he,และเขาเป็น แค่คุณเก็บที่ชัดเจนของ cap'n. หมอที่ตัวเองจะตายอีก - 'ungrateful Scamp ' คือสิ่งที่เขาพูด และสั้น และ ยาว ของเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับที่นี่ : คุณไม่สามารถกลับไปมากของคุณเอง เพื่อที่พวกเขาจะไม่ได้ และถ้าไม่มีคุณเริ่มต้นที่สามเรือของบริษัท ทั้งหมดด้วยตัวเองซึ่งอาจจะเหงา คุณจะต้อง jine เงินกับ Cap ' n "
ดังนั้นไกลดังนั้นดีเพื่อนของฉันแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ และฉันคิดว่า ส่วนหนึ่งเชื่อว่าความจริงของงบเงินที่โดยสารพรรคถูกโกรธที่ฉันทอดทิ้งผม ผมก็โล่งใจกว่าทุกข์จากสิ่งที่ผมได้ยิน
" ผมไม่พูดอะไรให้คุณไปอยู่ในมือของเรา " เงินต่อไป " แม้ว่ามีคุณ และคุณอาจวางมัน ฉันทั้งหมดสำหรับ argyment ผมไม่เคยเห็นความดีออกมา O ' ขู่ If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. " Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. ' Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' ' Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her,และฉันพาเธอที่คุณจะไม่มีวันได้เห็นเธออีก ไม่ใช่พวกเธอ หัวเราะอยู่ข้างผม ผมมียอดธุรกิจนี้ตั้งแต่แรก ผมไม่กลัวคุณ มากกว่าที่ผมกลัวแมลงวัน ฆ่าฉันถ้าคุณโปรด หรือ ไว้ชีวิตข้าด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจะพูด ไม่ ถ้าคุณปล่อยฉันไป อะไรที่ผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป และเมื่อพวกนายในศาลสำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์ ผมจะช่วยคุณได้ มันเป็นสำหรับคุณที่จะเลือกฆ่าอีก และทำตัวไม่ดี หรือปล่อยผมและให้พยานบันทึกจากตะแลงแกง "
ฉันหยุด ฉันบอกคุณ ฉันหายใจ และสงสัยว่าผมไม่ใช่คนของพวกเขาย้ายไป แต่นั่งจ้องฉันเหมือนแกะมากมาย และในขณะที่พวกเขายังคงจ้องมองฉันโพล่งออกมาอีกครั้ง และตอนนี้นายซิลเวอร์ " ผมบอกว่า " ผมเชื่อว่า คุณเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่นี่ และถ้าทุกอย่างไปที่เลวร้ายที่สุด I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," ร้องไห้มะฮอกกานีเก่าเจอลูกเรือมอร์แกนโดยชื่อผู้ที่ฉันได้เห็นในบ้านลองจอห์นสาธารณะบนท่าเรือของบริสตอล " . เค้าว่า knowed หมาดำ "
" เอ่อ ดูที่นี่ " เพิ่มทำอาหารทะเล " ผมจะใส่อีกที่โดยสายฟ้า มันเป็นเด็กคนเดิมที่สร้างแผนภูมิจากบิลลี่ โบนส์ แรกและสุดท้าย เราได้แยกกับ Jim Hawkins ! "
" แล้วที่นี่จะไป !" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. " Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers,และบางส่วนจากคณะกรรมการ และให้อาหารปลา ไม่เคยมีคนมองฉันกับตา และเห็น วัน a'terwards ดี ทอม มอร์แกน คุณอาจวางที่ "
มอร์แกนหยุดชั่วคราว แต่เสียงพึมพำแหบกุหลาบจากคนอื่น ๆ
" ทอมพูดถูก , " กล่าวว่าหนึ่ง
" ฉันยืนมึนนานพอ จาก " เพิ่มอีก " ผมจะแขวนถ้าฉันจะถูกกลั่นแกล้ง โดยนาย จอห์น ซิลเวอร์ "
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. " Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way;นายสุภาพ O ' โชค ด้วยบัญชีผู้ใช้ของคุณ ผมพร้อมแล้ว ใช้ดาบ เขา ว่า กล้า และจะเห็นสีภายใน , ไม้ยันรักแร้และก่อนที่ท่อว่างเปล่า "
ผู้ชายกวน ไม่มีคนตอบ
" นั่นคือการจัดเรียงของคุณ ? " เขาเพิ่มกลับท่อของเขาปากของเขา” เอ่อ คุณมาก เกย์ ดูแล้ว ไม่คุ้มค่ามาก กับ คุณไม่ใช่คุณสามารถเข้าใจ p'r'aps กษัตริย์จอร์จ ภาษาอังกฤษ ผม Cap ' n ' lection ที่นี่ . ผม Cap ' n ที่นี่ เพราะผมเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดโดยทะเลยาว ไมล์ คุณจะไม่ต่อสู้ เป็นสุภาพบุรุษ โอ โชคลาภ ควร แล้ว ฟ้าผ่า เธอจะเชื่อฟัง และคุณอาจวางมัน ! ฉันชอบเด็กคนนั้น ตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นผู้ชายดีกว่า เขาเป็นมากกว่าผู้ชายมากกว่าคู่ของหนู คุณในนี้บ้าน และสิ่งที่ผมพูดนี้คือ : let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
แสงจ้าสีแดงของไฟฉาย ไฟส่องสว่างภายในบล็อกของบ้านพบว่าฉันร้ายฉันตระหนักความหวั่นกลัว . โจรสลัดอยู่ในความครอบครองของบ้านและร้านค้า : มีถังคอนยัค มีเนื้อและขนมปังเป็นก่อน และสิ่งที่เป็นสิบเท่า เพิ่มความน่ากลัวของฉัน ไม่มีวี่แววของนักโทษ ฉันสามารถตัดสินว่าทุกคนจะตายและหัวใจของฉันตีฉัน อย่างมากที่ผมไม่ได้อยู่ที่นั่น จะพินาศด้วย
มีหกของไฮเวย์ ทั้งหมดที่บอก ไม่ใช่คนอื่นคนรอดชีวิต ห้าของพวกเขาอยู่บนเท้าของพวกเขาที่แดงและบวม , จู่ๆก็ออกไปนอนแรกของความเมา 6 มีเพียงขึ้นมาเหนือข้อศอกของเขา ; เขามรณะซีด and the blood-stained bandage round his head told that he had recently been wounded, and still more recently dressed. I remembered the man who had been shot and had run back among the woods in the great attack, and doubted not that this was he.
The parrot sat, preening her plumage, on Long John's shoulder. He himself, I thought, looked somewhat paler and more stern than I was used to.เขายังใส่ได้ broadcloth เหมาะกับที่เขาได้เติมเต็มความฝันของเขา แต่มันก็รุนแรงเลวร้ายสำหรับใส่ฉาบกำแพงกับดิน และขาดด้วยคมหนามย่อยของไม้ . . . .
" แล้ว " เขากล่าว " นี่เป็น Jim Hawkins , ตัวสั่นไม้ของฉัน ส่ง แบบ เอ๋ ? ดี มา ผมเอาเอง "
และ เพราะฉะนั้น เขานั่งลงตรงข้ามบรั่นดีเริ่มเติมถังและท่อ
" ให้ฉันยืมของการเชื่อมโยงดิ๊ก " เขาพูด และเมื่อเขามีแสงดี ที่ว่า " จะทำ พ่อหนุ่ม " เขาเสริม " ติดแหล่ง / สิ่งที่ให้แสงในกองไม้ และ ท่านเอาเอง ! คุณไม่ต้องลุกขึ้น นายฮอว์กินส์ เขาจะให้อภัยคุณ คุณอาจจะวางที่ ดังนั้น จิม " - หยุดยาสูบบุหรี่ " ที่นี่คุณและค่อนข้างประหลาดใจให้แก่จอห์น ผมเห็นคุณเป็นสมาร์ทเมื่อแรกที่ผมเห็นคุณ but this here gets away from me clean, it do."
To all this, as may be well supposed, I made no answer. They had set me with my back against the wall, and I stood there, looking Silver in the face, pluckily enough, I hope, to all outward appearance, but with black despair in my heart.
Silver took a whiff or two of his pipe with great composure and then ran on again.
"Now, you see, Jim, so be as you ARE here," says he, "I'll give you a piece of my mind. I've always liked you, I have, for a lad of spirit, and the picter of my own self when I was young and handsome. I always wanted you to jine and take your share, and die a gentleman, and now, my cock, you've got to. Cap'n Smollett's a fine seaman, as I'll own up to any day, but stiff on discipline. ' Dooty is dooty,' says he,และเขาเป็น แค่คุณเก็บที่ชัดเจนของ cap'n. หมอที่ตัวเองจะตายอีก - 'ungrateful Scamp ' คือสิ่งที่เขาพูด และสั้น และ ยาว ของเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับที่นี่ : คุณไม่สามารถกลับไปมากของคุณเอง เพื่อที่พวกเขาจะไม่ได้ และถ้าไม่มีคุณเริ่มต้นที่สามเรือของบริษัท ทั้งหมดด้วยตัวเองซึ่งอาจจะเหงา คุณจะต้อง jine เงินกับ Cap ' n "
ดังนั้นไกลดังนั้นดีเพื่อนของฉันแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ และฉันคิดว่า ส่วนหนึ่งเชื่อว่าความจริงของงบเงินที่โดยสารพรรคถูกโกรธที่ฉันทอดทิ้งผม ผมก็โล่งใจกว่าทุกข์จากสิ่งที่ผมได้ยิน
" ผมไม่พูดอะไรให้คุณไปอยู่ในมือของเรา " เงินต่อไป " แม้ว่ามีคุณ และคุณอาจวางมัน ฉันทั้งหมดสำหรับ argyment ผมไม่เคยเห็นความดีออกมา O ' ขู่ If you like the service, well, you'll jine; and if you don't, Jim, why, you're free to answer no-free and welcome, shipmate; and if fairer can be said by mortal seaman, shiver my sides!"
"Am I to answer, then?" I asked with a very tremulous voice. Through all this sneering talk, I was made to feel the threat of death that overhung me, and my cheeks burned and my heart beat painfully in my breast.
"Lad," said Silver, "no one's a-pressing of you. Take your bearings. None of us won't hurry you, mate; time goes so pleasant in your company, you see."
"Well," says I, growing a bit bolder, "if I'm to choose, I declare I have a right to know what's what, and why you're here, and where my friends are."
"Wot's wot?" repeated one of the buccaneers in a deep growl. " Ah, he'd be a lucky one as knowed that!"
"You'll perhaps batten down your hatches till you're spoke to, my friend," cried Silver truculently to this speaker. And then, in his first gracious tones, he replied to me, "Yesterday morning, Mr. Hawkins," said he, "in the dog-watch, down came Doctor Livesey with a flag of truce. Says he, 'Cap'n Silver, you're sold out. Ship's gone.' Well, maybe we'd been taking a glass, and a song to help it round. I won't say no. Leastways, none of us had looked out. We looked out, and by thunder, the old ship was gone! I never seen a pack o' fools look fishier; and you may lay to that, if I tells you that looked the fishiest. ' Well,' says the doctor, 'let's bargain.' We bargained, him and I, and here we are: stores, brandy, block house, the firewood you was thoughtful enough to cut, and in a manner of speaking, the whole blessed boat, from cross-trees to kelson. As for them, they've tramped; I don't know where's they are."
He drew again quietly at his pipe.
"And lest you should take it into that head of yours," he went on, "that you was included in the treaty, here's the last word that was said: 'How many are you,' says I, 'to leave?' ' Four,' says he; 'four, and one of us wounded. As for that boy, I don't know where he is, confound him,' says he, 'nor I don't much care. We're about sick of him.' These was his words.
"Is that all?" I asked.
"Well, it's all that you're to hear, my son," returned Silver.
"And now I am to choose?"
"And now you are to choose, and you may lay to that," said Silver.
"Well," said I, "I am not such a fool but I know pretty well what I have to look for. Let the worst come to the worst, it's little I care. I've seen too many die since I fell in with you. But there's a thing or two I have to tell you," I said, and by this time I was quite excited; "and the first is this: here you are, in a bad way-ship lost, treasure lost, men lost, your whole business gone to wreck; and if you want to know who did it-it was I! I was in the apple barrel the night we sighted land, and I heard you, John, and you, Dick Johnson, and Hands, who is now at the bottom of the sea, and told every word you said before the hour was out. And as for the schooner, it was I who cut her cable, and it was I that killed the men you had aboard of her,และฉันพาเธอที่คุณจะไม่มีวันได้เห็นเธออีก ไม่ใช่พวกเธอ หัวเราะอยู่ข้างผม ผมมียอดธุรกิจนี้ตั้งแต่แรก ผมไม่กลัวคุณ มากกว่าที่ผมกลัวแมลงวัน ฆ่าฉันถ้าคุณโปรด หรือ ไว้ชีวิตข้าด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจะพูด ไม่ ถ้าคุณปล่อยฉันไป อะไรที่ผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป และเมื่อพวกนายในศาลสำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์ ผมจะช่วยคุณได้ มันเป็นสำหรับคุณที่จะเลือกฆ่าอีก และทำตัวไม่ดี หรือปล่อยผมและให้พยานบันทึกจากตะแลงแกง "
ฉันหยุด ฉันบอกคุณ ฉันหายใจ และสงสัยว่าผมไม่ใช่คนของพวกเขาย้ายไป แต่นั่งจ้องฉันเหมือนแกะมากมาย และในขณะที่พวกเขายังคงจ้องมองฉันโพล่งออกมาอีกครั้ง และตอนนี้นายซิลเวอร์ " ผมบอกว่า " ผมเชื่อว่า คุณเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่นี่ และถ้าทุกอย่างไปที่เลวร้ายที่สุด I'll take it kind of you to let the doctor know the way I took it."
"I'll bear it in mind," said Silver with an accent so curious that I could not, for the life of me, decide whether he were laughing at my request or had been favourably affected by my courage.
"I'll put one to that," ร้องไห้มะฮอกกานีเก่าเจอลูกเรือมอร์แกนโดยชื่อผู้ที่ฉันได้เห็นในบ้านลองจอห์นสาธารณะบนท่าเรือของบริสตอล " . เค้าว่า knowed หมาดำ "
" เอ่อ ดูที่นี่ " เพิ่มทำอาหารทะเล " ผมจะใส่อีกที่โดยสายฟ้า มันเป็นเด็กคนเดิมที่สร้างแผนภูมิจากบิลลี่ โบนส์ แรกและสุดท้าย เราได้แยกกับ Jim Hawkins ! "
" แล้วที่นี่จะไป !" said Morgan with an oath.
And he sprang up, drawing his knife as if he had been twenty.
"Avast, there!" cried Silver. " Who are you, Tom Morgan? Maybe you thought you was cap'n here, perhaps. By the powers, but I'll teach you better! Cross me, and you'll go where many a good man's gone before you, first and last, these thirty year back-some to the yard-arm, shiver my timbers,และบางส่วนจากคณะกรรมการ และให้อาหารปลา ไม่เคยมีคนมองฉันกับตา และเห็น วัน a'terwards ดี ทอม มอร์แกน คุณอาจวางที่ "
มอร์แกนหยุดชั่วคราว แต่เสียงพึมพำแหบกุหลาบจากคนอื่น ๆ
" ทอมพูดถูก , " กล่าวว่าหนึ่ง
" ฉันยืนมึนนานพอ จาก " เพิ่มอีก " ผมจะแขวนถ้าฉันจะถูกกลั่นแกล้ง โดยนาย จอห์น ซิลเวอร์ "
"Did any of you gentlemen want to have it out with ME?" roared Silver, bending far forward from his position on the keg, with his pipe still glowing in his right hand. " Put a name on what you're at; you ain't dumb, I reckon. Him that wants shall get it. Have I lived this many years, and a son of a rum puncheon cock his hat athwart my hawse at the latter end of it? You know the way;นายสุภาพ O ' โชค ด้วยบัญชีผู้ใช้ของคุณ ผมพร้อมแล้ว ใช้ดาบ เขา ว่า กล้า และจะเห็นสีภายใน , ไม้ยันรักแร้และก่อนที่ท่อว่างเปล่า "
ผู้ชายกวน ไม่มีคนตอบ
" นั่นคือการจัดเรียงของคุณ ? " เขาเพิ่มกลับท่อของเขาปากของเขา” เอ่อ คุณมาก เกย์ ดูแล้ว ไม่คุ้มค่ามาก กับ คุณไม่ใช่คุณสามารถเข้าใจ p'r'aps กษัตริย์จอร์จ ภาษาอังกฤษ ผม Cap ' n ' lection ที่นี่ . ผม Cap ' n ที่นี่ เพราะผมเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดโดยทะเลยาว ไมล์ คุณจะไม่ต่อสู้ เป็นสุภาพบุรุษ โอ โชคลาภ ควร แล้ว ฟ้าผ่า เธอจะเชื่อฟัง และคุณอาจวางมัน ! ฉันชอบเด็กคนนั้น ตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นผู้ชายดีกว่า เขาเป็นมากกว่าผู้ชายมากกว่าคู่ของหนู คุณในนี้บ้าน และสิ่งที่ผมพูดนี้คือ : let me see him that'll lay a hand on him-that's what I say, and you may lay to it."
There was a long pause after th
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณกาเนต ใช่วงเดือนมกราคมนี้ ฉันขออนุญาต
- The friction coefficient is an important
- หินนคลุก
- i don't know how it price
- I thing about you
- หมวก
- It is advantageous to determine the loca
- เสื้อแขนกุดสีขมพู กำไรข้อมือเข็มขัดต่างห
- เพราะว่า
- คุณกาเนต ใช่วงเดือนมกราคมนี้ ฉันขออนุญาต
- See Figure 3 for an example. We define a
- คุรหมายความว่ายังไงค่ะ สำหรับฉันที่ไหนก็
- ถ้าคุณจะทำก่อนที่จะเดินทางออกนอกประเทศบอ
- ชอบkfcเพราะ มีรสชาติอาหารที่ดีมีอาหารหลา
- fee
- The question is how can ew make use of t
- Could you please send us the details of
- ทำไมชีวิตฉันมันแย่,ฉันเหนื่อยกับคำพูดโสโ
- ฉันขอแชร์วีดีโอของเธอได้ไหม
- ร่ม
- ขอบคุณ ทุกสิ่งที่ทำให้เราสองคนได้เจอกัน
- I thing about you
- หินคลุก
- Food ingredients may be "food additives"
