Yun Che’s eyes sprang back to life

Yun Che’s eyes sprang back to life as his body slightly moved. The Great Way of the Buddha soundlessly activated. In just less than ten breaths of time, all the bleeding on his body had stopped.

“Little Fairy, don’t worry. I’m fine…” While stabilizing his own breathing, Yun Che turned around and revealed a smile to Little Fairy to comfort her: “You also heard it just now… There’s only one wave left… Victory, is just before our eyes. W… We, will definitely endure through this together!”

“If… it weren’t for me, you… at least… would only suffer some slight injuries… At least, you would still have thirty percent of your strength left… to deal with the next trial… You’re… really… stupid….”

“Haha….” Yun Che started to laugh. This laugh, instantly affected the countless wounds on his body, and made the muscles on his face intensely cramp from pain: “Since I’ve already been stupid for so long, then let me be stupid till the end. But you definitely cannot say such words like leaving you behind anymore. Otherwise, wouldn’t I have suffered all these wounds on my body for nothing.”

Sixty breaths of time silently passed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตายุน Che ผุดไปชีวิตเป็นร่างกายของเขาเลื่อนเล็กน้อย วิธีดีของพระพุทธเจ้าเรียกใช้ soundlessly ทั้งหมดมีเลือดออกในร่างกายของเขาหยุดในลมหายใจเพียงน้อยกว่าสิบเวลา"นางฟ้าน้อย ไม่ต้องกังวล ฉันดี..." ในขณะที่เสถียรภาพของตัวเองหายใจ Che ยุนหันไปรอบ ๆ และเผยรอยยิ้มให้นางฟ้าน้อยเพื่อความสะดวกสบายของเธอ: "คุณยังได้ยินมาตอนนี้... มีคลื่นซ้ายหนึ่งเท่านั้น... ชัยชนะ อยู่ก่อนตา W. ... เรา จะแน่นอนทนเรื่องนี้กัน""ถ้า...ไม่ฉัน คุณ...อย่างน้อย...เพียงจะประสบอาการบาดเจ็บบางอย่างเล็กน้อย... น้อย คุณจะยังคงได้สามสิบเปอร์เซ็นต์ของแรงซ้ายมือ...กับการทดลองถัดไป... คุณ...จริง ๆ...โง่... ""ฮาฮา..." Che ยุนเริ่มที่จะหัวเราะ นี้หัวเราะ บาดแผลนับไม่ถ้วนบนร่างกายของเขาได้รับผลกระทบ และทันทีทำกล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาเข้มข้นตะคริวจากความเจ็บปวด: "ตั้งแต่อยู่ได้โง่มานาน แล้วผมจะโง่จนจบ แต่แน่นอนไม่สามารถพูดคำดังกล่าวเช่นทิ้งคุณอีกต่อไป มิฉะนั้น ไม่ฉันประสบบาดแผลเหล่านี้ในร่างกายของฉันไม่"ลมหายใจที่หกสิบของเวลาที่ผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตายุนเจ๊ผุดกลับไปใช้ชีวิตในขณะที่ร่างกายของเขาย้ายออกไปเล็กน้อย วิธีที่ดีของพระพุทธเจ้าเปิดใช้งานเงียบกริบ ในเวลาเพียงน้อยกว่าสิบหายใจของเวลาทั้งหมดที่มีเลือดออกในร่างกายของเขาได้หยุด. "นางฟ้าน้อยไม่ต้องกังวล ผมสบายดี ... "ในขณะที่การรักษาเสถียรภาพการหายใจของตัวเอง Yun เจ๊หันไปรอบ ๆ และเผยให้เห็นรอยยิ้มให้กับนางฟ้าน้อยเพื่อความสะดวกสบายของเธอว่า" คุณยังได้ยินมันเพียงแค่ตอนนี้ ... มีเพียงหนึ่งคลื่นเหลือ ... ชัยชนะเป็นเพียงต่อหน้าต่อตาเรา W ... เราแน่นอนจะทนผ่านทางนี้ด้วยกัน! " " ถ้า ... มันไม่ได้สำหรับฉันคุณ ... อย่างน้อย ... เท่านั้นที่จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ... อย่างน้อยคุณก็ยังจะมีร้อยละสามสิบของความแข็งแรงของคุณเหลือ ... ที่จะจัดการ กับการทดลองต่อไป ... คุณ ... จริงๆ ... โง่ ... . " " ฮ่า ๆ ... . "ยุนเจ๊เริ่มต้นที่จะหัวเราะ หัวเราะนี้ได้รับผลกระทบทันทีบาดแผลมากมายในร่างกายของเขาและทำให้กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาอย่างเข้มข้นตะคริวจากความเจ็บปวด: "ตั้งแต่ฉันได้รับแล้วโง่มานานแล้วให้ฉันเป็นคนโง่จนจบ แน่นอน แต่คุณไม่สามารถพูดคำดังกล่าวเช่นปล่อยให้คุณอยู่เบื้องหลังอีกต่อไป มิฉะนั้นจะไม่ได้รับความเดือดร้อนฉันแผลเหล่านี้บนร่างกายของฉันเพื่ออะไร. " หายใจหกสิบของเวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตายุนเชผุดกลับมาเป็นร่างกายของเขาเล็กน้อยย้าย วิธีที่ดีของพระพุทธเจ้าอยู่เงียบ ๆ เปิดใช้งาน ในเวลาเพียงไม่ถึง 10 ครั้งของเวลาทั้งหมดที่เลือดในร่างกายของเขาได้หยุดลง" นางฟ้าตัวน้อย ไม่ต้องเป็นห่วง ผมสบายดี . . . . . . . " ในขณะที่รักษาเสถียรภาพของตัวเอง การหายใจ ยุนเชหันไปรอบ ๆและพบรอยยิ้มนางฟ้าน้อย เพื่อความสะดวกสบายของเธอ : " คุณยังได้ยินมันตอนนี้ . . . . . . มีเพียงหนึ่งคลื่นซ้าย . . . . . . . ชัยชนะเป็นเพียงก่อนที่ตาของเรา . . . . . . . . เราต้องอดทนผ่านมันไปด้วยกัน "" ถ้า . . . . . . . ไม่ใช่เพราะฉัน เธอ . . . . . . . อย่างน้อย . . . . . . . จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย . . . . . . . อย่างน้อยคุณจะยังคงมีร้อยละสามสิบของซ้าย . . . . . . . กำลังจัดการกับคดี . . . . . . . ต่อไปคุณจริงๆ . . . . . . . . . . . . . โง่ . . . . . . . "" ฮ่า ฮ่า . . . . . . . " ยุนเชก็เริ่มหัวเราะ หัวเราะแบบนี้ ได้ทันทีได้รับบาดแผลนับไม่ถ้วนบนร่างกายของเขา และทำให้กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาอย่างแรง ตะคริว จากความเจ็บปวด : " ตั้งแต่ผมโง่มาตั้งนาน แล้วปล่อยให้ฉันโง่จนถึงที่สุด แต่แน่นอนคุณไม่สามารถพูดคำดังกล่าว เช่น ทิ้งคุณไว้ข้างหลังอีกแล้ว มิฉะนั้น ผมจะไม่ต้องเจ็บปวดแผลทั้งหมดเหล่านี้ในร่างกายของฉันเลย "หกสิบครั้ง เวลาเงียบ ๆผ่าน