The laboratory studies discussed be

The laboratory studies discussed below may be indicated in patients with cytomegalovirus (CMV) infection.




Viral culture is the most important diagnostic study in the evaluation of suspected CMV disease. CMV may be cultured from virtually any body fluid or organ system. Blood, urine, saliva, cervicovaginal secretions, cerebrospinal fluid (CSF), bronchoalveolar lavage fluid, and tissues from biopsy specimens are all appropriate specimens for culture. The specimen is inoculated onto human cells (usually human foreskin fibroblasts), and the cell culture is monitored for development of the characteristic CMV-associated cytopathic effect.

Shell vial assay is a centrifugation enhancement monoclonal-antibody culture technique that is an adaptation of tissue culture. It provides results more rapidly, which can be advantageous because although culture is highly sensitive, clinical isolates of CMV may grow slowly, requiring as long as 6 weeks of incubation in the virology laboratory. In shell vial assay, the clinical specimen is centrifuged onto a cell monolayer (in effect, concentrating the specimen). Then, following incubation in tissue culture, cells are stained with a monoclonal antibody to a CMV-specific antigen, usually an immediate early gene product. A positive shell vial culture is presumptive evidence of active CMV infection, and the test is a useful adjunct to traditional viral culture.[40]





Polymerase chain reaction (PCR)[41] and CMV antigenemia studies have emerged in recent years as the studies of choice in monitoring the status of CMV replication and establishing the diagnosis of CMV disease in immunocompromised patients. Of these, PCR is most commonly used owing to its convenience and its ability to be processed in automated fashion. The magnitude of the viral load in blood as determined by quantitative PCR in immunocompromised patients is a valuable parameter in making the decision to initiate preemptive therapy, toward the goal of preventing serious CMV end-organ disease.[42, 43] PCR can also be used to make the diagnosis of congenital CMV infection, using blood, urine and saliva as appropriate fluids for study, and quantitative PCR in infected newborns may prove to be useful in monitoring response to antiviral therapy.

Exercise caution when obtaining and interpreting CMV diagnostic studies in young infants. By definition, the diagnosis of congenital CMV infection requires identification of the virus in a culture specimen acquired before age 3 weeks because perinatally acquired infections may also begin to manifest at this time. Hence, a positive viral culture obtained in infants older than 3 weeks may simply represent perinatal or breast milk acquisition and may not be interpreted as evidence of congenital CMV infection.

Although theoretically helpful, CMV immunoglobulin M (IgM) assays are unfortunately too nonspecific to reliably diagnose congenital CMV infection. False-positive results are common; therefore, making the diagnosis of congenital infection outside of the immediate perinatal period is very difficult.

Universal screening for congenital CMV infection may be a reasonable future goal and could enable establishment of appropriate anticipatory neurodevelopmental and serial audiological screening programs. A recent study demonstrated that, unfortunately, the use of the newborn blood spot to screen for congenital CMV infection is unreliable, because of suboptimal sensitivity.[44] Therefore, alternative approaches to universal CMV screening need to be developed.

Outside of the neonatal period, the major caution regarding CMV diagnosis is to use diagnostic studies appropriately to differentiate between CMV infection (the presence of CMV in blood or body fluids without proof of end-organ damage) and CMV disease.

Infants and children infected with CMV may shed the virus for years, making a positive urine viral culture difficult to interpret.

Immunocompromised patients often have reactivation of latent CMV with subsequent viral shedding, even in the absence of overt CMV disease. Thus, the identification of CMV by culture in urine or saliva may reflect such chronic shedding of virus and is difficult to interpret in the evaluation of patients with end-organ disease, such as pneumonitis or hepatitis.

Lung biopsy or bronchoalveolar lavage may be necessary to confirm the diagnosis of CMV pneumonitis.

Hepatitis may require liver biopsy for confirmation of the diagnosis, and CMV hepatitis and chronic rejection may be a difficult differential diagnosis in liver transplant recipients, even with a biopsy.







Imaging Studies



Congenital cytomegalovirus (CMV) infection

The most important study in the diagnostic evaluation of the congenitally infected infant with CMV is head CT scanning (see the image below).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาปฏิบัติที่อธิบายไว้ด้านล่างอาจจะบ่งชี้ในผู้ป่วยติดเชื้อ cytomegalovirus (CMV) ไวรัสวัฒนธรรมเป็นการศึกษาวินิจฉัยที่สำคัญในการประเมินโรค CMV ที่สงสัย อาจมี cultured CMV จากของเหลวในร่างกายทุกระบบอวัยวะ เลือด ปัสสาวะ น้ำลาย หลั่ง cervicovaginal ไขสันหลัง (CSF), bronchoalveolar lavage fluid และเนื้อเยื่อจากการตรวจชิ้นเนื้อไว้เป็นตัวอย่างได้ทั้งหมดไว้เป็นตัวอย่างที่เหมาะสมสำหรับวัฒนธรรม ตัวอย่างเป็น inoculated บนเซลล์มนุษย์ (หนังหุ้มปลายปกติมนุษย์ fibroblasts), และวัฒนธรรมเซลล์คือการตรวจสอบสำหรับการพัฒนาของลักษณะสัมพันธ์ CMV ผล cytopathic วิเคราะห์คอนแทคเปลือกเป็นเทคนิคแอนติบอดีโมโนวัฒนธรรมปรับปรุง centrifugation ที่การปรับตัวของเนื้อเยื่อ ให้ผลรวดเร็วยิ่งขึ้น ซึ่งอาจจะได้ประโยชน์เนื่องจากแม้ว่าวัฒนธรรมจะมีความไวสูง แยกทางคลินิกของ CMV อาจเติบโตช้า ต้องเป็นเวลานาน 6 สัปดาห์ของการบ่มในห้องปฏิบัติการวิทยาไวรัส เปลือกคอนแทค assay, centrifuged สิ่งส่งตรวจทางคลินิกไป monolayer เซลล์ (ในผล concentrating ในสิ่งส่งตรวจ) แล้ว ต่อคณะทันตแพทยศาสตร์ในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ เซลล์สีกับแอนติบอดี monoclonal เพื่อตรวจหาเฉพาะ CMV มักจะผิดทันทีต้นยีนผลิตภัณฑ์ วัฒนธรรมคอนแทคบวกเชลล์ presumptive หลักฐานของการติดเชื้อ CMV ใช้งาน และการทดสอบ เกียรติคุณประโยชน์เพื่อวัฒนธรรมไวรัส [40] ปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรส (PCR) [41] และศึกษา antigenemia CMV ได้เกิดในปีที่ผ่านมาเป็นการศึกษาทางเลือกในการตรวจสอบสถานะของการจำลองแบบของ CMV และสร้างการวินิจฉัยโรค CMV ในผู้ป่วยภูมิคุ้มกัน เหล่านี้ PCR ใช้บ่อยที่สุดเนื่องจากความสะดวกสบายและความสามารถในการประมวลผลในแบบอัตโนมัติ ขนาดของปริมาณไวรัสในเลือด PCR เชิงปริมาณในผู้ป่วยภูมิคุ้มกันเป็นพารามิเตอร์มีคุณค่าในการตัดสินใจเริ่มต้นบำบัด preemptive เทียบกับเป้าหมายของการป้องกันโรคอวัยวะสุด CMV รุนแรงทำให้ [42, 43] PCR สามารถใช้เพื่อให้การวินิจฉัยการติดเชื้อ CMV แต่กำเนิด การใช้เลือด ปัสสาวะ และน้ำลายเป็นของเหลวที่เหมาะสมสำหรับศึกษา และ PCR เชิงปริมาณใน newborns ติดไวรัสอาจพิสูจน์ให้เป็นประโยชน์ในการตรวจสอบการตอบสนองต่อการรักษาด้วยยาต้านไวรัส ระมัดระวังเมื่อได้รับ และการตีความศึกษาการวินิจฉัย CMV ในเด็กทารก จากคำนิยาม การวินิจฉัยการติดเชื้อ CMV แต่กำเนิดต้องการรหัสของไวรัสในตัวอย่างวัฒนธรรมที่มาก่อนอายุ 3 สัปดาห์เนื่องจาก perinatally มาติดเชื้อยังอาจเริ่มชัดแจ้งในขณะนี้ ดังนั้น วัฒนธรรมไวรัสบวกได้ในทารกอายุมากกว่า 3 สัปดาห์อาจเพียงแสดงปริกำเนิดหรือเต้านมนมซื้อ และไม่อาจตีความเป็นหลักฐานการติดเชื้อ CMV แต่กำเนิด Although theoretically helpful, CMV immunoglobulin M (IgM) assays are unfortunately too nonspecific to reliably diagnose congenital CMV infection. False-positive results are common; therefore, making the diagnosis of congenital infection outside of the immediate perinatal period is very difficult. Universal screening for congenital CMV infection may be a reasonable future goal and could enable establishment of appropriate anticipatory neurodevelopmental and serial audiological screening programs. A recent study demonstrated that, unfortunately, the use of the newborn blood spot to screen for congenital CMV infection is unreliable, because of suboptimal sensitivity.[44] Therefore, alternative approaches to universal CMV screening need to be developed. Outside of the neonatal period, the major caution regarding CMV diagnosis is to use diagnostic studies appropriately to differentiate between CMV infection (the presence of CMV in blood or body fluids without proof of end-organ damage) and CMV disease. Infants and children infected with CMV may shed the virus for years, making a positive urine viral culture difficult to interpret.Immunocompromised patients often have reactivation of latent CMV with subsequent viral shedding, even in the absence of overt CMV disease. Thus, the identification of CMV by culture in urine or saliva may reflect such chronic shedding of virus and is difficult to interpret in the evaluation of patients with end-organ disease, such as pneumonitis or hepatitis. Lung biopsy or bronchoalveolar lavage may be necessary to confirm the diagnosis of CMV pneumonitis.Hepatitis may require liver biopsy for confirmation of the diagnosis, and CMV hepatitis and chronic rejection may be a difficult differential diagnosis in liver transplant recipients, even with a biopsy. Imaging StudiesCongenital cytomegalovirus (CMV) infectionThe most important study in the diagnostic evaluation of the congenitally infected infant with CMV is head CT scanning (see the image below).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปฏิบัติการศึกษากล่าวถึงด้านล่างอาจจะพบในผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ cytomegalovirus ( ซีเ มวี ) .




ไวรัสเป็นวัฒนธรรมที่สำคัญที่สุดในการวินิจฉัยประเมินว่าซีเ มวีโรค ซีเ มวีอาจจะเพาะเลี้ยงจากความจริงใด ๆ ระบบของเหลวในร่างกายหรืออวัยวะ เลือด , ปัสสาวะ , น้ำลาย , cervicovaginal หลั่งน้ำเลี้ยงสมองและไขสันหลัง ( CSF ) , เสริมการของไหลและเนื้อเยื่อจากตัวอย่างชิ้นเนื้อมีขนาดเหมาะสมกับวัฒนธรรม ตัวอย่างเป็นเชื้อเข้าสู่เซลล์ของมนุษย์ ( ปกติจากหนังหุ้มปลายลึงค์ของมนุษย์ ) และเซลล์วัฒนธรรมคือการตรวจสอบการพัฒนาของซีเ มวีลักษณะที่เกี่ยวข้อง cytopathic Effect เปลือกใช้เป็นขวด

ปั่นเสริมโมโนโคลนอล แอนติบอดี วัฒนธรรม เทคนิคคือการปรับตัวของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ .มันแสดงผลเร็วขึ้น ซึ่งจะได้ประโยชน์ เพราะแม้ว่าวัฒนธรรมมีความไวสูง ทางคลินิก พบว่า ซีเ มวีอาจเติบโตช้า ต้องนาน 6 สัปดาห์ของการบ่มในไวรัสวิทยาทางห้องปฏิบัติการ ในเชลล์ vial โดยชิ้นงานที่คลินิกระดับบนมือถืออย่าง ( ในผลที่มุ่งเน้นชิ้นงาน ) งั้นต่อไปนี้ระยะเวลาในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อเซลล์เป็นคราบด้วย โมโนโคลนอลแอนติบอดีต่อแอนติเจนเฉพาะซีเ มวี มักจะเร็วทันทีของผลิตภัณฑ์ บวกเชลล์ขวดวัฒนธรรมคือหลักฐานสันนิษฐานของการติดเชื้อซีเ มวีปราดเปรียวและการทดสอบเป็นเสริมประโยชน์กับวัฒนธรรมดั้งเดิมของไวรัส





[ 40 ]ปฏิกิริยาลูกโซ่ ( PCR ) [ 41 ] และ ซีเ มวี antigenemia การศึกษาได้เกิดในปีที่ผ่านมาเป็นการศึกษาทางเลือกในการตรวจสอบสถานะของซีเ มวีซ้ำและการสร้างการวินิจฉัยของซีเ มวี โรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง ผู้ป่วย ของเหล่านี้เทคนิคที่ถูกใช้มากที่สุด เพราะความสะดวกและความสามารถในการประมวลผลโดยอัตโนมัติ แฟชั่น