Yun Che’s forehead was full of swea

Yun Che’s forehead was full of sweat, but his expression was incomparably calm. He slowly opened his grip. Regardless of whether it was his palm or wrist, there wasn’t the slightest hint of a burn mark at all.

It was unknown when everyone in the Sword Discourse Arena had stood up. Every single person’s gaze was stupefied, and were silent for a long while, as if the sound of this world had already been completely sucked out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าผาก Yun Che เต็มรูปแบบของเหงื่อ แต่นิพจน์ของเขาเหลือใจสงบ เขาค่อย ๆ เปิดจับของเขา โดยไม่คำนึงถึงว่ามันเป็นปาล์มหรือข้อมือของเขา ไม่มีของรอยไหม้ทั้งหมดมันเป็นที่รู้จักเมื่อทุกคนในเวทีวาทกรรมดาบได้ลุกขึ้นยืน สายตาทุกคนเดียวรตเทสต์แทก และเงียบเป็นเวลานาน เช่นถ้าเสียงของโลกนี้มีอยู่แล้วได้อย่างสมบูรณ์ดูดออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้าผาก Yun เจ๊ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ แต่การแสดงออกของเขาคือความสงบเหลือใจ เขาค่อย ๆ เปิดจับเขา โดยไม่คำนึงถึงไม่ว่าจะเป็นปาล์มหรือข้อมือของเขามีไม่ hint น้อยของเครื่องหมายการเผาไหม้ที่ทั้งหมด. มันเป็นที่รู้จักเมื่อทุกคนในสนามกีฬาดาบวาทกรรมได้ลุกขึ้นยืน สายตาทุกคนเดียวก็มึนงงและมีความเงียบในขณะที่ยาวเช่นถ้าเสียงของโลกนี้ได้รับแล้วดูดออกอย่างสมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าผากของยุนเชก็เต็มไปด้วยเหงื่อ แต่การแสดงออกของเขา เหลือใจ ใจเย็น เขาค่อยๆเปิดมือของเขา ไม่ว่าจะเป็นมือหรือข้อมือ ไม่มีคำใบ้น้อยที่สุดของแผลเป็นที่มันไม่รู้จัก เมื่อทุกคนอยู่ในดาบวาทกรรมเวทีได้ลุกขึ้นยืน สายตาของแต่ละคนก็งง และก็เงียบสักพัก ราวกับเสียงของโลกนี้ได้ถูกดูดออกไป