The strategy to reduce poverty cons

The strategy to reduce poverty consisted of three major components (Shireen, 1998). The first was to improve the quality of life of the poor by improving the provision of social services to them such as housing, health, education and public utilities. The second was to increase the income and productivity of the poor. This was to be done by expanding their productive capital and utilising the capital efficiently by adopting modern techniques and the provision of better facilities such as land, replanting and redevelopment of crops, irrigation, introduction of new crops, and improved marketing, credit, financial and technical assistance. Finally, to increase employment opportunities for inter-sectoral mobility out of low productivity areas and activities. In this regard, the necessary education, training, financial and technical skills would be provided to facilitate the movements into the modern sector of the economy. With regard to the second objective, it was to be achieved through the restructuring of the employment pattern, ownership of share capital in the corporate sector, and the creation of a Bumiputera Commercial and Industrial Community (BCIC). The creation of BCIC was regarded as important since this would ensure a meaningful participation of the Bumiputera in the modern sector of the economy. Thus, the NEP envisaged restructuring of society in three levels. First, to increase the share of Bumiputera employment in the modern industrial sectors. Second, to increase the Bumiputera share in corporate ownership, and third, to increase the number of Bumiputera entrepreneurs and Bumiputera managerial control. The targets of the NEP with regards to its objectives are shown in Table IV.1 below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์ในการลดความยากจนประกอบด้วยส่วนประกอบหลักสาม (Shireen, 1998) แรกคือการ ปรับปรุงคุณภาพชีวิตของคนยากจน โดยการปรับปรุงการจัดบริการสังคมให้พวกเขาอยู่อาศัย สุขภาพ การศึกษา และสาธารณะ ที่สองคือการ เพิ่มรายได้และผลผลิตของคนจน นี้จะทำ โดยการขยายทุนการผลิตโดยเงินทุนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่และจัดสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีเช่นที่ดิน ซีเมนส์ร่วมปลูก และพัฒนาขื้นใหม่ของพืช ชลประทาน แนะนำพืชใหม่ และการตลาด สินเชื่อ ความช่วยเหลือทางการเงิน และเทคนิคการปรับปรุง ในที่สุด การเพิ่มโอกาสการจ้างงานสำหรับรายสาขาระหว่างพื้นที่ผลผลิตต่ำและกิจกรรม ในการนี้ การศึกษาจำเป็น ทักษะการฝึกอบรม การเงิน และทางเทคนิคจะได้เพื่อเคลื่อนไหวในภาคทันสมัยของเศรษฐกิจ ตามวัตถุประสงค์ที่สอง มันเป็นการทำได้ผ่านการปรับโครงสร้างของรูปแบบงาน เป็นเจ้าของทุนในภาคธุรกิจ และการสร้าง Bumiputera พาณิชย์และอุตสาหกรรมชุมชน (BCIC) สร้าง BCIC ได้ถือเป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากนี้จะให้เข้าร่วมมีความหมายของ Bumiputera ที่ในภาคเศรษฐกิจทันสมัย ดังนั้น NEP envisaged ปรับโครงสร้างของสังคมในสามระดับ ครั้งแรก เพื่อเพิ่มส่วนแบ่งของ Bumiputera การจ้างงานในภาคอุตสาหกรรมทันสมัย ที่สอง การเพิ่มส่วนแบ่งในการเป็นเจ้าของบริษัท และอื่น การเพิ่มจำนวนผู้ประกอบการ Bumiputera และควบคุมจัดการ Bumiputera Bumiputera เป้าหมายของ NEP เกี่ยวกับวัตถุประสงค์จะแสดงอยู่ในตาราง IV.1 ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์ในการลดความยากจนประกอบด้วยสามส่วนหลัก (Shireen, 1998) ประการแรกคือการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของคนยากจนโดยการปรับปรุงการให้บริการทางสังคมให้กับพวกเขาเช่นที่อยู่อาศัย, สุขภาพ, การศึกษาและสาธารณูปโภค ที่สองก็คือการเพิ่มรายได้และผลผลิตของคนยากจน นี้จะทำได้โดยการขยายทุนการผลิตของพวกเขาและการใช้เงินทุนได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยการใช้เทคนิคที่ทันสมัย​​และการจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่าเช่นที่ดินปลูกและปรับปรุงพืชชลประทาน, การแนะนำของพืชใหม่และการตลาดที่ดีขึ้น, เครดิตทางการเงินและ ความช่วยเหลือด้านเทคนิค สุดท้ายที่จะเพิ่มโอกาสการจ้างงานสำหรับการเคลื่อนย้ายระหว่างภาคออกจากพื้นที่การผลิตต่ำและกิจกรรม ในการนี​​้การศึกษาที่จำเป็นในการฝึกอบรมทักษะทางการเงินและทางเทคนิคจะให้เพื่ออำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวเข้ามาในภาคที่ทันสมัย​​ของระบบเศรษฐกิจ ในเรื่องเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ที่สองมันก็จะประสบความสำเร็จผ่านการปรับโครงสร้างของรูปแบบการจ้างงานที่เป็นเจ้าของทุนในภาคธุรกิจและการสร้าง Bumiputera อุตสาหกรรมและการพาณิชย์ชุมชน (BCIC) การสร้าง BCIC ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญตั้งแต่นี้จะให้มีส่วนร่วมที่มีความหมายของ Bumiputera ในภาคที่ทันสมัย​​ของระบบเศรษฐกิจ ดังนั้น บริษัท เอ็นอีพีวาดภาพการปรับโครงสร้างของสังคมในสามระดับ ครั้งแรกที่จะเพิ่มส่วนแบ่งของการจ้างงาน Bumiputera ในภาคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ประการที่สองเพื่อเพิ่มส่วนแบ่งการ Bumiputera ในการเป็นเจ้าขององค์กรและที่สามที่จะเพิ่มจำนวนของผู้ประกอบการ Bumiputera และการควบคุมการบริหารจัดการ Bumiputera เป้าหมายของ บริษัท เอ็นอีพีที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ที่จะแสดงในตารางด้านล่าง IV.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลยุทธ์การลดความยากจนประกอบด้วยสามองค์ประกอบหลัก ( ชิริน , 1998 ) อย่างแรกคือ เพื่อปรับปรุงคุณภาพของชีวิตของคนจน โดยการปรับปรุงการให้บริการทางสังคม เช่น ที่อยู่อาศัย สุขภาพ การศึกษา และสาธารณูปโภคต่างๆ สอง คือ การเพิ่มรายได้ และเพิ่มผลผลิตของคนจนนี้จะกระทำโดยการขยายทุนของการผลิตและการใช้ทุนอย่างมีประสิทธิภาพ โดยการใช้เทคนิคที่ทันสมัยและการจัดหาเครื่องดีกว่า เช่น ที่ดิน ทำสวน และปรับปรุงพันธุ์พืช ชลประทาน การปลูกพืชใหม่ และพัฒนาตลาด , สินเชื่อ , ความช่วยเหลือทางการเงินและทางเทคนิค . ในที่สุดเพื่อเพิ่มโอกาสการจ้างงานสำหรับอินเตอร์ หมวดการเคลื่อนย้ายออกจากพื้นที่ที่มีผลผลิตและกิจกรรม ในการนี้ ที่จำเป็นในการศึกษา การฝึกอบรม ทักษะทางการเงินและทางเทคนิคให้เพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหวในภาคใหม่ของเศรษฐกิจ เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ที่สอง คือ ได้ผ่านการปรับโครงสร้างของการจ้างงานแบบกรรมสิทธิ์ในหุ้นทุนในภาคธุรกิจ และการสร้างภูมิปัญญาเชิงพาณิชย์ และอุตสาหกรรมชุมชน ( bcic ) การสร้าง bcic ถือเป็นสำคัญ ตั้งแต่นี้จะให้มีส่วนร่วมที่มีความหมายของภูมิปัญญาในภาคใหม่ของเศรษฐกิจ ดังนั้น เนป envisaged ปรับโครงสร้างของสังคมใน 3 ระดับ คือ ครั้งแรกเพื่อเพิ่มส่วนแบ่งของภูมิปัญญา การจ้างงานในอุตสาหกรรมสมัยใหม่ภาค ประการที่สอง เพื่อเพิ่มภูมิปุตราร่วมในความเป็นเจ้าของบริษัท และประการที่สาม เพื่อเพิ่มจำนวนผู้ประกอบการภูมิปัญญาภูมิปัญญาควบคุมและบริหาร เป้าหมายของเนปเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของ iv.1 แสดงดังตารางด้านล่าง