Against this array of forces, longe

Against this array of forces, longer survival and reduced morbidity push in the opposite
direction, tending to raise labor force participation.
For example, I estimate that improved survival since 1990 increased working lives by
about 2 years in China, holding age-specific labor force participation rates constant.
Consider the counterfactual XLFP calculated using 1990 sex-specific survival rates to
each age, but holding age- and sex-specific labor force participation rates constant at their
2010 values. If rural men faced risk of death as in 1990, their 2010 work-life would have
been 2.4 years shorter because of premature mortality, but work-life would represent a
higher share of life expectancy at birth (by a little over 1 percent). For urban men with
1990 survival, working lives would have been 1.5 years shorter. The corresponding
numbers for rural and urban women are 2.3 and 1.2 years, respectively. Thus, improving
survival contributed nontrivially to expected labor force participation increases in China,
ceteris paribus.
A critical question for the future will be how age-specific labor force participation rates
evolve. Although our analyses are mostly “just” an accounting exercise, the importance
of behavioral change can be highlighted by such decompositions of the changes in
expected labor force participation into changes in survival and age-specific labor force
participation. For example, consider an analyst of the US economy in 1900 who naively
assumes constant age-specific labor force participation rates into the future. Projections
of XLFP would have been widely off the mark, even if correctly foreseeing increased
survival. In particular, such an accounting approach would have underestimated the true
increase in female XLFP by 90 percent, and overestimated the increase in male XLFP by
80 percent, because age- and sex-specific labor force participation rates changed
significantly over the 20th century (Eggleston and Fuchs 2012).
Further evidence regarding the evolution of work-lives comes from estimates of
consumption and income by age from National Transfer Accounts (www.ntaccounts.org),
a project that Ronald Lee has pioneered and covers in greater detail in his contribution to
this volume. Chen and Lee (2014) show that in 1995, the “cutting ages”—ages where the
income curve cuts the consumption curve—were 20 and 60, for a working life of 40 years.
By 2009 (the latest NTA available for China), the cutting ages were 21 and 56, for a 35-
year work-life—although more Chinese were surviving into the working years and
beyond.7 In India, the corresponding cutting ages were 27 and 59, for a “work-life” of 32
years (Chen and Lee 2014)—despite India’s younger demographic, more rural populace,
and lower investments in education, especially for girls. For comparison, in the US in
2003, the cutting ages were 26 and 59, representing a 33-year “work-life” of income
exceeding consumption (Chen and Lee 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากนี้อาร์เรย์ของกองกำลัง อยู่รอดอีกต่อไปและเจ็บป่วยลดลงดันตรงกันข้ามทิศทาง แต่งเพื่อ ยกระดับการมีส่วนร่วมของแรงงานเช่นนี้ ฉันประเมินอยู่รอดดีขึ้นตั้งแต่ปี 1990 เพิ่มขึ้นทำงานอยู่ด้วย2 ปีในประเทศจีน ถืออายุแรงงานบังคับร่วมราคาคงพิจารณา XLFP counterfactual ที่คำนวณโดยใช้อัตราอยู่รอดเฉพาะเพศ 1990แต่ละอายุ แต่ถือเฉพาะเพศ และอายุแรงงานบังคับร่วมราคาค่าคงที่ของพวกเขาค่าของ 2010 ถ้าคนชนบทต้องเผชิญกับความเสี่ยงของการเสียชีวิตในปี 1990 จะมีชีวิตงานของ 2010รับ 2.4 ปีที่สั้นลงเนื่องจากการตายก่อนวัยอันควร แต่ชีวิตการทำงานจะแสดงการส่วนแบ่งที่สูงอายุที่เกิด (โดยน้อยกว่าร้อยละ 1) สำหรับในเมืองอยู่รอด 1990 ชีวิตการทำงานจะได้รับ 1.5 ปีที่สั้นลง สอดคล้องกันหมายเลขสำหรับผู้หญิงชนบท และในเมืองมี 2.3 และ 1.2 ปี ตามลำดับ จึง ปรับปรุงอยู่รอดส่วนแรงงานคาดแรงเข้าร่วมเพิ่มขึ้นในประเทศจีน nontriviallyceteris paribusคำถามสำคัญสำหรับอนาคตจะมีวิธีเฉพาะอายุแรงงานบังคับร่วมอัตราพัฒนา แม้ว่าการวิเคราะห์ของเราส่วนใหญ่จะเป็น "เพียงแค่" การบัญชีออกกำลังกาย ความสำคัญความเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสามารถเน้น โดย decompositions ของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวแรงงานคาดการมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงในการอยู่รอดและกำลังแรงงานอายุมีส่วนร่วม ตัวอย่างเช่น พิจารณานักวิเคราะห์ของเศรษฐกิจสหรัฐฯ ใน 1900 ที่ naivelyสันนิษฐานว่าคงอายุแรงร่วมราคาในอนาคต ประมาณการของ XLFP จะได้แพร่หลายออกหมาย ถ้าเห็นอย่างถูกต้องเพิ่มขึ้นอยู่รอด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีการลงบัญชีดังกล่าวจะมีตลอดแท้จริงเพิ่มขึ้น XLFP หญิง โดย 90 เปอร์เซ็นต์ และ overestimated ชาย XLFP โดยการเพิ่มร้อยละ 80 เนื่องจากแรงงานเฉพาะเพศ และอายุบังคับอัตราการมีส่วนร่วมการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าศตวรรษที่ 20 (Eggleston และ Fuchs 2555)หลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการของชีวิตทำงานมาจากการประเมินของการบริโภคและรายได้ตามอายุจากชาติโอนบัญชี (www.ntaccounts.org),โครงการที่ Ronald ลีได้เป็นผู้บุกเบิก และครอบคลุมในรายละเอียดมากในผลงานของเขาไดรฟ์ข้อมูลนี้ เฉินและลี (2014) แสดงว่าใน 1995 "อายุตัด" — อายุการรายได้โค้งตัดโค้งการใช้ — 20 และ 60 ชีวิตการทำงาน 40 ปีโดย 2009 (ล่าสุดมูลค่าสำหรับประเทศจีน), ถูกตัดอายุ 21 และ 56 สำหรับ 35-ปีชีวิตการทำงาน — แม้ว่าจีนเพิ่มเติมรอดตายในปีทำงาน และbeyond.7 ในอินเดีย สอดตัดอายุได้ 27 และ 59 เป็น "ชีวิตงาน" 32ปี (เฉินและลี 2557) — แม้ของอายุประชากร พื้นที่นอกเมืองประชาชนและเงินลงทุนต่ำในการศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิง สำหรับการเปรียบเทียบ สหรัฐใน2003 ตัดอายุได้ 26 และ 59 แทน 33 ปี "งานชีวิต" รายได้เกินปริมาณ (เฉินและลี 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับอาร์เรย์นี้ของกองกำลังอยู่รอดอีกต่อไปและลดการผลักดันการเจ็บป่วยในฝั่งตรงข้ามกับ
ทิศทางพุ่งไปยกระดับแรงงานมีส่วนร่วม.
ตัวอย่างเช่นผมประเมินว่าการอยู่รอดที่ดีขึ้นตั้งแต่ปี 1990 เพิ่มขึ้นชีวิตการทำงานโดย
ประมาณ 2 ปีในประเทศจีนถือครองแรงงานอายุที่เฉพาะเจาะจง อัตราการมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่อง.
พิจารณา XLFP counterfactual คำนวณโดยใช้ 1990 เพศเฉพาะอัตราการรอดตายไป
ในแต่ละอายุ แต่การถือครองแรงงานอัตราการมีส่วนร่วมของอายุและเพศที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขาคงที่
ค่า 2010 หากคนในชนบทที่ต้องเผชิญกับความเสี่ยงของการเสียชีวิตในปี 1990 เป็น 2010 การทำงานในชีวิตของพวกเขาจะได้
รับ 2.4 ปีสั้นลงเนื่องจากการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของ แต่ชีวิตการทำงานจะเป็นตัวแทนของ
หุ้นที่สูงขึ้นของอายุขัยเฉลี่ยเมื่อแรกเกิด (โดยน้อยกว่าร้อยละ 1) สำหรับผู้ชายในเมืองที่มี
1,990 ความอยู่รอดของชีวิตการทำงานจะได้รับ 1.5 ปีสั้น ที่สอดคล้อง
ตัวเลขสำหรับผู้หญิงในชนบทและในเมืองเป็น 2.3 และ 1.2 ปีตามลำดับ ดังนั้นการปรับปรุง
การอยู่รอดมีส่วน nontrivially ที่จะคาดว่าการเพิ่มขึ้นของแรงงานมีส่วนร่วมในประเทศจีน
ceteris paribus.
คำถามสำคัญสำหรับอนาคตจะเป็นวิธีการที่อายุเฉพาะอัตราการมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานที่
มีวิวัฒนาการ แม้ว่าการวิเคราะห์ของเราส่วนใหญ่จะเป็น "แค่" การออกกำลังกายการบัญชี, ความสำคัญ
ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่สามารถสลายตัวโดยเน้นการดังกล่าวของการเปลี่ยนแปลงใน
ส่วนร่วมในกำลังแรงงานที่คาดว่าจะเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงในการอยู่รอดและอายุเฉพาะกำลังแรงงาน
การมีส่วนร่วม ยกตัวอย่างเช่นพิจารณานักวิเคราะห์ของเศรษฐกิจสหรัฐฯในปี 1900 ที่ไร้เดียงสา
ถือว่าคงที่อายุเฉพาะอัตราการมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานในอนาคต การคาดการณ์
ของ XLFP จะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางปิดเครื่องหมายแม้ว่ามองเห็นได้อย่างถูกต้องเพิ่มขึ้น
อยู่รอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นวิธีการบัญชีที่จะมีการประเมินที่แท้จริง
เพิ่มขึ้นใน XLFP เพศหญิงร้อยละ 90 และเพิ่มขึ้นในการประเมิน XLFP ชายโดย
ร้อยละ 80 เพราะอายุและเพศเฉพาะอัตราการมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานที่มีการเปลี่ยนแปลง
อย่างมีนัยสำคัญในช่วงศตวรรษที่ 20 (Eggleston และ Fuchs 2012).
หลักฐานอื่น ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการของการทำงานในชีวิตมาจากการประมาณการของ
การบริโภคและรายได้ตามอายุจากบัญชีการโอนเงินแห่งชาติ (www.ntaccounts.org)
โครงการที่โรนัลด์ลีได้เป็นผู้บุกเบิกและครอบคลุมในรายละเอียดมากขึ้นในผลงานของเขา เพื่อ
หนังสือเล่มนี้ เฉินและลี (2014) แสดงให้เห็นว่าในปี 1995 "วัยตัด" -ages ที่
โค้งรายได้ลดการใช้เส้นโค้ง-20 และ 60 สำหรับชีวิตการทำงาน 40 ปี.
2009 โดย (คน NTA ล่าสุดสำหรับจีน) อายุการตัด 21 และ 56 สำหรับ 35
ปีชีวิตการทำงานแม้ว่าจีนมากขึ้นได้รับการมีชีวิตรอดเข้าสู่ปีที่ทำงานและ
beyond.7 ในอินเดียวัยตัดที่สอดคล้องกัน 27 และ 59 สำหรับ "ชีวิตการทำงาน" 32
ปี (เฉินและลี 2014) -despite ที่อายุน้อยกว่าประชากรประชาชนชนบทของอินเดีย
และการลงทุนที่ต่ำกว่าในด้านการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสาว ๆ สำหรับการเปรียบเทียบในสหรัฐอเมริกาใน
ปี 2003 ทุกเพศทุกวัยตัด 26 และ 59 คิดเป็น 33 ปี "ชีวิตการทำงาน" ของรายได้
การบริโภคเกิน (เฉินและลี 2014)