The temples face sunrise, and the e

The temples face sunrise, and the entrance for the devotee is typically this east side. The mandala pada facing sunrise is dedicated to Surya deity (Sun). The Surya pada is flanked by the padas of Satya (Truth) deity on one side and Indra (king of gods) deity on other. The east and north faces of most temples feature a mix of gods and demi-gods; while west and south feature demons and demi-gods related to the underworld.[42] This vastu purusha mandala plan and symbolism is systematically seen in ancient Hindu temples on Indian subcontinent as well as those in southeast Asia, with regional creativity and variations.[43][44]
Beneath the mandala’s central square(s) is the space for the formless shapeless all pervasive all connecting Universal Spirit, the highest reality, the purusha.[45] This space is sometimes referred to as garbha-griya (literally womb house) - a small, perfect square, windowless, enclosed space without ornamentation that represents universal essence.[38] In or near this space is typically a murti (idol). This is the main deity idol, and this varies with each temple. Often it is this idol that gives the temple a local name, such as Visnu temple, Krishna temple, Rama temple, Narayana temple, Siva temple, Lakshmi temple, Ganesha temple, Durga temple, Hanuman temple, Surya temple, and others.[14] It is this garbha-griya which devotees seek for ‘‘darsana’’ (literally, a sight of knowledge,[46] or vision[38]).
Above the vastu-purusha-mandala is a superstructure with a dome called Shikhara in north India, and Vimana in south India, that stretches towards the sky.[38] Sometimes, in makeshift temples, the dome may be replaced with symbolic bamboo with few leaves at the top. The vertical dimension's cupola or dome is designed as a pyramid, conical or other mountain-like shape, once again using principle of concentric circles and squares (see below).[2] Scholars suggest that this shape is inspired by cosmic mountain of Meru or Himalayan Kailasa, the abode of gods according to Vedic mythology.[38]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดหน้าพระอาทิตย์ขึ้น และโดยทั่วไปคือทางเข้าสำหรับสาวกที่ ด้านตะวันออกนี้ Pada จักรวาลที่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นจะทุ่มเทเพื่อเทพสุรยา (อาทิตย์) Surya pada ถูกขนาบข้าง ด้วย padas เทพสัตยา (ความจริง) ด้านหนึ่งและเทพอินทรา (กษัตริย์ของพระเจ้า) อื่น ๆ ใบหน้าทิศเหนือ และทิศตะวันออกของวัดส่วนใหญ่มีส่วนผสมของเทพเจ้าและเทพอสูร ในขณะที่ตะวันตก และใต้คุณลักษณะปีศาจ และเทพอสูรที่เกี่ยวข้องกับนรก [42] vastu purusha จักรวาลแผนและสัญลักษณ์ระบบเห็นในวัดฮินดูโบราณในอนุทวีปอินเดียเช่นเดียวกับในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภูมิภาคความคิดสร้างสรรค์และรูปแบบ [43] [44]ใต้ square(s) กลางของจักรวาลเป็นพื้นที่สำหรับการรูปร่าง shapeless แพร่หลายทั้งหมดทั้งหมดที่เชื่อมต่อจิตวิญญาณสากล ความเป็นจริงสูงสุด purusha การ [45] พื้นที่ซึ่งบางครั้งเรียกว่า garbha-กริยา (อักษรมดลูกบ้าน) - ขนาดเล็ก สี่เหลี่ยม ไม่มีหน้าต่าง ล้อมรอบพื้นที่โดยไม่โอบที่แสดงสาระสำคัญสากล [38] ใน หรือใกล้ กับนี้พื้นที่เป็นปกติพระ (ไอดอล) นี้เป็นไอดอลเทพหลัก และนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละวัด มักจะเป็นไอดอลนี้ให้วัดเฉพาะชื่อ เช่นวัดวิษณุ กฤษณะวัด วัดพระราม วัดนารายณ์ วัดศิวา วัดลักษมี พระพิฆเนศวัด วัดทูร์คา มเปิล วัด Surya และอื่น ๆ [14] เป็นนี้ garbha กริยาซึ่งศาสนิกชนแสวงหา '' darsana'' (สายตาแท้จริง ความรู้, [46] หรือ vision[38])Above the vastu-purusha-mandala is a superstructure with a dome called Shikhara in north India, and Vimana in south India, that stretches towards the sky.[38] Sometimes, in makeshift temples, the dome may be replaced with symbolic bamboo with few leaves at the top. The vertical dimension's cupola or dome is designed as a pyramid, conical or other mountain-like shape, once again using principle of concentric circles and squares (see below).[2] Scholars suggest that this shape is inspired by cosmic mountain of Meru or Himalayan Kailasa, the abode of gods according to Vedic mythology.[38]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดเผชิญพระอาทิตย์ขึ้นและเข้าศรัทธาเป็นปกติด้านตะวันออกนี้ Pada Mandala หันหน้าไปทางดวงอาทิตย์ขึ้นจะทุ่มเทให้กับเทพเทพ (ดวงอาทิตย์) Pada Surya ถูกขนาบข้างด้วย Padas ของสัตยา (ความจริง) เทพในด้านหนึ่งและพระอินทร์ (กษัตริย์ของพระเจ้า) เทพที่อื่น ๆ ทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเฉียงเหนือใบหน้าของวัดส่วนใหญ่มีส่วนผสมของพระเจ้าและ Demi-เทพเจ้า; ในขณะที่ทางทิศตะวันตกและคุณลักษณะทางทิศใต้ปีศาจและ Demi-เทพที่เกี่ยวข้องกับมาเฟีย. [42] vastu แผน Purusha จักรวาลและสัญลักษณ์นี้จะเห็นได้อย่างเป็นระบบในวัดฮินดูโบราณในอนุทวีปอินเดียเช่นเดียวกับผู้ที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความคิดสร้างสรรค์ในระดับภูมิภาคและรูปแบบ. [ 43] [44]
ใต้จัตุรัสกลางจักรวาล (s) เป็นพื้นที่สำหรับการไม่มีรูปแบบรูปร่างทั้งหมดแพร่หลายทุกการเชื่อมต่อยูนิเวอร์แซวิญญาณความเป็นจริงสูงสุด Purusha ได้. [45] พื้นที่นี้บางครั้งเรียกว่า garbha-Griya (ตัวอักษรครรภ์ บ้าน). - ขนาดเล็กตารางที่สมบูรณ์แบบหน้าต่างปิดล้อมพื้นที่โดยไม่ต้องตกแต่งที่แสดงถึงสาระสำคัญสากล [38] ในหรือใกล้พื้นที่นี้เป็นปกติ Murti (ไอดอล) นี้เป็นไอดอลเทพหลักและนี้จะแตกต่างกับแต่ละวัด มักจะเป็นไอดอลที่ช่วยให้วัดชื่อท้องถิ่นเช่นวัดวิษณุวัดกฤษณะวัดพระรามวัดพระนารายณ์วัดพระศิวะพระวิหารพระลักษมีวัดพระพิฆเนศวรวัด Durga วัดหนุมานวัดเทพและคนอื่น ๆ . [14 ] มันเป็นอย่างนี้ garbha-Griya ที่ชื่นชอบแสวงหา '' Darsana '' (ตัวอักษรสายตาของความรู้ [46] หรือวิสัยทัศน์ [38]).
เหนือ vastu-Purusha-จักรวาลคอนเทนเนอร์โดมที่เรียกว่า Shikhara ใน ตอนเหนือของอินเดียและ Vimana ในภาคใต้อินเดียที่ทอดยาวขึ้นไปบนท้องฟ้า. [38] บางครั้งในวัดชั่วคราวโดมอาจถูกแทนที่ด้วยไม้ไผ่เป็นสัญลักษณ์ที่มีไม่กี่ใบที่อยู่ด้านบน โดมแนวตั้งหรือโดมถูกออกแบบมาเป็นพีระมิดกรวยหรือรูปร่างภูเขาเหมือนอื่น ๆ อีกครั้งโดยใช้หลักการของวงกลมและสี่เหลี่ยม (ดูด้านล่าง). [2] นักวิชาการชี้ให้เห็นว่ารูปนี้เป็นแรงบันดาลใจด้วยภูเขาจักรวาลของพระเมรุหรือ หิมาลัย Kailasa พำนักของพระเจ้าตามตำนานเวท. [38]