same year ago, when my father becam

same year ago, when my father became paralyzed, i bought him a motorized wheelchair. in nice weather he enjoyed riding it around the hague, where he lived, but in the winter he stored it in my brother-in law's garage several miles away.
one spring day i decided to drive the wheelchair to my father's house, so a frind took me to the garage on his motorcycle and waited to lead me home. i practiced with the wheelchair for a few minutes, and when i had the hang of it. we started down a road that had a canal on each side. things went well for the first half mile, but when i came off a bridge. i enCountered an oncoming car and panicked. i lost control of the wheelchair, which was stuck in the mud. as i turned around. i saw my friend waving to me. about 20 cars had stopped , and people were running my way. they started to putt the wheelchair free, and, when i began to walk out of the water. i heard cries of. where's the invalid?" and " it's a miracle!" we told my father that wheelchair had nearly breen fomous for finding mud that heals

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดียวกันปีที่ผ่านมา เมื่อพ่อกลายเป็นอัมพาต ฉันซื้อรถเข็นเครื่องเขา อากาศดีที่เขาชอบขี่รอบเดอะเฮก ที่เขาอาศัยอยู่ แต่ ในฤดูหนาวเขาเก็บมันในโรงรถของฉันพี่ชายในกฎหมายของหลายไมล์ไป
สปริงวันหนึ่งที่ผมตัดสินใจขับรถเข็นที่บ้านพ่อ frind เอาฉันไปจอดรถบนรถจักรยานยนต์ของเขา และมาทำบ้านให้ฉันรอ ฉันฝึกฝนนั่งรถเข็นไม่กี่นาที และ เมื่อมีการแขวนของมัน เราเริ่มต้นถนนมีคลองในแต่ละด้าน กิจกรรมก็ดี ไมล์ครึ่งแรก แต่ เมื่อผมมาปิดสะพาน พบรถยนต์กำลังมาถึง และพอ ฉันสูญเสียการควบคุมรถเข็น ที่ถูกจมอยู่ในโคลน ขณะที่ฉันเปิดรอบ ผมเห็นเพื่อนโบกให้ฉัน หยุดประมาณ 20 คัน และคนทำวิธีของฉัน พวกเขาเริ่มที่จะทำลายรถเข็นฟรี และ เมื่อเริ่มเดินออกจากน้ำ ผมได้ยินเสียงร้อง ซึ่งเป็นการไม่ถูกต้องหรือไม่"และ"จึงเป็นอัศจรรย์ "เราบอกพ่อนั่งรถเข็นที่มี fomous บรีนเกือบโคลนหาที่รักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดียวกันปีก่อน เมื่อพ่อเป็นอัมพาต ผมซื้อรถเข็นไฟฟ้าเขา ในสภาพอากาศที่ดี เขาชอบขี่รอบกรุงเฮก , ที่ซึ่งเขาอาศัยอยู่ แต่ในฤดูหนาวเขาเก็บไว้ในโรงรถ พี่ชายของฉันในกฎหมายหลายไมล์ .
1 ฤดูใบไม้ผลิ วันที่ฉันตัดสินใจที่จะขับรถเข็นไปบ้านพ่อ ดังนั้น เฟรนด์พาฉันไปโรงรถที่มอเตอร์ไซค์ของเขา และคอยนำฉันกลับบ้านผมฝึกกับรถเข็นสำหรับไม่กี่นาที และเมื่อฉันได้นะ เราเริ่มลงถนนที่คลองในแต่ละด้าน สิ่งที่ดีสำหรับไมล์ครึ่งแรก แต่เมื่อผมมาปิดสะพาน ผมเจอรถที่กำลังจะมาถึงกับตกใจ ฉันสูญเสียการควบคุมของรถเข็น ซึ่งติดอยู่ในโคลน ฉันหันไปรอบ ๆ ผมเคยเห็นเพื่อนผมโบกมือให้ฉัน ประมาณ 20 คัน มีหยุดและคนที่ใช้วิธีของฉัน พวกเขาเริ่มที่จะพัตรถเข็นฟรี และเมื่อผมเริ่มเดินออกมาจากน้ำ ฉันได้ยินเสียงร้องของ ที่ไม่ถูกต้อง ? และ " ปาฏิหาริย์ " เราบอกพ่อว่ารถเข็นมีเกือบ บรีน fomous หาโคลนรักษา