Our core hypothesis is that, rather

Our core hypothesis is that, rather than the simple nanoparticle itself,
it is the dynamical corona of associated biomolecules that defines
the biological identity of the nanoparticle. It is therefore this corona
that might lead to a more clear classification system of nanosafety,
and it is also this corona that could be used to engineer nanomedical
outcomes. We therefore believe that very considerable efforts will
increasingly be directed at this challenge by the scientific community.
We also note the surprising feature that nanoparticles are
sometimes able to induce dramatic effects on protein interactions, such
as in the case of protein fibrillation. This observation, when combined
with the potential of nanoparticles to be transported to the brain,
implies the need to study this whole arena in more depth in the future.
Scientists in the 20th century developed surface physical chemistry
and related fields to a high point of achievement. It is an interesting
observation that once more, albeit in quite a different context, high
surface area adsorption of biomolecules has become a key arena for
the development of bionanointeractions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานหลักของเราเป็นที่ แทน nanoparticle ง่ายเองเป็นโค dynamical ชื่อโมเลกุลชีวภาพที่เกี่ยวข้องที่กำหนดลักษณะเฉพาะทางชีวภาพของ nanoparticle จึงเป็นโคโรนานี้ที่อาจนำไปสู่ระบบการจัดประเภทเพิ่มเติมชัดเจน nanosafetyและก็ยังโคนี้สามารถใช้วิศวกร nanomedicalผลลัพธ์ที่ เราจึงเชื่อว่า จะพยายามมากมากขึ้นนำที่ท้าทายนี้ โดยชุมชนทางวิทยาศาสตร์เรายังทราบคุณลักษณะน่าแปลกใจที่เก็บกักบางครั้งจะก่อให้เกิดผลโต้ตอบโปรตีน ละครดังกล่าวในกรณีของโปรตีนผิดจังหวะ สังเกตนี้ เมื่อรวมด้วยศักยภาพของเก็บกักที่จะขนส่งไปยังสมองเพื่อหมายถึงต้องศึกษาเวทีนี้ทั้งลึกเพิ่มเติมในอนาคตนักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษ 20 พัฒนาพื้นผิวทางกายภาพเคมีและสาขาที่เกี่ยวข้องกับจุดสูงสุดของความสำเร็จ เป็นน่าสนใจสังเกตว่าเพิ่มเติม แม้ว่าค่อนข้างแตกต่างบริบท สูงพื้นที่ผิวดูดซับชื่อโมเลกุลชีวภาพได้กลายเป็น เวทีสำคัญสำหรับการพัฒนา bionanointeractions

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานหลักของเราคือการที่มากกว่าอนุภาคนาโนที่เรียบง่ายของตัวเองก็เป็นโคโรนาพลังของสารชีวโมเลกุลที่เกี่ยวข้องที่กำหนดอัตลักษณ์ทางชีวภาพของอนุภาคนาโน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องโคโรนานี้ที่อาจนำไปสู่ระบบการจำแนกที่ชัดเจนมากขึ้นของ nanosafety, และยังเป็นโคโรนานี้ที่สามารถนำมาใช้เพื่อวิศวกร nanomedical ผล ดังนั้นเราจึงเชื่อว่ามีความพยายามอย่างมากที่จะมากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้กำกับที่ได้รับการท้าทายจากชุมชนวิทยาศาสตร์นี้. นอกจากนี้เรายังทราบคุณลักษณะที่น่าแปลกใจว่าอนุภาคนาโนเป็นบางครั้งสามารถที่จะก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมากต่อการมีปฏิสัมพันธ์โปรตีนดังกล่าวเช่นในกรณีของภาวะโปรตีน ข้อสังเกตนี้เมื่อรวมกับศักยภาพของอนุภาคนาโนที่จะส่งไปยังสมองที่แสดงถึงความจำเป็นในการศึกษาเวทีนี้ทั้งในเชิงลึกมากขึ้นในอนาคต. นักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 20 การพัฒนาพื้นผิวเคมีกายภาพและสาขาที่เกี่ยวข้องไปยังจุดที่สูงของความสำเร็จ. มันเป็นที่น่าสนใจสังเกตว่าอีกครั้งแม้ว่าในค่อนข้างบริบทที่แตกต่างสูงดูดซับพื้นที่ผิวของสารชีวโมเลกุลได้กลายเป็นเวทีสำคัญสำหรับการพัฒนาของbionanointeractions

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานหลักของเราเป็นมากกว่าง่ายสำหรับตัวเอง
เป็น โคโรน่า พลวัตของสารชีวโมเลกุลที่เกี่ยวข้องที่กำหนด
ตัวตนแท้ๆของอนุภาคนาโน . มันจึงเป็นเช่นนี้ โคโรน่า
ที่อาจนำไปสู่ระบบการจำแนกที่ชัดเจนมากขึ้นของ nanosafety
, และยังเป็นเช่นนี้ โคโรน่า ที่สามารถใช้งาน nanomedical ผล

เราจึงเชื่อว่า ความพยายามมากมากจะ
มากขึ้นที่ในความท้าทายนี้ โดยชุมชนวิทยาศาสตร์ .
เรายังทราบน่าแปลกใจที่คุณสมบัติอนุภาค
บางครั้งสามารถทำให้ผลกระทบอย่างมากเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์ระหว่างโปรตีน เช่น
เช่นในกรณีของการเกิดโปรตีน การสังเกตนี้เมื่อรวม
ด้วยศักยภาพของอนุภาคนาโน เพื่อส่งไปสมอง
หมายถึงต้องศึกษาเวทีนี้ทั้งในความลึกมากขึ้นในอนาคต นักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 20 การพัฒนา

เคมีพื้นผิวและเกี่ยวข้องกับจุดสูงของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน มันเป็นข้อสังเกตที่น่าสนใจ
อีกครั้งหนึ่ง แม้ว่าในบริบทที่แตกต่างกันค่อนข้างสูง
พื้นที่ผิวการดูดซับความร้อนได้กลายเป็นเวทีสำคัญสำหรับการพัฒนา bionanointeractions
.