César Ritz (23 February 1850 – 24 O

César Ritz (23 February 1850 – 24 October 1918) was a Swiss hotelier and founder of several hotels, most famously the Hôtel Ritz, in Paris and The Ritz Hotel in London. His nickname was "king of hoteliers, and hotelier to kings," and it is from his name and that of his hotels that the term ritzy derives.

Contents [hide]
1 Life and career
2 See also
3 Notes
4 References
5 External links
Life and career[edit]
Ritz was born in the Swiss village of Niederwald, the youngest of 13 children in a poor peasant family.[1] At the age of twelve he was sent as a boarder to the Jesuit college at Sion, and at fifteen, having shown only vaguely artistic leanings, was apprenticed as a somelier at a hotel in Brig.[2] Dismissed after a year as an unsuitable candidate for the hotel trade, he returned briefly to the Jesuits as sacristan, then left to seek his fortune in Paris at the time of the 1867 Universal Exhibition.[2]

Ritz's formative five years in Paris, including the siege of 1870-1 during the Franco-Prussian War, gave him sufficient polish and confidence to transform himself from a waiter and general factotum into a maître d'hôtel, manager, and eventually hotelier.[2] Beginning with the humblest of hotel jobs, he moved on to waiting in restaurants and was employed at the high-class Restaurant Voisin between 1869 and 1872.[2] Here he waited on Edmond de Goncourt, Théophile Gautier, and Alexandre Dumas,[which?] learned the essentials of his trade from the owner, Bellenger, and served up dishes such as elephant's trunk in sauce chasseur as supplies of fresh meat dwindled during the siege and zoo animals took their place.[2]

In 1872, Ritz became floor waiter of the Hôtel Splendide in Paris, meeting many rich, self-made Americans as guests.[2] In 1873 he was a waiter in Vienna at the time of the International Exhibition.[2] In the winter of that year his astonishing career in hotel management began when he undertook the direction of the restaurant at the Grand Hôtel in Nice.[2] Regular moves then followed, usually twice a year just ahead of the migration of the international tourist set from the hotels of Nice or San Remo in winter to Swiss mountain resorts such as Rigi-Kulm and Lucerne in summer.[2]

In 1878, he became the manager of the Grand Hôtel National in Lucerne and held the same position, in parallel, at the Grand Hôtel in Monaco until 1888. A pioneer in the development of luxury hoteliering, he knew how to entice wealthy customers and quickly gained a reputation for good taste and elegance. He was the first to mandate that "the customer is always right".[1] His code was "See all without looking; hear all without listening; be attentive without being servile; anticipate without being presumptuous. If a diner complains about a dish or the wine, immediately remove it and replace it, no questions asked."[1]

In 1888, he opened a restaurant with Auguste Escoffier in Baden-Baden, and the two were then invited to London by Richard D'Oyly Carte to become the first manager and chef of the Savoy Hotel, positions they held from 1889 until 1897.[3] Ritz put together what he described as "a little army of hotel men for the conquest of London". The Savoy under Ritz was an immediate success, attracting a distinguished and moneyed clientele, headed by the Prince of Wales. Aristocratic women, hitherto unaccustomed to dine in public, were now "seen in full regalia in the Savoy dining and supper rooms".[3]

In 1898, Ritz and Escoffier were both dismissed from the Savoy. Ritz was implicated in the disappearance of over £3,400 of wine and spirits, as well as kickbacks from suppliers.[4][5]

Later in 1898, he opened the celebrated Hôtel Ritz in the Place Vendôme, Paris. He went on to open The Ritz Hotel in London in 1906, which became one of the most popular meeting places of the era, for the rich and famous. The Hotel Ritz Madrid (es) in Madrid, opened in 1910, inspired by King Alfonso XIII's desire to build a luxury hotel to rival the Ritz in Paris. Ritz enjoyed a long partnership with Auguste Escoffier, the famous French chef and father of modern French cooking. The partnership lasted until Ritz had to retire in 1907 because of deteriorating health.

Ritz himself withdrew progressively from the affairs of his various companies, selling out his interests in hotels at Frankfurt and Salsomaggiore in 1905 and retiring from the Ritz Hotel Development Company in 1907, from the Carlton Hotel Company in 1908, and from the Paris Ritz Company in 1911.

By 1912, according to Marie-Louise Ritz, to all intents and purposes his life had finished.[2] In 1913 he was placed in a private hospital at Lausanne, and the following year he was moved to another on Lake Küssnacht in Canton Schwyz.[2] He died at Küssnacht on 26 October 1918.[2] Although from a humble Swiss background, César Ritz and his luxurious hotels became legendary, and his name entered the English language as an epitome of high-class cuisine and accommodation.[2] He is buried in the village of his birth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

César Ritz (23 1850 กุมภาพันธ์ – 24 1918 ตุลาคม) เป็นการยึดสวิสและผู้ก่อตั้งโรงแรมหลาย มากที่สุดซึ่งริทซ์โฮเทล เดอะริทซ์โฮเต็ลในลอนดอนและปารีส ชื่อเล่นของเขาคือ "กษัตริย์ผู้ประกอบการโรงแรม และยึดกับคิงส์" และเป็นชื่อของเขาและที่โรงแรมของเขาที่มาของคำว่าหรูหราเนื้อหา [ซ่อน] 1 ชีวิตและอาชีพ2 ดูหมายเหตุ 34 อ้างอิงเชื่อมโยงภายนอก 5ชีวิตและอาชีพ [แก้ไข]โรงแรมริทซ์เกิดสวิสเซอร์แลนด์หมู่บ้านของ Niederwald ลูก 13 เด็กในครอบครัวชาวนายากจน [1] ในยุคของ twelve เขาส่งพึงศึกษาคณะเยสุอิต ที่ Sion และ fifteen มีแสดงเฉพาะ leanings คลับศิลปะ ถูก apprenticed เป็น somelier ที่โรงแรมใน Dismissed พล [2] หลังจากหนึ่งปีเป็นผู้สมัครไม่เหมาะสมสำหรับการค้าโรงแรม เขากลับสั้น ๆ ให้คณะฯ เป็น sacristan แล้ว ซ้ายเพื่อค้นหามรดกของเขาในปารีสของนิทรรศการสากล 1867 ครั้ง [2]ความอุดมสมบูรณ์ของริทซ์ในปารีส รวมล้อมค.ศ. 1870-1 ระหว่างสงคราม-ปรัสเซีย ห้าปีให้เขาโปแลนด์และแปรสภาพตัวเองจากพนักงานเสิร์ฟและ factotum ทั่วไปเป็น maître d' โฮเทล ผู้จัดการ และยึดที่มั่นใจเพียงพอ [2] เริ่มต้น ด้วยการ humblest ของงานโรงแรม เขาย้ายไปรอในร้านบน และถูกจ้างที่ Voisin ร้านสูงระหว่างงแมงเนียร์ช [2] ที่นี่เขารออยู่เอดมันด์เด Goncourt, Théophile Gautier และดู มาสภัณฑ์อเล็กซานเดอร์, [ซึ่ง] เรียนรู้ความสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของ Bellenger และเสิร์ฟอาหารเช่นหัตถ์ในซอส chasseur dwindled วัสดุเนื้อสดในระหว่างการล้อม และสัตว์สวนสัตว์เกิดการ [2]ในเนียร์ช ริทซ์เป็น ชั้นเสิร์ฟของ Splendide โฮเทลในปารีส ประชุมคนอเมริกันรวย ทำเป็นแขกจำนวนมาก [2] ใน 1873 เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟในกรุงเวียนนาในนิทรรศการนานาชาติ [2] ในฤดูหนาวของปีที่ อาชีพของเขาทันสมัยในการบริหารโรงแรมเริ่มเมื่อเขา undertook ทิศทางของห้องพักที่โฮเทลแกรนด์ในนีซ [2] ปกติย้ายแล้ว ตาม ปกติสองปีเพียงก่อนการย้ายของนักท่องเที่ยวต่างชาติจากโรงแรมกลาง หรือซานเรโมในฤดูหนาวกับภูเขาสวิสเซอร์แลนด์รีสอร์ทคูล์ม Rigi และลูเซิร์นในฤดูร้อน [2]ในค.ศ. 1878 เขาเป็น ผู้จัดการของแกรนด์โฮเทลแห่งชาติในลูเซิร์น และจัดตำแหน่งเดียวกัน พร้อมกัน ที่โฮเทลแกรนด์ในโมนาโกจน 1888 ผู้บุกเบิกในการพัฒนา hoteliering หรู เขารู้วิธีชักจูงลูกค้ามั่งคั่ง และได้รับชื่อเสียงดีและสง่างามได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นคนแรกให้ใช้ว่า "ลูกค้าถูกเสมอ" [1] รหัสเขาถูก "ดูทั้งหมดโดยไม่มอง ได้ยินทั้งหมดโดยไม่ต้องฟัง ได้มาโดยไม่ถูกพวก คาดว่ามีไม่ มีการถือดี ถ้า diner ที่บ่นเกี่ยวกับจานหรือไวน์ ทันทีเอาออก และแทน ถามคำถามที่ไม่" [1]ใน 1888 เขาเปิดร้านอาหารกับ Escoffier เซฟใน Baden-Baden สองได้แล้วเชิญไปลอนดอน โดยริชาร์ด D'Oyly อาหารเป็น ตัวจัดการและเชฟของโรงแรมซาวอยที่แรก ตำแหน่งเดิมจากจาก 1889 จน 1897 [3] ริทซ์ใส่กันอะไรที่เขาอธิบายว่า "กองทัพน้อยคนโรงแรมสำหรับชัยชนะของลอนดอน" ซาวอยภายใต้ริทซ์ได้สำเร็จมีทันที ดึงดูดโดดเด่น และร่ำรวยลูกค้า โดยเจ้าชายแห่งเวลส์ รูปผู้หญิง unaccustomed มาจนบัดจะรับประทานอาหารในที่สาธารณะ ถูกตอนนี้ "เห็นในราชกกุธภัณฑ์เต็มห้องพักรับประทานอาหารและของว่างซาวอย" [3]ใน 1898 ริทซ์และ Escoffier ทั้งยกจากซาวอย ริทซ์เกี่ยวข้องในการสูญหายของกว่า £3400 ของไวน์ และสุรา kickbacks จากซัพพลายเออร์ [4] [5]Later in 1898, he opened the celebrated Hôtel Ritz in the Place Vendôme, Paris. He went on to open The Ritz Hotel in London in 1906, which became one of the most popular meeting places of the era, for the rich and famous. The Hotel Ritz Madrid (es) in Madrid, opened in 1910, inspired by King Alfonso XIII's desire to build a luxury hotel to rival the Ritz in Paris. Ritz enjoyed a long partnership with Auguste Escoffier, the famous French chef and father of modern French cooking. The partnership lasted until Ritz had to retire in 1907 because of deteriorating health.Ritz himself withdrew progressively from the affairs of his various companies, selling out his interests in hotels at Frankfurt and Salsomaggiore in 1905 and retiring from the Ritz Hotel Development Company in 1907, from the Carlton Hotel Company in 1908, and from the Paris Ritz Company in 1911.By 1912, according to Marie-Louise Ritz, to all intents and purposes his life had finished.[2] In 1913 he was placed in a private hospital at Lausanne, and the following year he was moved to another on Lake Küssnacht in Canton Schwyz.[2] He died at Küssnacht on 26 October 1918.[2] Although from a humble Swiss background, César Ritz and his luxurious hotels became legendary, and his name entered the English language as an epitome of high-class cuisine and accommodation.[2] He is buried in the village of his birth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

César Ritz (23 กุมภาพันธ์ 1850 - 24 ตุลาคม 1918) เป็นเจ้าของโรงแรมสวิสและผู้ก่อตั้งโรงแรมหลายชื่อเสียงที่สุดHôtelริทซ์ในกรุงปารีสและโรงแรมริทซ์ในกรุงลอนดอน ชื่อเล่นของเขาคือ "พระมหากษัตริย์ของโรงแรมตากอากาศและเจ้าของโรงแรมกษัตริย์" และมันก็มาจากชื่อของเขาและที่โรงแรมของเขาว่าระยะบุคลากรหรูหรา. เนื้อหา [ซ่อน] 1 ชีวิตและอาชีพของ2 ดูเพิ่มเติม3 หมายเหตุ4 อ้างอิง5 แหล่งข้อมูลอื่นชีวิตและอาชีพ [แก้ไข] Ritz เกิดในหมู่บ้านสวิส Niederwald น้องคนสุดท้องของเด็ก 13 ในครอบครัวชาวนายากจน. [1] ตอนอายุสิบสองเขาถูกส่งเป็นประจำเพื่อวิทยาลัยเยซูอิตที่ศิโยนและที่สิบห้า มีการแสดงเฉพาะ leanings ศิลปะรางแวะเป็น somelier โรงแรมในเรือสำเภาได้. [2] ไล่หลังจากปีในฐานะผู้สมัครที่ไม่เหมาะสมสำหรับการค้าโรงแรมเขากลับไปนิกายเยซูอิตเป็น sacristan แล้วซ้ายไปแสวงโชค ในกรุงปารีสในเวลาที่ 1867 นิทรรศการสากล. [2] การก่อสร้าง Ritz ห้าปีที่ผ่านมาในกรุงปารีสรวมทั้งการบุกโจมตีในช่วง 1870-1 ฝรั่งเศสปรัสเซียนสงครามทำให้เขาขัดเพียงพอและความเชื่อมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองจากบริกรและก้นกุฏิทั่วไป เป็นศิลปวัตถุmaîtrehôtelผู้จัดการและเจ้าของโรงแรมในที่สุด. [2] เริ่มต้นที่ต่ำต้อยของงานโรงแรมเขาย้ายไปรอในร้านอาหารและเป็นลูกจ้างที่ร้านอาหารชั้นสูง Voisin ระหว่าง 1869 และ 1872 [2] ที่นี่ เขารออยู่บนเอดมันด์เดอ Goncourt, Théophileโกติเยร์และอาเล็กมัส [ซึ่ง?] เรียนรู้สาระสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของที่ Bellenger และเสิร์ฟอาหารเช่นลำต้นของช้างในทหารพรานซอสเป็นวัสดุสิ้นเปลืองของเนื้อสดลดลงในระหว่างการล้อม และสัตว์ที่สวนสัตว์ที่เกิดขึ้นของพวกเขา. [2] ใน 1872, Ritz กลายเป็นบริกรพื้นของ Splendide Hôtelในปารีสประชุมจำนวนมากที่อุดมไปด้วยชาวอเมริกันที่สร้างตัวเองในฐานะแขก. [2] ใน 1873 เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟในกรุงเวียนนาในช่วงเวลาของการ นิทรรศการระดับนานาชาติ. [2] ในช่วงฤดูหนาวของปีว่าอาชีพที่น่าอัศจรรย์ของเขาในการจัดการโรงแรมเริ่มขึ้นเมื่อเขามารับทิศทางของร้านอาหารที่โรงแรมแกรนด์ในนีซที่. [2] การเคลื่อนไหวปกติแล้วตามมักจะปีละสองครั้งหน้าของ การย้ายถิ่นของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศที่กำหนดจากโรงแรมนีซหรือซานเรโมในช่วงฤดูหนาวที่จะรีสอร์ทบนภูเขาสวิสเช่นริ-คูล์มและลูเซิร์นในช่วงฤดูร้อน. [2] ในปี 1878 เขาก็กลายเป็นผู้จัดการของโรงแรมแกรนด์แห่งชาติในลูเซิร์นและจัดให้มีการ ตำแหน่งเดียวกันในแบบคู่ขนานที่โรงแรมแกรนด์ในโมนาโกจนถึงปี 1888 เป็นผู้บุกเบิกในการพัฒนาของ hoteliering หรู A, เขารู้วิธีที่จะดึงดูดลูกค้าและความมั่งคั่งได้อย่างรวดเร็วชื่อเสียงสำหรับรสชาติที่ดีและความสง่างาม เขาเป็นคนแรกที่จะสั่งว่า "ลูกค้าที่ถูกต้องเสมอ" [1] รหัสของเขาคือ "ดูโดยไม่ได้มอง. ได้ยินทั้งหมดโดยไม่ต้องฟัง; เอาใจใส่โดยไม่ต้องเหมือนคนรับใช้. คาดว่าจะมีโดยไม่ต้องเกรงใจถ้าร้านอาหารบ่นเกี่ยวกับจาน หรือไวน์ทันทีเอามันออกไปและแทนที่มันไม่มีคำถามที่ถาม. "[1] ในปี 1888 เขาเปิดร้านอาหารที่มี Auguste Escoffier Baden-Baden และทั้งสองได้รับเชิญจากนั้นไปที่กรุงลอนดอนโดยริชาร์ด Oyly ศิลปวัตถุที่จะกลายเป็น ผู้จัดการคนแรกและพ่อครัวของโรงแรมซาวอย, ตำแหน่งที่พวกเขาจัดขึ้นตั้งแต่ 1889 จนถึงปี ค.ศ. 1897 [3] Ritz ใส่กันสิ่งที่เขาอธิบายว่า "กองทัพเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนโรงแรมสำหรับชัยชนะของกรุงลอนดอน" The Savoy ภายใต้ Ritz เป็นความสำเร็จทันทีดึงดูดลูกค้าที่โดดเด่นและเป็นตัวเงินนำโดยเจ้าชายแห่งเวลส์ ผู้หญิงชนชั้นสูงจนบัดนี้ไม่คุ้นเคยกับการรับประทานอาหารในที่สาธารณะได้ตอนนี้ "เห็นในเครื่องราชกกุธภัณฑ์เต็มรูปแบบในการรับประทานอาหารและห้องซาวอยอาหารมื้อเย็น". [3] ในปี ค.ศ. 1898 และ Ritz Escoffier ทั้งสองออกจากซาวอย ริทซ์มีส่วนเกี่ยวข้องในการหายตัวไปกว่า 3,400 £ไวน์และสุราเช่นเดียวกับสินบนจากซัพพลายเออร์. [4] [5] ต่อมาในปี 1898 เขาเปิดที่มีชื่อเสียงโด่งดังHôtel Ritz ในVendômeเพลส, ปารีส เขาเดินไปเปิดโรงแรมริทซ์ในกรุงลอนดอนในปี 1906 ซึ่งกลายเป็นหนึ่งในสถานที่ประชุมที่นิยมมากที่สุดของยุคสำหรับคนรวยและมีชื่อเสียง โรงแรมเดอะริทซ์อัลมาดริด (e) ในกรุงมาดริดเปิดในปี 1910 แรงบันดาลใจจากความปรารถนาของกษัตริย์อัลฟองโซที่สิบสามที่จะสร้างโรงแรมหรูให้คู่ต่อสู้ Ritz ในปารีส ริทซ์มีความสุขเป็นหุ้นส่วนระยะยาวกับ Auguste Escoffier, พ่อครัวชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงและเป็นพ่อของการทำอาหารฝรั่งเศสที่ทันสมัย หุ้นส่วนจนถึง Ritz ต้องออกจากตำแหน่งในปี 1907 เนื่องจากสุขภาพทรุดโทรม. Ritz ตัวเองถอนตัวออกมีความก้าวหน้าจากกิจการของ บริษัท ต่างๆของเขาขายออกความสนใจของเขาในโรงแรมที่แฟรงค์เฟิร์ต Salsomaggiore ในปี 1905 และออกจาก บริษัท Ritz Hotel การพัฒนาในปี 1907, จากคาร์ลตัน บริษัท โรงแรมในปี 1908 และจากปารีส บริษัท ริทซ์ในปี 1911 โดยปี 1912 ตามมารีหลุยส์ Ritz เพื่อ intents และวัตถุประสงค์ในชีวิตของเขาได้เสร็จสิ้น. [2] ใน 1913 เขาถูกวางไว้ในโรงพยาบาลเอกชน โลซานและปีนี้เขาได้ย้ายไปอยู่ที่อื่นในทะเลสาบKüssnachtในแคนตันชวีซ. [2] เขาเสียชีวิตในKüssnacht 26 ตุลาคม 1918 [2] ถึงแม้ว่าจากการอ่อนน้อมถ่อมตนพื้นหลังสวิสCésar Ritz และโรงแรมที่หรูหราของเขากลายเป็นตำนานและ ชื่อของเขาเข้ามาในภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ดีเลิศของอาหารชั้นสูงและที่พัก. [2] เขาถูกฝังอยู่ในหมู่บ้านเกิดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

C é sar ริทซ์ ( 23 กุมภาพันธ์ค.ศ. 1848 – 24 ตุลาคม 2461 ) เป็นผู้จัดการโรงแรมสวิสและผู้ก่อตั้งของหลายโรงแรม ชื่อเสียงมากที่สุด และโรงแรมริตซ์ในปารีสและ Ritz Hotel ในลอนดอน ชื่อเล่นของเขาคือ " กษัตริย์ของโรงแรมและโรงแรมเพื่อกษัตริย์ " และมันเป็นชื่อของเขา และที่โรงแรมของเขาว่าระยะที่ได้มา

เนื้อหา [ ซ่อน ]
1 ชีวิตและอาชีพ
2
3
4 ดูหมายเหตุการอ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก

5ชีวิตและอาชีพ [ แก้ไข ]
Ritz เกิดที่สวิส หมู่บ้าน niederwald น้องเล็กของเด็กในครอบครัวชาวนายากจน [ 1 ] ตอนอายุสิบสอง เขาถูกส่งมาเพื่อเจซูวิทยาลัยศิโยน และผู้ที่อยู่ในสิบห้า หลังจากการแสดงที่คลับเท่านั้น apprenticed leanings ศิลปะ คือเป็น somelier ที่โรงแรมใน Brig . [ 2 ] ออกหลังจากปีในฐานะผู้สมัครที่ไม่เหมาะสมสำหรับการค้า โรงแรมเขาตอบสั้น ๆเป็นผู้ดูแลโบสถ์เยซูอิต จากนั้นออกไปแสวงหาโชคลาภของเขาในปารีสในเวลาของ 2410 นิทรรศการสากล [ 2 ]

ริทซ์ก็ย่อยห้าปีในปารีส รวมถึงการ 1870-1 ฝรั่งเศสปรัสเซียในสงคราม เขาขัดเพียงพอและความมั่นใจที่จะแปลงตัวเองจากเด็กเสิร์ฟ และนักการทั่วไปเข้ามาî Tre d'h เป็นการโทร ผู้จัดการ และในที่สุดผู้จัดการโรงแรม[ 2 ] เริ่มต้นด้วย humblest งานโรงแรม เขาย้ายไปอยู่ในร้านอาหาร และเป็นลูกจ้างในร้านอาหารชั้นสูง voisin ระหว่าง 1869 และ 1872 . [ 2 ] ที่นี่เขารอ เอด เดอ กองขวด , th é ophile โกติเยร์และ Alexandre Dumas , [ ซึ่ง ? ] เรียนรู้สาระสำคัญของการค้าของเขา จากเจ้าของ เบลลิงเจอร์ ,และเสิร์ฟขึ้นอาหารเช่นช้างต้นใน chasseur ซอสเป็นวัสดุเนื้อสดลดลงในระหว่างการล้อมและสัตว์สวนสัตว์เอาสถานที่ของพวกเขา . [ 2 ]

ใน 1872 , Ritz เป็นบ๋อยชั้นของ H เป็นการโทรสวยหรูในปารีส , ประชุม หลายคนรวย ทำคนอเมริกันเป็นแขกรับเชิญ [ 2 ] ใน 1873 เขาเป็นบริกรในกรุงเวียนนาในเวลาของการจัดนิทรรศการนานาชาติ[ 2 ] ในฤดูหนาวของปีอาชีพที่น่าพิศวงของเขาในการจัดการการโรงแรมเริ่มต้นเมื่อเขา undertook ทิศทางของภัตตาคารที่ Grand H เป็นการโทรในดี [ 2 ] ปกติย้ายตาม ปกติสองปีล่วงหน้าของการย้ายถิ่นของนักท่องเที่ยวระหว่างประเทศตั้งจาก โรงแรมดี หรือ ซาน เรโม่ ใน ฤดูหนาวในภูเขารีสอร์ทสวิส เช่น ริกิและ kulm Lucerne ในฤดูร้อน [ 2 ]

ใน 1878 ,