all MMPI scales are quite reliable, with values that range from a low of .71 (Scale Ma) to a high of .84 (Scale Pt)" (p. 45).
Their analysis was de- rived from studies that included a wide range of populations , intervals that ranged from one day to two years, and a combined sample size exceeding 5,000. In contrast to Hunsley et a l ., some authors have reported that the fluctuations in some of the scales are sufficiently wide to question their reliabilities (Hathaway & Monachesi, 1963; Mauger, 1972). Proponents of the MMPI counter that some fluctuation in test scores are to be expected. This is especially true for psychiatric populations because the effects of treatment or stabilization in a temporary crisis are likely to be reflected in a patient's test performance (J. Graharn, Smith , & Schwartz, 1986). Bergin (1971) has demonstrated that Scale 2 (Depression) is particularly likely to be lowered after successful treatment. Similarly, Scale 7 (Psychasthenia) would be likely to alter according to a person's external situation. Thus, test-retest reliability may actually be an inappropriate method of evaluating these scales for certain populations. This defense of the test's reliability is somewhat undermined by the observation that test-retest reliability is actually slightly more stable for psychiatric populations than for normals. Whereas the median range for psychiatric patients is about .80, median reliabilities for normals are about .70. Split-half reliabilities are likewise moderate, having an extremely wide range from .05 to .96, with median correlations in the. 70s (Hunsley et al., 1988).
ทั้งหมด MMPI เกล็ดจะค่อนข้างเชื่อถือได้ มีค่าตั้งแต่ต่ำของ.71 (ขนาด Ma) ความสูง 84 (ระดับ Pt) " (p. 45) วิเคราะห์ของพวกเขาถูก de-rived จากการศึกษาที่รวมหลากหลายของประชากร ช่วงที่อยู่ในช่วงจากวันหนึ่งถึงสองปี และขนาดตัวอย่างรวมกันเกิน 5000 ตรงข้าม Hunsley ร้อยเอ็ด l มีรายงานผู้เขียนบางผันผวนในบางระดับกว้างพอที่จะถามความ reliabilities (แฮททาเวย์ & Monachesi, 1963 Mauger, 1972) Proponents ของเคาน์เตอร์ MMPI ที่ผันผวนบางผลคะแนนสอบการ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประชากรจิตเวชเนื่องจากผลของการรักษาเสถียรภาพในวิกฤตชั่วคราวมักจะทำในผู้ป่วยทดสอบประสิทธิภาพ (J. Graharn, Smith, & Schwartz, 1986) Bergin (1971) แสดงว่าสเกล 2 (ซึมเศร้า) โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวโน้มที่จะลดลงหลังการรักษาประสบความสำเร็จ ในทำนองเดียวกัน มาตรา 7 (Psychasthenia) จะแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ของบุคคลภายนอก ดังนั้น retest ทดสอบความน่าเชื่อถือจริงอาจจะเป็นวิธีที่ไม่เหมาะสมของการประเมินเหล่านี้ปรับขนาดสำหรับประชากร ความน่าเชื่อถือของการทดสอบการป้องกันนี้จะค่อนข้างละเลย โดยสังเกตที่ทดสอบ-retest ความน่าเชื่อถือเป็นจริงมั่นคงเล็กน้อยสำหรับประชากรจิตเวชมากกว่าสำหรับ normals ในขณะที่ช่วงมัธยฐานสำหรับผู้ป่วยทางจิตเวชเป็นเกี่ยวกับ.80, reliabilities มัธยฐานสำหรับ normals ที่เกี่ยวกับ.70 Reliabilities แบ่งครึ่งเป็นปานกลาง มีความกว้างตั้งแต่.05 กับ.96 กับมัธยฐานความสัมพันธ์ในทำนองเดียวกัน 70s (Hunsley et al., 1988)
การแปล กรุณารอสักครู่..