Child’s PlayWriter Don Mancini conc

Child’s Play

Writer Don Mancini conceived of the script for his killer doll movie Child’s Play as a satire about toy marketing and merchandising for children, but the idea developed into a horror film. In the creepy 1988 movie, a serial killer uses voodoo rituals to transfer his soul into a doll and possesses a child’s toy. The idea for this twist was apparently inspired by a real-life voodoo vendetta that a Jamaican nurse inflicted upon Key West painter and author Robert Eugene Otto. She gave Robert the Doll to Otto in 1904, but eventually turned against her employer and cursed it. The writer would apparently talk to the doll when he was a child. Otto’s family would find things missing or moved in his room, and heard him screaming at night. After Otto passed away, the doll was left behind and wound up with the new homeowners who also experienced similar attacks, claiming the doll could move and was trying to kill them. Robert now has his own website, has appeared on the travel channel, and is displayed in a museum where he’s a featured stop on a ghost tour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของเล่นเด็กรอสซีดอนผู้เขียนรู้สึกของสคริปต์สำหรับภาพยนตร์ของเขานักฆ่าตุ๊กตาของเล่นเด็กเป็นเสียดสีเกี่ยวกับการตลาด และการขายสินค้าสำหรับเด็กของเล่น แต่ความคิดที่พัฒนาเป็นภาพยนตร์สยองขวัญ ใน 1988 ภาพยนตร์ผี ๆ ฆาตกรใช้พิธีกรรมขึ้นเพื่อถ่ายโอนวิญญาณของเขาเป็นตุ๊กตา และมีของเล่นเด็ก ความคิดสำหรับบิดนี้เห็นได้ชัดว่าแรงบันดาลใจอาฆาตวูดูชีวิตจริงที่แผลพยาบาลจาเมกาเมื่อคีย์เวสต์จิตรกรและนักเขียนออตโตโรเบิร์ตยูจีน เธอให้โรเบิร์ตตุ๊กตาออตโตในปี 1904 แต่ในที่สุดก็กลายเป็นนายจ้าง และสาปแช่งมัน ผู้เขียนจะพูดคุยกับตุ๊กตาเห็นได้ชัดว่าเมื่อเขาเป็นเด็ก ครอบครัวของออตโตจะหาสิ่งที่ขาดหายไป หรือย้ายไปในห้องของเขา และได้ยินเขากรีดร้องเวลากลางคืน หลังจากออตโตเสียชีวิต ตุ๊กตาทิ้ง และแผลขึ้นกับเจ้าของบ้านใหม่ที่ยัง มีประสบการณ์คล้ายกันโจมตี อ้างว่า ตุ๊กตาสามารถเคลื่อนที่ และพยายามที่ฆ่าพวกเขา โรเบิร์ตตอนนี้มีเว็บไซต์ของตัวเอง ได้ปรากฏบนช่องท่องเที่ยว และจะแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ซึ่งเป็นการหยุดที่โดดเด่นในทัวร์ผี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กเล่นของ

นักเขียนดอน Mancini รู้สึกของสคริปต์สำหรับการเล่นของเขาตุ๊กตาฆาตกรภาพยนตร์เด็กเป็นถ้อยคำเกี่ยวกับการตลาดและการขายสินค้าของเล่นสำหรับเด็ก แต่ความคิดที่พัฒนาเป็นหนังสยองขวัญ ในการที่น่าขนลุก 1988 ภาพยนตร์ฆาตกรต่อเนื่องใช้พิธีกรรมวูดูการถ่ายโอนจิตวิญญาณของเขาเข้าไปในตุ๊กตาและครอบครองของเล่นเด็ก ความคิดสำหรับบิดนี้เห็นได้ชัดว่าแรงบันดาลใจจากความอาฆาตแค้น Voodoo ชีวิตจริงที่เป็นพยาบาลจาเมกาบาดแผลจิตรกรคีย์เวสต์และผู้เขียนโรเบิร์ตยูอ็อตโต เธอให้โรเบิร์ตตุ๊กตาอ็อตโตในปี 1904 แต่ในที่สุดก็หันหลังให้กับนายจ้างของเธอและสาปแช่งมัน ผู้เขียนเห็นได้ชัดว่าจะพูดคุยกับตุ๊กตาเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก ครอบครัวอ็อตโตจะพบสิ่งที่ขาดหายไปหรือย้ายไปในห้องของเขาและเขาได้ยินเสียงกรีดร้องในเวลากลางคืน หลังจากผ่านไปอ็อตโต, ตุ๊กตาที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังและแผลขึ้นกับเจ้าของบ้านใหม่ที่ยังมีประสบการณ์การโจมตีที่คล้ายกันอ้างว่าตุ๊กตาจะย้ายและพยายามที่จะฆ่าพวกเขา โรเบิร์ตตอนนี้มีเว็บไซต์ของตัวเองได้ปรากฏตัวบนช่องทางการเดินทางและจะแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่เขาหยุดให้ความสำคัญกับการท่องเที่ยวผี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่นเด็กนักเขียนก็ มันชินี่ รู้สึกของสคริปต์สำหรับนักฆ่าตุ๊กตาเด็กเล่น เป็นหนังเสียดสีเกี่ยวกับการตลาดและการขายสินค้า ของเล่นเด็ก ของเล่นสำหรับเด็ก แต่ความคิดที่พัฒนาเป็น สยองขวัญ ภาพยนตร์ ใน 1988 ภาพยนตร์น่าขนลุก ฆาตกรโรคจิต ใช้พิธีกรรมวูดูย้ายวิญญาณของเขาเป็นตุ๊กตาและครอบครองของเล่นเด็ก . ความคิดสำหรับบิดนี้เห็นได้ชัดว่าได้รับแรงบันดาลใจจากความแค้นวูดูในชีวิตจริงที่จาเมกาพยาบาลลงแก่จิตรกรในคีย์เวสต์และผู้เขียนโรเบิร์ต ยูจีน อ๊อตโต้ เธอให้โรเบิร์ตตุ๊กตาเพื่อโต้ใน 1904 , แต่ในที่สุดก็หันกับนายจ้างของเธอและสาปแช่งมัน ผู้เขียนจึงเห็นได้ชัดว่าคุยกับตุ๊กตา ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ครอบครัวของอ๊อดโต้จะพบสิ่งที่ขาดหายไป หรือย้ายไปอยู่ที่ห้องของเขา และได้ยินเขาร้องตอนกลางคืน หลังจากออทโทเสียชีวิต ตุ๊กตาที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง และแผลขึ้นกับใหม่ louisiana homeowners ใครมีประสบการณ์การโจมตีที่คล้ายคลึงกัน โดยอ้างว่า ตุ๊กตาที่สามารถขยับและพยายามที่จะฆ่าพวกเขา โรเบิร์ต ขณะนี้มีเว็บไซต์ของตัวเองได้ปรากฏอยู่บนช่องเดินทาง และมีแสดงในพิพิธภัณฑ์ที่เขาให้หยุดในทัวร์ผี