The time between activities is ofte

The time between activities is often full of distractions and “lost” time, and is often when inappropriate
behaviors are especially likely to occur. Part of the problem is intrinsic to transitions: students often have to wait
before a new activity begins, and therefore get bored, at the same moment when the teacher may be preoccupied
with locating and arranging materials for the new activity. From the point of view of students, therefore, transitions
may seem essentially like unsupervised group time, when (seemingly) “anything goes”.
Minimizing such problems requires two strategies, one of which is easier to implement than the other. The
easier strategy is for you, as teacher, to organize materials as well as possible ahead of time, so that you minimize
the time needed to begin a new activity or class session. This advice sounds simple, and mostly is, but it can
sometimes take a bit of practice to implement smoothly. When one of us (Kelvin) first began teaching university, for
example, particular papers or overhead transparencies would sometimes move “magically” into the wrong folder in
spite of his efforts to keep them where he would find them easily, and finding them caused delays at the last minute
while students waited.
A second, more complex strategy is to teach students as many ways as possible to manage their own behavior
during transitions (Marzano & Marzano, 2004). If students talk too loudly between activities, for example, then
discuss with them what constitutes appropriate levels or amounts of talk during those times, as well as about the
need for them to monitor their own sound level at that time. Or if students stop work early in anticipation of the
end of an activity, then talk about—or even practice—using a signal from yourself to indicate the true ending point
for an activity. If certain students continue working beyond the end of an activity, on the other hand, then try giving
students advance warning of the impending end of the activity, and remind them about their taking the
responsibility for actually finishing work once they hear the advance warning. And so on. The point of all of these
tactics is to encourage students’ sense of responsibility for their behavior transitions, and thereby reduce your own
need to monitor them at that crucial time.
None of these ideas, of course, mean that you, as teacher, can or should give up monitoring students’ behavior
entirely. Chances are that you still will need to notice if and when someone talks too loudly, finishes too early, or
continues too long, and you will still need to give those students appropriate reminders. But the amount of
reminding will be less to the extent that students can remind and monitor themselves—a welcome trend at any time
during the day, but especially during transitions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาระหว่างกิจกรรมมักจะเต็มรบกวนและเวลาที่ "สูญหาย" และเป็นมักจะไม่เหมาะสมพฤติกรรมดังกล่าวอาจเกิดขึ้นได้ ส่วนหนึ่งของปัญหาคือ intrinsic กับช่วงการเปลี่ยนภาพ: นักศึกษามักจะต้องรอก่อนกิจกรรมใหม่เริ่มต้น และดังนั้นจึง ได้รับเบื่อ ในขณะเดียวกันเมื่อครูอาจจะหวั่นใจค้นหา และการจัดเรียงวัสดุสำหรับกิจกรรมใหม่ จากจุดของมุมมองของนักเรียน ดังนั้น เปลี่ยนอาจดูเหมือนเป็นกลุ่ม unsupervised เวลา เมื่อ (ดูเหมือน) "อะไรไป"ลดปัญหาดังกล่าวจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ที่สอง ที่จะง่ายกว่าการใช้อื่น ๆ ที่กลยุทธ์ที่ง่ายเป็นคุณ ครู การจัดวัสดุเป็นไปก่อนเวลา เพื่อให้คุณลดเมื่อต้องการเริ่มต้นกิจกรรมใหม่หรือช่วงชั้น คำแนะนำนี้เสียงง่าย และเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็สามารถบางครั้งใช้เวลาบิตของวิธีปฏิบัติในการดำเนินการได้อย่างราบรื่น เมื่อหนึ่งของเรา (เคลวิน) แรกเริ่มสอนมหาวิทยาลัย สำหรับตัวอย่าง เอกสารเฉพาะ หรือใสจะบางครั้งย้าย "ทำให้แขก" ไปยังโฟลเดอร์ไม่ถูกต้องในทั้ง ๆ ที่ความพยายามของเขาเพื่อให้พวกเขาที่เขาจะค้นหาได้ง่าย และค้นหาให้เกิดความล่าช้าในนาทีสุดท้ายในขณะที่นักเรียนคอยกลยุทธ์ที่สอง ซับซ้อนคือการ สอนนักเรียนหลายวิธีที่เป็นไปได้ในการจัดการพฤติกรรมของตนเองในระหว่างการเปลี่ยน (Marzano & Marzano, 2004) ถ้านักเรียนพูดว่าระหว่างกิจกรรม ตัวอย่าง แล้วพูดคุยกับพวกเขาถึงองค์ประกอบของระดับที่เหมาะสมหรือพูดคุยในช่วงเวลา เช่นจำนวนที่ประมาณการจำเป็นต้องตรวจสอบระดับเสียงของตัวเองในขณะนั้น หรือ ถ้านักเรียนหยุดทำงานก่อนในความคาดหมายของการจุดสิ้นสุดของการกิจกรรม แล้วพูดคุยเกี่ยวกับ — หรือแม้แต่การปฏิบัติตัวใช้สัญญาณจากตัวคุณเองเพื่อบ่งชี้ความจริงที่จุดสิ้นสุดสำหรับกิจกรรมการ หากทำงานนอกเหนือจากจุดสิ้นสุดของกิจกรรมบางอย่างนักเรียน ในทางกลับกัน ลองให้นักเรียนล่วงหน้าเตือนใกล้สิ้นสุดของกิจกรรม และเตือนพวกเขาเกี่ยวกับการดำเนินการรับผิดชอบสำหรับการจบการทำงานจริง เมื่อได้ยินคำเตือนล่วงหน้า และอื่น ๆ จุดเหล่านี้ทั้งหมดกลยุทธ์ส่งเสริมให้นักเรียนความรับผิดชอบสำหรับเปลี่ยนลักษณะการทำงานของพวกเขา จึงลดเองต้องติดตามในเวลาที่สำคัญไม่มีความคิดเหล่านี้ แน่นอน หมายถึง คุณ เป็นครู สามารถ หรือควรให้ตรวจสอบพฤติกรรมนักเรียนทั้งหมด ที่ยังคงจะต้องแจ้งให้ทราบถ้ามีคนพูดถึงว่า เสร็จสิ้นเร็วเกินไป และเมื่อมีโอกาส หรืออย่างต่อเนื่องนานเกินไป และคุณยังจะต้องให้นักเรียนที่เหมาะสมเตือน แต่จำนวนเตือนจะมีน้อยที่นักเรียนสามารถเตือน และตรวจสอบตัวเอง — แนวโน้มยินดีต้อนรับตลอดเวลาในระหว่างวัน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างช่วงการเปลี่ยนภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาระหว่างกิจกรรมมักจะเต็มไปด้วยการรบกวนและ "หายไป"
เวลาและมักจะเป็นเมื่อไม่เหมาะสมพฤติกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น ส่วนหนึ่งของปัญหาที่แท้จริงคือการเปลี่ยน:
นักเรียนมักจะต้องรอก่อนที่จะเป็นกิจกรรมใหม่จะเริ่มขึ้นและดังนั้นจึงได้รับเบื่อในขณะเดียวกันเมื่อครูอาจจะหมกมุ่นอยู่กับการจัดตำแหน่งและวัสดุสำหรับกิจกรรมใหม่
จากมุมมองของนักเรียนจึงเปลี่ยนอาจจะดูเหมือนเป็นหลักเช่นเวลากลุ่มใกล้ชิดเมื่อ (ดูเหมือน) "มีอะไร". ลดปัญหาดังกล่าวต้องใช้สองกลยุทธ์หนึ่งซึ่งจะง่ายต่อการดำเนินการกว่าที่อื่น ๆ กลยุทธ์ง่ายขึ้นสำหรับคุณเป็นครูในการจัดระเบียบวัสดุที่เป็นไปได้ก่อนเวลาเพื่อให้คุณลดเวลาที่จำเป็นในการเริ่มต้นกิจกรรมใหม่หรือเซสชั่นระดับ คำแนะนำนี้ฟังดูง่ายและส่วนใหญ่มี แต่ก็สามารถบางครั้งใช้เวลาบิตของการปฏิบัติในการดำเนินการได้อย่างราบรื่น เมื่อหนึ่งของเรา (เคลวิน) ก่อนเริ่มการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยสำหรับตัวอย่างเช่นเอกสารหรือใสบางครั้งจะย้าย"อย่างน่าอัศจรรย์" ลงในโฟลเดอร์ที่ไม่ถูกต้องในทั้งๆที่มีความพยายามที่จะให้พวกเขาที่เขาจะพบพวกเขาได้อย่างง่ายดายและหาพวกเขาทำให้เกิดความล่าช้าในนาทีสุดท้ายขณะที่นักเรียนรอ. เป็นครั้งที่สองกลยุทธ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นคือการสอนให้นักเรียนเป็นจำนวนมากวิธีการที่เป็นไปได้ในการจัดการพฤติกรรมของตัวเองของพวกเขาในช่วงการเปลี่ยนผ่าน (มาร์ซาโนและมาร์ซาโน, 2004) หากนักเรียนพูดคุยเสียงดังเกินไประหว่างกิจกรรมเช่นนั้นพูดคุยกับพวกเขาสิ่งที่ถือว่าเป็นระดับที่เหมาะสมหรือจำนวนของการพูดคุยในช่วงเวลานั้นเช่นเดียวกับการเกี่ยวกับความจำเป็นในการให้พวกเขาเพื่อตรวจสอบระดับเสียงของตัวเองในช่วงเวลานั้น หรือถ้านักเรียนหยุดการทำงานในช่วงต้นความคาดหมายของการสิ้นสุดของกิจกรรมแล้วพูดคุยเกี่ยวกับการปฏิบัติหรือแม้กระทั่งการใช้สัญญาณจากตัวเองเพื่อแสดงให้เห็นจุดสิ้นสุดจริงสำหรับกิจกรรม หากนักเรียนบางอย่างยังคงทำงานเกินท้ายของกิจกรรมบนมืออื่น ๆ แล้วลองให้นักเรียนเตือนล่วงหน้าของปลายที่กำลังจะมาของกิจกรรมและเตือนพวกเขาเกี่ยวกับการของพวกเขารับผิดชอบต่อจริงเสร็จงานเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเตือนล่วงหน้า และอื่น ๆ จุดทั้งหมดของเหล่านี้กลยุทธ์คือการสนับสนุนให้ความรู้สึกของนักเรียนของความรับผิดชอบสำหรับการเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขาและจึงลดของคุณเองจำเป็นที่จะต้องตรวจสอบพวกเขาที่ว่าเวลาที่สำคัญ. ไม่มีความคิดเหล่านี้แน่นอนหมายความว่าคุณเป็นครูสามารถ หรือควรจะให้ขึ้นการตรวจสอบพฤติกรรมของนักเรียนทั้งหมด มีโอกาสที่คุณจะยังคงต้องมีการแจ้งให้ทราบถ้าและเมื่อมีคนพูดเสียงดังเกินไปเร็วเกินไปที่ประสบความสำเร็จหรือยังคงยาวเกินไปและคุณยังจะต้องให้นักเรียนที่การแจ้งเตือนที่เหมาะสม แต่ปริมาณการเตือนจะน้อยลงเท่าที่นักเรียนสามารถเตือนและตรวจสอบตัวเอง-แนวโน้มการต้อนรับ ณ เวลาใด ๆ ในระหว่างวัน แต่ในช่วงการเปลี่ยนผ่านโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาระหว่างกิจกรรมมักจะเต็มรูปแบบของการรบกวนและ " หาย " เวลา และมักจะเมื่อพฤติกรรมไม่เหมาะสม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น . ส่วนหนึ่งของปัญหาที่แท้จริง เพื่อการเปลี่ยนนักศึกษามักจะต้องรอ
ก่อนเริ่มกิจกรรมใหม่ และดังนั้น เบื่อ ในขณะเดียวกันเมื่อครูอาจจะหมกมุ่นกับการค้นหาและจัดเรียง
วัสดุสำหรับกิจกรรมใหม่จากมุมมองของนักศึกษา ดังนั้น การเปลี่ยน
อาจดูเหมือนเป็นหลักเช่นเวลากลุ่ม unsupervised เมื่อ ( ดูเหมือน ) " อะไร " .
ลดปัญหาดังกล่าวต้องใช้สองกลยุทธ์หนึ่งซึ่งเป็นเรื่องง่ายที่จะใช้กว่าคนอื่น ๆ
ง่ายกลยุทธ์สำหรับคุณ , เป็นครู , การจัดระเบียบวัสดุเป็นไปได้ก่อนเวลาเพื่อให้คุณลด
เวลาที่จำเป็นในการเริ่มกิจกรรมใหม่ หรือชั้นเรียน คำแนะนำนี้ฟังดูง่าย และส่วนใหญ่ แต่มันสามารถ
บางครั้งใช้เวลาบิตของการปฏิบัติงานได้อย่างราบรื่น เมื่อหนึ่งในพวกเรา ( เคลวิน ) ก่อนเริ่มการสอนมหาวิทยาลัย ,
ตัวอย่างเอกสารที่เฉพาะเจาะจงหรือใสค่าใช้จ่ายบางครั้งจะย้าย " อย่างน่าอัศจรรย์ " ในโฟลเดอร์ผิด
แม้ว่าความพยายามของเขาเพื่อให้พวกเขาว่าเขาจะพบพวกเขาได้อย่างง่ายดาย และหาสาเหตุความล่าช้าในนาทีสุดท้าย ในขณะที่นักเรียนรอ
.
2 กลยุทธ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นคือการสอนนักเรียนวิธีการให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะจัดการกับพฤติกรรมของตนเองในการเปลี่ยน ( marzano & marzano , 2004 ) ถ้านักเรียนพูดคุยเสียงดังระหว่างกิจกรรม ตัวอย่างเช่น งั้น
หารือกับพวกเขาสิ่งที่ถือว่าเป็นระดับที่เหมาะสมหรือยอดเงินของพูดในช่วงเวลาดังกล่าว รวมทั้งเรื่อง
ต้องการให้ตรวจสอบระดับเสียงของตัวเองในตอนนั้น หรือถ้านักเรียนหยุดทำงานในความคาดหมายของ
จบกิจกรรมแล้วพูดคุยเกี่ยวกับหรือแม้กระทั่งการใช้สัญญาณจากตัวบ่งชี้
จุดสิ้นสุดที่แท้จริงสำหรับกิจกรรมถ้าคนหนึ่งทำงานเกินจุดสิ้นสุดของกิจกรรม บนมืออื่น ๆ แล้วลองให้นักเรียน
คำเตือนสุดท้ายใกล้เข้ามาของกิจกรรม และเตือนพวกเขาเกี่ยวกับการ
รับผิดชอบงานจริงเมื่อพวกเขาได้ยินการเตือนล่วงหน้า และอื่น ๆ จุดทั้งหมดเหล่านี้
กลยุทธ์ คือ ส่งเสริมให้นักเรียนสำนึกรับผิดชอบสำหรับการเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขาและจึงลดเอง
ต้องตรวจสอบที่สำคัญเวลา .
ไม่มีความคิดเหล่านี้แน่นอน หมายความ ว่า คุณ ครู สามารถหรือควรจะให้ขึ้นการตรวจสอบพฤติกรรมของนักเรียนทั้งหมด มีโอกาสที่คุณจะต้อง สังเกต ถ้า และเมื่อพูดถึงใครบางคนเสียงดัง เสร็จสิ้นเร็วเกินไปหรือ
ยังคงยาวเกินไปและคุณจะยังคงต้องการให้นักศึกษาการแจ้งเตือนที่เหมาะสม แต่ปริมาณของ
เตือนจะน้อยกว่าในขอบเขตที่นักเรียนสามารถเตือนและตรวจสอบแนวโน้ม themselves-a ยินดีต้อนรับตลอดเวลา
ในระหว่างวัน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเปลี่ยน