Latin was the prestigious language

Latin was the prestigious language of the West. It didn’t have the ambiguity of meaning like other languages had. It had precise expression, that’s why it achieved its dignity and it was the best suited language for legal and other such specific purposes, but it took a very long time to develop from the early spoken Latin to a fully developed form of Classical Latin. The earliest inscriptions could be traced back to only 6th century BC when it was in its infancy. It underwent many changes. Very little is known about its earliest stages as it changed so drastically between 500 and 300 BC that older texts were hardly intelligible. The golden age of its development was between 100 BC to 14 AD. Emperor Augustus (27 BC to 14 AD was called the Augustan Age) took special interest to develop the literary aspects of Latin.

The spoken Latin language continued to change over a wide period of time and it deviated from the pronunciation, vocabulary and the grammar of Classical Latin as well. To differentiate it from the Classical Latin, it began to be called Vulgar Latin after the 3rd century AD. Thus, there were two kinds of Latin: Classical and Vulgar. The works of St. Augustine (354-430 AD) are in Vulgar Latin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละตินเป็นภาษาทรงเกียรติของตะวันตก มันไม่ได้มีความคลุมเครือของความหมายเช่นภาษาอื่น ๆ ก็ มันมีนิพจน์แม่นยำ ที่ทำไมมันสำเร็จของศักดิ์ศรี และก็ดีสุดเหมาะภาษากฎหมายและอื่น ๆ เช่นวัตถุประสงค์เฉพาะ แต่ใช้เวลานานในการพัฒนาจากภาษาละติพูดก่อนฟอร์มเต็มพัฒนาของละตินคลาสสิก จารึกแรกสุดสามารถติดตามกลับไปเพียง 6 ก่อนคริสต์ศตวรรษเมื่อปีค.ศ.ของตราสินค้า มันเปลี่ยนแปลงมาก น้อยมากมีชื่อเสียงเกี่ยวกับระยะความเร็วจะเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วดังนั้นระหว่าง 500 และ 300 BC ที่ข้อความเก่าแทบ intelligible ยุคทองของการพัฒนาระหว่าง 100 BC ไป 14 AD ได้ จักรพรรดิ Augustus (27 BC 14 AD ถูกเรียกว่ายุค Augustan) เอาประโยชน์พัฒนาทางด้านวรรณกรรมของละติน

พูดภาษาละตินต่อการเปลี่ยนแปลงรอบระยะเวลาเลือก และได้ deviated จากการออกเสียง คำศัพท์ และไวยากรณ์ของละตินคลาสสิกเช่นกัน การแยกความแตกต่างจากคลาสสิกติ มันเริ่มเรียก Vulgar ติหลังจาก AD ศตวรรษที่ 3 ดังนั้น มีสองประเภทของละติน: คลาสสิก และหยาบคาย งานของบุญออกัสติเซนต์ (354-430 AD) ในภาษาละติน Vulgar ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละตินเป็นภาษาที่มีชื่อเสียงของตะวันตก มันไม่ได้มีความกำกวมของความหมายเช่นเดียวกับภาษาอื่น ๆ ได้ มันมีการแสดงออกที่แม่นยำที่ว่าทำไมมันประสบความสำเร็จในศักดิ์ศรีของตนและมันก็เป็นภาษาที่เหมาะที่สุดสำหรับวัตถุประสงค์ของกฎหมายและอื่น ๆ ที่เฉพาะเจาะจงดังกล่าว แต่มันใช้เวลานานมากในการพัฒนาจากต้นพูดภาษาละตินที่จะเป็นรูปแบบการพัฒนาอย่างเต็มที่ของคลาสสิกละติน จารึกที่เก่าแก่ที่สุดที่สามารถสืบย้อนกลับไปเพียง 6 ศตวรรษเมื่อมันอยู่ในวัยเด็กของตน มันมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย น้อยมากที่รู้เกี่ยวกับขั้นตอนที่เก่าแก่ที่สุดของมันเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดระหว่าง 500 และ 300 BC ที่ข้อความเก่าแทบจะไม่เข้าใจ ยุคทองของการพัฒนาระหว่าง 100 ปีก่อนคริสตกาลถึง 14 AD จักรพรรดิออกัส (27 BC ถึง 14 AD ถูกเรียกว่าออกัสอายุ) เอาน่าสนใจเป็นพิเศษในการพัฒนาด้านวรรณกรรมละตินภาษาละตินพูดยังคงมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงกว้างของเวลาและมันผิดไปจากการออกเสียงคำศัพท์และไวยากรณ์ของ คลาสสิกภาษาละตินเป็นอย่างดี จะแตกต่างจากคลาสสิกละตินมันก็เริ่มจะเรียกว่าสัปดนละตินหลังจากศตวรรษที่ 3 ดังนั้นจึงมีอยู่สองชนิดของละติน: คลาสสิกและสัปดน ผลงานของเซนต์ออกุ (354-430 AD) อยู่ในสัปดนละติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาละตินเป็นภาษาที่มีชื่อเสียงของตะวันตก มันไม่ได้มีความกำกวมของความหมายเหมือนภาษาอื่น ๆได้ มันมีการแสดงออกที่ชัดเจน ว่าทำไมมันได้รับเกียรติของมันและมันเป็นดีที่สุดที่เหมาะกับภาษากฎหมาย และวัตถุประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงอื่น ๆเช่น แต่มันใช้เวลานานมากที่จะพัฒนาจากต้นพูดภาษาละตินการพัฒนาอย่างเต็มที่ในรูปแบบของคลาสสิกภาษาละตินจารึกเก่าสามารถ traced กลับไปที่ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เมื่อมันเป็นเพียงในวัยทารก มันได้รับการเปลี่ยนแปลงมากมาย น้อยมากที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับขั้นตอนแรกสุดที่เปลี่ยนแปลงอย่างมากระหว่าง 500 และ 300 BC ข้อความเก่าไม่เข้าใจ . ยุคทองของการพัฒนาอยู่ระหว่าง 100 ก่อนคริสต์ศักราช 14 .จักรพรรดิออกัสตัส ( 27 ก่อนคริสต์ศักราช 14 โฆษณาเรียกว่าออกัสตันอายุ ) เอาดอกเบี้ยพิเศษเพื่อพัฒนาด้านวรรณกรรมภาษาละติน .

พูดภาษาอย่างต่อเนื่องเพื่อการเปลี่ยนแปลงในช่วงกว้างของเวลา และเบี่ยงเบนจากการออกเสียง คำศัพท์ และไวยากรณ์ของคลาสสิกภาษาละตินเช่นกัน เพื่อความแตกต่างจากภาษาละตินคลาสสิกมันเริ่มที่จะเรียกว่าภาษาละตินพื้นบ้านหลังศตวรรษที่ 3 โฆษณา ดังนั้น มีอยู่สองชนิดของละติน : คลาสสิกและหยาบคาย ผลงานของ เซนต์ออกัสติน ( 354-430 โฆษณา ) ในภาษาลาตินพื้นบ้าน .