The purpose of this study was to in

The purpose of this study was to investigate a potential mechanism for the clinically observed reduction in anterior hip pain by investigating the effect of posture on the movement patterns and the required moments during gait in healthy subjects. We hypothesized that walking in a swayback posture would require greater hip extension motion and greater hip flexor moments than walking in a natural posture. We also hypothesized that walking in a forward flexed posture with the hips and knees maintained in slight flexion, an exaggeration of the correction given to patients with anterior hip pain (Sahrmann, 2002), would reduce hip extension and reduce the moment requirements of the anterior hip muscles when compared to the natural posture. Modifications at one joint can have clinically important consequences at other joints (Zajac, 1993; Sueki et al., 2013), therefore, we also investigated changes in kinematics and kinetics at the knee and ankle

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบกลไกที่มีศักยภาพสำหรับการสังเกตทางคลินิกลดปวดสะโพกการรักษา โดยการตรวจสอบผลของท่าทางในรูปแบบการเคลื่อนไหวและช่วงเวลาจำเป็นในระหว่างการเดินในสุขภาพดี เราตั้งสมมติฐานว่าเดินใน swayback ท่าต้องเคลื่อนสะโพกขยายมากขึ้นและช่วงเวลาสะโพกเนื้อเฟลกเซอร์มากขึ้นกว่าการเดินในท่าที่เป็นธรรมชาติ เราตั้งสมมติฐานว่าเดินในท่าไปข้างหน้าเกร็งสะโพก และหัวเข่ารักษาในงอเล็กน้อย พูดเกินจริงของการแก้ไขให้ผู้ป่วยมีอาการปวดสะโพกด้านหน้า (Sahrmann, 2002), จะลดสะโพกขยาย และลดความต้องการช่วงเวลาของกล้ามเนื้อสะโพกด้านหน้าเมื่อเทียบกับท่าทางธรรมชาติ การปรับเปลี่ยนเวลาร่วมหนึ่งสามารถมีผลกระทบทางคลินิกสำคัญที่ข้อต่ออื่น ๆ (Zajac, 1993 Sueki et al. 2013), ดังนั้น เรายังตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในกลศาสตร์และจลนพลศาสตร์ที่เข่าและข้อเท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบกลไกที่มีศักยภาพสำหรับการลดสังเกตทางคลินิกในความเจ็บปวดสะโพกหน้าโดยการตรวจสอบผลกระทบของการท่าอยู่กับรูปแบบการเคลื่อนไหวและช่วงเวลาที่จำเป็นต้องใช้ในระหว่างการเดินในวิชาที่มีสุขภาพดี เราตั้งสมมติฐานว่าเดินในท่า swayback จะต้องมีการเคลื่อนไหวมากขึ้นขยายสะโพกและช่วงเวลาที่กล้ามเนื้อสะโพกมากขึ้นกว่าการเดินในท่าธรรมชาติ นอกจากนี้เรายังตั้งสมมติฐานว่าเดินอยู่ในท่างอไปข้างหน้ากับสะโพกและหัวเข่ายังคงอยู่ในการงอเล็กน้อยพูดเกินจริงของการแก้ไขให้กับผู้ป่วยที่มีอาการปวดด้านหน้าสะโพก (Sahrmann, 2002) จะช่วยลดการขยายสะโพกและลดความต้องการช่วงเวลาของด้านหน้า กล้ามเนื้อสะโพกเมื่อเปรียบเทียบกับท่าทางที่เป็นธรรมชาติ การปรับเปลี่ยนที่หนึ่งร่วมกันสามารถมีผลกระทบสำคัญทางคลินิกที่ข้อต่ออื่น ๆ (Zajac 1993. Sueki et al, 2013) ดังนั้นเรายังตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในจลนศาสตร์และจลนพลศาสตร์ที่หัวเข่าและข้อเท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลไกที่มีศักยภาพสำหรับการเข้าสังเกตปวดสะโพกก่อน โดยศึกษาผลของท่าการเคลื่อนไหวในรูปแบบและกำหนดช่วงเวลาระหว่างการเดินในคนสุขภาพดี เราตั้งสมมุติฐานว่า เดินอยู่ในท่าหลังที่โค้งแอ่นสะโพกจะต้องมากกว่าการเคลื่อนไหวและมากขึ้น สะโพก ขณะช่วงเวลากว่าเดินในท่าที่เป็นธรรมชาติ เราตั้งสมมุติฐานว่า เดินอยู่ในไปข้างหน้างอสะโพกและเข่าท่าที่มีไว้เล็กน้อยงอ , การพูดเกินจริงของการแก้ไขให้ในผู้ป่วยที่มีอาการปวดสะโพกก่อน ( sahrmann , 2002 ) , ลดสะโพกและลดความต้องการขยายช่วงเวลาของกล้ามเนื้อสะโพกก่อน เมื่อเทียบกับท่าที่เป็นธรรมชาติ การแก้ไขที่ได้ผลทางคลินิกที่สำคัญข้อต่อข้อต่ออื่น ๆ ( งาน , 1993 ; sueki et al . , 2013 ) เราจึงศึกษาการเปลี่ยนแปลงในจลนศาสตร์และจลนพลศาสตร์ที่เข่าและข้อเท้า