High and low molecular weight dextr

High and low molecular weight dextran polysaccharide formation in the three juice treatments is
shown in Fig. 3. In the untreated juice, dextran formation was slow in the first 7 h, then accelerated between 7
and 14 h. A slowdown then occurred up to 31 h, and
then a second acceleration phase (this may just be
characteristic of the microbial load). In contrast, in the
pre-heated juice, no dextran was formed in the first 14 h,
because the heat would have destroyed or vastly
reduced the numbers of most of the Leuconostoc bacteria initially present in the juice. The large formation of
dextran between 14 and 23 h could be because of reinnoculation in the incubator from the non-sterile
experimental conditions. A further explanation is that
the heat treatment just reduced the number of viable
Leuconostoc bacteria to a level where lag phase growth
occurred, and it took 14 h for the bacteria to recuperate
and produce dextran, especially in exponential phase
growth. After 23 h no significant dextran was formed
which was likely because the very low pH stopped Leuconostoc growth and/or the activity of dextransucrase.
As expected, in the biocide control juice, there was no
formation of dextran over 71 h. Ravelo et al. (1995)
applied the disinfectant IFOPOLTM to stored billeted
cane and observed that the formation of polysaccharides, as well as total oligosaccharides, was
greatly reduced.
Changes in sucrose, glucose, and fructose concentrations, on a

Brix basis, are illustrated in Fig. 4. Degra-
dation of sucrose in the factory can occur via a variety
of mechanisms. It can be hydrolysed into glucose and
fructose by either acid (acid inversion of sucrose) or by
naturally-occurring cane invertase enzymes (sucrose
inversion). Another mechanism of sucrose loss is by its
utilization by microbes. High infections and stagnant
zones occur often in the cane factory, particularly in the
milling station, and these act as ‘open fermentors’. Leuconostoc bacteria are able to utilize the glucose in the
sucrose molecule to form dextran (a glucose poly-
saccharide). Yeast, particularly Saccharomyces, often
found at factories (Chen & Chou, 1993), can convert
sucrose into ethanol and carbon dioxide, especially
under anaerobic conditions, often found in cane storage
piles and at the factory. Yeasts, and other microbes, are
also known to secrete periplasmic invertase enzymes
(Hanko & Rohrer, 2000).In the untreated juice, sucrose degraded rapidly
(Fig. 4a), particularly over the first 14 h (29.0% sucrose
loss), which is further shown by the concomitant, sharp
increase in glucose and fructose concentrations (Fig. 4b
and c). Although, after 39 h, sucrose loss decelerated, by
71 h very little sucrose, glucose, and fructose remained,
because the solids had been transformed by microbes
(see

Brix results). In comparison, the sucrose in the
biocide-treated juice was only slightly degraded in the
juice (1.7% after 14 h). This slight degree may be
because the biocide is unable to stop the enzymic and acid inversion of sucrose. In the juice preheated before
deterioration, only 0.4% sucrose was measurably lost
during the first 14 h. This strongly suggests that the
heating treatment denatured the invertase enzymes, as
well as markedly reducing the levels of microbes
(including thermophilic bacteria), and that at ambient
temperatures, acid sucrose inversion contributes very
little to sucrose loss in the factory. Glucose and fructose
similarly increased slightly on sucrose inversion and
G/F ratios stayed constant (Table 1).
Using the combination of untreated, biocide-treated,
and heat-treated juices after 14 h deterioration, it was
possible to calculate the contributions of the different
sucrose loss mechanisms. The untreated juice was taken
as equivalent to total deterioration, biocide-treated juice
as equivalent to enzymic and chemical deterioration,
and the pre-heated juice as chemical (acid) deterioration
only. It was calculated that 93.0% of deterioration was
microbial, 5.7% enzymic, and 1.3% was chemical. As
microbiological deterioration is such a major source of
loss, the need to use biocide agents, or other aseptic
conditions at the factory is highlighted.
Dextran formation on deterioration of the untreated
juice was also indicated by the change in G/F ratios
(Table 1). Low G/F ratios indicate a relative increase in
fructose to glucose, which occurs when dextran is
formed because Leuconostoc bacteria utilize glucose to
form dextran, leaving fructose from the sucrose molecule as a by-product.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สูงและต่ำมีน้ำหนักโมเลกุลเดกซ์แทรน polysaccharide กำเนิดในการรักษาน้ำสามแสดงใน Fig. 3 ในน้ำไม่ถูกรักษา เดกซ์แทรนก่อตัวได้ช้าใน first 7 h แล้วเร่งระหว่าง 7และ 14 h ความล่าช้าเกิดขึ้นแล้วถึง 31 h และแล้วสองเร่งความเร็วเฟส (เพียงอาจลักษณะของโหลดจุลินทรีย์) ในทางตรงกันข้าม ในการก่อนอุ่นน้ำ เดกซ์แทรนไม่ก่อตั้งขึ้นใน first 14 hเนื่องจากความร้อนจะได้ทำลาย หรือเสมือนลดจำนวนของแบคทีเรีย Leuconostoc เริ่มอยู่ในน้ำ การก่อตัวใหญ่ของเดกซ์แทรนระหว่าง 14 และ 23 h อาจเป็น เพราะ reinnoculation ใน incubator จากไม่ใช่กอซเงื่อนไขทดลอง คำอธิบายเพิ่มเติมว่าการรักษาความร้อนเพียงแค่ลดจำนวนได้แบคทีเรีย Leuconostoc ระดับที่ล่าช้าระยะเจริญเติบโตเกิดขึ้น และใช้ h 14 สำหรับแบคทีเรียเพื่อพักฟื้นและผลิตเดกซ์แทรน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเนนเจริญเติบโต หลังจาก 23 h เดกซ์แทรน significant ไม่ก่อซึ่งเป็นไปได้เนื่องจาก pH ต่ำมากหยุด Leuconostoc เจริญเติบโตหรือการ dextransucraseตามที่คาดไว้ ในน้ำควบคุม biocide มีไม่ก่อตัวของเดกซ์แทรนกว่า 71 h. Ravelo et al. (1995)ใช้ยาฆ่าเชื้อ IFOPOLTM เก็บ billetedเท้า และสังเกตการก่อตัวของ polysaccharides, oligosaccharides รวม ถูกลดลงอย่างมากเปลี่ยนซูโครส กลูโคส และความเข้ม ข้นของฟรักโทส ในการพื้นฐาน Brix แสดงใน Fig. 4 Degra-dation ของซูโครสในโรงงานสามารถเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ ด้วยความหลากหลายกลไกการ มันสามารถ hydrolysed เป็นกลูโคส และฟรักโทส โดยเป็นกรด (กรดกลับของซูโครส)เกิดขึ้นตามธรรมชาติเท้า invertase เอนไซม์ (ซูโครสกลับ) กลไกอื่นสูญเสียซูโครสมีความการใช้ประโยชน์จากจุลินทรีย์ การติดเชื้อสูง และศิลปินเขตเกิดขึ้นบ่อย ๆ ในโรงเท้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการหน้าสถานี และเหล่านี้ทำหน้าที่เป็น 'เปิด fermentors' Leuconostoc แบคทีเรียจะใช้กลูโคสในการซูโครสเพื่อเดกซ์แทรน (เป็นกลูโคสโพลี-saccharide) ยีสต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Saccharomyces มักจะพบในโรงงาน (เฉินและโชว 1993) สามารถแปลงซูโครสเป็นเอทานอลและคาร์บอนไดออกไซด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ใช้ออกซิเจน มักพบในเก็บเท้ากองและ ที่โรงงาน Yeasts และจุลินทรีย์อื่น ๆรู้จักการหลั่งเอนไซม์ periplasmic invertase(Hanko และ Rohrer, 2000) ในน้ำไม่ถูกรักษา ซูโครสเสื่อมโทรมอย่างรวดเร็ว(Fig. 4a), โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่าน first h 14 (29.0% ซูโครสขาดทุน), ซึ่งต่อไปจะแสดง โดยมั่นใจ คมเพิ่มกลูโคสและฟรักโทสความเข้มข้น (Fig. 4bก c) ถึงแม้ว่า หลัง 39 h สูญเสียซูโครสชะลอตัวลง โดย71 h เล็กซูโครส กลูโคส และฟรักโทสยังคงเนื่องจากมีของแข็งที่ ถูกแปลง โดยจุลินทรีย์(ดูBrix ผล) ในการเปรียบเทียบ ซูโครสในการbiocide ถือว่าน้ำที่เสื่อมโทรมเพียงเล็กน้อยในการน้ำ (1.7% หลัง 14 h) ระดับเล็กน้อยอาจจะเพราะ biocide ไม่หยุดกลับ enzymic และกรดของซูโครส ในน้ำต่ำก่อนเสื่อมสภาพ เพียง 0.4% ซูโครสปริมาณสูญเสียระหว่าง first 14 h นี้ขอแนะนำที่ความร้อนบำบัด denatured เอนไซม์ invertase เป็นลดระดับของจุลินทรีย์ดีอย่างเด่นชัดเป็น(รวมทั้งแบคทีเรีย thermophilic), และที่ที่แวดล้อมอุณหภูมิ ซูโครสกรดกลับจัดสรรมากน้อยการสูญเสียซูโครสในโรงงาน กลูโคสและฟรักโทสในทำนองเดียวกัน เพิ่มขึ้นเล็กน้อยบนกลับซูโครส และG/F อัตราอยู่คง (ตารางที่ 1)โดยใช้ชุดของไม่ถูกรักษา biocide รักษาและน้ำ heat-treated หลังเสื่อมสภาพ 14 h ถูกเป็นไปได้ในการคำนวณการจัดสรร differentซูโครสสูญเสียกลไกการ น้ำไม่ถูกรักษาถูกนำเท่ากับเป็นการเสื่อมสภาพรวม น้ำถือว่า biocideเป็นเท่ากับ enzymic และสารเคมีเสื่อมสภาพและน้ำอุ่นก่อนเป็นเสื่อมสภาพ (กรด) เคมีเท่านั้น มันคำนวณ 93.0% ของการเสื่อมสภาพได้จุลินทรีย์ 5.7% enzymic, 1.3% ถูกและเคมี เป็นดังกล่าวเป็นแหล่งสำคัญของจะเสื่อมสภาพทางจุลชีววิทยาขาดทุน ใช้แทน biocide หรืออื่น ๆ ที่เข้มข้นเน้นโรงงานผู้แต่งเดกซ์แทรนในของที่ไม่ถูกรักษาน้ำยังเปิดเผย ด้วยการเปลี่ยนแปลงในอัตราส่วน G/F(ตาราง 1) อัตราส่วนต่ำ G/F ระบุเพิ่มญาติในฟรักโทสกับกลูโคส ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเดกซ์แทรนเกิดขึ้นเนื่องจากแบคทีเรีย Leuconostoc ใช้กลูโคสเพื่อแบบฟอร์มเดกซ์แทรน ออกฟรักโทสจากซูโครสเป็นสินค้าพลอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สูงและน้ำหนักโมเลกุลต่ำก่อตัว polysaccharide dextran ในสามรักษาน้ำจะ
แสดงในรูป 3. ในน้ำผลไม้ได้รับการรักษาก่อ dextran ช้าในสายแรก 7 ชั่วโมงจากนั้นเร่งระหว่างวันที่ 7
และ 14 ชั่วโมง การชะลอตัวที่เกิดขึ้นแล้วได้ถึง 31 ชั่วโมงและ
จากนั้นขั้นตอนการเร่งที่สอง (ซึ่งก็อาจจะเป็น
ลักษณะของการโหลดจุลินทรีย์) ในทางตรงกันข้ามใน
น้ำผลไม้ก่อนอุ่น, dextran ไม่ถูกสร้างขึ้นในสายแรก 14 ชั่วโมง
เพราะความร้อนจะทำลายหรืออย่างมากมาย
ลดลงจำนวนมากที่สุดของแบคทีเรีย Leuconostoc ขั้นต้นอยู่ในน้ำ การก่อตัวมาก
dextran ระหว่างวันที่ 14 และ 23 ชั่วโมงอาจเป็นเพราะ reinnoculation ในศูนย์บ่มเพาะจากที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อ
เงื่อนไขการทดลอง คำอธิบายเพิ่มเติมก็คือ
การรักษาความร้อนเพียงแค่ลดจำนวนของที่ทำงานได้
แบคทีเรีย Leuconostoc ให้อยู่ในระดับที่การเจริญเติบโตขั้นตอนความล่าช้า
ที่เกิดขึ้นและจะเอา 14 ชั่วโมงสำหรับแบคทีเรียจะฟื้น
และผลิต dextran โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขั้นตอนการชี้แจง
การเจริญเติบโต หลังจาก 23 ชั่วโมงไม่มีนัยสำคัญ dextran ลาดเทถูกสร้างขึ้น
ซึ่งก็น่าจะเป็นเพราะค่า pH ต่ำมากหยุดการเจริญเติบโต Leuconostoc และ / หรือกิจกรรมของ dextransucrase.
เป็นที่คาดหวังในการควบคุมแมลงน้ำผลไม้ไม่มี
การก่อตัวของ dextran มากกว่า 71 ชั่วโมง Ravelo et al, (1995)
ใช้ IFOPOLTM ยาฆ่าเชื้อที่จะเก็บไว้ซ่อน
อ้อยและตั้งข้อสังเกตว่าการก่อตัวของ polysaccharides เช่นเดียวกับ oligosaccharides รวมนั้น
ลดลงอย่างมาก.
การเปลี่ยนแปลงในซูโครสกลูโคสฟรุกโตสและความเข้มข้นใน?
Brix พื้นฐานจะแสดงในรูปที่ 4. Degra-
dation ของน้ำตาลซูโครสในโรงงานสามารถเกิดขึ้นได้ผ่านความหลากหลาย
ของกลไก มันสามารถย่อยเป็นน้ำตาลกลูโคสและ
ฟรุกโตสโดยทั้งกรด (กรดผกผันของซูโครส) หรือ
ธรรมชาติที่เกิดขึ้นเอนไซม์อินเวอร์อ้อย (ซูโครส
ผกผัน) กลไกของการสูญเสียน้ำตาลซูโครสก็คือโดยที่
การใช้ประโยชน์จากจุลินทรีย์ การติดเชื้อสูงและนิ่ง
โซนที่เกิดขึ้นมักจะอยู่ในโรงงานอ้อยโดยเฉพาะใน
สถานีโม่และเหล่านี้ทำหน้าที่เป็น 'เปิด fermentors' แบคทีเรีย Leuconostoc สามารถที่จะใช้น้ำตาลกลูโคสใน
โมเลกุลน้ำตาลซูโครสในรูปแบบ dextran (โพลีกลูโคส
saccharide) ยีสต์ Saccharomyces โดยเฉพาะอย่างยิ่งมักจะ
พบที่โรงงาน (เฉินและโจว 1993) สามารถแปลง
อ้อยเอทานอลและก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ใช้ออกซิเจน, มักจะพบในการจัดเก็บอ้อย
และกองที่โรงงาน ยีสต์และจุลินทรีย์อื่น ๆ จะ
รู้จักกันในการหลั่งเอนไซม์อินเวอร์ periplasmic
(Hanko และ Rohrer, 2000) ในน้ำผลไม้ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วสลายน้ำตาลซูโครส
(รูป. 4a) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสายแรก 14 h (29.0% น้ำตาลซูโครส
ขาดทุน) ซึ่ง ก็แสดงให้เห็นไปด้วยกันต่อไปโดยคมชัด
เพิ่มขึ้นของน้ำตาลกลูโคสและความเข้มข้นของฟรุกโตส (รูป. 4b
และค) แม้ว่าหลังจาก 39 ชั่วโมง, การสูญเสียน้ำตาลซูโครสชะลอตัวลงโดย
71 ชั่วโมงซูโครสน้อยมากกลูโคสฟรุกโตสและยังคงอยู่
เพราะของแข็งที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงโดยจุลินทรีย์
(ดู?
ผล Brix) ในการเปรียบเทียบน้ำตาลซูโครสใน
น้ำไบโอไซด์ได้รับการรักษาที่ถูกสลายตัวเพียงเล็กน้อยใน
น้ำผลไม้ (1.7% หลังจาก 14 ชั่วโมง) นี้การศึกษาระดับปริญญาเล็กน้อยอาจจะเป็น
เพราะไบโอไซด์ไม่สามารถที่จะหยุดการผกผันทางเอนไซม์และกรดของน้ำตาลซูโครส ในน้ำอุ่นก่อนที่จะ
เสื่อมสภาพเพียง 0.4% ซูโครสหายไปวัดได้
ในช่วงสายแรก 14 ชั่วโมง นี้แสดงให้เห็นว่า
การรักษาความร้อนเอทิลแอลกอฮอล์เอนไซม์อินเวอร์เช่น
เดียวกับการลดระดับอย่างเห็นได้ชัดของจุลินทรีย์
(รวมถึงเชื้อแบคทีเรียทนร้อน) และรอบที่
อุณหภูมิผกผันซูโครสกรดมากก่อให้เกิด
การสูญเสียน้อยซูโครสในโรงงาน กลูโคสฟรุกโตสและ
ในทำนองเดียวกันเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยในการผกผันซูโครสและ
อัตราส่วน G / F อยู่คงที่ (ตารางที่ 1).
การใช้การรวมกันของการรักษา, ไบโอไซด์ได้รับการรักษา
และน้ำผลไม้ได้รับการรักษาความร้อนหลังจากการเสื่อมสภาพ 14 ชั่วโมงมันเป็น
ไปได้ที่จะมีส่วนร่วมในการคำนวณ ดิฉฉต่างกัน
กลไกการสูญเสียน้ำตาลซูโครส น้ำผลไม้ได้รับการรักษาที่ถูกนำมา
เป็นเทียบเท่ากับการเสื่อมสภาพทั้งหมด, น้ำผลไม้ไบโอไซด์ที่ได้รับ
เป็นเทียบเท่ากับทางเอนไซม์และการเสื่อมสภาพทางเคมี
และน้ำผลไม้ก่อนความร้อนสารเคมี (กรด) การเสื่อมสภาพ
เท่านั้น มันได้รับการคำนวณว่า 93.0% ของการเสื่อมสภาพเป็น
จุลินทรีย์ 5.7% ทางเอนไซม์และ 1.3% เป็นสารเคมี ขณะที่
การเสื่อมสภาพของจุลินทรีย์ดังกล่าวเป็นแหล่งสำคัญของ
การสูญเสียความจำเป็นในการใช้สารไบโอไซด์หรือปลอดเชื้ออื่น ๆ
เงื่อนไขที่โรงงานเป็นไฮไลต์.
Dextran ก่อตัวในการเสื่อมสภาพของการรักษา
น้ำผลไม้ก็ยังแสดงให้เห็นจากการเปลี่ยนแปลงในอัตราส่วน G / F
(ตารางที่ 1 ) ต่ำ G / F อัตราส่วนแสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับใน
ฟรุกโตสเป็นน้ำตาลกลูโคสซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ dextran จะ
เกิดขึ้นเพราะแบคทีเรีย Leuconostoc ใช้กลูโคส
รูปแบบ dextran ออกจากฟรุกโตสจากโมเลกุลน้ำตาลซูโครสเป็นผลพลอยได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ polysaccharide dextran สูงน้ำหนักโมเลกุลต่ำก่อตัวใน 3 น้ำผลไม้รักษาคือ
แสดงในรูปที่ 3 . ในน้ำผลไม้ดิบ การสร้างเดกซ์แทรนเป็นช้าในจึงตัดสินใจเดินทาง 7 ชั่วโมง แล้วเร่งระหว่าง
7 และ 14 ชั่วโมง ชะลอตัวแล้วเกิดขึ้นกับ 31 H ,
แล้วระยะเร่งวินาที ( นี่อาจจะเป็น
ลักษณะของโหลดของจุลินทรีย์ ) ในทางตรงกันข้ามในน้ำอุ่น
ก่อนไม่เด็กซ์แทรนก่อตั้งขึ้นในจึงตัดสินใจเดินทาง 14 H ,
เพราะความร้อนจะทำลายหรืออย่างมากมาย
ลดลงตัวเลขของที่สุดของลิวโคน ตอคแบคทีเรียเริ่มต้นที่มีอยู่ในน้ำผลไม้ การพัฒนาขนาดใหญ่ของ
dextran ระหว่าง 14 และ 23 ชั่วโมง อาจเป็นเพราะ reinnoculation ในตู้อบจากไม่เป็นหมัน
2 เงื่อนไข อธิบายเพิ่มเติมว่า
รักษาความร้อน ก็ลดจํานวนได้
ลิวโคน ตอคแบคทีเรียในระดับที่ล้าหลังระยะการเจริญเติบโต
เกิดขึ้นและใช้เวลา 14 ชั่วโมง แบคทีเรีย พักฟื้น
และผลิตเดกซ์แทรน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเฟส
เติบโตชี้แจง หลังจาก 23 H ไม่ signi จึงไม่สามารถสอบผ่านก่อตั้งขึ้น
ซึ่งอาจเป็นเพราะ pH ต่ำมากหยุดลิวโคน ตอคการเจริญเติบโตและ / หรือกิจกรรมของ dextransucrase .
อย่างที่คาดไว้ใน biocide ควบคุมน้ำ ไม่มีการสร้างเดกซ์แทรน
กว่า 71 ชั่วโมง ravelo et al . ( 1995 )
ประยุกต์ ifopoltm ยาฆ่าเชื้อเพื่อเก็บไว้พักชั่วคราว
อ้อยและสังเกตว่า การก่อตัวของพอลิแซ็กคาไรด์ ตลอดจนเทคโนโลยีทั้งหมด ถูก

ลดลงอย่างมาก ในการเปลี่ยนแปลงน้ำตาลซูโครสกลูโคสฟรุกโตสและความเข้มข้นใน

โดยพื้นฐานจะแสดงในรูปที่ 4 degra -
SIRS ซูโครสในโรงงานสามารถเกิดขึ้นผ่านทางความหลากหลาย
ของกลไก สามารถที่เป็นกลูโคสและฟรักโทสด้วยกรด ( กรด
ผกผันของซูโครส ) หรือเกิดขึ้นตามธรรมชาติโดย
อ้อยเปรียบเทียบเอนไซม์ ( ผกผันซูโครส
) กลไกอื่นของน้ำตาลซูโครส สูญเสียการใช้ของ
โดยจุลินทรีย์ เชื้อสูง และโซนนิ่ง
เกิดขึ้นบ่อยครั้งในโรงงานอ้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
โม่สถานี และเหล่านี้เป็น ' เปิดใช้การหมักแบบ ' ลิวโคน ตอค แบคทีเรียที่สามารถใช้น้ำตาลในโมเลกุลของน้ำตาลซูโครสในรูปแบบ dextran (
-
กลูโคสโพลีแซ็กคาไรด์ ) ยีสต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน มักจะพบในโรงงาน ( &
เฉินโจว , 1993 ) สามารถแปลง
ซูโครสเป็นเอทานอลและคาร์บอนไดออกไซด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สภาวะไร้อากาศ

กระเป๋า มักพบในอ้อยเสาเข็มและที่โรงงาน ยีสต์และจุลินทรีย์อื่น ๆ ,
เรียกว่าหลั่งเอนไซม์อินเวอร์เทส periplasmic
( hanko &รอเรอร์ , 2000 ) ในผลไม้ดิบ น้ำตาลทรายลดลงอย่างรวดเร็ว
( รูปที่ 4 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านจึงตัดสินใจเดินทาง 14 ชั่วโมง ( ร้อยละ 29.0 การสูญเสีย %
) ซึ่งเป็นการเพิ่มเติมแสดงโดย concomitant , คม
เพิ่ม ในความเข้มข้นของกลูโคสและฟรักโทส ( รูป 4b
C ) แม้ว่าหลังจาก 39 ชั่วโมงซูโครสการสูญเสียชะลอตัวลงโดย
71 H น้อยมาก ซูโครส กลูโคส และฟรักโทสยังคง
เพราะของแข็งถูกเปลี่ยนโดยจุลินทรีย์
( ดู

Brix ผลลัพธ์ ) ในการเปรียบเทียบ , ซูโครสใน
biocide น้ำถือว่าเป็นเพียงเล็กน้อยที่เสื่อมโทรมใน
น้ำผลไม้ ( 1.7% หลังจาก 14 ชั่วโมง ) องศาเล็กน้อยนี้อาจ
เพราะ biocide ไม่สามารถหยุดระดับเอนไซม์และกรดผกผันของน้ำตาลซูโครสในน้ำตั้งก่อน
เสื่อมเพียง 0.4% ซูโครสคือวัดหาย
ในระหว่างจึงตัดสินใจเดินทาง 14 ชั่วโมง อย่างนี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาความร้อนและเย็นใช้

อย่างเด่นชัด เอนไซม์ เป็น การลดระดับของจุลินทรีย์
( รวมถึง และแบคทีเรีย ) และที่อุณหภูมิแวดล้อม
, กรดการจัดสรรน้ำตาลทรายมาก
น้อยการสูญเสียซูโครสในโรงงานกลูโคสและฟรักโทส
และเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการผกผันซูโครสและ
g / F อัตราส่วนอยู่ที่คงที่ ( ตาราง 1 ) .
โดยใช้การรวมกันของดิบ biocide รักษาความร้อนและผลไม้หลังเสื่อม

14 H , มันเป็นไปได้ที่จะคำนวณเงินสมทบของ ดิ ff erent
ซูโครสสูญเสียกลไก น้ำผลไม้ดิบถูกถ่าย
เป็นเทียบเท่ากับการเสื่อมสภาพรวม biocide ปฏิบัติน้ำผลไม้
เป็นเทียบเท่ากับระดับเอนไซม์และสารเคมีการเสื่อมสภาพ และน้ำอุ่นก่อน

( กรด ) เป็นสารเคมีเสื่อมเท่านั้น มันคำนวณว่า 93.0 % เสื่อมคือ
จุลินทรีย์ 5.7% ระดับเอนไซม์และ 1.3% เคมี โดย
การเสื่อมสภาพจุลชีววิทยาเป็นแหล่งที่มาหลักของ
ขาดทุน ต้องใช้ตัวแทน biocide , หรือเงื่อนไขอื่น ๆที่โรงงานเป็น aseptic

เน้นการสร้างเดกซ์แทรนในการเสื่อมสภาพของน้ำผลไม้ดิบ
ยังระบุการเปลี่ยนแปลงใน G / F อัตราส่วน
( ตารางที่ 1 ) ต่ำ g / F อัตราส่วนแสดงเพิ่มญาติใน
ฟรักโทส กลูโคส ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ dextran คือ
เกิดขึ้นเพราะลิวโคน ตอคแบคทีเรียใช้กลูโคส

เด็กแทรนฟอร์มออกจากฟรักโทสจากโมเลกุลของน้ำตาลซูโครสเป็นกาก