Chen Rong gave the surroundings a s

Chen Rong gave the surroundings a scan before turning her attention back to Wang Hong.

He was still walking in front of her.

In the bright daylight and at such a perilous time, his figure remained straight and tall, clothed entirely in white and enveloped by an air of transcendent unworldliness.

Chen Rong watched him, her lips quivering.

Wang Hong chose this moment to turn around.

His eyes were exceedingly transparent under the sun. He looked at Chen Rong and said with a faint smile, “You’ve been preoccupied ever since we met again. May I know what it is that’s on your mind?”

Chen Rong didn’t have a chance to open her mouth. A burst of rapid hooves was fast approaching them.

“Wang Qilang!” a loud cry woke Chen Rong from her reverie.

A young captain was galloping forth. After he pulled his horse to an urgent stop, he raised his clasped hands toward Wang Hong and relayed: “Sun Yan is looking for you.”

He glanced at Chen Rong who stood next to Wang Hong. Almost at once, he frowned and ironically smiled: “Only you scholars would still be traipsing around with a lover boy at a time like this.”

As soon as these words were said, Wang Hong heard a sharp draw of breath next to him.

He slightly tilted his head.

At his side, Chen Rong’s face had reddened. She shot daggers at the young captain and eventually drew her lips into a tight line.

Wang Hong outstretched his hand to lightly press a slender finger on Chen Rong’s lips.

After successfully stiffening her, he turned around, smiled at the young captain and replied, “We should go, in that case.”

When he finished, he was the first to leave.

The captain alighted from his horse, caught up to him and said, “Murong Ke is here. Qilang, do you think he’ll begin the attack tonight?”

From the front, Wang Hong’s airy voice sounded: “Tonight? He won’t.”

He sounded rather certain.

“Why not?” asked the young captain in surprise.

They talked as they walked, going farther and farther until their figures disappeared around the corner. Only then did Chen Rong stomp on the ground in vexation and made a sound, flushing and gnashing her teeth all the while. But her voice was small and vague, and never did form a complete sentence.

After fuming for a time, Chen Rong turned around.

She kept her head down while limply walking back to the mayor’s estate.

She had scarcely entered the front door when she heard Old Shang’s voice: “Miss.”

Worry was apparent on his face. “Miss, you and Wang Qilang…” he began. He then sighed and murmured: “The city will soon fall. There are only a few more days for indulgences. If you like him, then do as you please.”

Chen Rong didn’t expect to hear such a suggestion from the ever old-fashioned and loyal Old Shang.

She was so infuriated that her small face flamed red. She opened her mouth to curse, but then closed it up, flapped her sleeves, and whipped around to go inside.

She stopped after five paces, whirled back and shouted at Old Shang: “Prepare the carriage. I’m going to see General Sun.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองเฉินให้สภาพแวดล้อมการสแกนก่อนที่จะเปลี่ยนความสนใจของเธอกลับไปวังฮ่องกงนอกจากนี้เขายังได้เดินหน้าเธอในแสงสว่าง และเวลาดังกล่าวเต็มไปด้วยอันตราย รูปของเขายังคงตรง และ สูง สวมในสีขาวทั้งหมด และห่อหุ้ม ด้วยดาร unworldlinessรองเฉินดูเขา ริมฝีปากของเธอสั่นวังฮ่องกงเลือกขณะนี้การเปิดรอบตาของเขาถูกใสเหลือเกินภายใต้ดวงอาทิตย์ เขามองดูที่ร่องเฉิน และกล่าว ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "คุณได้รับหวั่นตั้งแต่เราพบกันอีกครั้ง ไม่ทราบว่าอยู่ที่ความคิดของคุณ"รองเฉินไม่ได้มีโอกาสเปิดปากของเธอ ระเบิดของกีบเท้าอย่างรวดเร็วได้อย่างรวดเร็วใกล้พวกเขา"วัง Qilang " ร้องไห้เสียงดังตื่นร้องเฉินจาก reverie ของเธอกัปตันหนุ่มถูกควบไว้ หลังจากที่เขาดึงม้าของเขาไปหยุดเร่งด่วน เขายกมือของเขา clasped ไปทางวังฮ่องกง และ relayed: "ยันอาทิตย์มองสำหรับคุณ"เขา glanced ที่รองเฉินที่ยืนถัดจากวังฮ่องกง เกือบทันที เขา frowned และแดกดันยิ้ม: "เพียงคุณนักวิชาการจะยังคงเป็น traipsing รอบกับคนรักเด็กในเวลาเช่นนี้"ทันทีที่คำเหล่านี้กล่าวว่า วังฮ่องกงได้ยินเสมอคมของลมหายใจกับเขาเขาเล็กน้อยเอียงศีรษะที่ด้านซ้ายของเขา เฉินร่องหน้าก็บวม เธอถ่ายมีดเหน็บที่กัปตันหนุ่ม และในที่สุดดึงริมฝีปากของเธอเข้าสายแน่นฮ่องกงวัง outstretched มือของเขากดนิ้วเรียวริมฝีปากเฉินร้องเบา ๆหลังจากเรียบร้อยแข็งเธอ เขาหัน กัปตันหนุ่มยิ้ม แล้วตอบ ว่า "เราควรไป ในกรณีที่"เมื่อเสร็จแล้ว เขาเขาเป็นคนแรกที่ออกจากกัปตันจัดการม้า ติดเขา และกล่าว ว่า "Murong Ke ได้ที่นี่ Qilang คุณคิดว่า เขาจะเริ่มโจมตีคืนนี้"จากด้านหน้า วังฮ่องกงโปร่งเสียงไพเราะ: "คืนนี้ เขาจะไม่"เขาฟังดูค่อนข้างบาง"ทำไมไม่" ถามกัปตันหนุ่มในความประหลาดใจพวกเขาคุยทั้ง ไปไกล และไกลออกไปจนกว่าตัวเลขที่หายไปรอบมุม หลังจากนั้นทำร่องเฉินเหยียบบนพื้นดินในความเดือดร้อน และทำเสียง ล้าง และฟูมฟันของเธอในขณะ แต่เสียงของเธอเล็ก และคลุมเครือ และเคยใช้รูปแบบประโยคสมบูรณ์หลังจากฟูมิ่งเป็นเวลา เฉินร่องหันไปรอบ ๆเธอเก็บหัวของเธอลงในขณะที่เดินกลับไปของนายกเทศมนตรีนิคม limplyเธอมีแทบเข้าประตูเมื่อเธอได้ยินเสียงของ Shang เก่า: "นางสาว"กังวลได้ชัดเจนบนใบหน้าของเขา เขาเริ่มต้น "นางสาว คุณ และวัง Qilang..." เขาถอนหายใจ แล้ว murmured: "เมืองจะเร็วตก มีเพียงไม่กี่วันสำหรับเอเคอร์ ถ้าคุณชอบเขา แล้วทำ ตามที่คุณต้องการ"รองเฉินไม่ได้คาดหวังได้ยินดังกล่าวจากคำแนะนำเคยล้าสมัย และภักดีอายุซางเธอ infuriated ว่า ใบหน้าของเธอเล็กทอดสีแดง เธอเปิดปากด่า แต่แล้วปิดอัพ flapped แขนของเธอ และวิปปิ้งทั่วไปภายในเธอหยุดหลังห้าก้าว whirled กลับ และตะโกนที่ Shang เก่า: "เตรียมการขนส่ง ฉันจะดูอาทิตย์ทั่วไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องให้สภาพแวดล้อมการสแกนก่อนที่จะหันมาสนใจเธอกลับไปที่วังฮ.

เขายังคงเดินในด้านหน้าของเธอ.

ในเวลากลางวันสดใสและที่ดังกล่าวเป็นเวลาอันตรายร่างของเขายังคงตรงและสูงสวมทั้งหมดในสีขาวและห่อหุ้มด้วย อากาศของ unworldliness พ้น.

เฉินร่องดูเขาริมฝีปากของเธอสั่น.

วังฮ่องกงเลือกที่ขณะนี้หันไปรอบ ๆ .

ดวงตาของเขาเหลือเกินโปร่งใสภายใต้ดวงอาทิตย์ เขามองไปที่เฉินร่องและกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "คุณได้รับการหมกมุ่นอยู่นับตั้งแต่ที่เราพบกันอีกครั้ง ฉันอาจจะรู้ว่ามันคืออะไรที่อยู่ในใจของคุณ? "

เฉินร่องไม่ได้มีโอกาสที่จะเปิดปากของเธอ ระเบิดของกีบอย่างรวดเร็วถูกรวดเร็วใกล้พวกเขา.

"วัง Qilang!" เสียงอันดังเฉินตื่นจากภวังค์ร่องของเธอ.

กัปตันหนุ่มควบมา หลังจากที่เขาดึงม้าของเขาที่จะหยุดเร่งด่วนเขายกพนมมือของเขาไปวังฮ่องกงและถ่ายทอด: ". ยันดวงอาทิตย์ที่กำลังมองหาคุณ"

เขาเหลือบมองไปที่เฉินร่องที่ยืนอยู่ติดกับวังฮ่องกง เกือบได้ในครั้งเดียวเขาขมวดคิ้วและแดกดันยิ้ม: ". เพียงคุณเท่านั้นที่นักวิชาการจะยังคง traipsing รอบกับเด็กคนรักในเวลาเช่นนี้"

ทันทีที่คำเหล่านี้ได้รับการกล่าวว่าวังฮ่องกงได้ยินวาดคมชัดของลมหายใจไปกับเขา

เขาเล็กน้อยเอียงศีรษะของเขา.

ที่ด้านข้างของเขาใบหน้าร่องเฉินได้แดง เธอยิงกริชที่กัปตันหนุ่มสาวและในที่สุดก็ดึงริมฝีปากของเธอเป็นสายแน่น.

วังฮ่องกงกางมือของเขาที่จะกดเบา ๆ นิ้วเรียวบนริมฝีปากของเฉินร่อง.

หลังจากที่ประสบความสำเร็จในการทำให้แข็งทื่อของเธอเขาหันไปรอบ ๆ ยิ้มให้กัปตันหนุ่มสาวและตอบว่า "เราควรจะไปในกรณีที่."

เมื่อเขาเสร็จแล้วเขาเป็นคนแรกที่จะออกจาก.

กัปตันลงจากม้าของเขาจับขึ้นอยู่กับเขาและกล่าวว่า "Murong Ke อยู่ที่นี่ ? Qilang, คุณคิดว่าเขาจะเริ่มการโจมตีในคืนนี้ "

จากด้านหน้าเสียงโปร่งวังฮ่องกงฟัง:" คืนนี้? เขาจะไม่. "

เขาฟังดูค่อนข้างบาง.

" ทำไมไม่? "ถามกัปตันหนุ่มสาวในความประหลาดใจ.

พวกเขาพูดคุยขณะที่พวกเขาเดินไปไกลและไกลออกจนร่างของพวกเขาหายไปรอบมุม ไม่เพียงแล้วเหยียบเฉินร่องบนพื้นดินในความเดือดร้อนและทำให้เสียงล้างและขบฟันของเธอทั้งหมดในขณะที่ แต่เสียงของเธอมีขนาดเล็กและคลุมเครือและไม่เคยทำในรูปแบบประโยคที่สมบูรณ์.

หลังจากควันเป็นเวลาเฉินร่องหันไปรอบ ๆ .

เธอยังคงหัวของเธอลงในขณะที่แผละเดินกลับไปแทนนายกเทศมนตรี.

เธอได้เข้ามาแทบประตูหน้าเมื่อเธอ ได้ยินเสียงเก่าชาง: ". นางสาว"

กังวลก็เห็นได้ชัดบนใบหน้าของเขา "มิสคุณและวัง Qilang ... " เขาเริ่ม จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพากันบ่น: "เมืองเร็ว ๆ นี้จะตก มีเพียงไม่กี่วันสำหรับหวานหูเป็น ถ้าคุณชอบเขาแล้วทำตามที่คุณโปรด. "

เฉินร่องไม่ได้คาดหวังที่จะได้ยินข้อเสนอแนะดังกล่าวจากที่เคยล้าสมัยและมีความจงรักภักดีเก่า Shang.

เธอจึงโกรธแค้นว่าใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ flamed สีแดง เธออ้าปากสาปแช่ง แต่แล้วก็ปิดมันขึ้นกระพือแขนของเธอและวิปปิ้งรอบที่จะไปภายใน.

เธอหยุดหลังจากห้าก้าวหมุนตัวกลับและตะโกนที่ Old ซาง: "เตรียมสายการบิน ฉันจะไปดูดวงอาทิตย์ทั่วไป "