The play is introduced to the audie

The play is introduced to the audience by Tom, the narrator and protagonist, as a memory play based on his recollection of his mother Amanda and his sister Laura. Because the play is based on memory, Tom cautions the audience that what they see may not be precisely what happened.

Amanda Wingfield, a faded Southern belle of middle age, shares a dingy St. Louis apartment with her son Tom, in his early twenties, and his slightly older sister, Laura. Although she is a survivor and a pragmatist, Amanda yearns for the comforts and admiration she remembers from her days as a fêted debutante. She worries especially about the future of her daughter Laura, a young woman with a limp (an aftereffect of a bout of polio) and a tremulous insecurity about the outside world. Tom works in a shoe warehouse doing his best to support the family. He chafes under the banality and boredom of everyday life and struggles to write, while spending much of his spare time going to the movies — or so he says — at all hours of the night.

Amanda is obsessed with finding a suitor (or, as she puts it, a "gentleman caller") for Laura, whose crippling shyness has led her to drop out of both high school and a subsequent secretarial course, and who spends much of her time polishing and arranging her collection of little glass animals. Pressured by his mother to help find a caller for Laura, Tom invites an acquaintance from work named Jim home for dinner.

The delighted Amanda spruces up the apartment, prepares a special dinner, and converses coquettishly with Jim, almost reliving her youth when she had an abundance of suitors calling on her. Laura discovers that Jim is the boy she was attracted to in high school and has often thought of since — though the relationship between the shy Laura and the "most likely to succeed" Jim was never more than a distant, teasing acquaintanceship. Initially, Laura is so overcome by shyness that she is unable to join the others at dinner, and she claims to be ill. After dinner, however, Jim and Laura are left alone by candlelight in the living room, waiting for the electricity to be restored. (Tom has not paid the power bill, which hints to the audience that he is banking the bill money and preparing to leave the household.) As the evening progresses, Jim recognizes Laura's feelings of inferiority and encourages her to think better of herself. He and Laura share a quiet dance, in which he accidentally brushes against her glass menagerie, knocking a glass unicorn to the floor and breaking off its horn. Jim then compliments Laura and kisses her. After Jim reveals that he is already engaged to be married, Laura asks him to take the broken unicorn as a gift and he then leaves. When Amanda learns that Jim is to be married, she turns her anger upon Tom and cruelly lashes out at him — although Tom did not know that Jim was engaged, and Amanda knows this.

As Tom speaks at the end of the play, he says that he left home soon afterward and never returned. In Tom's final speech, he bids farewell to his mother and sister, and asks Laura to blow out the candles as the play ends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเล่นจะนำไปสู่ผู้ชม โดยทอม ผู้บรรยายและตัวเอก เป็นหน่วยความจำในการเล่นตามเขามนตร์บทแม่อแมนด้าและลอร่าน้องสาวของเขา เนื่องจากการเล่นตามหน่วยความจำ ทอม cautions ผู้ชมว่า สิ่งที่เห็นอาจไม่ตรงเกิดขึ้นAmanda Wingfield เบลล์การจางของยุคกลาง หุ้นเป็นอพาร์ทเมนท์ St. Louis สกปรกกับลูกชายของเธอทอม ยี่สิบ และน้องเล็ก ลอร่า แม้ว่าเธอเซอร์ไวเวอร์และเป็น pragmatist อแมนด้าก็สบายและชื่นชมที่เธอจดจำจากวันที่เธอเป็น fêted debutante เธอกังวลเกี่ยวกับอนาคตของลูกสาวลอร่า หญิงสาวที่ มีลีบเล็ก (aftereffect ที่ของการแข่งขันของโปลิโอ) และความไม่มั่นคง tremulous เกี่ยวกับโลกภายนอกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทอมในคลังสินค้ารองเท้าทำดีที่สุดของเขาทำงานเลี้ยงครอบครัว เขา chafes ภายใต้ banality และเบื่อชีวิต และต่อสู้การเขียน ในขณะที่การใช้จ่ายมากเวลาว่างเขาจะไปหนัง — หรือ เพื่อเขา — ที่ของคืนอแมนด้าจะหมกมุ่นอยู่กับการหาแฟนที่ (หรือ ขณะที่เธอใส่มัน "สุภาพบุรุษผู้เรียก") สำหรับ Laura อายที่ทำให้หมดอำนาจได้นำเธอออกจากโรงเรียนและหลักสูตรเลขานุการตามมา และผู้ใช้จ่ายมากเวลาเธอขัด และจัดการคอลเลกชันของเธอของสัตว์แก้วน้อย กดดันจากแม่ของเขาเพื่อช่วยให้การโทรหาลอร่า ทอมเชิญความใกล้ชิดจากการทำงานที่ชื่อ Jim บ้านสำหรับอาหารค่ำอแมนด้ายินดี spruces ค่าอพาร์ตเมนต์ เตรียมอาหารค่ำพิเศษ และพูดคุยกับจิม เกือบรำลึกเยาวชนของเธอเมื่อเธอมีความอุดมสมบูรณ์ของ suitors เธอเรียก coquettishly ลอร่าพบว่า Jim เป็นเด็กเธอถูกดึงดูดให้ในโรงเรียนมัธยม และมักจะมีคิดว่า ตั้งแต่ — แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างลอร่าอายและ "ส่วนใหญ่มักจะประสบความสำเร็จ" จิมไม่เคยมากกว่า acquaintanceship ห่างไกล การล้อเล่น ตอนแรก ลอร่าเป็นเพื่อเอาชนะ โดยอายว่า เธอไม่สามารถร่วมกับผู้อื่นที่เย็น และเธออ้างว่า เจ็บป่วย หลังอาหารเย็น อย่างไรก็ตาม จิมและลอร่าเหลือคนเดียวใต้แสงเทียนในห้องนั่งเล่น รอไฟฟ้าคืน (ทอมมีจ่ายไฟและส่วนประกอบ ซึ่งคำชมว่า มีธนาคารตั๋วเงิน และเตรียมจะออกจากบ้าน) เป็นยะเย็น จิมรู้จักความรู้สึกของลอร่าด้อยกว่า และให้เธอคิดว่า ดีกว่าของตัวเอง เขาและลอร่าร่วมเต้นรำเงียบ ที่เขาตั้งใจแปรงกับเธอ menagerie แก้ว เคาะกระจกยูนิคอร์นไปยังชั้น และแบ่งออกของฮอร์น จิม แล้วชมเชยลอร่า และจูบเธอ หลังจากจิมเผยว่า เขามีแล้วหมั้น ลอร่าถามเขาและเขาใช้ยูนิคอร์นเสียขวัญ แล้วออก เมื่ออแมนด้าเรียนรู้ว่าจะแต่งงานจิม เธอเป็นความโกรธของเธอเมื่อทอม และอวดขนตาออกที่เขา — แม้ว่าทอมไม่รู้ว่า หมั้นจิม และอแมนด้ารู้นี้เป็นทอมพูดในตอนท้ายของการเล่น เขากล่าวว่า เขาซ้ายบ้านเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น และไม่เคยส่งคืน ในคำพูดสุดท้ายของทอม เขาเสนอราคาอำลากับแม่และน้องสาวของเขา และถามลอร่าจะระเบิดออกเทียนเป็นการสิ้นสุดการเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเกมการแข่งขันที่มีการแนะนำให้กับผู้ชมโดยทอมบรรยายและให้ความช่วยเหลือเช่นการเล่นหน่วยความจำขึ้นอยู่กับความทรงจำของเขาแม่ของอแมนดาและน้องสาวของเขาลอร่าของเขา เพราะการเล่นจะขึ้นอยู่กับหน่วยความจำ, ทอมเตือนผู้ชมว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น. อแมนด้าวิงฟิลด์จางเบลล์ทางตอนใต้ของวัยกลางหุ้นพาร์ทเมนต์เซนต์หลุยส์สกปรกกับลูกชายของเธอทอมในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเขา และพี่สาวของเขาเล็กน้อยลอร่า แม้ว่าเธอจะเป็นผู้รอดชีวิตและนักปฏิบัติอแมนดาแยกสำหรับความสะดวกสบายและชื่นชมเธอจำจากวันที่เธอเป็นเปิดตัว feted เธอกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับอนาคตของลูกสาวของเธอลอร่าหญิงสาวที่มีปวกเปียก (เป็นผลพวงของการแข่งขันของโรคโปลิโอ) และความไม่มั่นคงสั่นไหวเกี่ยวกับโลกภายนอก ทอมทำงานในคลังสินค้ารองเท้าทำของเขาที่ดีที่สุดในการสนับสนุนของครอบครัว เขากระวนกระวายภายใต้ความน่าเบื่อและน่าเบื่อของการใช้ชีวิตประจำวันและการต่อสู้ที่จะเขียนในขณะที่การใช้จ่ายมากเวลาว่างของเขาจะไปดูหนัง - หรือเพื่อให้เขาบอกว่า -. ที่ทุกชั่วโมงของคืนAmanda หมกมุ่นอยู่กับการหาแฟน (หรือเป็น เธอทำให้มันเป็น "โทรสุภาพบุรุษ") สำหรับลอร่ามีความประหม่าทำให้หมดอำนาจได้นำเธอออกจากทั้งสองโรงเรียนมัธยมและหลักสูตรเลขานุการที่ตามมาและผู้ที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเธอขัดและการจัดเรียงคอลเลกชันของสัตว์แก้วเล็ก ๆ ของเธอ แรงกดดันจากแม่ของเขาที่จะช่วยหาโทรสำหรับลอร่า, Tom เชิญชวนให้คนรู้จักจากการทำงานชื่อจิมบ้านสำหรับอาหารค่ำ. ยินดีอแมนดา spruces ขึ้นอพาร์ทเม้นเตรียมอาหารค่ำพิเศษและปราศรัยกรุยกรายกับจิมเกือบผ่อนคลายเยาวชนของเธอเมื่อเธอมี ความอุดมสมบูรณ์ของคู่ครองเรียกร้องให้เธอ ลอร่าพบว่าจิมเป็นเด็กผู้ชายที่เธอถูกดึงดูดไปในโรงเรียนมัธยมและได้มักจะคิดว่าตั้งแต่ - แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างขี้อายลอร่าและ "ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ" จิมก็ไม่เคยมากกว่าที่ห่างไกลความสนิทสนมล้อเล่น ตอนแรกลอร่าจะเอาชนะความขี้อายโดยที่เธอไม่สามารถที่จะเข้าร่วมกับคนอื่น ๆ ที่เย็นและเธอบอกว่าจะป่วย หลังจากรับประทานอาหารเย็น แต่จิมและลอร่าจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังใต้แสงเทียนในห้องนั่งเล่นที่รอสำหรับการผลิตไฟฟ้าที่จะเรียกคืน (ทอมยังไม่ได้ชำระค่าไฟฟ้าซึ่งคำแนะนำให้กับผู้ชมว่าเขาเป็นธนาคารเงินเรียกเก็บเงินและเตรียมความพร้อมที่จะออกจากบ้าน.) ในฐานะที่เป็นเย็นเรื่อยจิมตระหนักถึงความรู้สึกของลอร่าปมด้อยและกระตุ้นให้เธอคิดว่าดีกว่าตัวเอง เขาและลอร่าร่วมเต้นรำที่เงียบสงบในการที่เขาตั้งใจแปรงกับสัตว์แก้วเธอเคาะกระจกยูนิคอร์นกับพื้นและแตกออกของฮอร์น จิมลอร่าแล้วชมเชยและจูบเธอ หลังจากที่จิมเผยให้เห็นว่าเขาเป็นธุระแล้วจะแต่งงานลอร่าถามว่าเขาจะใช้ยูนิคอร์นหักเป็นของขวัญและเขาก็ใบ เมื่ออแมนดารู้ว่าจิมจะแต่งงานเธอหันโกรธเธออยู่กับทอมและโหดร้ายขนตาออกที่เขา -. แม้ว่าทอมไม่ทราบว่าจิมเป็นธุระและอแมนดารู้เรื่องนี้ในฐานะที่เป็นทอมพูดในตอนท้ายของการเล่นที่เขากล่าว ที่เขาออกจากบ้านหลังจากนั้นไม่นานและไม่เคยกลับ ในคำพูดสุดท้ายของทอมเขาอำลาแม่และน้องสาวของเขาและขอให้ลอร่าที่จะระเบิดออกเทียนเล่นปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

是：通过引进播放，观众到汤姆和protagonist narrator记忆播放，基于他作为一recollection他的母亲和他的妹妹阿曼达的劳拉.因为是基于内存的（这是什么，汤姆会在观众的注意事项什么是precisely可能不会看到了。阿曼达Wingfield贝儿，中间年龄的faded南圣路易斯，肮脏的公寓shares A与他的儿子，在她早期的汤姆他二十多岁的时候，劳拉。虽然不怎么熟花生姐姐，她是一个和一个pragmatist Survivor，阿曼达的comforts yearns for她从她的日和admiration remembers fê以前作为一个少女。她对未来的担心尤其是她的女儿一个女人与一个年轻的女人，一次一个aftereffect柔软（的）不安全感和对polio tremulous外面的世界。汤姆，他的作品在一个仓库来做鞋。他支持家庭最好的摩擦和不舒服。boredom banality一个在生活和斗争，他把时间花在spare相当多-到-他说电影是SO（在所有小时。一个夜晚。这是一suitor（或是obsessed与未知的放，它为她“来电”，一个绅士，其严重shyness）劳拉她已经下降了两个LED和一个subsequent高中课程，更是secretarial spends她的时间和抛光的她和小动物arranging collection of由他的母亲。Pressured玻璃find a to help来电邀请劳拉和汤姆一个叫吉姆的工作，从acquaintance家吃饭。阿曼达：游戏delighted云杉的公寓，一个特殊的晚餐，和converses prepares地重温，几乎与吉姆她有一个年轻人时，她对她的追求者abundance的电话。这是劳拉，她discovers男孩是吉姆attracted to在高中和有了自often之间的关系-尽管在劳拉的回避和likely”到“最成功。吉姆是一个更遥远的比不相识。Initially戏弄，劳拉，她是由shyness SO是克服这unable在加入到别人，和她在晚餐后不曾声称是。，但是，吉姆和劳拉是独立的candlelight left在客厅的电waiting为要，不restored汤姆已经支付的。（电源，这提示到观众的账单。这是银行的钱，他把账单和preparing来的晚的。progresses household）作为recognizes劳拉，吉姆她对感情的inferiority和encourages。他认为最好的herself share a和劳拉在舞蹈中，他accidentally安静她对menagerie敲玻璃，刷到一玻璃地板和独角兽了。吉姆breaking喇叭然后赞美它吉姆和劳拉吻了她。那是在他要结婚了，engaged带他到asks broken劳拉的独角兽。作为一种礼品。当他那地，然后learns吉姆是阿曼达，她是在她结婚turns anger汤姆和cruelly睫毛在他做了不知道汤姆-虽然这是吉姆知道这个engaged，阿曼达。作为汤姆在播放端的金额将被提供，他说他很快就不returned left home . afterward和演讲，在汤姆的final他对他的母亲和姐姐bids farewell劳拉到了，和asks吹蜡烛的ends作为一个游戏。