Bunny was a little rabbit, the youn

Bunny was a little rabbit, the youngest of a large family. His home was in an old wood, where the trees were very high, and wild-flowers grew in great abundance. His mother had given him to understand that he must not stray away from her, lest he should get lost, and not be able to find her.
But Bunny was self-willed. He thought his mother was over-careful; and so, one day, when nobody was watching him, he slipped away from her, and sat down amid the grass, under a high beech-tree.
He heard his mother calling him, but took no notice of her call. It was a warm summer day, and he fell asleep. Soon he was startled by the loud barking of dogs. He woke up, and, oh, how frightened he was!
Luckily for him, the dogs did not come where he lay crouching; for their masters were shooting birds, not rabbits. Bunny thought the best thing he could do now was to scamper back to his mother, his brothers and sisters as fast as he could.
But it was not quite so easy to find them again. No sooner had he got into the open path than a troop of boys caught sight of him; and at once there was a volley of stones from their hands. By rare good luck he was not hit by the stones.
But he had not gone many paces farther, when a man with a gun shot at him. Happily the man missed his aim, and the shot went into some bushes.
Having escaped this new danger, Bunny leaped swiftly over the high grass, till he came to the fallen trunk of a tree. Here he hoped to find his mother; but, ah! there was no trace of her to be seen. Night came on; and poor Bunny had to lie down all alone and go to sleep.
The next morning it rained heavily; and Bunny crept into the hollow trunk of the tree, where he could keep warm and dry. But before noon the sun came out beautifully; and the little rabbit, being very hungry, ran out.
The first thing he saw was his mother and the rest of the family eating their dinner. Oh, how glad he was! His mother did not scold him, but gave him plenty to eat; and he made up his mind, that he never would run away again from so good a mother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระต่ายกระต่ายน้อย คนเล็กของครอบครัวใหญ่ขึ้น บ้านไม้เก่า ที่ต้นไม้ได้สูงมาก และดอกไม้ป่าที่เติบโตในความอุดมสมบูรณ์มากขึ้น แม่ของเขาได้ให้เขาเข้าใจว่า เขาต้องไม่หลงไปจากเธอ เกรงว่าเขาจะหายไป และไม่สามารถพบเธอแต่กระต่ายที่ willed ตนเอง เขาคิดว่า แม่ของเขาถูกมากระวัง และอื่น ๆ วันหนึ่ง เมื่อไม่มีใครได้ดูเขา เขาเล็ดรอดจากเธอ และนั่งลงท่ามกลางหญ้า ใต้ต้นบีชสูงเขาได้ยินแม่เรียกเขา แต่เอาเธอโทรแจ้งไม่ มันคือวันฤดูร้อนที่อบอุ่น และเขาตกหลับ เร็ว ๆ นี้ เขาถูก startled โดยเสียงเก้งสุนัข เขาตื่นขึ้น และ โอ้ กลัวว่าเขาได้โชคดีสำหรับเขา สุนัขไม่ได้เกิดที่เขาวาง crouching สำหรับต้นแบบการถ่ายนก ไม่กระต่าย กระต่ายคิดว่า สิ่งดีที่สุดเขาสามารถทำตอนนี้คือการ scamper กลับไปแม่ของเขา เขา พี่ ๆ เป็นอย่างที่เขาสามารถแต่ไม่มากเพื่อสะดวกในการค้นหาอีกครั้ง เร็วไม่ มีเขาได้เข้าสู่เส้นทางเปิดมากกว่ากองทหารของชายจับสายตาของเขา และในเวลาเดียวกันมีวอลเล่หินจากมือของพวกเขา โดยโชคดีหายาก คงไม่ถูกตี โดยหินแต่เขาก็ไม่หายไปหลายก้าวไกลออกไป เมื่อคนที่ มีปืนยิงใส่เขา อย่างมีความสุขคนที่ไม่มีจุดมุ่งหมายของเขา และยิงเดินเข้าไปในพุ่มไม้บางมีหนีอันตรายนี้ใหม่ กระต่าย leaped อย่างรวดเร็วผ่านหญ้าสูง จนพระองค์ลำต้นของต้นไม้ลดลง ที่นี่เขาหวังว่าจะหาแม่ของเขา แต่ อา ไม่มีร่องรอยของเธอจะมองเห็นได้ คืนมาบน และกระต่ายจนต้องนอนคนเดียวทั้งหมด และไปสู่โหมดสลีปเช้าวันถัดไปฝนตกหนัก และกระต่าย crept เข้าไปในลำต้นกลวงของต้นไม้ ที่เขาสามารถเก็บความอบอุ่น และแห้ง แต่ก่อนเที่ยง แดดออกมาสวยงาม และกระต่ายน้อย ถูกมาก หิววิ่งออกสิ่งแรกที่เขาเห็นคือ แม่ของเขาและส่วนเหลือของครอบครัวที่รับประทานอาหารเย็นของพวกเขา โอ้ ดีใจว่าเขา แม่ของเขาไม่ได้ประชุมเพลิงเขา แต่ให้เขามากมายกิน และเขาทำจิตใจของเขา ที่ไม่ต้องวิ่งไปอีกจากแม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระต่ายเป็นกระต่ายน้อย, น้องคนสุดท้องของครอบครัวใหญ่ บ้านของเขาอยู่ในไม้เก่าที่ต้นไม้สูงมากและดอกไม้ป่าเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก แม่ของเขาได้ให้เขาเข้าใจว่าเขาจะต้องไม่หลงไปจากเธอเกรงว่าเขาควรจะได้รับหายไปและไม่สามารถที่จะหาเธอ.
แต่กระต่ายก็เอาแต่ใจตัวเอง เขาคิดว่าแม่ของเขาเป็นมากกว่าระมัดระวัง และอื่น ๆ วันหนึ่งเมื่อไม่มีใครได้ดูเขาหลุดออกไปจากเธอและนั่งลงท่ามกลางหญ้าภายใต้บีชต้นไม้สูง.
เขาได้ยินเสียงแม่ของเขาเรียกเขา แต่เอาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของการโทรของเธอ มันเป็นวันที่อบอุ่นในฤดูร้อนและเขาผล็อยหลับไป ในไม่ช้าเขาก็ต้องสะดุ้งโดยเห่าเสียงดังของสุนัข เขาตื่นขึ้นมาและโอ้ว่ากลัวเขาเป็น!
โชคดีสำหรับเขาสุนัขไม่ได้มาที่เขานอนหมอบ; สำหรับต้นแบบของพวกเขาถูกยิงนกไม่กระต่าย กระต่ายคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะทำในขณะนี้คือการวิ่งหนีกลับไปที่แม่ของเขาพี่ชายและน้องสาวของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้.
แต่มันก็ไม่มากเพื่อง่ายต่อการหาพวกเขาอีกครั้ง ไม่ช้าก็เร็วเขาได้เข้าไปในเส้นทางที่เปิดกว่ากลุ่มของเด็กผู้ชายจับสายตาของเขา และในครั้งเดียวมีวอลเลย์ของหินจากมือของพวกเขา โดยโชคดีที่หายากเขาไม่ได้โดนหิน.
แต่เขาไม่ได้ไปหลายก้าวไกลเมื่อคนด้วยการยิงปืนมาที่เขา อย่างมีความสุขคนที่พลาดจุดมุ่งหมายของเขาและยิงเข้าไปในพุ่มไม้บาง.
ต้องหนีอันตรายใหม่นี้กระต่ายกระโดดอย่างรวดเร็วกว่าหญ้าสูงจนเขามาถึงลำตัวลดลงของต้นไม้ ที่นี่เขาหวังว่าจะได้พบกับแม่ของเขา; แต่ ah! มีร่องรอยของเธอที่จะเห็นเลย คืนมา; และกระต่ายยากจนต้องนอนลงคนเดียวและไปนอน.
เช้าวันรุ่งขึ้นฝนตกอย่างหนัก; และกระต่ายพุ่งเข้าไปในลำต้นกลวงของต้นไม้ที่เขาสามารถให้อบอุ่นและแห้ง แต่ก่อนเที่ยงวันอาทิตย์ออกมาอย่างสวยงาม; และกระต่ายน้อยเป็นหิวมากวิ่งออกมา.
สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือแม่และส่วนที่เหลือของเขาในครอบครัวของพวกเขากินอาหารค่ำ โอ้ว่าดีใจที่เขาเป็น! แม่ของเขาไม่ได้ด่าว่าเขา แต่ให้เขามากมายที่จะกิน และเขาได้ขึ้นใจของเขาว่าเขาจะไม่วิ่งหนีอีกครั้งจากแม่ที่ดีเพื่อให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระต่ายคือกระต่ายน้อย น้องเล็กของครอบครัวขนาดใหญ่ ที่บ้านมีไม้เก่าที่มีต้นไม้สูงมาก และดอกไม้ป่าเพิ่มขึ้นมากมาย แม่ของเขาได้ให้เขาเข้าใจ ว่าเขาต้องไม่หลงทางอยู่ห่างจากเธอ เพราะเขาจะต้องหายไป และไม่สามารถหาเธอได้ แต่กระต่ายก็ตนเอง
ซึ่งมีความตั้งใจ เขาคิดว่าแม่ของเขาอยู่ด้วย และแล้ววันนึงเมื่อไม่มีใครเห็นเขา เขาหายไปจากเธอ และนั่งลงท่ามกลางสนามหญ้าใต้ต้นไม้เป็นทรงกรวยสูง
เขาได้ยินเสียงแม่ของเขาเรียกเขา แต่ก็ไม่เห็นโทร มันคือวันฤดูร้อนอบอุ่น และเขาก็หลับไป ในไม่ช้าเขาก็ตกใจ โดยเสียงเห่าของสุนัข เขาตื่นขึ้นมาแล้ว โอ้ เขาเป็นยังไง กลัว !
โชคดีสำหรับเขา หมาไม่ได้ไปที่ที่เขานอนหมอบ ;สำหรับต้นแบบของพวกเขาถูกยิงนก , กระต่าย กระต่ายคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ คือ วิ่งหนีกลับไปที่แม่ของเขา พี่ชายและน้องสาวของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ
แต่มันไม่ค่อยสะดวกที่จะพบพวกเขาอีกครั้ง ไม่เร็วได้ เขาได้เข้าไปในเส้นทางเปิดมากกว่ากองกำลังของเด็กชายจับสายตาของเขา และเมื่อมีการระดมยิงของหินจากมือของพวกเขาโดยหายากโชคดีเขาไม่โดนหิน แต่เขาไม่ได้ไป
หลายก้าวไกล เมื่อผู้ชายกับปืนยิงเขา อย่างมีความสุข คนที่พลาดเป้าหมายของเขาและยิงเข้าไปในพุ่มไม้
มีหลบหนีอันตรายใหม่นี้ , กระต่ายกระโดดฉิวบนหญ้าสูง จนกระทั่งมาถึง Fallen ลำต้นของต้นไม้ ที่นี่เขาหวังจะได้พบแม่ของเขา แต่ อ๊ะ ! ไม่มีร่องรอยของเธอให้เห็นคืนมา และน่าสงสาร ต้องนอนคนเดียวแล้วกลับไปนอน
ตอนเช้าฝนตกอย่างหนัก และพุ่งเข้าไปในโพรงกระต่าย ลำต้นของต้นไม้ที่เขาสามารถให้อบอุ่นและแห้ง แต่ ก่อน เที่ยง พระอาทิตย์ออกมาอย่างสวยงาม และกระต่ายน้อยจะหิวมาก วิ่งออกไป
สิ่งแรกที่เขาเห็นคือแม่ของเขาและส่วนที่เหลือของครอบครัวการรับประทานอาหารของพวกเขา โอ้ เขาแล้วดีใจ !แม่ไม่ได้ดุเขา แต่ให้เขามีกิน และเขาตัดสินใจว่าเขาจะไม่หนีอีกแล้วดีจังแม่ .