WHEN COMMENTS DON’T HELPResponding

WHEN COMMENTS DON’T HELP
Responding to students’ writing takes more time, thought, and energy than any other aspect of teaching. - Nancy Sommers #usableknowledge #hgse #writing @harvardedTeachers’ comments are supposed to show students where they have communicated their arguments well, and where they need to revise. But two common mistakes can prevent these lessons from hitting home:

Comments often give students contradictory messages. When a teacher both corrects the grammar in a sentence and asks the student to develop the idea further, the writer may be confused about which suggestion to respond to: If she corrects the grammar, then the sentence should be “finished,” but if she changes the sentence, then the grammar corrections may no longer apply.
Too often, a teacher’s comments are not specific to the paper at hand. When “vague,” “frag,” “weak argument,” or the classic “be specific!” pepper a page, a student can easily misunderstand and disregard what her teacher is trying to say — especially when she sees the same general comments sprinkled throughout her classmate’s paper.
In both of these cases, the student is left wondering what the teacher wants her to change, rather than focusing on her own argument in the essay. Why should the student bother to stay engaged?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อความคิดเห็นไม่ได้ช่วยให้
การตอบสนองต่อการเขียนของนักเรียนใช้เวลามากขึ้นความคิดและพลังงานกว่าด้านอื่น ๆ ของการเรียนการสอน - แนนซอมเมอร์ #usableknowledge #hgse #writing ความคิดเห็น @harvardedTeachers 'ควรจะแสดงให้นักเรียนที่พวกเขามีการติดต่อสื่อสารขัดแย้งของพวกเขาอย่างดีและที่พวกเขาต้องการที่จะแก้ไข แต่สองข้อผิดพลาดทั่วไปสามารถป้องกันไม่ให้บทเรียนเหล่านี้จากการตีบ้าน:

ความคิดเห็นที่มักจะให้นักเรียนข้อความขัดแย้ง เมื่อครูทั้งแก้ไขไวยากรณ์ในประโยคและขอให้นักเรียนที่จะพัฒนาความคิดต่อไปผู้เขียนอาจจะสับสนเกี่ยวกับข้อเสนอแนะเพื่อตอบสนองต่อ: ถ้าเธอแก้ไขไวยากรณ์แล้วประโยคที่ว่าควรจะเป็น "เสร็จ" แต่ถ้าเธอ การเปลี่ยนแปลงประโยคแล้วแก้ไขไวยากรณ์อาจไม่ใช้.
บ่อยครั้งที่ความคิดเห็นของครูไม่ได้เฉพาะเจาะจงกับกระดาษที่อยู่ในมือ เมื่อ "คลุมเครือ", "งับ", "อาร์กิวเมนต์อ่อนแอ" หรือคลาสสิก "! จะเฉพาะเจาะจง" พริกไทยหน้านักศึกษาสามารถเข้าใจผิดและไม่สนใจสิ่งที่ครูของเธอพยายามที่จะบอกว่า - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นความคิดเห็นทั่วไปเดียวกันโรย ตลอดทั้งกระดาษเพื่อนร่วมชั้นของเธอ.
ในทั้งสองกรณีนี้นักศึกษาที่เหลือสงสัยว่าสิ่งที่ครูต้องการให้เธอเปลี่ยนแทนที่จะมุ่งเน้นไปที่การโต้แย้งของเธอเองในการเขียนเรียงความ ทำไมนักเรียนควรรำคาญที่จะอยู่ร่วม?