Conventions may differ significantl

Conventions may differ significantly from one field of science to another. The order of authorship in
one field may reflect the level of involvement in the experimental protocols, while in another field it may
reflect an alphabetical listing. Practices for replication of experiments may also differ. Large populationbased
psychology experiments may not be expected to be repeated prior to publication, while assay
results of a physiology experiment may be expected to be repeated several times. Though conventions
themselves may differ, certain consistent themes can be clarified by these interactions. For example, no
matter what the research practice is regarding replication in a particular field, it is ethically unacceptable
for scientists to lie about what they are doing. If they report that they are showing a “representative
experiment” when they only did the experiment once, they are misrepresenting the experiment. An
additional advantage to discussion of conventions is that they help to delineate expectations within a
particular field. They also aid in alleviating confusion when scientists from one field collaborate with
those of another field.
It is also important that scientists discuss their responsibilities vis-à-vis colleagues, students, and
professional institutions. There is a good deal of conflict and confusion among graduate students about
what they can and should expect from their mentors. There is probably also some confusion on the part
of mentors as to what they can and should ask from their students. Responsibilities for sharing
information, for ensuring honesty of one’s co-authors, and for pursuing accusations of whistleblowing
are often at issue for professionals. Which responsibilities should be shouldered by the institution and
which by the individual researcher are valuable to discuss. Professor R from the second case scenario in
Section 1 did benefit from discussion of responsibilities. It was clear from the comments around the table
in the University Seminar that few of his colleagues agreed, as he had assumed, that he had a
responsibility to ensure that his student be an author on a publication. And few believed, as he thought,
that his behavior was an example of moral excellence. He didn’t promise to change his practice, but he
did promise to think more about it.
One aspect of responsibility that is important to note is that all scientists have some responsibility
for their actions. The tool that we used to evaluate student learning the first time we ran our graduate
course pointed out to us that many students responded as though students in the test scenarios were
victims who had little or no responsibility for their own actions. The students analyzed a case in which a
postdoctoral fellow had misrepresented his data on a published graph. The students were able to identify
the part played in the misadventure by a failure of responsibility on the part of the faculty advisor and
the journal editors. Few held the postdoc primarily responsible for the misrepresentation, a point that
had seemed clear to the faculty members who chose the case for analysis. The students preferred to
blame shoddy training and poor mentoring for the postdoc’s misdeed. Each person in a laboratory, on a
publication, and at a research institution has responsibilities to maintain the ethical integrity of the field,
and it is important that these responsibilities be discussed and acknowledged by all practitioners in the
lab: faculty, students, and technicians.
Examples of conventions and responsibilities point up a central advantage to discussions of ethics and
research among scientists. Discussions of ethics force individuals to verbalize their positions on the
issues. Verbalizing one’s position removes the opportunity for the sort of excuse used by Dr. Z in the
first scenario in Section 1. Had Dr. Z been provided a forum to verbalize the fact that knowing the
conventions of the field is central to making ethical decisions, then it would have been much more
difficult for him to have claimed ignorance of such conventions. Allowing one’s positions to remain
unstated makes it far easier to overlook obvious flaws in one’s own arguments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชุมอาจแตกต่างอย่างมากจากหนึ่งเขตข้อมูลวิทยาศาสตร์อื่น ลำดับของเสียในฟิลด์ใดฟิลด์หนึ่งอาจสะท้อนถึงระดับการมีส่วนร่วมในโพรโทคอทดลอง ในขณะที่ในเขตข้อมูลอื่น มันอาจแสดงรายการตัวอักษร แนวทางปฏิบัติสำหรับการจำลองแบบการทดลองยังอาจแตกต่างกัน ขนาดใหญ่ populationbasedจิตวิทยาการทดลองอาจไม่ต้องทำซ้ำก่อนตีพิมพ์ ขณะทดสอบผลของการทดลองสรีรวิทยาอาจต้องทำซ้ำหลายครั้ง แม้ว่าแบบแผนการตัวเองอาจแตกต่างกัน บางรูปแบบที่สอดคล้องกันสามารถชี้แจง โดยการโต้ตอบเหล่านี้ ตัวอย่างเช่น ไม่มีเรื่องอะไรที่การวิจัยเกี่ยวกับการจำลองแบบในเขตข้อมูลเฉพาะ ก็ยอมรับจริยธรรมสำหรับนักวิทยาศาสตร์โกหกเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ ถ้าพวกเขารายงานว่า พวกเขาจะแสดงตัวแทน"ทดลองใช้"เมื่อพวกเขาทำการทดลองเพียงครั้งเดียว พวกเขาจะกั้นการทดลอง มีประโยชน์เพิ่มเติมสนทนาของแผนคือ ว่า ช่วยการ delineate ความคาดหวังในการฟิลด์เฉพาะ พวกเขายังช่วยในการบรรเทาความสับสนเมื่อนักวิทยาศาสตร์จากหนึ่งเขตข้อมูลร่วมกับที่เขตข้อมูลอื่นเป็นสิ่งสำคัญที่นักวิทยาศาสตร์กล่าวถึงความรับผิดชอบข้อ--พิพาทเพื่อน นักเรียน และสถาบันมืออาชีพ มีการจัดการดีของความขัดแย้งและความสับสนในหมู่นักศึกษาเกี่ยวกับสิ่งที่สามารถ และควรคาดหวังจากการปรึกษา อาจจะยังมีความสับสนบางในส่วนของการการปรึกษาเป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถ และควรสอบถามจากนักเรียน ความรับผิดชอบร่วมกันข้อมูล ความมั่นใจความซื่อสัตย์ของผู้เขียนร่วม และใฝ่หาข้อกล่าวหาของ whistleblowingมักที่ปัญหาสำหรับมืออาชีพ ความรับผิดชอบซึ่งควรไหล่ โดยสถาบัน และโดยนักวิจัยแต่ละบุคคลซึ่งมีความสำคัญเพื่อหารือเกี่ยวกับ ศาสตราจารย์ R จากสถานการณ์สมมติกรณีที่ในส่วนที่ 1 ไม่ได้รับประโยชน์จากการสนทนาของความรับผิดชอบ เห็นได้ชัดจากความคิดเห็นรอบตารางในการสัมมนาของมหาวิทยาลัยที่ตกลงไม่กี่เพื่อนของเขา ที่เขาได้สันนิษฐาน ที่เขาเป็นความรับผิดชอบเพื่อให้แน่ใจว่า นักเรียนของเขาเป็นผู้เขียนบนสิ่งพิมพ์ และเชื่อ ว่าไม่กี่ ตามที่เขาคิดว่าว่า ลักษณะการทำงานของเขาเป็นตัวอย่างของคุณธรรมเป็นเลิศ เขาไม่ได้สัญญาการฝึกของเขา แต่เขาไม่สัญญาว่า จะคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับมันด้านหนึ่งของความรับผิดชอบที่ความเป็นนักวิทยาศาสตร์ทั้งหมดมีความรับผิดชอบบางอย่างสำหรับการดำเนินการของ เครื่องมือที่เราใช้ในการประเมินนักเรียนเป็นครั้งแรกที่เราวิ่งบัณฑิตของเราหลักสูตรที่ชี้ออกไปเราว่านักเรียนหลายคนตอบว่า นักเรียนในสถานการณ์การทดสอบเหยื่อที่มีน้อย หรือไม่มีความรับผิดชอบการกระทำของตนเอง นักเรียนวิเคราะห์กรณีที่มีหลังเพื่อนมี misrepresented กราฟเผยแพร่ข้อมูลของเขา นักเรียนได้มีการระบุส่วนที่เล่นใน misadventure ที่จากความล้มเหลวของความรับผิดชอบในส่วนของคณะที่ปรึกษา และแก้ไขสมุดรายวัน ไม่กี่ผิด postdoc ที่ชอบอ้าง จุดหลักที่ได้ประจักษ์ชัดเจนกับสมาชิกของคณะที่เลือกกรณีวิเคราะห์ นักเรียนที่ต้องการโทษตลอดการฝึกอบรมและให้คำปรึกษาที่ดีสำหรับ misdeed ของ postdoc แต่ละคนในห้องปฏิบัติการ ในการสิ่งพิมพ์ และการวิจัยสถาบันมีความรับผิดชอบการรักษาความสมบูรณ์ของฟิลด์ จริยธรรมจะต้องมีหารือ และรับทราบ โดยผู้ปฏิบัติงานทั้งหมดในความรับผิดชอบเหล่านี้ห้องปฏิบัติการ: อาจารย์ นักเรียน และช่างเทคนิคตัวอย่างของข้อตกลงและความรับผิดชอบชี้ขึ้นสนทนาจรรยาบรรณให้กลาง และวิจัยในหมู่นักวิทยาศาสตร์ สนทนาของจริยธรรมบังคับให้ตำแหน่งที่เป็นคำพูดในการปัญหา Verbalizing หน้าที่เอาโอกาสสำหรับการเรียงลำดับของข้ออ้างที่ใช้ โดยดร. Z ในการสถานการณ์สมมติที่แรกในส่วนที่ 1 มีดร. Z การให้เวทีจะเป็นคำพูดความจริงที่รู้ประชุมของฟิลด์เป็นศูนย์กลางในการตัดสินใจทางจริยธรรม แล้วมันจะได้มากขึ้นยากสำหรับเขาที่จะอ้างความไม่รู้ของอนุสัญญาดังกล่าวได้ ให้ตำแหน่งยังคงอยู่กระทั่งให้ไกลมองเห็นข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัดในอาร์กิวเมนต์ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประชุมอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากที่หนึ่งด้านวิทยาศาสตร์ไปยังอีก ลำดับของการประพันธ์ใน
เขตข้อมูลหนึ่งอาจสะท้อนให้เห็นถึงระดับของการมีส่วนร่วมในการทดลองโปรโตคอลในขณะที่ในด้านอื่นก็อาจ
สะท้อนให้เห็นถึงรายชื่อเรียงตามตัวอักษร การปฏิบัติสำหรับการจำลองแบบของการทดลองอาจแตกต่างกัน populationbased ขนาดใหญ่
การทดลองทางจิตวิทยาอาจจะไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องทำซ้ำก่อนที่จะมีการตีพิมพ์ในขณะที่การทดสอบ
ผลของการทดลองทางสรีรวิทยาคาดว่าอาจจะมีการทำซ้ำหลายครั้ง แม้ว่าการประชุม
ตัวเองอาจแตกต่างกันรูปแบบที่สอดคล้องกันบางอย่างสามารถจะชี้แจงโดยการโต้ตอบเหล่านี้ ยกตัวอย่างเช่นไม่
ว่าสิ่งที่ปฏิบัติงานวิจัยเกี่ยวกับการจำลองแบบคือในด้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างมีจริยธรรม
สำหรับนักวิทยาศาสตร์ที่จะโกหกเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ หากพวกเขารายงานว่าพวกเขาจะแสดงเป็น "ตัวแทน
ทดลอง" เมื่อพวกเขาเพียง แต่การทดลองครั้งหนึ่งพวกเขาจะถูกหลอกลวงการทดลอง
ประโยชน์เพิ่มเติมในการอภิปรายของการประชุมคือการที่พวกเขาจะช่วยวิเคราะห์ความคาดหวังภายใน
สาขาเฉพาะ พวกเขายังช่วยในการบรรเทาความสับสนเมื่อนักวิทยาศาสตร์จากเขตข้อมูลหนึ่งทำงานร่วมกับ
ผู้อื่นของสนาม.
ยังเป็นสิ่งสำคัญที่นักวิทยาศาสตร์หารือเกี่ยวกับความรับผิดชอบของตน Vis-a-Vis เพื่อนร่วมงานของนักเรียนและ
สถาบันมืออาชีพ มีการจัดการที่ดีของความขัดแย้งและความสับสนในหมู่นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาเกี่ยวกับ
สิ่งที่พวกเขาสามารถและควรจะคาดหวังจากครูผู้สอน นอกจากนี้อาจจะยังสับสนบางอย่างในส่วน
ของพี่เลี้ยงเป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถและควรถามจากนักเรียนของพวกเขา ความรับผิดชอบสำหรับการแบ่งปัน
ข้อมูลในการตรวจสอบความซื่อสัตย์สุจริตของหนึ่งของผู้เขียนร่วมและสำหรับการใฝ่หาข้อกล่าวหาของเบาะแส
มักจะมีปัญหาสำหรับมืออาชีพ ซึ่งความรับผิดชอบควรจะไหล่โดยสถาบันการศึกษา
ซึ่งนักวิจัยของแต่ละบุคคลที่มีคุณค่าเพื่อหารือเกี่ยวกับ ศาสตราจารย์ R จากกรณีสถานการณ์ที่สองใน
ส่วนที่ 1 ไม่ได้รับประโยชน์จากการอภิปรายของความรับผิดชอบ มันเห็นได้ชัดจากความคิดเห็นที่รอบโต๊ะ
ในการสัมมนาที่มหาวิทยาลัยไม่กี่ของเพื่อนร่วมงานของเขาตกลงกันในขณะที่เขาสันนิษฐานว่าเขามี
ความรับผิดชอบเพื่อให้มั่นใจว่านักเรียนของเขาจะเป็นผู้เขียนสิ่งพิมพ์ และไม่กี่เชื่อว่าในขณะที่เขาคิด
ว่าพฤติกรรมของเขาเป็นตัวอย่างของความเป็นเลิศทางศีลธรรม เขาไม่ได้สัญญาว่าจะเปลี่ยนการปฏิบัติของเขา แต่เขา
ไม่สัญญาว่าจะคิดเกี่ยวกับมัน.
หนึ่งในแง่มุมของความรับผิดชอบที่มีความสำคัญที่จะต้องทราบก็คือว่านักวิทยาศาสตร์ทุกคนมีความรับผิดชอบ
ต่อการกระทำของพวกเขา เครื่องมือที่เราใช้ในการประเมินผลการเรียนรู้ของนักเรียนเป็นครั้งแรกที่เราวิ่งจบการศึกษาของเรา
แน่นอนชี้ให้เราเห็นว่านักเรียนหลายคนตอบราวกับว่านักเรียนในสถานการณ์การทดสอบที่เป็น
เหยื่อที่มีความรับผิดชอบน้อยหรือไม่มีการกระทำของตนเอง นักเรียนได้วิเคราะห์กรณีที่เป็น
เพื่อนหลังปริญญาเอกได้บิดเบือนข้อมูลของเขาได้ในกราฟการตีพิมพ์ นักเรียนมีความสามารถในการระบุ
ส่วนที่เล่นในอุบัติเหตุโดยความล้มเหลวของความรับผิดชอบในส่วนของคณะที่ปรึกษาและ
บรรณาธิการวารสาร ไม่กี่จัด postdoc หลักรับผิดชอบในการบิดเบือนความจริงชี้ว่า
ได้ประจักษ์ที่ชัดเจนให้กับคณาจารย์ที่เลือกกรณีสำหรับการวิเคราะห์ นักเรียนที่ต้องการที่จะ
ตำหนิการฝึกอบรมและให้คำปรึกษากระจอกที่ดีสำหรับการกระทำผิด postdoc ของ แต่ละคนในห้องปฏิบัติการบน
สิ่งพิมพ์และที่สถาบันการศึกษาวิจัยมีความรับผิดชอบในการรักษาความสมบูรณ์ทางจริยธรรมของสนาม
และมันเป็นสิ่งสำคัญที่ความรับผิดชอบเหล่านี้ได้รับการกล่าวถึงและได้รับการยอมรับโดยผู้ปฏิบัติงานทุกคนใน
ห้องปฏิบัติการ: คณาจารย์นักศึกษาและช่างเทคนิค .
ตัวอย่างของการประชุมและความรับผิดชอบชี้ถึงความได้เปรียบในการพูดคุยเกี่ยวกับจริยธรรมและ
การวิจัยในหมู่นักวิทยาศาสตร์ การสนทนาของบุคคลจริยธรรมบังคับให้เป็นคำพูดตำแหน่งของพวกเขาใน
ประเด็น verbalizing ตำแหน่งหนึ่งของเอาโอกาสสำหรับการจัดเรียงของข้อแก้ตัวที่ใช้โดยดร. Z ในส่วน
สถานการณ์แรกในมาตรา 1 ได้ดร. Z รับการให้บริการฟอรั่มที่จะเป็นคำพูดความจริงที่ว่ารู้ว่า
การประชุมของสนามเป็นศูนย์กลางในการตัดสินใจทางจริยธรรม จากนั้นก็จะได้รับมากขึ้น
เรื่องยากสำหรับเขาที่จะมีการอ้างว่าไม่รู้ของการประชุมดังกล่าว ช่วยให้ตำแหน่งของคนที่จะยังคงอยู่
อันเป็นทำให้มันง่ายกว่าที่จะมองข้ามข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัดในการขัดแย้งของตัวเองหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประชุมอาจจะแตกต่างจากหนึ่งในสาขาของวิทยาศาสตร์อื่น คำสั่งของผลงานในเขตข้อมูลหนึ่งอาจสะท้อนถึงระดับของการมีส่วนร่วมในกระบวนการทดลอง ในขณะที่ช่องอื่นมันอาจสะท้อนให้เห็นถึงรายการเรียงตามตัวอักษร แนวทางปฏิบัติสำหรับการทดลองยังอาจแตกต่างกัน populationbased ขนาดใหญ่จิตวิทยาการทดลองอาจไม่คาดว่าจะซ้ำก่อนที่จะตีพิมพ์ ในขณะที่การทดสอบผลลัพธ์ของสรีรวิทยาการทดลองคาดว่าอาจต้องทำซ้ำหลายๆ ครั้ง แม้ว่าการประชุมตัวเองอาจแตกต่างกัน รูปแบบที่สอดคล้องกันบางอย่างสามารถมีปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ ตัวอย่างเช่น , ไม่มีเรื่อง การปฏิบัติเกี่ยวกับการวิจัยในสาขาเฉพาะ มันเป็นจริยธรรมที่รับไม่ได้สำหรับนักวิทยาศาสตร์ที่จะโกหกเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ ถ้าพวกเขารายงานว่าพวกเขาจะแสดงเป็น " ตัวแทนการทดลอง " เมื่อพวกเขาทำ การทดลองครั้งหนึ่งพวกเขาจะ misrepresenting การทดลอง เป็นประโยชน์เพิ่มเติมเพื่อการอภิปรายของการประชุมคือการ ที่พวกเขาช่วยอธิบายไว้ภายในโดยเฉพาะด้าน พวกเขายังช่วยในการบรรเทาความสับสนเมื่อร่วมมือกับนักวิทยาศาสตร์จากสนามที่เขตอื่นยังเป็นสิ่งสำคัญที่นักวิทยาศาสตร์กล่าวถึงความรับผิดชอบของตนซึ่งต้นทุนการรักษาเพื่อนร่วมงานและนักเรียนสถาบันวิชาชีพ มีการจัดการที่ดีของความขัดแย้งและความสับสนในหมู่นักศึกษา เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาสามารถและควรคาดหวังจากครูของพวกเขา อาจจะมีบางความสับสนในส่วนพี่เลี้ยง เป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถและควรถามจากนักเรียน หน้าที่ร่วมกันข้อมูล เพื่อความซื่อสัตย์สุจริตของผู้เขียนร่วม และการใฝ่หาข้อกล่าวหาของ whistleblowingมักจะมีปัญหา สำหรับมืออาชีพ ซึ่งรับผิดชอบ จะรับผิดชอบโดยสถาบันและซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นโดยบุคคลที่มีคุณค่าเพื่อหารือ ศาสตราจารย์ R จากกรณีที่ 2 สถานการณ์ในส่วนที่ 1 ได้ประโยชน์จากการอภิปรายของความรับผิดชอบ มันชัดเจนจากความเห็นรอบโต๊ะสัมมนาในมหาวิทยาลัยที่ไม่กี่ของเพื่อนร่วมงานของเขาตกลง ที่เขายอมรับ ว่าเขามีมีความรับผิดชอบเพื่อให้มั่นใจว่านักเรียนของเขาเป็นนักเขียนที่ตีพิมพ์ และไม่เชื่อ อย่างที่เขาคิดว่าพฤติกรรมของเขาคือตัวอย่างความเป็นเลิศด้านศีลธรรม เขาไม่ได้สัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติของเขา แต่เขาสัญญาแล้วคิดเกี่ยวกับมันความรับผิดชอบที่สำคัญที่จะต้องทราบแง่มุมหนึ่งที่นักวิทยาศาสตร์ทุกคนมีความรับผิดชอบสำหรับการกระทำของพวกเขา เครื่องมือที่เราใช้เพื่อประเมินการเรียนของนักเรียนในครั้งแรกที่เรารันบัณฑิตของเราแน่นอน ชี้ให้เราว่านักเรียนหลายคนตอบเหมือนนักเรียนในสถานการณ์ที่ทดสอบ ได้แก่เหยื่อที่มีความรับผิดชอบน้อย หรือ ไม่ ในการกระทำของตนเอง นักเรียนวิเคราะห์กรณีซึ่งเพื่อนมีทุนปริญญาเอกของเขาในการเผยแพร่ข้อมูลกราฟ นักเรียนสามารถระบุส่วนการเล่นในความโชคร้าย โดยความล้มเหลวของความรับผิดชอบในส่วนของคณะที่ปรึกษาและนิตยสารบรรณาธิการ ไม่จัด postdoc รับผิดชอบหลักในการบิดเบือนความจริง เป็นจุดที่ได้ดูชัดเจนกับอาจารย์ที่เลือกกรณีสำหรับการวิเคราะห์ นักเรียนชอบที่จะการฝึกอบรม และแอฟริกันที่ยากจนับโทษของการกระทำ postdoc . แต่ละคน ในปฏิบัติการบนสิ่งพิมพ์ ที่สถาบันการวิจัยมีความรับผิดชอบเพื่อรักษาคุณธรรมจริยธรรมของฟิลด์และมันเป็นสิ่งสำคัญที่ ความรับผิดชอบ เหล่านี้ได้รับการกล่าวถึงและยอมรับของผู้ปฏิบัติงานทั้งหมด ในLab : คณะนักเรียน และช่างเทคนิคตัวอย่างของข้อตกลงและความรับผิดชอบจุดขึ้นจากกลางเพื่อการอภิปรายจริยธรรมงานวิจัยของนักวิทยาศาสตร์ การสนทนาของบุคคลบังคับจริยธรรมทางคำพูดตำแหน่งบนปัญหา verbalizing หนึ่งตำแหน่งเอาโอกาสสำหรับการจัดเรียงของในข้ออ้างของ ดร. ซีสถานการณ์แรกในข้อ 1 มี ดร. Z ให้ฟอรั่มจะสามารถพูดความจริงที่รู้การประชุมของสาขา เป็นศูนย์กลางการตัดสินทางจริยธรรม ก็จะได้รับมากยากสำหรับเขาที่จะได้อ้างความไม่รู้ของอนุสัญญาดังกล่าว ให้หนึ่งตำแหน่งจะยังคงอยู่unstated ทำให้ไกลได้ง่ายขึ้นที่จะมองข้ามข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัดในหนึ่งของอาร์กิวเมนต์