Loosely based on Homer’s The Odysse

Loosely based on Homer’s The Odyssey, Marshmallow Laser Feast’s light installation lit the primary performance space within the chapel’s hazy internal dome. Grid-like projections crossed with mobile structures (designed by the architectural practice Studio Weave) as agile bodies crept over, in and through the many lit towers and surfaces. This first act was seen by the audience from the left and right balconies above. The second act, down flights of rope-lined staircases in the concrete basement, was more disorienting, lit only with triangular neon tubing and an eerie glow that seeped from an open door. The style of dance, in keeping with the more rapid and percussive score, by Canadian composer Christopher Mayo and electronic music composer / performer Anna Meredith, confronted the audience and was staged without boundaries dividing the dancers (some of whom were in street clothes) and viewers.
Subsequent acts included a spinning mirror-centric piece that toyed with reality, altering the circular form with careful lighting to flip between a reflective and semi-transparent surface, and an act that brought the spinning architectural structures together to form an artistic interpretation of a ship’s ribcage and sail. The final scene, once again in the venue’s hull, falls in line with The Odyssey’s conclusion and sees Penelope and Odysseus reunited in dance.
Principal dancer / producer Malgorzata Dzierzon said that the choreography ‘responds to the building, to its history’, a statement which rang true throughout. The dancing was exemplary yet the impact of the choreography came from the space, the voyeuristic feeling given to the audience on their individual adventures through the building in the penultimate act – to experience a bay of pigs; a room filled with beanbags for viewing animator Filipe Alçada’s dripping flowers projected on the ceiling; and a piece where a dancer was trapped like a fly within lengths of elastic.
.
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งยึดของโฮเมอร์โคลง มาร์ชแมลโลว์เลเซอร์เลี้ยงติดตั้งแสงสว่างพื้นที่หลักประสิทธิภาพภายในของโบสถ์มัวภายในโดม ประมาณตารางเหมือนข้ามเป็นร่างกายคล่องตัว ด้วยโครงสร้างที่เคลื่อนที่ (ออกแบบ โดยสถาปัตยกรรมแบบฝึกหัดทอสตูดิโอ) crept เหนือ ใน และ ผ่านเสาไฟและพื้นผิวมาก พระราชบัญญัตินี้ครั้งแรกได้เห็นผู้ชมพักซ้าย และขวาด้านบน บัญญัติสอง ลงเที่ยวบินของบันไดเชือกเรียงรายในห้องใต้ดินคอนกรีต มี disorienting เพิ่มเติม สว่างเท่ากับท่อสามเหลี่ยมนีออนและการเรืองแสงประหลาดที่ seeped จากประตูเปิด ลักษณะของการเต้น เพื่อมากขึ้นอย่างรวดเร็ว และดนตรีคะแนน โดยนักประพันธ์ชาวแคนาดาคริสโตเฟอร์ Mayo และนักแต่งเพลงอิเล็กทรอนิกส์นักแสดงแอนนา Meredith เผชิญหน้ากับผู้ชม และมีการแบ่งระยะ โดยไม่มีขอบเขตที่แบ่ง (บางคนอยู่ในเสื้อผ้าถนน) นักเต้นและผู้ชมต่อมากิจการรวมชิ้นกระจกกลางปั่นที่ toyed กับความเป็นจริง การดัดแปลงแบบกลมกับไฟระวังพลิกระหว่างพื้นผิวสะท้อนแสง และกึ่งโปร่งใส การกระทำที่นำโครงสร้างสถาปัตยกรรมปั่นด้วยกันเพื่อการตีความศิลปะเรือ ribcage และเซล ฉากสุดท้าย ครั้งในสถานที่ฮัลล์ อยู่กับบทสรุปโคลง และเห็น Penelope และโอดิสเซียสตัวเต้นนักเต้นหลัก / Malgorzata Dzierzon กล่าวว่า การออกแบบท่าเต้น 'ตอบที่อาคาร ประวัติ' โปรดิวเซอร์ คำสั่งที่รังจริงตลอด การเต้นรำเป็นเยี่ยง แต่ผลกระทบของการออกแบบท่าเต้นมาจากพื้นที่ voyeuristic ความรู้สึกให้กับผู้ชมในการผจญภัยของพวกเขาแต่ละผ่านอาคารในพระราชบัญญัติ penultimate – พบอ่าวหมู ห้องพักเต็มไป ด้วย beanbags สำหรับดูดอกไม้แฉะเป็น Filipe Alçada ของที่คาดการณ์บนเพดาน และชิ้นส่วนซึ่งนักเต้นติดอยู่เช่นบินภายในความยาวของยางยืด..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เคร่งครัดตามโฮเมอร์ซี, Marshmallow การติดตั้งแสงเลเซอร์ฉลองของไฟพื้นที่ปฏิบัติงานหลักภายในโบสถ์โดมภายในหมอก ประมาณการตารางเหมือนข้ามกับโครงสร้างมือถือ (ออกแบบโดยสตูดิโอการปฏิบัติสถาปัตยกรรมสาน) ในขณะที่ร่างกายของเปรียวพุ่งกว่าในและผ่านเสาไฟจำนวนมากและพื้นผิว นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นจากผู้ชมจากระเบียงทางซ้ายและขวาด้านบน องก์ที่สองลดลงเที่ยวบินของบันไดเชือกเรียงรายในห้องใต้ดินที่เป็นรูปธรรมก็สับสนมากขึ้นเฉพาะกับไฟนีออนหลอดสามเหลี่ยมและเรืองแสงประหลาดที่ซึมจากประตูที่เปิด ลักษณะของการเต้นในการรักษาที่มีคะแนนมากขึ้นอย่างรวดเร็วและจังหวะโดยนักแต่งเพลงชาวแคนาดาริสโตเฟอร์ Mayo และนักแต่งเพลงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ / นักแสดงแอนนาเมเรดิ ธ เผชิญหน้ากับผู้ชมและเป็นฉากไม่มีขอบเขตการแบ่งนักเต้น (บางคนอยู่ในเสื้อผ้าถนน) และ ชม.
การกระทำที่ตามมารวมถึงชิ้นส่วนกระจกเป็นศูนย์กลางการปั่นที่เล่นกับความเป็นจริงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบวงกลมที่มีแสงระมัดระวังในการพลิกระหว่างพื้นผิวสะท้อนและกึ่งโปร่งใสและการกระทำที่นำโครงสร้างทางสถาปัตยกรรมที่ปั่นกันในรูปแบบศิลปะของการตีความ ชายโครงเรือและแล่นเรือ ฉากสุดท้ายอีกครั้งในเรือสถานที่ตกอยู่ในความสอดคล้องกับข้อสรุปของโคลงและเห็นเพเนโลพีและ Odysseus รวมตัวกันในการเต้นรำ.
หลักนักเต้น / ผู้ผลิต Malgorzata Dzierzon กล่าวว่าการออกแบบท่าเต้น 'ตอบสนองต่ออาคารประวัติศาสตร์ของ' คำสั่ง ซึ่งรังจริงตลอด การเต้นเป็นแบบอย่างยังผลกระทบของการออกแบบท่าเต้นมาจากพื้นที่ที่ได้รับความรู้สึกหาความกับผู้ชมในการผจญภัยของแต่ละบุคคลของพวกเขาผ่านการก่อสร้างอาคารในการกระทำสุดท้าย - จะได้สัมผัสกับอ่าวหมู; ห้องพักที่เต็มไปด้วยนุ่นสำหรับการดูภาพเคลื่อนไหว Filipe alçadaดอกไม้หยดฉายบนเพดาน; และชิ้นส่วนที่เป็นนักเต้นที่ถูกขังอยู่เช่นบินภายในความยาวของความยืดหยุ่น. .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สร้างจากโฮเมอร์ Odyssey , ติดตั้งไฟเลเซอร์เทศกาลขนมหวานสว่างพื้นที่ประภายในโบสถ์พร่ามัวภายในโดม ข้ามกับโครงสร้างตารางเช่นประมาณการเคลื่อนที่ ( ออกแบบโดยสถาปัตยกรรมสตูดิโอสาน ) ว่องไว ร่างพุ่งผ่าน และผ่านหลายจุดอาคารและพื้นผิวทำครั้งแรกที่เห็นโดยผู้ชมจากด้านซ้ายและขวามีระเบียงด้านบน องก์ที่สองลงเที่ยวบินของบันไดเชือกเส้นในชั้นใต้ดินที่เป็นรูปธรรมมาทำให้สับสน ไฟนีออนหลอดเดียวเป็นรูปสามเหลี่ยมและประหลาดเรืองแสงที่ซึมซ่านจากการเปิดประตู รูปแบบของการเต้นรำ , ในการรักษาด้วยคะแนน และจังหวะที่มากขึ้นอย่างรวดเร็ว ,นักแต่งเพลงชาวแคนาดา คริสโตเฟอร์ มายองเนสและผู้แต่งเพลงอิเล็กทรอนิกส์ / นักแสดงแอนนา เมเรดิธ เผชิญหน้ากับผู้ชม และเกิดขึ้นโดยไม่มีขอบเขตแบ่งนักเต้น ( บางคนเป็นในเสื้อผ้าถนน ) และผู้ชม .
ตามมากระทำรวมหมุนกระจกวิพากษ์ชิ้นที่ toyed กับความเป็นจริงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบวงกลมด้วยแสง ระวังจะพลิกระหว่างไตร่ตรองและกึ่งโปร่งแสง และเป็นการกระทำที่นำมาปั่นรวมกันเป็นโครงสร้างสถาปัตยกรรมการตีความศิลปะของกระดูกซี่โครงของเรือและแล่นเรือ ฉากสุดท้าย อีกครั้งในสถานที่ของตัวเรือ ตกอยู่ในบรรทัดกับบทสรุปของเรื่อง และเห็นเพเนโลปี้กับ Odysseus รวมตัวในเต้น
หลักผลิต / malgorzata นักเต้น dzierzon บอกว่าท่าเต้น ' ตอบสนองต่ออาคารประวัติศาสตร์ ' ของ งบ ซึ่งรังจริงตลอด การเต้นคือเป็นแบบอย่าง แต่ผลกระทบของท่าเต้นมาจากอวกาศ voyeuristic ความรู้สึกให้กับผู้ชมในการผจญภัยของพวกเขาแต่ละคน ผ่านอาคารใน–พระราชบัญญัติสุดท้ายประสบการณ์อ่าวหมู ;ห้องที่เต็มไป ด้วยกระสุนปลอม ดูเป็นอนิเมเตอร์ฟิลิอัลรวมถึง ADA หยดดอกไม้ฉายบนเพดาน และชิ้นส่วนที่เต้นอยู่เหมือนบินภายในความยาวของยางยืด
.