Speakers may want to base a practic

Speakers may want to base a practical orthography on the spelling conventions of a language they already know how to write. For example, people familiar with English orthography may wish to write (A) with (A) and IPA (A) with (A) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงอาจต้องการยึดการันต์ปฏิบัติตามแบบแผนการสะกดของภาษาพวกเขารู้จักวิธีการเขียน เช่น คนคุ้นเคยกับการันต์ภาษาอังกฤษอาจต้องการเขียน (A) กับ (A) และ IPA (A) กับ (A)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงอาจต้องการฐานการันต์การปฏิบัติเกี่ยวกับการประชุมการสะกดคำของภาษาที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าวิธีการเขียน ตัวอย่างเช่นคนที่คุ้นเคยกับภาษาอังกฤษสะกดการันต์อาจต้องการที่จะเขียน (A) กับ (A) และ IPA (A) กับ (A)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้พูดอาจต้องการฐานเรื่องการปฏิบัติในการสะกดคำแบบแผนของภาษาพวกเขารู้วิธีการเขียน ตัวอย่างเช่น คนที่คุ้นเคยกับอักขรวิธีภาษาอังกฤษอาจต้องการที่จะเขียน ( ) มี ( ) และ IPA ( ) ( )