1. IntroductionCeliac disease (CD)

1. Introduction
Celiac disease (CD) is an immune-mediated enteropathy characterized by permanent intolerance to gluten (Fasano et al., 2008) that affects 0.3–1.0% of the world population (Rubio-Tapia & Murray, 2010). It is believed to be present in up to 1 in 100 of the population (Walker & Talley, 2011) although only about 10–15% of affected people are clinically diagnosed. CD affects female individuals more than male individuals (ratio 2:1) (Polanco, 2008). The first symptoms traditionally occur in childhood, but it can be diagnosed at any age (Gambús et al., 2009).

The mainstay of treatment is a strict lifelong adherence to a gluten-free diet (Lee, Ng, Zivin, & Green, 2007). Current adherence to gluten-free diet is dependent on many factors, such as patient age, absence of symptoms that would maintain the patient aware of his/her illness, cost of the diet without gluten, food label information (Roessler et al., 2001), cross-contamination during the processing steps and gluten-free products available on the market.

In addition to the difficulties in the availability of gluten-free food, celiac individuals might be deprived from their social and religious life (Tack, Verbeek, Schreurs, & Mulder, 2010). In this context, a strict gluten-free diet requires education of patients and their families. Social support is of particular relevance, since this disease is auto stressful for the individual.

The limited availability of food to Brazilian celiac individuals is confirmed by the Celiac Association of Brazil (ACELBRA, 2013); it states that the gluten-free pasta is one of the main products whose celiacs would like to find available for purchase. This preference may be due to Italian’s influence, mainly in southern Brazil.

The absence of an inclusion policy for individuals with celiac disease can lead them to food and nutrition insecurity. The production of high-quality gluten-free products can be seen as a very important issue and can contribute with the development of public policies for individuals with special feed requirements (International Bill of Human Rights, 1948).

Among the cereals without gluten used in food, sorghum has been characterized as a staple food for more than half a billion people in at least thirty countries (FAO, 2012). However, despite its consumption is expanding worldwide, the sorghum crop has not yet reached its productive potential. As it is devoid of gluten, sorghum is important in human nutrition. Thus, sorghum flour may be replaced for wheat flour in gluten-free products such as cakes, breakfast cereals, breads, biscuits and pasta (Taylor, Schober, & Bean, 2006).

The present study aimed to the development of gluten-free pasta for celiac individuals and the evaluation of a mixture of sorghum-rice-corn flour and potato starch as a gluten replacement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำโดย intolerance ถาวรการตัง (Fasano et al., 2008) ที่มีผลต่อ 0.3 – 1.0 การ enteropathy mediated ภูมิคุ้มกันเป็นโรค celiac (CD) %ของประชากรโลก (Rubio Tapia และเมอร์เรย์ 2010) เชื่อว่าจะอยู่ในค่า 1 ใน 100 ของประชากร (Walker & Talley, 2011) แม้ว่าทางคลินิกการวินิจฉัยเพียงประมาณ 10 – 15% ของคนที่ได้รับผลกระทบ ซีดีมีผลต่อบุคคลเพศหญิงมากกว่าเพศชายบุคคล (อัตราส่วน 2:1) (Polanco, 2008) อาการแรกเกิดขึ้นในวัยเด็กแบบดั้งเดิม แต่ก็สามารถวินิจฉัยได้ทุกวัย (Gambús et al., 2009)ซ่ารักษาจะติดรองที่เข้มงวดกับอาหารฟรีตัง (ลี Ng, Zivin และกรี น 2007) ต่าง ๆ ปัจจุบันการตังฟรีอาหารจะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง เช่นผู้ป่วยอายุ การขาดงานของอาการที่จะรักษาผู้ป่วยที่ทราบของเขา/เธอเจ็บ ต้นทุนของอาหารโดยไม่ตัง ข้อมูลฉลากอาหาร (Roessler et al., 2001), การปนเปื้อนข้ามระหว่างขั้นตอนการประมวลผลและตังฟรีสินค้าในตลาดนอกจากความยากลำบากในพร้อมอาหารฟรีตัง อาจปราศจากบุคคล celiac จากสังคม และศาสนาชีวิต (ตะปูหัวโต Verbeek, Schreurs และ Mulder, 2010) ในบริบทนี้ อาหารฟรีตังอย่างเข้มงวดต้องศึกษาผู้ป่วยและครอบครัว สนับสนุนทางสังคมมีความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะ เนื่องจากโรคนี้ เครียดสำหรับบุคคลอัตโนมัติมีอยู่จำกัดของอาหารบราซิล celiac บุคคลจะยืนยัน โดย Celiac สมาคมของประเทศบราซิล (ACELBRA, 2013); ระบุว่า พาสต้าฟรีตังเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์หลักที่ celiacs ต้องการค้นหาสำหรับการซื้อขาย ตั้งค่านี้อาจเป็น เพราะอิทธิพลของอิตาลี ส่วนใหญ่ในภาคใต้ของบราซิลการขาดงานของนโยบายการรวมสำหรับบุคคลที่มีโรค celiac สามารถนำพวกเขาให้อาหารและโภชนาการความไม่มั่นคง การผลิตผลิตภัณฑ์คุณภาพสูงฟรีตังอาจถือเป็นเรื่องสำคัญมาก และสามารถมีส่วนร่วมกับการพัฒนานโยบายสาธารณะสำหรับบุคคลที่มีความต้องการอาหารพิเศษ (นานาชาติรายการของสิทธิมนุษยชน 1948)จากธัญพืชไม่มีตังใช้ในอาหาร ข้าวฟ่างได้ถูกลักษณะเป็นอาหารหลักมากกว่าครึ่งคนเป็นพันล้านในประเทศน้อยสามสิบ (FAO, 2012) อย่างไรก็ตาม แม้มีการขยายปริมาณของทั่วโลก เพาะปลูกข้าวฟ่างได้ยังไม่ถึงศักยภาพประสิทธิภาพ มันเป็นไร้ตัง ข้าวฟ่างเป็นสิ่งสำคัญในโภชนาการ ดังนั้น แป้งข้าวฟ่างอาจแทนสำหรับสาลีฟรีตังผลิตภัณฑ์เช่นเค้ก อาหารธัญพืช ขนมปัง ขนมปัง และพาสต้า (Taylor, Schober และ ถั่ว 2006)การศึกษาปัจจุบันมุ่งเน้นการพัฒนาตังฟรีพาสต้า celiac บุคคลและประเมินผลของส่วนผสมของแป้งข้าวฟ่างข้าวข้าวโพดและมันฝรั่งแทนตัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำโรคCeliac (CD) เป็น enteropathy ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายที่โดดเด่นด้วยการแพ้ถาวรกลูเตน (ซาโน et al., 2008) ที่มีผลต่อ 0.3-1.0% ของประชากรโลก (Rubio-Tapia และเมอเรย์, 2010) เป็นที่เชื่อกันว่าจะเป็นในปัจจุบันถึง 1 ใน 100 ของประชากร (วอล์คเกอร์และแทลลี่ 2011) แม้ว่าจะมีเพียงประมาณ 10-15% ของคนที่ได้รับผลกระทบได้รับการวินิจฉัยทางคลินิก ซีดีส่งผลกระทบต่อบุคคลเพศหญิงมากกว่าชายบุคคล (อัตราส่วน 2: 1) (Polanco 2008) อาการแรกประเพณีที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก แต่ก็สามารถได้รับการวินิจฉัยในวัยใด (Gambús et al., 2009). แกนนำของการรักษาคือการยึดมั่นตลอดชีวิตอย่างเข้มงวดเพื่อให้อาหารตังฟรี (ลีงะ Zivin และสีเขียว 2007) ยึดมั่นในปัจจุบันที่จะรับประทานอาหารตังฟรีจะขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยเช่นอายุของผู้ป่วยกรณีที่ไม่มีอาการที่จะรักษาผู้ป่วยตระหนักถึง / ความเจ็บป่วยของเขาค่าใช้จ่ายของการรับประทานอาหารโดยไม่ตังข้อมูลฉลากอาหาร (Roessler et al., 2001 ) การปนเปื้อนในระหว่างขั้นตอนการประมวลผลและผลิตภัณฑ์ตังฟรีมีอยู่ในตลาด. นอกจากความยากลำบากในความพร้อมของอาหารที่ปราศจากกลูเตบุคคล celiac อาจจะถูกตัดออกจากชีวิตของพวกเขาทางสังคมและศาสนา (แทค, Verbeek, Schreurs และ Mulder 2010) ในบริบทนี้การรับประทานอาหารที่ปราศจากกลูเตเข้มงวดต้องมีการศึกษาของผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขา การสนับสนุนทางสังคมมีความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่โรคนี้เป็นรถยนต์เครียดสำหรับแต่ละบุคคล. จำกัด พร้อมของอาหารให้กับประชาชนช่องท้องบราซิลได้รับการยืนยันโดย Celiac สมาคมบราซิล (ACELBRA 2013); มันระบุว่าพาสต้าตังฟรีเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์หลักที่มี Celiacs ต้องการหาใช้ได้สำหรับการซื้อ การตั้งค่านี้อาจจะเป็นเพราะอิทธิพลของอิตาลีส่วนใหญ่อยู่ในภาคใต้ของบราซิล. กรณีที่ไม่มีนโยบายการรวมสำหรับบุคคลที่มีโรค celiac สามารถนำพวกเขาไปหาอาหารและความไม่มั่นคงทางโภชนาการ ผลิตที่มีคุณภาพสูงผลิตภัณฑ์ตังฟรีสามารถมองเห็นเป็นเรื่องที่สำคัญมากและสามารถมีส่วนร่วมกับการพัฒนานโยบายสาธารณะสำหรับบุคคลที่มีความต้องการอาหารพิเศษ (บิลระหว่างประเทศของสิทธิมนุษยชน, 1948). ในบรรดาธัญพืชโดยไม่มีกลูเตนที่ใช้ในการ อาหารข้าวฟ่างมีลักษณะเป็นอาหารหลักมานานกว่าครึ่งพันล้านคนในเวลาอย่างน้อยสามสิบประเทศแห่งสหประชาชาติ (FAO 2012) อย่างไรก็ตามแม้จะมีการบริโภคมีการขยายตัวทั่วโลกเพาะปลูกข้าวฟ่างยังไม่ถึงศักยภาพการผลิตของตน มันเป็นปราศจากกลูเตนข้าวฟ่างเป็นสิ่งสำคัญในด้านโภชนาการของมนุษย์ ดังนั้นแป้งข้าวฟ่างอาจถูกแทนที่สำหรับแป้งสาลีในผลิตภัณฑ์ตังฟรีเช่นเค้ก, อาหารเช้าซีเรียล, ขนมปังบิสกิตและพาสต้า (เทย์เลอร์ Schober และถั่ว 2006). การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนาของพาสต้าตังฟรี สำหรับบุคคลที่ช่องท้องและการประเมินผลที่มีส่วนผสมของแป้งข้าวฟ่างข้าวข้าวโพดและแป้งมันฝรั่งแทนตังที่