Analytical models preceded viable s

Analytical models preceded viable simulation tools by
about 20 years. In a landmark paper, Blumstein (1959)
defined the capacity of a runway as the expected
number of movements (landings and takeoffs) that
can be performed per unit of time—typically one
hour—in the presence of continuous demand and
without violating air traffic control separation requirements.
He also presented a model for computing the
capacity of single runways used for arrivals only,
for departures only, and for strings of arrivals followed
by strings of departures. Subsequent generalizations
included the possibility of inserting departures
between successive arrivals, possibly by increasing
(“stretching”) the separation between arrivals
(Hockaday and Kanafani 1972) and the treatment of
some of the parameters of Blumstein’s (1959) models
as random variables, instead of constants (Odoni
1972).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองวิเคราะห์หน้าเครื่องมือการจำลองการทำงานได้ตามประมาณ 20 ปี ในกระดาษแลนด์มาร์ค Blumstein (1959)กำหนดกำลังการผลิตของรันเวย์ที่เป็นที่คาดหมายเลข (landings และใช้) การเคลื่อนไหวที่สามารถดำเนินการต่อหน่วยเวลาซึ่งโดยทั่วไปหนึ่งชั่วโมง — ในต่อหน้าของความต้องการอย่างต่อเนื่อง และไม่ละเมิดความต้องแยกการควบคุมการจราจรอากาศเขายังนำเสนอแบบจำลองในคอมพิวเตอร์กำลังการผลิตของรันเวย์เดียวใช้สำหรับขาเข้าเท่านั้นสำหรับขาออกเท่านั้น และสายอักขระของผู้มาตามโดยสายขาออก Generalizations ต่อมารวมของใส่ออกระหว่างต่อเนื่องมาถึง อาจจะโดยการเพิ่ม("ยืด") แบ่งมาถึง(Hockaday และ Kanafani 1972) และการรักษาพารามิเตอร์ของ Blumstein (1959) รุ่นหนึ่งเป็นตัวแปรสุ่ม แทนค่าคงที่ (Odoni1972)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบการวิเคราะห์นำเครื่องมือการจำลองการทำงานได้โดย
ประมาณ 20 ปี ในกระดาษสถานที่สำคัญ Blumstein (1959)
ที่กำหนดความจุของรันเวย์เป็นที่คาดว่า
จำนวนของการเคลื่อนไหว (เพลย์และเหินเวหา) ที่
สามารถดำเนินการได้ต่อหน่วยของเวลาโดยปกติหนึ่ง
ชั่วโมงในการปรากฏตัวของความต้องการอย่างต่อเนื่องและ
โดยไม่ละเมิดการจราจรทางอากาศ ควบคุมความต้องการแยก.
นอกจากนี้เขายังนำเสนอแบบจำลองสำหรับการคำนวณ
ความจุของรันเวย์เดียวที่ใช้สำหรับผู้โดยสารขาเข้าเท่านั้น
สำหรับขาออกเท่านั้นและสำหรับสตริงของผู้โดยสารขาเข้าตาม
โดยสายขาออก ภาพรวมที่ตามมา
รวมถึงความเป็นไปได้ของการใส่ขาออก
ระหว่างที่เดินทางเข้ามาต่อเนื่องอาจจะโดยการเพิ่มขึ้น
("ยืด") แยกระหว่างผู้โดยสารขาเข้า
(Hockaday และ Kanafani 1972) และการรักษา
บางส่วนของพารามิเตอร์ของ Blumstein ของ (1959) รุ่น
เป็นตัวแปรสุ่มแทน ค่าคงที่ (Odoni
1972)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โมเดลจำลองได้โดยเครื่องมือวิเคราะห์ทาง
ประมาณ 20 ปี ในเมืองกระดาษ blumstein ( 1959 )
กำหนดความจุของรันเวย์ตามคาด
จำนวนของ landings และ takeoffs )
สามารถดำเนินการต่อหน่วยเวลาโดยทั่วไปหนึ่ง
ชั่วโมงต่อหน้าโดยไม่ละเมิดข้อกำหนดและความต้องการอย่างต่อเนื่อง

แยกควบคุมการจราจรทางอากาศนอกจากนี้เขายังนำเสนอรูปแบบการคำนวณ
ความจุของสะพานเดียวที่ใช้สำหรับผู้โดยสารขาเข้าเท่านั้น
สำหรับขาออกเท่านั้น และสำหรับสายขาเข้าตาม
โดยสตริงของขาออก ต่อมาทั่วไป
รวมเป็นไปได้ของการแทรกระหว่างขาเข้าขาออก

( ต่อเนื่อง อาจจะโดยการเพิ่ม " ยืด " ) แยกระหว่างขาเข้า
( hockaday และ kanafani 1972 ) และการรักษา
บางส่วนของพารามิเตอร์ของ blumstein ( 1959 ) รุ่น
เป็นตัวแปรสุ่มแทนค่าคงที่ ( odoni
1972 )