Childhood. The majority of my early

Childhood.
The majority of my early memories from childhood are somewhat vague, but for the first years of my life, I mostly spent the day either crying or sleeping , as babies do. A year later I began walking around my house , or what I remember as taking a couple steps and then stumbling awkwardly onto the floor.

In 1986 at the bright age of three, I was enrolled at a local kindergarten where I would learn children's songs or play in the sandbox all morning and spend my afternoons watching the Disney channel at home. Most of my vacations included long and tedious trips to Georgetown, MA with the purpose of visiting my grandparents. During the weekends we'd visit my paternal grandparents and relatives in Guanajuato. It pretty much stayed that way some time.
Once kindergarten was over with, and upon my mother's insistence, I entered a bilingual institution in my town where I studied up to my fourth year of grammar school. In that same period my sister Monica was born and she came into the family. Everything seemed perfect in my life at that point: I was doing great at school, my family was great, I was as happy kid. Suddenly, the whole picture fell apart when my parents filed for divorced.
I was ten years old when my father and I moved to Guanajuato, the state capital. I lived there for a stage and despite the confusing situation, had some fun times. I studied at Instituto Guanajuato and played soccer or biked in my free time. I'd visit my mother and sister on weekends, yet I missed them both throughout the entire week. Being only ten at the time, I regretted not seeing my mother and sister as much as I would have liked to.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยเด็ก ความทรงจำของฉันเริ่มต้นจากวัยเด็กส่วนใหญ่จะค่อนข้างคลุมเครือ แต่ปีแรกของชีวิตของฉัน ผมส่วนใหญ่ใช้วันร้องไห้ หรือ นอน เด็กทำ ปีต่อมาผมเริ่มเดินไปรอบ ๆ บ้านของฉัน หรือผมจำได้ว่า เป็นการทำตามขั้นตอนที่สองแล้ว สะดุดเก้ ๆ ลงบนพื้น ในปี 1986 อายุสามสว่าง ฉันถูกลงทะเบียนที่อนุบาลท้องถิ่นที่ฉันจะเรียนเพลงเด็ก หรือเล่นใน sandbox ทุกเช้า และใช้เวลาช่วงบ่ายฉันดูดิสนีย์แชนแนลที่บ้าน ส่วนใหญ่ของวันหยุดของฉันรวมยาว และน่าเบื่อเที่ยวจอร์จทาวน์ MA โดยมีวัตถุประสงค์การเยี่ยมปู่ย่าตายายของฉัน ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์เราจะชมคุณปู่ย่าตายายและญาติใน Guanajuato ของฉัน มันสวยมากอยู่ยังงั้นบางครั้ง เมื่ออนุบาลได้ด้วย และเมื่อแม่ insistence ฉันป้อนสถาบันสองประเทศของฉันที่เรียนถึงฉันปีที่ 4 โรงเรียนไวยากรณ์ ในช่วงเวลาเดียวกันที่ เกิด Monica น้องสาวของฉัน และเธอมาเป็นครอบครัว ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบในชีวิตณ: ข้าพเจ้าทำดีโรงเรียน ครอบครัวถูกมาก ผมเป็นเด็กที่มีความสุข ทันใดนั้น ภาพทั้งหมดล้มกันเมื่อหย่าแล้วยื่นสำหรับพ่อ ผม 10 ขวบเมื่อพ่อและย้ายไป Guanajuato เมืองหลวงของรัฐ ฉันอาศัยอยู่ที่นั่นระยะ และแม้ มีสถานการณ์ที่สับสน มีสนุกครั้ง ผมเรียนที่ Instituto Guanajuato และเล่นฟุตบอล หรือ biked ในเวลาว่างของฉัน จะเยี่ยมชมของฉันแม่และน้องสาวเสาร์ แต่ฉันพลาดพวกเขาทั้งสองตลอดทั้งสัปดาห์ ฉันเป็นเพียงสิบเวลา regretted ไม่เห็นแม่และน้องสาวของฉันเท่าที่ฉันจะชอบไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวัยเด็ก
ส่วนใหญ่ของความทรงจำในช่วงต้นของฉันจากวัยเด็กที่ค่อนข้างคลุมเครือ แต่สำหรับปีแรกของชีวิตของฉันฉันส่วนใหญ่ใช้เวลาทั้งวันทั้งร้องไห้หรือการนอนหลับเป็นทารกทำ หนึ่งปีต่อมาผมเริ่มเดินไปรอบ ๆ บ้านของฉันหรือสิ่งที่ฉันจำได้ว่าเป็นขั้นตอนที่สองแล้วสะดุดอย่างเชื่องช้าลงบนพื้นในปี 1986 เมื่ออายุสดใสของสามผมก็ลงทะเบียนเรียนที่โรงเรียนอนุบาลในท้องถิ่นที่ผมจะได้เรียนรู้เพลงหรือเด็ก เล่นใน sandbox ทุกเช้าและการใช้จ่ายช่วงบ่ายของฉันดูช่องดิสนีย์ที่บ้าน ส่วนใหญ่ของวันหยุดพักผ่อนของฉันรวมถึงการเดินทางที่ยาวนานและน่าเบื่อที่จะจอร์จทาวน์, MA กับจุดมุ่งหมายของการไปเยือนปู่ย่าตายายของฉัน ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์เราต้องการเยี่ยมชมปู่ย่าตายายบิดาของฉันและญาติในกวานาวาโต มันสวยมากอยู่ทางบางช่วงเวลานั้นเมื่อโรงเรียนอนุบาลเป็นไปด้วยและเมื่อการเรียกร้องของแม่ของฉันฉันป้อนสถาบันภาษาในเมืองของฉันที่ผมเรียนถึงปีที่สี่ของโรงเรียนมัธยม ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่น้องสาวของฉันโมนิกาเกิดและเธอเข้ามาในครอบครัว ทุกอย่างดูเหมือนสมบูรณ์แบบในชีวิตของฉันที่จุดที่ฉันได้รับการทำดีที่โรงเรียนครอบครัวของฉันเป็นที่ดีฉันก็เป็นเด็กที่มีความสุข ทันใดนั้นภาพรวมทั้งหมดล้มลงเมื่อพ่อแม่ของฉันฟ้องหย่าผมอายุสิบขวบเมื่อพ่อของฉันและฉันย้ายไปกวานาวาโตที่เมืองหลวงของรัฐ ฉันอาศัยอยู่ที่นั่นเวทีและแม้จะมีสถานการณ์ที่ทำให้เกิดความสับสนมีบางครั้งความสนุกสนาน ผมเรียนที่ Instituto กวานาวาโตและเล่นฟุตบอลหรือ biked ในเวลาว่างของฉัน ฉันเยี่ยมแม่และน้องสาวของฉันในวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่ฉันพลาดพวกเขาทั้งสองตลอดทั้งสัปดาห์ เป็นเพียงสิบในเวลานั้นผมรู้สึกเสียใจที่ไม่เห็นแม่และน้องสาวของฉันมากที่สุดเท่าที่ผมจะชอบที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวัยเด็ก ความทรงจำแรกของฉัน
ส่วนใหญ่จากวัยเด็กค่อนข้างคลุมเครือ แต่สำหรับปีแรกของชีวิต ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่แต่ละวันให้ร้องไห้ หรือ นอน เด็กทำ ปีต่อมาฉันเริ่มเดินไปรอบ ๆบ้าน หรือสิ่งที่ผมจำได้ว่าได้สองขั้นแล้วสะดุดต้วมเตี้ยมบนพื้น

ใน 1986 ในวัยสดใสของ 3ผมลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนท้องถิ่นที่ฉันได้เรียนรู้เพลงของเด็ก หรือเล่นใน sandbox ทั้งเช้า และใช้เวลาช่วงบ่ายของฉันดูช่อง Disney ที่บ้าน ส่วนใหญ่ของวันหยุดพักผ่อนของฉันรวมยาวและน่าเบื่อไป จอร์จทาวน์ มาด้วยจุดประสงค์ของการเยี่ยมชมปู่ย่า ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เราต้องการเยี่ยมชมของฉันบิดาปู่ย่าตายายและญาติใน Guanajuato .มันสวยมากอยู่ที่วิธีบางเวลา .
เมื่ออนุบาลอยู่ด้วย และเมื่อแม่ของฉันเรียกร้อง ผมเข้าสถาบันสองภาษาในเมืองที่ผมเรียนถึงชั้นปีที่ 4 ของโรงเรียนไวยากรณ์ ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น น้องโมนิก้า เกิด และมาเป็นครอบครัว ทุกอย่างดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบในชีวิต ณจุดที่ฉันได้ทำงานที่ดีในโรงเรียน ครอบครัวของฉันมากฉันมีความสุขนะ จู่ๆภาพทั้งหมดแตกสลายเมื่อพ่อแม่ฟ้องหย่า
ฉันอายุสิบขวบ เมื่อพ่อและแม่ย้ายไปอยู่ Guanajuato , เมืองหลวงของรัฐ . ฉันอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวทีและแม้จะมีสถานการณ์ที่สับสน มีบางครั้งที่สนุก ผมเรียนที่ Instituto Guanajuato และเล่นฟุตบอล หรือ ปั่นจักรยาน ในช่วงเวลาว่าง ผมจะไปเยี่ยมแม่และพี่สาวในวันหยุดแต่ผมพลาดทั้งคู่ ตลอดทั้งสัปดาห์ เป็น เพียง สิบ ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เจอแม่และพี่สาวมากเท่าที่ผมอยากจะทำ