The theoretical relevance of this p

The theoretical relevance of this position to historical pragmatics has been aptly
recognised. Bertuccelli Papi’s (2000) discussion on the diachronic analysis of speech acts
concerns, among other things, comparisons between propositional meaning and speaker’s
meaning, grammatical structure and illocutions, and social and cognitive factors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับความสำคัญของตำแหน่งนี้วจนปฏิบัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ทฤษฎี aptlyยัง Bertuccelli Papi (2000) สนทนาวิเคราะห์ diachronic ของการกระทำคำพูดเกี่ยวข้องกับ ต่าง ๆ เปรียบเทียบระหว่างความหมาย propositional และปราศรัยความหมาย โครงสร้างไวยากรณ์ และ illocutions และปัจจัยทางสังคม และรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเกี่ยวข้องทางทฤษฎีของตำแหน่งที่จะเน้นประวัติศาสตร์นี้ได้รับการเหมาะเจาะได้รับการยอมรับ Bertuccelli Papi ของ (2000)
การอภิปรายเกี่ยวกับการวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ของการพูดการกระทำความกังวลในสิ่งอื่นๆ
เปรียบเทียบระหว่างความหมายเชิงประพจน์และลำโพงของความหมายโครงสร้างไวยากรณ์และillocutions และปัจจัยทางสังคมและทางปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเกี่ยวข้องเชิงทฤษฎีของตำแหน่งนี้นักประวัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ได้รับ aptly
ยอมรับ เป็น bertuccelli สวย ( 2000 ) การอภิปรายการวิเคราะห์จุดมุ่งหมายของการพูดเกี่ยวกับการกระทำ
, หมู่สิ่งอื่น ๆ , การเปรียบเทียบระหว่างความหมายเชิงประพจน์และลำโพงของ
ความหมาย ไวยากรณ์และโครงสร้าง illocutions และปัจจัยด้านสังคมและการรับรู้