Democracy and the Representation of

Democracy and the Representation of Difference]
Anne Phillips
7
'Simple democracy was society governing itself without the aid of secondary means. By
ingrafting representation onto democracy, we arrive at a system of government capable of
embracing and confederating aU the various interests and every extent of industry and
population."
'It is on this system that the American government is founded. It is representation
ingrafted upon democracy ... What Athens was in miniature, America will be in magnitude. The
one was the wonder of the ancient world; the other is becoming the admiration, the model of the
present. It is the easiest of all forms of government to be understood and the most eligible in
practice, and excludes at once the ignorance and insecurity of the hereditary mode, and the
inconveniences of the simple democracy.' (Paine, 1995:232-3)
Writing at the end of the eighteenth century, Thomas Paine captures the high hopes then
attached to the development of representative democracy, and the optimism of his analysis strikes
a decisively new note. Some decades earlier, Jean-Jacques Rousseau had treated representation
as the antithesis of democracy, but progressive thinkers from the late eighteenth and early
nineteenth century were more likely to see it as what made democracy finally possible. It was
partly considerations of equality that inspired admiration for this 'wonder' of the modem world,
for if voting rights were to be extended beyond the propertied classes (by 1789, most American
states had extended their franchise to cover 70-90% of adult white men), it would become
logistically impossible - too inconvenient, to use Paine's term - for all citizens to participate
directly in government. More ambiguously, representation was also being perceived as a way of
reconciling quantity with quality: a way of having democracy without too much of the demos.
In his most cited contribution to The Federalist Papers, James Madison defended the large

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปกครองระบอบประชาธิปไตยและเป็นตัวแทนของความแตกต่าง]
ฟิลลิป anne
7
'ประชาธิปไตยง่ายๆคือสังคมที่ปกครองตัวเองโดยไม่มีความช่วยเหลือของวิธีการที่สอง โดย
ingrafting ตัวแทนเข้าสู่ระบอบประชาธิปไตยที่เราประสบความสำเร็จในระบบของรัฐบาลที่มีความสามารถของ
กอดและ confederating ชั่วคราวสนใจต่างๆและขอบเขตของอุตสาหกรรมและประชากรทุก
. "
'มันเป็นระบบที่รัฐบาลอเมริกันก่อตั้งขึ้นนี้ มันเป็นตัวแทน
ingrafted ตามระบอบประชาธิปไตย ... สิ่งที่ athens อยู่ในขนาดเล็กอเมริกาจะอยู่ในขนาด
ใครสงสัยของโลกยุคโบราณ; อื่น ๆ ที่กำลังเป็นที่ชื่นชมรูปแบบของ
ปัจจุบัน มันเป็นที่ง่ายที่สุดของทุกรูปแบบของรัฐบาลที่จะเข้าใจและมีสิทธิ์มากที่สุดใน
ปฏิบัติและไม่รวมในครั้งเดียวความไม่รู้และความไม่มั่นคงของโหมดการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและความไม่สะดวกของ
ประชาธิปไตยง่ายๆ. (พายน์ 1995:232-3)
เขียนในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดพายน์จับ thomas หวังสูงแล้ว
แนบมากับการพัฒนาประชาธิปไตยตัวแทนและมองโลกในแง่ของการวิเคราะห์ของเขาตาย
บันทึกใหม่อย่างเด็ดขาด ทศวรรษที่ผ่านมาบางส่วนก่อนหน้านี้ฌาคส์รูสโซได้รับการปฏิบัติในฐานะตัวแทน
สิ่งที่ตรงกันข้ามของประชาธิปไตย แต่นักคิดที่ก้าวหน้าจากสายที่สิบแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้า
มีแนวโน้มที่จะมองว่ามันเป็นสิ่งที่ทำให้ระบอบประชาธิปไตยเป็นไปได้ในที่สุด มันเป็น
ส่วนของการพิจารณาความเสมอภาคที่เป็นแรงบันดาลใจชื่นชมนี้ไม่น่าแปลกใจของโลกโมเด็ม
ถ้าสิทธิออกเสียงลงคะแนนจะถูกขยายเกินเรียนทรัพย์ (โดย 1789 มากที่สุดอเมริกัน
รัฐได้ขยายแฟรนไชส์​​ของพวกเขาที่จะครอบคลุม 70-90% ของคนขาวที่เป็นผู้ใหญ่) มันจะกลายเป็นไปไม่ได้ที่
logistically - ไม่สะดวกเกินไปที่จะใช้คำพายน์ - สำหรับประชาชนทุกคนที่จะเข้าร่วม
โดยตรงในรัฐบาล มากขึ้นมีเลศนัยเป็นตัวแทนก็ยังถูกมองว่าเป็นวิธีการของ
ปริมาณการปรองดองมีคุณภาพ. วิธีการของการมีประชาธิปไตยโดยไม่ต้องมากเกินไปของการสาธิตในการสนับสนุน
อ้างถึงมากที่สุดของเขาไปยังเอกสารโชค, เจมส์เมดิสันได้รับการปกป้องมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชาธิปไตยและการแสดงความแตกต่าง]
ไขควง Anne
7
' อย่างประชาธิปไตยคือ สังคมที่ควบคุมตัวเองไม่ มีความช่วยเหลือหมายถึงรอง โดย
ingrafting แสดงสู่ประชาธิปไตย เรามาที่ระบบของรัฐบาลสามารถ
ไพบูลย์ และ confederating aU ผลประโยชน์ต่าง ๆ และขอบเขตทุกอุตสาหกรรม และ
ประชากร "
' อยู่ในระบบนี้ที่รัฐบาลสหรัฐอเมริกาได้ก่อตั้งขึ้น จึงแสดง
ingrafted ตามประชาธิปไตย... อเมริกาที่เอเธนส์อยู่ในขนาดเล็ก จะมีขนาด ใน
คนน่าแปลกของโลก อื่น ๆ เป็นที่ชื่นชม รูปแบบของการ
ปัจจุบัน มันเป็นที่ง่ายที่สุดของทุกรูปแบบของรัฐบาลเข้าใจและสิทธิ์สูงสุดใน
ฝึก และไม่รวมในครั้งเดียวที่ไม่รู้และความไม่มั่นคงของโหมดรัชทายาทแห่ง และ
ใหม่ยังดึงดูดของประชาธิปไตยอย่าง ' (Paine, 1995:232-3)
เขียนเมื่อสิ้นสุดศตวรรษ eighteenth โทมัสจับหวังสูงแล้ว
กับการพัฒนาประชาธิปไตยตัวแทน และมองในแง่ดีของเขานัดหยุดงานวิเคราะห์
หมายเหตุรากฐานใหม่ ทศวรรษก่อนหน้านี้ Jean Jacques Rousseau ก็ถือว่าแสดง
เป็นแอนติเธซิสของประชาธิปไตย แต่ก้าวหน้า thinkers ราชสาย และต้น
ศตวรรษมีแนวโน้มที่จะเห็นมันเป็นประชาธิปไตยทำอะไรก็ได้ มัน
พิจารณาบางส่วนของความเสมอภาคที่ได้แรงบันดาลใจชื่นชมในนี้ 'ใจ' ของโลกโมเด็ม,
ถ้า สิทธิลงคะแนนเสียงก็จะถูกขยายเกินคลา propertied (โดยค.ศ. 1789 อเมริกันสุด
อเมริกาได้ขยายแฟรนไชส์ของพวกเขาเพื่อให้ครอบคลุม 70-90% ของผู้ชายผู้ใหญ่สีขาว), มันจะกลายเป็น
ถูกเกินไป ละเลย การใช้คำของ Paine - พลเมืองทั้งหมดมีส่วนร่วม - วันนี้ไม่
ในรัฐบาล มองมาก ambiguously แสดงได้ยังถูกเห็นเป็นเป็น
กระทบยอดปริมาณกับคุณภาพ: วิธีการมีประชาธิปไตยโดยไม่มากเกินไปของตัวอย่าง
เพื่อป้องกันในส่วนของเขาอ้างอิงสูงสุดกับ The Federalist เอกสาร เจมส์เมดิสันพื้นที่ขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และความเป็นประชาธิปไตยการเป็นตัวแทนของระบอบประชาธิปไตย
'แบบเรียบง่ายความแตกต่าง]

Anne แฉก 7 เป็นสังคมควบคุมเองโดยไม่ต้องให้ความช่วยเหลือของรอง โดยการเป็นตัวแทน
ingrafting เข้ากับระบอบประชาธิปไตยเราจะได้เข้าถึงที่ระบบของรัฐบาลมีความสามารถของ
โอบล้อมไปด้วยและใช้งาน AU confederating ผลประโยชน์ต่างๆที่และขอบเขตของอุตสาหกรรมและ
ประชากร"
"มันเป็นในระบบนี้ว่ารัฐบาลอเมริกันได้ถูกสร้างขึ้น เป็น
ซึ่งจะช่วยตัวเองเมื่อระบอบประชาธิปไตย สิ่งที่กรุงเอเธนส์ได้ในขนาดเล็กในอเมริกาเหนือจะมีความสำคัญ
หนึ่งที่เป็นความน่ามหัศจรรย์ใจของโลกที่เก่าแก่ที่อื่นๆที่เป็นที่นิยมความชื่นชมที่รุ่นของ
ปัจจุบัน มันจะทำได้ง่ายที่สุดของทุกรูปแบบของรัฐบาลให้ได้รับการทำความเข้าใจและการปฏิบัติที่มีสิทธิได้รับใน
ซึ่งจะช่วยได้และรวมถึงที่เมื่อไม่รู้ตัวและความไม่มั่นคงในโหมดที่เข้มงวดและ
ความไม่สะดวกสบายของระบอบประชาธิปไตยที่เรียบง่าย"( Paine Estate , 1995 : 232-3 )
การเขียนในช่วงปลายของศตวรรษที่สิบแปดที่,โทมัส Paine Estate จับที่สูงความหวังแล้ว
ซึ่งจะช่วยเชื่อมต่อเข้ากับการพัฒนาของตัวแทนระบอบประชาธิปไตยและการมองโลกในแง่ดีอย่างของการวิเคราะห์ส่อง
ซึ่งจะช่วยให้มั่นใจบันทึกใหม่ หลายทศวรรษบางส่วนก่อนหน้าjean-jacques , Rousseau ปฏิบัติเป็นตัวแทน
ซึ่งจะช่วยเป็นตัวละครของระบอบประชาธิปไตยแต่บรรดานักคิดแบบโปรเกรสจากช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดและต้น
สิบเก้าที่มีโอกาสทำให้เห็นว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ระบอบประชาธิปไตยเป็นไปได้ในที่สุด มันเป็น
บางส่วนข้อควรพิจารณาเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันของที่ได้รับแรงบันดาลใจจากความชื่นชมสำหรับ'ความน่ามหัศจรรย์ใจแห่งนี้"ของโลกโมเด็ม
หากสิทธิ์การลงคะแนนจะได้รับการขยายเวลามากกว่าชั้นเรียน propertied ( 1789 มากที่สุดโดยชาวอเมริกัน
ซึ่งจะช่วยให้รัฐได้ขยายแฟรนไชส์ของตนกับฝาครอบ 70-90% ของคนสีขาวผู้ใหญ่)ก็จะกลายเป็น
logistically เป็นไปไม่ได้เลย - เกินไปไม่สะดวกที่จะใช้คำว่าของ Paine Estate - สำหรับประชาชนทั้งหมดจะเข้าร่วม
โดยตรงในรัฐบาล มีสองนัยมากกว่าการเป็นตัวแทนเป็นการรับรู้เป็นวิธีการหนึ่งที่ของ
ยังจำนวนปรับให้ตรงกันพร้อมด้วย คุณภาพ ที่มีประชาธิปไตยโดยไม่ต้องมากเกินไปในการชมการสาธิตจะ.
ในสนับสนุนมากที่สุดของเขาอ้างถึงการรวมกันขึ้นเป็นสหพันธ์หนังสือพิมพ์ที่เจมส์แมดิสันสามารถป้องกันตนเองขนาดใหญ่ได้