For the rear leg, there are two mai

For the rear leg, there are two main techniques that are commonly used. The first is a “high femur” amputation that results in a short, well-padded stump at the level of the rump/thigh. The muscles of the mid-thigh are cut and the femur (thighbone) is cut close to the hip. When the tissues are sewn together, this provides good padding for the pelvis when the pet is lying down and offers a cosmetic appearance by maintaining symmetry of the rump area. The second technique is often used when the disease of the rear leg is in the thigh area; the leg is removed at the hip joint, only the pelvis and the surrounding muscles remain. This amputation technique is very successful as well, with slightly less padding over the amputation site and a less symmetrical appearance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขาหลัง มี 2 เทคนิคหลักที่ใช้งาน แรกคือ amputation "กระดูกต้นขาสูง" ที่มีผลเป็นซุงสั้น มีเบาะรองอย่างดีระดับเนื้อที่/สะโพก มีตัดกล้ามเนื้อสะโพกกลาง และกระดูกต้นขา (thighbone) ที่ถูกตัดใกล้สะโพก เมื่อเนื้อเยื่อถูกเย็บเข้าด้วยกัน นี้ช่วยให้ระยะห่างดีสำหรับกระปริบกระเมื่อสัตว์นอนลง และมีลักษณะเป็นเครื่องสำอาง โดยรักษาสมมาตรของเนื้อที่ เทคนิคที่สองมักใช้เมื่อโรคของขาหลังบริเวณต้นขา ขาจะถูกเอาออกที่ข้อต่อสะโพก เฉพาะเชิงกรานและกล้ามเนื้อโดยรอบ เทคนิคนี้ amputation เป็นประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี มีระยะห่างเล็กน้อยน้อยมากไซต์ amputation และลักษณะที่ไม่สมมาตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับขาด้านหลังมีสองวิธีหลักที่ใช้กันทั่วไป ที่แรกก็คือ "โคนขาสูง" การตัดแขนขาที่จะส่งผลในระยะสั้นตอดีเบาะที่ระดับตะโพก / ต้นขา กล้ามเนื้อต้นขาของกลางที่ถูกตัดและโคนขา (thighbone) ที่ถูกตัดใกล้กับสะโพก เมื่อเนื้อเยื่อมีการเย็บด้วยกันนี้จะให้ช่องว่างภายในที่ดีสำหรับกระดูกเชิงกรานเมื่อสัตว์เลี้ยงที่กำลังนอนลงและมีลักษณะเครื่องสำอางโดยการรักษาสัดส่วนของพื้นที่ส่วนที่เหลือ เทคนิคที่สองมักจะถูกนำมาใช้เมื่อเกิดโรคของขาหลังอยู่ในพื้นที่ต้นขา; ขาออกที่สะโพกเพียงกระดูกเชิงกรานและกล้ามเนื้อโดยรอบยังคงอยู่ เทคนิคการตัดแขนขานี้ประสบความสำเร็จมากเช่นกันกับ padding น้อยผ่านเว็บไซต์การตัดแขนขาและมีลักษณะสมมาตรน้อย