ร่มคันหนึ่ง หลบอยู่ในเสื้อกันฝนผู้ค

ร่มคันหนึ่ง หลบอยู่ในเสื้อกันฝน

ผู้คนที่เดินผ่านไปมา ด่านินทาว่า ร่มนี้ไร้ค่าจริงๆ
มีหน้าที่ป้องกันเม็ดฝน แต่กลับมากลัวเม็ดฝนซะเอง

ร่มได้แต่ร้องไห้ แล้วพูดออกไป
ว่า ฉันผิดเหรอไง ที่ฉันเหนื่อย ฉันอ่อนแอ ฉันแค่ต้องการพัก

ไม่ผิดหรอก
เสียงตอบมาจากเสื้อกันฝน

ไม่มีใครไม่เคยอ่อนแอ หรือ ท้อแท้กับสิ่งที่ทำหรอก
อยู่ที่ว่า เมื่อเธอพักกายและใจจากความอ่อนแอแล้ว
เธอจะกลับไปต่อสู้ต่อหรือป่าวเท่านั้นเอง

"หยุดพักได้ แต่ต้องไม่หยุดเดิน"

น้ำตาแห้งเมื่อไหร่
หายใจได้เต็มปอดเมื่อไหร่
ยิ้มได้เต็มที่ เมื่อไหร่ ก็ออกไปสู้ใหม่นะ
เสื้อกันฝนบอกออกไปให้ร่มฟัง

ขอบใจนะเสื้อกันฝน

เสื้อกันฝนยิ้มส่ายหัว พร้อมบอกไปว่า
ไม่ต้องขอบใจฉันหรอก
ขอแค่ว่า วันไหนฉันอ่อนแอ
เธอแค่ให้ฉันได้อยู่ใต้ร่มเธอบ้างก็พอเนาะ ^^

ทั้งสองต่างยิ้มและหัวเราะให้กัน
จนเสียงฝนพรำวันนั้น ไม่มีผลอะไรกับพวกเขาเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่มคันหนึ่ง ด่านินทาว่า แล้วพูดออกไปว่าฉันผิดเหรอไงที่ฉันเหนื่อยฉันอ่อนแอ หรือท้อแท้กับสิ่งที่ทำหรอกอยู่ที่ว่า เมื่อไหร่ ไม่มีผลอะไรกับพวกเขาเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่มคันหนึ่งหลบอยู่ในเสื้อกันฝน

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาด่านินทาว่าร่มนี้ไร้ค่าจริงๆมีหน้าที่ป้องกันเม็ดฝนแต่กลับมากลัวเม็ดฝนซะเอง



ร่มได้แต่ร้องไห้แล้วพูดออกไปว่าฉันผิดเหรอไงที่ฉันเหนื่อยฉันอ่อนแอฉันแค่ต้องการพักไม่ผิดหรอกเสียงตอบมาจากเสื้อกันฝน






อยู่ที่ว่าเมื่อเธอพักกายและใจจากความอ่อนแอแล้วท้อแท้กับสิ่งที่ทำหรอกไม่มีใครไม่เคยอ่อนแอค็อคเธอจะกลับไปต่อสู้ต่อหรือป่าวเท่านั้นเอง

" หยุดพักได้แต่ต้องไม่หยุดเดิน "



น้ำตาแห้งเมื่อไหร่หายใจได้เต็มปอดเมื่อไหร่ยิ้มได้เต็มที่เมื่อไหร่ก็ออกไปสู้ใหม่นะ



เสื้อกันฝนบอกออกไปให้ร่มฟังขอบใจนะเสื้อกันฝน


เสื้อกันฝนยิ้มส่ายหัวพร้อมบอกไปว่าไม่ต้องขอบใจฉันหรอกขอแค่ว่าเธอแค่ให้ฉันได้อยู่ใต้ร่มเธอบ้างก็พอเนาะวันไหนฉันอ่อนแอ





จนเสียงฝนพรำวันนั้นไม่มีผลอะไรกับพวกเขาเลยทั้งสองต่างยิ้มและหัวเราะให้กัน