Chapter 1 A Lucky ManMadison Square

Chapter 1 A Lucky Man
Madison Square Garden, New York, November 30, 1928
There were nineteen thousand boxing supporters around the
center ring in Madison Square Garden, and most were waiting
for just one thing—for one fighter to murder another. Tonight
they were waiting for Gerald "Tuffy" Griffiths, the "Terror from
out West," to destroy New Jersey's Jim Braddock.
At the sound of the bell, Braddock stood under the hot lights
and watched Griffiths rush out into the ring. Tuffy Griffiths had
come to New York after winning fifty fights. He had won his last
fight with a knockout in the first round. Everybody knew that
he would do the same to Braddock—everybody except Braddock
and his manager, Joe Gould. Gould believed in Braddock.
A sudden jab from Braddock knocked Griffiths back. The
fighters started moving around the ring, throwing and blocking
punches. Griffiths threw the same punches that had easily beaten
his other opponents, but Braddock stayed on his feet. Blood and
sweat poured into his eyes.
None of the reporters around the ring expected the New Jersey
boxer to reach the end of the second round. But by round two,
Braddock had timed his opponent's rushes. Within one minute,
he hit Griffiths with his big punch—his right cross—and Tuffy
went down. The crowd stood, shouting. But the referee had only
counted to three before Griffiths was back on his feet and the
fight continued.
Time stretched for Braddock now, and his opponent's slightest
move seemed enormous. Braddock paid no attention to the
screams of the crowd, to the pain he felt. This was his chance to
finish Griffiths. He threw his big right punch again, and again
Tuffy was on the floor.
1
"One . . . two . . . three . . . four . . ." the referee counted.
For a second time, Griffiths got to his feet. But Braddock was
ready, stepping in close and throwing punch after punch. Then
his right hand flew forward and found Griffiths' chin for the last
time. The big fighter hit the floor again. He tried to stand, but
his legs were like rubber. No more punches hit him, but he went
down—and stayed down.
"And from the great state of New Jersey, by a knockout,
tonight's light heavyweight winner . . .Jim Braddock!"
The crowd was back on its feet. The local boy had won!
Braddock had been born in Hell's Kitchen, a poor neighborhood
of New York just a stone's throw from Madison Square Garden.
Braddock punched the air in celebration. He looked at the crowd,
at the men in their suits and ties and the women with their
fashionable haircuts and expensive clothes. It was Friday night, the
world seemed to be having a party, and Jim Braddock's win was
one more reason to celebrate!
Griffiths was Braddock's eighteenth knockout since his first
professional fight in 1926. His twenty-seventh win. The fight
organizers had had big plans for Griffiths. After this surprise win,
maybe Braddock would have his chance to fight for the title of
heavyweight champion. That was every boxer's dream.
Inside the ring, Joe Gould rushed out of the corner and jumped
onto his boxer's back. Both men looked at the crowd and listened
to its shouts. Jim smiled. He was a winner . . .
•
The tall boxer and his manager stepped out through the side
entrance into a crowd of about a hundred well-dressed supporters.
"Just sign your name for a few of them," said Joe. "Leave them
wanting more."
"Do you want to sign my name for me, too?" Jim asked his
manager with a smile.
2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 ผู้ชาย
โชคดี เมดิสันสแควร์ การ์เด้น นิวยอร์ก วันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1928
มีสิบเก้าพันผู้สนับสนุนมวยรอบ
แหวนศูนย์ใน เมดิสันสแควร์ การ์เด้น และส่วนใหญ่กำลังรอ
เพียงสิ่งหนึ่งสำหรับนักรบคนหนึ่งฆ่าอีก คืนนี้
เขารอเจอร์ " tuffy " กริฟฟิธส์ , " ความกลัวจาก
ออกไปทางตะวันตก " ทำลายนิวเจอร์ซีย์ จิม แบรดด็อค .
ที่เสียงของระฆังแบรดด็อคยืนอยู่ภายใต้ไฟร้อน
ดู Griffiths เร่งออก เป็นแหวน tuffy กริฟฟิธส์ได้
มาที่นิวยอร์คหลังจากชนะ 50 ครั้ง เขาได้รับรางวัลการต่อสู้สุดท้าย
ของเขาด้วย โดยในรอบแรก ทุกคนรู้ว่า
เขาจะทำเหมือน แบรดด็อคได้ทุกคนยกเว้น Braddock
และผู้จัดการของเขา โจ โกล์ด กูลด์เชื่อใน Braddock .
แทงขึ้นมาจาก Braddock ล้ม กริฟฟิธส์กลับ
สู้เริ่มย้ายไปรอบ ๆ ขว้างกั้น
หมัด กริฟฟิโยนเดียวกันหมัดที่สามารถตี
ฝ่ายตรงข้ามอื่น ๆของเขา แต่ แบรดด็อค อยู่ที่เท้าของเขา เลือดและเหงื่อริน

เข้าไปในตาของเขา ไม่มีนักข่าวรอบแหวนคาดนิวเจอร์ซีย์
นักมวยถึงจุดสิ้นสุดของรอบสอง แต่รอบสอง
Braddock ได้หมดเวลาวิ่งของฝ่ายตรงข้ามของเขาภายในหนึ่งนาที เขากดปุ่ม กริฟฟิธส์ ของเขาใหญ่

tuffy หมัดขวาของเขาและข้ามไป ฝูงชนที่ยืนอยู่ตะโกน แต่ผู้ตัดสินเท่านั้น
นับสามก่อน กริฟฟิธส์ได้กลับมาบนเท้าของเขาและ

สู้ ต่อไป เวลายืด สำหรับ แบรดด็อค และฝ่ายตรงข้ามของเขาสักนิด
ย้ายดูเหมือนมหาศาล แบรดด็อคทั้งหมดไม่สนใจ
เสียงกรีดร้องของฝูงชน กับความเจ็บปวดที่เขารู้สึกนี่คือโอกาสของเขา

จบ Griffiths . เขาขว้างหมัดขวาของเขาใหญ่ อีกครั้ง และอีกครั้ง
tuffy อยู่บนพื้น .
1
" . . . . . . . 2 . . . . . . . . 3 . . . . . . . . 4 . . . . . . . . " กรรมการนับ
เป็นครั้งที่สอง กริฟฟิธส์มาถึงเท้าของเขา แต่ Braddock คือ
พร้อมก้าวเข้ามาใกล้และขว้างหมัดต่อหมัด . งั้น
มือขวาบินไปข้างหน้า และพบคาง กริฟฟิธส์ ' ครั้งสุดท้าย

เครื่องบินขนาดใหญ่ที่พื้นอีกครั้ง เขาพยายามจะยืนขึ้น แต่ขาของเขาเหมือน
ยาง ไม่ต่อยตีเขา แต่เขาก็ลง และยังอยู่
.
" และจากรัฐที่ดีของ New Jersey , โดยน่าพิศวง
คืนนี้นักมวยรุ่นไลท์เฮฟวี่เวท ผู้ชนะ . . . . . . . จิม แบรดด๊อค !
ฝูงชนได้รับกลับมาที่เท้าของมัน เด็กท้องถิ่นมีชนะ
Braddock เกิดในครัวนรก ,
ย่านคนจนนิวยอร์กเพียงหินของโยนจากเมดิสันสแควร์การ์เด้น .
Braddock ชกอากาศในการเฉลิมฉลอง เขามองดูฝูงชน
ที่ผู้ชายในชุดสูทและเน็กไทและผู้หญิงตัดแฟชั่นของพวกเขา
และเสื้อผ้าราคาแพง มันเป็นคืนวันศุกร์
โลกดูเหมือนจะมีงานเลี้ยง และ จิม แบรดด็อคชนะ
อีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องฉลอง !
กริฟฟิถูก Braddock เป็นสิบแปด น็อกตั้งแต่การต่อสู้มืออาชีพครั้งแรกของเขาใน 1926
. ชนะยี่สิบเจ็ดของเขา การต่อสู้
จัดได้มีแผนใหญ่สำหรับชีวิต . หลังนี้แปลกใจชนะ
บางที Braddock จะโอกาสของเขาในการต่อสู้สำหรับชื่อเรื่องของ
เฮฟวี่เวทแชมเปี้ยน นั่นมันนักมวยทุกความฝัน
ภายในแหวน , Joe Gould วิ่งออกจากมุมและกระโดด
ใส่เขานักมวยกลับชายทั้งสองมองฝูงชนฟัง
มันตะโกน . จิมยิ้ม เขาเป็นผู้ชนะ . . . . . . .
-
นักมวยสูงและผู้จัดการของเขาออกมาผ่านด้าน
เข้าสู่ฝูงชนประมาณร้อยสมาร์ทสนับสนุน .
" แค่เซ็นชื่อเพื่อไม่กี่ของพวกเขา , " กล่าวว่าโจ " ปล่อยให้พวกเขา
ต้องการมากขึ้น "
" คุณต้องการที่จะเซ็นต์ชื่อให้ฉันด้วยได้มั้ย ? จิมถามผู้จัดการของเขา

2 กับรอยยิ้ม