Rubber—the kind you get from a tree

Rubber—the kind you get from a tree—starts off as white and runny latex. Even when it's set into a product, this latex-based, natural rubber is very squashy, pretty smelly, and not very useful. The kind of rubber you see in the world around you, in things like car and bicycle tires, is vulcanized: cooked with sulfur (and often other additives) to make it harder, stronger, and longer lasting.

So what's the difference between raw, latex rubber and cooked, vulcanized rubber? In its natural state, the molecules in rubber are long chains that are tangled up and only weakly linked together. It's relatively easy to pull them apart—and that's why latex rubber is so stretchy and elastic. When latex is vulcanized, the added sulfur atoms help to form extra bonds between the rubber molecules, which are known as cross-links. These work a bit like the trusses you see on a bridge, tying the molecules together and making them much harder to pull apart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาง — คุณได้รับจากต้นไม้ชนิด — เริ่มปิดเป็นยางสีขาว และและน้ำมูกไหล แม้มีตั้งเป็นผลิตภัณฑ์ ยาง ใช้ยาง ธรรมชาตินี้เป็น squashy มาก สวยโละ และไม่มีประโยชน์มาก ชนิดของยางที่คุณเห็นในโลกรอบตัวคุณ เช่นยางรถยนต์และรถจักรยาน เป็น vulcanized รองเท้าถ: ต้มกับกำมะถัน (และมักวัตถุเจือปนอื่น ๆ) ทำให้ยากขึ้น แข็งแกร่ง และยาวดังนั้น อะไรคือความแตกต่างระหว่างยางดิบ ยางและยาง vulcanized รองเท้าถ สุก ในสภาพธรรมชาติ โมเลกุลในยางมีโซ่ยาวที่มีเฉพาะการสูญ และ tangled ค่าเชื่อมโยงกัน ค่อนข้างง่ายต่อการดึงออกจากกัน — และที่ว่าทำไมยางยางถูกเพื่อถ่าง และยืดหยุ่น เมื่อยางมี vulcanized รองเท้าถ อะตอมกำมะถันเพิ่มช่วยเพื่อเสริมพันธบัตรระหว่างโมเลกุลยาง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็น cross-links งานเหล่านี้เป็นบิตเช่น trusses ที่คุณเห็นบนสะพาน ผูกโมเลกุลเข้าด้วยกัน และทำให้ยากมากที่จะดึงออกจากกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยางชนิดที่คุณได้รับจากต้นไม้เริ่มออกเป็นน้ำยางสีขาวและน้ำมูกไหล แม้ในขณะที่มันตั้งอยู่ในผลิตภัณฑ์นี้น้ำยางที่ใช้ยางธรรมชาติเป็นเบียดเสียดมากเหม็นสวยและไม่ได้มีประโยชน์มาก ชนิดของยางที่คุณเห็นในโลกรอบตัวคุณในสิ่งที่ต้องการรถยนต์และยางรถจักรยานเป็นวัลคาไน: ปรุงด้วยกำมะถัน (และมักจะสารอื่น ๆ ) ที่จะทำให้มันยากขึ้นที่แข็งแกร่งและยาวนานอีกต่อไป. ดังนั้นสิ่งที่แตกต่างระหว่างดิบ ยางและปรุงสุกยางวัลคาไน? ในสภาพธรรมชาติโมเลกุลยางที่มีโซ่ยาวที่พันกันและมีเพียงการเชื่อมโยงเข้าด้วยกันอย่างอ่อน มันเป็นเรื่องง่ายที่ค่อนข้างจะดึงพวกเขาออกจากกันและที่ว่าทำไมน้ำยางเพื่อให้ยืดและยืดหยุ่น เมื่อน้ำยางวัลคาไนเป็นที่อะตอมกำมะถันเพิ่มช่วยในการเสริมสร้างพันธะระหว่างโมเลกุลยางซึ่งเป็นที่รู้จักกับการเชื่อมโยงข้าม เหล่านี้ทำงานบิตเช่นปิดปากที่คุณเห็นบนสะพานผูกโมเลกุลเข้าด้วยกันและทำให้พวกเขายากมากที่จะดึงออกจากกัน