Habermas described a new deliberati

Habermas described a new deliberative role which emerged during the late eighteenth and nineteenth centuries in a vibrant urban culture of debate and discussion, formed in a new spatial environment of lecture halls, museums, public parks, theaters, meeting houses, opera houses, and cafes. In such social spaces, older hierarchical principles of deference and ascribed social status gave way to public principles of rational discourse. Emergent professional and business groups asserted claims to a more general social and political leadership. In such spaces, patterns of communication emerged that were characterized by norms of inclusivity, the give and take of argument, and a relatively horizontal experience of interaction. Arguments were judged by fit, by considerations of anticipated consequences, by excellence of logic and so forth, not mainly by the social status of the speaker. By the late eighteenth century or the beginning of the nineteenth (depending on the country), a public sphere grounded in civil society “was casting itself loose as a forum in which the private people, come together to form a public, readied themselves to compel public authority to legitimate itself before public opinion” (Habermas [1962] 1989, 25–26).
In the late nineteenth century, Habermas argued, the public sphere atrophied as the public began to break apart into myriad special interests. Technical and instrumental rationality replaced more interactive public dialogue. Technical rationality depends upon a prior assumption of what the ends entail—how problems are defined and what solutions are desirable—and concerns itself instead with the most efficient means to reach them. AfterTransformation of the Public Sphere, Habermas sought to sustain an enclave of “un-coercive interaction on the basis of communication free from domination” in theory and in practice (1971, 58). In this enclave he hoped to “locate a gentle, but obstinate, a never silent although seldom redeemed claim to reason, a claim that must be recognized de facto whenever and where ever there is to be consensual action” (1979, 97). But his map separates citizens from the work of actively building the commonwealth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Habermas อธิบายอภิปรายบทบาทใหม่ที่เกิดในช่วงสาย eighteenth และศตวรรษที่ 19 ศตวรรษในวัฒนธรรมเมืองพร้อมอภิปรายและสนทนา เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมพื้นที่ใหม่บรรยาย/จัดเลี้ยงพัก พิพิธภัณฑ์ สวนสาธารณะ โรงละคร บ้านประชุม โอเปร่าเฮ้าส์ และความ ในช่องว่างดังกล่าวสังคม หลักลำดับชั้นเก่านั้นได้ยอมตามและสถานะทางสังคม ascribed ให้วิธีการหลักที่สาธารณะของวาทกรรมเชือด กลุ่มอาชีพ และธุรกิจที่โผล่ออกมาอ้างสิทธิเรียกร้องให้ผู้นำทางการเมือง และสังคมทั่วไป ในช่องว่างดังกล่าว รูปแบบของการสื่อสารเกิดที่ถูกลักษณะบรรทัดฐานของ inclusivity ใช้และให้อาร์กิวเมนต์ และประสบการณ์ค่อนข้างแนวนอนของการโต้ตอบ อาร์กิวเมนต์ได้ตัดสิน โดยให้พอดี โดยพิจารณาผลกระทบที่คาดไว้ โดยตรรกะและอื่น ๆ ไม่ โดยสถานะทางสังคมของผู้ โดยศตวรรษ eighteenth ล่าช้าหรือการเริ่มต้นของปั้นจั่น (ขึ้นอยู่กับประเทศ), ทรงกลมสาธารณะสูตรในสังคม "ไม่หล่อตัวเองหลวมเป็นเวทีที่คนส่วนตัว มากันแบบสาธารณะ readied ตัวเองกดดันอำนาจสาธารณะถูกต้องตัวเองก่อนมติมหาชน" (Habermas [1962] 1989, 25 – 26)ในช่วงปลายศตวรรษ Habermas โต้เถียง atrophied เป็นสาธารณะเรื่องสาธารณะเริ่มแยกออกเป็นความสนใจพิเศษพัก เทคนิค และบรรเลง rationality แทนข้อตกลงสาธารณะแบบโต้ตอบมากขึ้น Rationality เทคนิคขึ้นอยู่กับสมมติฐานก่อนหน้าของปลายอัน — วิธีกำหนดปัญหาและสิ่งที่มีสมควร — และเกี่ยวข้องกับตัวเองแต่ มีวิธีการมีประสิทธิภาพสูงสุดในการเข้าถึงพวกเขา AfterTransformation ของทรงกลมสาธารณะ Habermas พยายามพยุงการยิงของ "coercive ไม่โต้ตอบโดยอิสระจากการครอบงำทางการสื่อสาร" ในทางทฤษฎี และ ในทางปฏิบัติ (1971, 58) ในการยิงนี้ เขาหวังว่าจะ "ค้นหาใจตัว แต่แหละ ไม่เคยเงียบแม้ร้องค่อยใช้เหตุผล ข้อเรียกร้องที่ต้องรู้จักดีแฟ็คโตเดอเมื่อใดก็ตาม และที่เคยมีจะ กระทำ consensual" (1979, 97) แต่แผนของเขาแยกประชาชนจากการทำงานอย่างแข็งขันสร้างเครือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮาเบอร์อธิบายบทบาทอภิปรายใหม่ที่เกิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดและสิบเก้าในวัฒนธรรมเมืองที่มีชีวิตชีวาของการอภิปรายและการอภิปรายที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมเชิงพื้นที่ใหม่ของห้องบรรยายพิพิธภัณฑ์สวนสาธารณะโรงภาพยนตร์บ้านประชุม, บ้านโอเปร่าและร้านกาแฟ . ในช่องว่างทางสังคมเช่นหลักการลำดับชั้นเก่าของการแสดงความเคารพและสถานะทางสังคมที่กำหนดให้วิธีการหลักการสาธารณะของวาทกรรมที่มีเหตุผล กลุ่มมืออาชีพและธุรกิจฉุกเฉินถูกกล่าวหาอ้างว่าผู้นำทั่วไปมากขึ้นทางสังคมและการเมือง ในพื้นที่ดังกล่าวในรูปแบบของการสื่อสารโผล่ออกมาว่ามีลักษณะบรรทัดฐานของ inclusivity ที่ให้และใช้เวลาของการโต้แย้งและเป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างแนวนอนของการทำงานร่วมกัน ข้อโต้แย้งที่ถูกตัดสินโดยพอดีโดยการพิจารณาผลกระทบที่คาดว่าจะได้ของโดยความเป็นเลิศของตรรกะและอื่น ๆ ไม่ได้ส่วนใหญ่โดยสถานะทางสังคมของลำโพง ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดหรือจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบเก้า (ขึ้นอยู่กับประเทศ) ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะเหตุผลในภาคประชาสังคม "ได้รับการหล่อตัวเองหลวมเป็นฟอรั่มที่คนภาคเอกชนมาร่วมกันในรูปแบบสาธารณะพร้อมตัวเองที่จะบังคับ อำนาจของประชาชนที่จะถูกต้องตามกฎหมายของตัวเองก่อนที่ความคิดเห็นของประชาชน "(ฮาเบอร์ [1962] 1989, 25-26).
ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าฮาเบอร์แย้งพื้นที่สาธารณะเสื่อมถอยประชาชนเริ่มที่จะสลายลงไปในความสนใจเป็นพิเศษมากมาย เหตุผลทางเทคนิคและเครื่องมือแทนที่การเจรจาโต้ตอบมากขึ้นของประชาชน เหตุผลทางเทคนิคขึ้นอยู่กับสมมติฐานก่อนของสิ่งที่นำมาซึ่งปลายวิธีการจะมีการกำหนดปัญหาและสิ่งที่เป็นที่ต้องการการแก้ปัญหาและความกังวลของตัวเองแทนด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการเข้าถึงพวกเขา AfterTransformation ของทรงกลมสาธารณะฮาเบอร์พยายามที่จะรักษาวงล้อมของ "การมีปฏิสัมพันธ์ยกเลิกการบีบบังคับบนพื้นฐานของการสื่อสารที่เป็นอิสระจากการปกครอง" ในทฤษฎีและในทางปฏิบัติ (1971, 58) ในวงล้อมนี้เขาหวังว่าจะ "หาอ่อนโยน แต่ดื้อรั้นที่ไม่เคยเงียบแม้ว่าแลกไม่ค่อยเรียกร้องให้เหตุผลการเรียกร้องที่จะต้องได้รับการยอมรับโดยพฤตินัยและเมื่อใดที่เคยมีการกระทำที่จะเป็นความยินยอม" (1979, 97) แต่แผนที่ของเขาแยกประชาชนจากการทำงานของแข็งขันสร้างเครือจักรภพที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮาเบอร์อธิบายใหม่เกี่ยวกับการอภิปรายบทบาท ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงปลายคริสตศตวรรษที่ 18 และ 19 ศตวรรษในวัฒนธรรมเมืองที่สดใสของการอภิปรายและการสนทนาที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เป็นมิติใหม่ของห้องโถง การบรรยาย พิพิธภัณฑ์ สวนสาธารณะ โรงละคร , ห้องประชุมบ้าน บ้านงิ้ว และร้านกาแฟ ในช่องว่างทางสังคมเช่นเก่าและลำดับชั้นหลักการความเคารพ ascribed สถานะทางสังคมให้วิธีการหลักของเหตุผลสาธารณะวาทกรรม ซึ่งกลุ่มธุรกิจมืออาชีพและกล่าวหาอ้างว่าเป็นทั่วไปมากขึ้นทางสังคมและภาวะผู้นำทางการเมือง ในดังกล่าวเป็นรูปแบบของการสื่อสารเกิดขึ้นที่ถูก characterized โดยบรรทัดฐานของ inclusivity , ให้และรับของการโต้แย้งและเป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างแนวนอนของปฏิสัมพันธ์ อาร์กิวเมนต์ถูกตัดสินโดยพอดี โดยพิจารณาจากผล ด้วยความเป็นเลิศของตรรกะและอื่น ๆไม่ได้ โดยส่วนใหญ่สถานภาพทางสังคมของผู้พูด โดยปลายศตวรรษที่สิบแปด หรือจุดเริ่มต้นของสิบเก้า ( ขึ้นอยู่กับประเทศ )พื้นที่สาธารณะมีในสังคม " แพ่งก็หล่อเองหลวมเป็นฟอรั่มที่คนส่วนมาร่วมกันเพื่อฟอร์มสาธารณะ readied ตัวเองสะกดอำนาจสาธารณะที่ถูกต้องตามกฎหมายตัวเองก่อนที่ความคิดเห็นสาธารณะ " ( ฮาเบอร์ [ 1962 ] 1989 25 – 26 ) .
ในศตวรรษที่สิบเก้าปลายฮาเบอร์แสดงความคิดเห็นพื้นที่สาธารณะ atrophied เป็นสาธารณะเริ่มแตกออกเป็นผลประโยชน์พิเศษมากมาย เหตุผลทางเทคนิคและบรรเลงแทนที่สาธารณะโต้ตอบบทสนทนา เหตุผลทางเทคนิคขึ้นอยู่กับสมมุติฐานก่อนว่าปลายเข็มแล้วปัญหาจะถูกกำหนดและสิ่งที่โซลูชั่นที่พึงประสงค์และความกังวลของตัวเองแทน ด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการเข้าถึงพวกเขาaftertransformation ของพื้นที่สาธารณะ , ฮาเบอร์ค้นหาหนุนเป็นวงล้อมของ " สหประชาชาติบังคับระหว่างบนพื้นฐานของการสื่อสารฟรีจากจักรวรรดินิยม " ทฤษฎีและการปฏิบัติ ( 1971 , 58 ) ในซอกนี้เขาหวังที่จะค้นหาอ่อนโยน แต่ดื้อไม่เคยเงียบแต่ไม่ค่อยได้อ้างเหตุผลอ้างว่าจะต้องได้รับการยอมรับโดยพฤตินัย และเมื่อใดที่เคยมีจะที่การกระทำ " ( 1979 , 97 ) แต่แผนที่แยกประชาชนจากทำงานอย่างแข็งขันสร้าง
เครือจักรภพ