Today, there is a global trend that

Today, there is a global trend that social and economic activities
tend to concentrate on the coastal region, especially in developing
countries and regions (IPCC, 2014). For the global change research,
regional case studies and comparative studies have been emphasized,
e.g., the analysis of the regional characteristics of coastal zone
management in India, The Netherlands and Bangladesh, with a
comparison about the experiences of coastal management and
human adaptation among these countries (Salomons et al., 1999),
discussions about Europe and the Mediterranean region for the
sustainability of coastal development (Sain et al., 2002), and a
comparison of typical coastal management practices (Stepanova,
2015). Further, some researchers purposefully choose the Asia-
Pacific region for a deep and broad discussion about the coastal
management, where there are densely distributed populations and
fast-growing economies. It is thought that the ICM is an effective
approach to resource management, and, since traditional approaches
had existed to the use of coastal resources over the rural
coastal areas, the traditional knowledge can be useful for the
modern services to coastal management and adaptation (Harvey
and Mimura, 2006). In the Asia-Pacific region, most pre-colonial
societies employed traditional management systems, often based
on customs and taboos (Johannes, 1978; Panayotu, 1985; Ruddle,
1989), or cultural norms (Hildreth and Gale, 1995). Such coastal
management practices had persisted in some societies until the
World War II, after which the coastal management practices
experienced changes from a restrictive management in terms of
land use permission to a more open manner to utilize the land
(Harvey and Hilton, 2006). Hence, the concern for the coastal
management practice during the traditional periods should also be
an important part of the related research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ มีแนวโน้มของโลกที่กิจกรรมทางเศรษฐกิจ และสังคมมักจะ เน้นที่ภูมิภาคชายฝั่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนาประเทศและภูมิภาค (IPCC, 2014) สำหรับการวิจัยการเปลี่ยนแปลงภูมิภาคกรณีศึกษาและศึกษาเปรียบเทียบมีการเน้นเช่น การวิเคราะห์ลักษณะภูมิภาคของฝั่งจัดการในอินเดีย เนเธอร์แลนด์ และประเทศบังกลา เทศ มีการเปรียบเทียบเกี่ยวกับประสบการณ์ของการจัดการชายฝั่ง และการปรับตัวของมนุษย์ระหว่างประเทศ (Salomons et al. 1999),การสนทนาเกี่ยวกับยุโรปและภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนสำหรับการความยั่งยืนของการพัฒนาชายฝั่งทะเล (Sain et al. 2002), และการเปรียบเทียบวิธีการบริหารจัดการชายฝั่งทะเลทั่วไป (Stepanova2015) . เพิ่มเติม นักวิจัยบางคนตั้งใจเลือกเอเชีย -ภูมิภาคแปซิฟิกสำหรับการสนทนาเกี่ยวกับชายฝั่งกว้าง และลึกการจัดการ มีประชากรหนาแน่นที่กระจาย และเศรษฐกิจที่เติบโตเร็ว มันเป็นความคิด ICM มีประสิทธิภาพแนวทาง การจัดการทรัพยากร และ ตั้งแต่วิธีการดั้งเดิมได้มีการใช้ทรัพยากรชายฝั่งทะเลมากกว่าในชนบทพื้นที่ชายฝั่งทะเล ความรู้ดั้งเดิมจะมีประโยชน์สำหรับการบริการที่ทันสมัยการจัดการชายฝั่งและปรับตัว (ฮาร์วี่และ Mimura, 2006) ในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก อาณานิคมไว้ล่วงหน้าสังคมที่ใช้ระบบการจัดการแบบดั้งเดิม มักใช้ศุลกากรและข้อ (โจฮันเนส 1978 Panayotu, 1985 Ruddleปี 1989), หรือบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม (Hildreth และเกล 1995) เช่นชายฝั่งทะเลบริหารมีอยู่ในบางสังคมจนถึงการสงครามของโลก หลังจากปฏิบัติการจัดการชายฝั่งมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงจากการบริหารจัดการที่เข้มงวดในแง่ของสิทธิ์ในลักษณะเปิดใช้ที่ดินการใช้ที่ดิน(ฮาร์วี่และฮิลตัน 2006) ดังนั้น ความกังวลสำหรับชายฝั่งทะเลนอกจากนี้ควรจัดการฝึกในระหว่างรอบระยะเวลาดั้งเดิมเป็นส่วนสำคัญของการวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้มีแนวโน้มทั่วโลกว่ากิจกรรมทางสังคมและเศรษฐกิจ
มีแนวโน้มที่จะมีสมาธิในพื้นที่ชายฝั่งทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนา
ประเทศและภูมิภาค (IPCC 2014) สำหรับการวิจัยการเปลี่ยนแปลงของโลก,
กรณีศึกษาในระดับภูมิภาคและการศึกษาเปรียบเทียบได้รับการเน้น
เช่นการวิเคราะห์ลักษณะภูมิภาคของโซนชายฝั่ง
จัดการในอินเดีย, เนเธอร์แลนด์และบังคลาเทศที่มี
การเปรียบเทียบเกี่ยวกับประสบการณ์ของการจัดการชายฝั่งทะเลและ
การปรับตัวของมนุษย์กลุ่มคนเหล่านี้ ประเทศ (Salomons et al., 1999)
การอภิปรายเกี่ยวกับยุโรปและภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนสำหรับ
การพัฒนาอย่างยั่งยืนของการพัฒนาชายฝั่ง (Sain et al., 2002) และ
การเปรียบเทียบการจัดการชายฝั่งทั่วไป (Stepanova,
2015) นอกจากนี้นักวิจัยบางคนตั้งใจเลือกเอเชีย
แปซิฟิกสำหรับการอภิปรายลึกและกว้างเกี่ยวกับชายฝั่ง
จัดการในกรณีที่มีการกระจายหนาแน่นประชากรและ
เศรษฐกิจที่เติบโตอย่างรวดเร็ว มันเป็นความคิดที่ ICM เป็นที่มีประสิทธิภาพ
วิธีการในการบริหารจัดการทรัพยากรและเนื่องจากวิธีการแบบดั้งเดิม
ได้ดำรงอยู่กับการใช้ทรัพยากรชายฝั่งทะเลมากกว่าในชนบท
พื้นที่ชายฝั่งทะเลความรู้แบบดั้งเดิมจะมีประโยชน์สำหรับ
การให้บริการที่ทันสมัยเพื่อการจัดการชายฝั่งทะเลและการปรับตัว (ฮาร์วีย์
และ Mimura 2006) ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกมากที่สุดก่อนยุคอาณานิคม
สังคมเลือกใช้ระบบการจัดการแบบดั้งเดิมมักจะตาม
ด้วยศุลกากรและข้อห้าม (โยฮันเน 1978; Panayotu 1985; ดินแดงชนิดหนึ่ง,
1989) หรือบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม (Hildreth และพายุ 1995) เช่นชายฝั่ง
แนวทางการบริหารจัดการได้หายในบางสังคมจนกระทั่ง
สงครามโลกครั้งที่สองหลังจากที่แนวทางการบริหารจัดการชายฝั่งทะเล
ที่มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงจากการจัดการที่เข้มงวดในแง่ของ
การใช้ประโยชน์ที่ดินได้รับอนุญาตให้ลักษณะที่เปิดกว้างมากขึ้นในการใช้ประโยชน์ที่ดิน
(ฮาร์วีย์และฮิลตัน, 2006) ดังนั้นความกังวลสำหรับชายฝั่ง
การบริหารจัดการในระหว่างงวดดั้งเดิมก็ควรจะ
เป็นส่วนสำคัญของงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้มีเทรนด์ทั่วโลกว่า กิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคมมีแนวโน้มที่จะมีสมาธิในเขตชายฝั่ง โดยเฉพาะในการพัฒนาประเทศและภูมิภาค ( ไอพีซีซี ปี 2014 ) วิจัยการเปลี่ยนแปลงของโลกกรณีศึกษาเขตการศึกษาได้เน้นว่าเช่น การวิเคราะห์ลักษณะภูมิภาคของชายฝั่งการจัดการในอินเดีย เนเธอร์แลนด์ และบังคลาเทศ กับการเปรียบเทียบเกี่ยวกับประสบการณ์ของการจัดการชายฝั่งการปรับตัวของมนุษย์ในหมู่ประเทศเหล่านี้ ( salomons et al . , 1999 )การอภิปรายเกี่ยวกับยุโรปและภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนสำหรับความยั่งยืนของการพัฒนาชายฝั่ง ( เซน et al . , 2002 ) , และการเปรียบเทียบการบริหารทั่วไป ( สเตพาโนว่าชายฝั่ง ,2015 ) นอกจากนี้นักวิจัยบางคนตั้งใจเลือกเอเชียภูมิภาคแปซิฟิกสำหรับลึกและอภิปรายเกี่ยวกับชายฝั่งการจัดการ ซึ่งมีประชากรหนาแน่นและการกระจายเศรษฐกิจที่เติบโตอย่างรวดเร็ว มันเป็นความคิดที่ ICM เป็นที่มีประสิทธิภาพแนวทางการจัดการ ทรัพยากร และเนื่องจากวิธีการแบบดั้งเดิมได้มีอยู่การใช้ทรัพยากรชายฝั่งมากกว่าชนบทพื้นที่ชายฝั่งทะเล , ความรู้แบบดั้งเดิมจะเป็นประโยชน์สำหรับบริการทันสมัยเพื่อการจัดการชายฝั่งและการปรับตัว ( ฮาร์วีย์และ มิมูระ , 2006 ) ในภูมิภาคเอเชีย แปซิฟิก มากที่สุดก่อนยุคอาณานิคมสังคมที่ใช้ระบบการจัดการแบบดั้งเดิมมักจะตามในประเพณีและข้อห้าม ( Johannes , 1978 ; panayotu โฆษะ , 1985 ; ,1989 ) หรือบรรทัดฐานวัฒนธรรม ( ที่ตั้ง และเกล , 1995 ) เช่นชายฝั่งแนวทางปฏิบัติในการจัดการยังคงอยู่ในบางสังคมจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สองหลังจากที่การปฏิบัติการจัดการชายฝั่งการเปลี่ยนแปลงที่มีประสบการณ์จากการจัดการที่เข้มงวด ในแง่ของการใช้ที่ดินที่ได้รับอนุญาตให้มีลักษณะเปิดมากขึ้น การใช้ที่ดิน( ฮาร์วีย์และฮิลตัน , 2006 ) ดังนั้น ความกังวลในชายฝั่งฝึกบริหารในช่วงระยะเวลาที่ดั้งเดิมควรเป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง