IntroductionSavannas cover about 80

Introduction
Savannas cover about 80% of Nigerias's 983213Km 2 land area [Anon,
1984]. Keay [1959] classified the Nigerian savanna vegetation into the
Southern and Northern Guinea, the Sudan, the Sahel and the Derived
savannas, the latter being a transitional with rainforest. The annual rainfall
ranges from about 2000 mm in the Derived savanna to about 200 mm in the
Sahel zone.
Nomadism and silvo-pastoralism
Meat production and other animal products in Nigeria are almost entirely
dependent on the Bororo or Fulbes, the Koyams, the Shuwa Arabs, the
Badawis, the Buddams, the Achenawas, and the Buzzus. In total, theynumber about 6 million and are found mainly in the savanna areas of
Nigeria [Suleiman, 1988]. According to Ajakaiye [1980], approximately
80-90% of the cattle population, 61% of sheep and 68% of all goats in
Nigeria are owned by these nomads.
Apart from poor genetic traits of the local animal breeds, two other major
factors limiting animal production in Nigeria are the provision of adequate
nutritional levels and the poor level of management. In Nigeria, ruminants
primarily graze natural pastures in uncultivated lands, and ruminant
industries have been facing nutritional and management problems for some
decades.
Successive droughts in some parts of the savannas have nearly eradicated
forage species from previously open, savanna rangelands. Forage scarcity
has been further worsened by large increase of land under cultivation to
meet the food and fibre needs of the growing population. Rangelands for
livestock production are virtually nonexistent and the nomadic herdsmen
are finding it increasingly difficult to feed their livestock. Hence, the herdsmen
are forced to search harder for scarce fodder, and in most cases,
especially during the cropping season, their livestock may do with fodder
along roadsides, foot-paths and field fringes between cropping lands.
During these movements, these animals often wander into farmlands
destroying crops and also into other private property and restricted areas
which often end with litigations. However, they are least molested whenever
they herd their stock through forest reserves and plantations. Hence, in
recent times in this savanna zone, herding livestock through forest plantations
and reserves to graze (silvo-pastoralism) has become an integral part
of the herdsman's pastoral time-table. However, impact of this practice on
animal production, fodder regrowth and tree growth has not been
documented.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
Savannas ครอบคลุมประมาณ 80% ของ Nigerias ของ 983213Km 2 พื้นที่ [อานนท์,
1984] Keay [1959]
จัดพืชหญ้าสะวันนาไนจีเรียเข้ามาในภาคใต้และภาคเหนือของกินีซูดานยึดถือและที่ได้รับ
savannas หลังเป็นป่าฝนที่มีการเปลี่ยนผ่าน ปริมาณน้ำฝนประจำปีช่วงจากประมาณ 2,000 มมสะวันนาที่ได้มาไปประมาณ 200 มิลลิเมตรในเขตยึดถือ. nomadism และ Silvo-pastoralism เนื้อสัตว์การผลิตและผลิตภัณฑ์จากสัตว์ในประเทศไนจีเรียเกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับ Bororo หรือ Fulbes, Koyams ที่ชาวอาหรับ Shuwa ที่ Badawis, Buddams ที่ Achenawas และ Buzzus รวม theynumber ประมาณ 6 ล้านบาทและมีการค้นพบส่วนใหญ่ในพื้นที่สะวันนาของไนจีเรีย[สุไลมาน 1988] ตามที่ Ajakaiye [1980] ประมาณ80-90% ของประชากรวัว 61% ของแกะและ 68% ของแพะในประเทศไนจีเรียเป็นเจ้าของโดยร่อนเร่เหล่านี้. นอกเหนือจากลักษณะทางพันธุกรรมที่ดีของสายพันธุ์สัตว์ในท้องถิ่นสองที่สำคัญอื่น ๆปัจจัย การ จำกัด การผลิตสัตว์ในประเทศไนจีเรียได้รับการให้เพียงพอระดับโภชนาการและระดับของการจัดการที่ไม่ดี ในไนจีเรียสัตว์เคี้ยวเอื้องส่วนใหญ่กินหญ้าทุ่งหญ้าธรรมชาติในดินแดนรกร้างและสัตว์เคี้ยวเอื้องอุตสาหกรรมได้รับการเผชิญกับปัญหาทางโภชนาการและการจัดการสำหรับบางทศวรรษที่ผ่านมา. ภัยแล้งต่อเนื่องในบางส่วนของ savannas ได้เกือบสิ้นซากชนิดอาหารสัตว์เปิดก่อนหน้านี้rangelands หญ้าสะวันนา ขาดแคลนพืชอาหารสัตว์ที่ได้รับการแย่ลงต่อไปโดยการเพิ่มขึ้นมากของที่ดินเพาะปลูกที่จะตอบสนองความต้องการอาหารและเส้นใยความต้องการของประชากรที่เพิ่มขึ้น rangelands สำหรับการผลิตปศุสัตว์แทบจะไม่มีอยู่และปศุสัตว์เร่ร่อนจะพบว่ามันยากมากขึ้นที่จะเลี้ยงปศุสัตว์ ดังนั้นคนเลี้ยงถูกบังคับให้ค้นหายากสำหรับอาหารสัตว์ที่หายากและในกรณีส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูการปลูกพืชปศุสัตว์ของพวกเขาอาจจะทำอย่างไรกับอาหารสัตว์เทวดาตามเส้นทางเดินเท้าและนอกสนามระหว่างที่ดินปลูกพืช. ในระหว่างการเคลื่อนไหวเหล่านี้สัตว์เหล่านี้มักจะ เดินเข้าไปในทุ่งนาทำลายพืชผลและเข้าไปในทรัพย์สินส่วนตัวอื่นๆ และพื้นที่ที่ จำกัดซึ่งมักจะจบลงด้วยการถูกฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย แต่อย่างน้อยพวกเขาจะขืนใจเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาฝูงหุ้นของพวกเขาผ่านป่าสงวนและพื้นที่เพาะปลูก ดังนั้นในครั้งที่ผ่านมาในเขตทุ่งหญ้านี้ต้อนปศุสัตว์ผ่านสวนป่าและเงินสำรองที่จะกินหญ้า(Silvo-pastoralism) ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพระปศุสัตว์ของเวลาตาราง อย่างไรก็ตามผลกระทบของการปฏิบัติเกี่ยวกับเรื่องนี้การผลิตสัตว์, อาหารสัตว์ regrowth และการเจริญเติบโตของต้นไม้ยังไม่ได้รับเอกสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบื้องต้นเกี่ยวกับ savannas
ครอบคลุม 80% ของ nigerias เป็น 983213km 2 พื้นที่ [ Gas
2527 ] คีอี้ [ 1959 ] จำแนกพืชในป่าไนจีเรีย
ภาคใต้ และภาคเหนือ กินี , ซูดาน , ซาเฮล และได้มา
savannas หลังถูกเปลี่ยนด้วยป่าฝน
ปริมาณน้ำฝนในช่วงประมาณ 2000 มม. และทุ่งหญ้าสะวันนาประมาณ 200 มิลลิเมตร ในเขตซาเฮล

.Nomadism และการผลิตเนื้อและผลิตภัณฑ์ pastoralism
ซิลโว สัตว์อื่นในไนจีเรียเกือบทั้งหมด
ขึ้นอยู่กับโบโรโร่หรือ fulbes , koyams , shuwa ชาวอาหรับ ,
badawis , buddams , achenawas และ buzzus . รวม theynumber ประมาณ 6 ล้านบาท และพบได้ในทุ่งหญ้า พื้นที่ส่วนใหญ่ของไนจีเรีย Suleiman
[ 1988 ] ตาม ajakaiye [ 1980 ] ประมาณ
80-90% ของปศุสัตว์ ประชากร ร้อยละ 61 ของแกะและแพะ 68% ของทั้งหมดใน
ไนจีเรียเป็นของคนเร่ร่อนเหล่านี้ นอกเหนือจากพันธุกรรมลักษณะ
ไม่ดีของพันธุ์สัตว์ในท้องถิ่น อีกสองสาขา
ปัจจัยจำกัดการผลิตสัตว์ในไนจีเรีย มีการจัดระดับคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ
และระดับต่ำของการจัดการ ในไนจีเรีย สัตว์เคี้ยวเอื้อง
หลักหญ้าทุ่งหญ้าธรรมชาติที่ขาดการบำรุงดินและอุตสาหกรรมของสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ได้เผชิญกับปัญหาทางโภชนาการและการจัดการสำหรับบาง

ต่อเนื่องหลายสิบปี ภัยแล้งในบางส่วนของ savannas มีเกือบหมด
พืชอาหารสัตว์ จากเดิมเปิดทุ่งหญ้าสะวันนา rangelands . พืชอาหารสัตว์ขาดแคลน
ได้รับต่อไปเนื่องจากการเพิ่มขนาดใหญ่ในเรือกสวนไร่นา

เจออาหารและเส้นใยอาหารความต้องการของประชากรเพิ่มขึ้น .
rangelands สำหรับการผลิตปศุสัตว์จะไม่มีจริง และชนเผ่าเร่ร่อน herdsmen
จะหายากมากที่จะเลี้ยงปศุสัตว์ของพวกเขา ดังนั้น herdsmen
ถูกบังคับเพื่อค้นหายากขาดแคลนอาหารสัตว์ , และในกรณีส่วนใหญ่
โดยเฉพาะในช่วงฤดูการปลูก ปศุสัตว์ของพวกเขาจะทำอะไรกับอาหารสัตว์
พร้อม roadsides ทางเดินเท้าและขอบสนามระหว่างการปลูกพืชที่ดิน .
ในการเคลื่อนไหวเหล่านี้สัตว์เหล่านี้มักจะเดินเข้าไปในนา
ทำลายพืชผล และที่เป็นทรัพย์สินส่วนตัวอื่น ๆและพื้นที่หวงห้าม
ซึ่งมักจะจบลงด้วย litigations . อย่างไรก็ตาม , พวกเขาเป็นอย่างน้อย ลวนลาม เมื่อใดก็ตามที่พวกเขา ฝูงของหุ้นผ่าน
สงวนป่าและสวน ดังนั้น ใน
ครั้งล่าสุดในทุ่งหญ้าสะวันนาเขต , ต้อนปศุสัตว์ผ่านสวนป่า
และเงินสำรองระ ( ซิลโว pastoralism ) ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของโต๊ะ
เวลาของผู้เลี้ยงสัตว์อภิบาล อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของการปฏิบัตินี้
การผลิตสัตว์ อาหารสัตว์ และการเติบโตของต้นไม้มีความชื้นไม่ได้
เป็นเอกสาร