This article investigates the proce

This article investigates the process of pottery using kilns in Phakkaya village in Aadsapon city of Savannakhet province and in Tha Hin village in Samakkixai city of Attapeu province, Lao PDR. In these villages different kilns were used depending on the different geography it had. The process of pottery was similar among these two communities; however in Tha Hin village they used certain wood ash to coat the pottery while this wisdom was not known in Phakkaya village. The variety of pottery was similar, though the demands of certain product were not the same. Phakkaya was located in a rural area far from the city with inconvenient transportation and considered far from the urban city modernization; the emphasis of their pottery production was mainly ceramic household utensils and was distributed to nearby villages where most of the villagers were also Phu Tai people. In Tha Hin village, located on the main road to the major city of Attapeu province, this village was more developed and emphasized on producing ceramic whiskey jars to sell to other tribes living in the same province.

Keywords: Bank kiln, pottery, type and process, Attapeu, Savannakhet

1. Introduction

According to the historical evidences found from the discovery of clay pottery at the Plain of Jars in Xieng Khouang province (Thepsimoung, 2010), the 1,500-2,500 year old of three clay jars at Annmaa cave in Luang Prabang (Central Mekong Sub-Region Archaeology Research Project, 2013) and about 1,500 year old Lao Paago clay pots in Paak Ngum city of Vientiane that had about (Kallen, 2004), it led to the knowledge of that these areas in the northern and central regions of Lao PDR had produced clay pots and jars for a long time. Their type and process were also similar to those found in Ban Chiang in Udonthani province and in Nonnoktha of Naadee village in Khon Kaen province of Thailand. In addition, it was found in Ban Chiang archaeological site that some physical characteristic on ancient human skulls here were most similar to those of in Laos. (Nathapindhu, 2007). Based on the exploration by the Australian archaeologist jointly with Thailand Archaeology Division of Fine Arts Department, it was found that in the area of Si Satchanalai district in Sukhothai province and Nakhon Thai district in Pitsanulok province there were more than a thousand of ancient kilns. The archaeologists understood that it was the origin and center of the largest ceramic industry at that time. Following the examination along Yom River, both developed and under developed of old style kilns were found, included of more than 800 river bank kilns. By using the dating to find the years of these kilns, it was revealed that, in around 1107, a whole was dug from the river bank onto the earth, similar to the stomach of a pig, by having the oval across form to be used as the kiln. Later on during 1157-1257 the kiln's form changed: its ground was flat and smooth making it was easier for loading the wares. The new form's structure was clearly divided into chambers, such as firebox and firing chamber (Chantaree, 1999). This type of kiln had been used in the northeastern Thailand during the past twenty years and gradually disappeared, however it still has been used in Lao PDR at present. In this article it studies about the process, type and firing of pottery using kilns in southern Lao communities, including Phakkaya village in Savannakhet province and Tha Hin village in Attapeu province. The types of kilns are differed among these two villages, as well as the products that answer the needs of villagers in the areas.

2. River Bank Kiln Ceramic Producers in Phakkaya Viilage, Savannakhet Province

2.1 Phakkaya: Village 's History and Pottery

The village was named after a vegetable called Phakkaya that used to abundantly grow around the community but it became decreasingly less now. In the north, the village is connected with Nong Doen village, with Taaddoktaew in the south, with Nawangmon village on the east and on the west with Xaimoune village. …

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้ตรวจสอบกระบวนการของเครื่องปั้นดินเผาโดยใช้เตาเผาในหมู่บ้าน Phakkaya Aadsapon เมืองสะหวันนะเขตจังหวัด และ ในหมู่บ้านท่าหินจังหวัด Samakkixai เมืองอัตตะปือ ลาว ในหมู่บ้านเหล่า เตาแตกต่างกันถูกนำมาใช้ขึ้นอยู่กับภูมิประเทศต่าง ๆ ที่มี กระบวนการของเครื่องปั้นดินเผาก็คล้ายคลึงกันระหว่างสองชุมชนเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ในหมู่บ้านท่าหิน พวกเขาใช้ไม้แอชไม้บางเคลือบเครื่องปั้นดินเผาในขณะที่ภูมิปัญญานี้ไม่เป็นที่รู้จักในหมู่บ้าน Phakkaya ความหลากหลายของเครื่องปั้นดินเผาก็คล้ายคลึงกัน แม้ว่าความต้องการของผลิตภัณฑ์บางอย่างไม่เหมือนกัน ตั้งอยู่ในพื้นที่ชนบทห่างไกลจากเมืองเดินทางไม่สะดวก และถือว่าห่างไกลจากความทันสมัยใจกลางเมือง Phakkaya ความสำคัญของการผลิตเครื่องปั้นดินเผาเป็นภาชนะครัวเรือนส่วนใหญ่เซรามิค และระหว่างหมู่บ้านใกล้เคียงที่สุดของชาวบ้านก็คนภูไท ในท่าหินวิลเลจ ตั้งอยู่บนถนนสายหลักไปยังเมืองสำคัญอัตตะปือจังหวัด หมู่บ้านนี้มากถูกพัฒนา และเน้นผลิตเซรามิกวิสกี้ขวดขายให้ชนเผ่าอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดเดียวกันคำสำคัญ: เตาเผา เครื่องปั้นดินเผา ชนิด และกระบวน การ อัตตะปือ สะหวันนะเขต1. บทนำAccording to the historical evidences found from the discovery of clay pottery at the Plain of Jars in Xieng Khouang province (Thepsimoung, 2010), the 1,500-2,500 year old of three clay jars at Annmaa cave in Luang Prabang (Central Mekong Sub-Region Archaeology Research Project, 2013) and about 1,500 year old Lao Paago clay pots in Paak Ngum city of Vientiane that had about (Kallen, 2004), it led to the knowledge of that these areas in the northern and central regions of Lao PDR had produced clay pots and jars for a long time. Their type and process were also similar to those found in Ban Chiang in Udonthani province and in Nonnoktha of Naadee village in Khon Kaen province of Thailand. In addition, it was found in Ban Chiang archaeological site that some physical characteristic on ancient human skulls here were most similar to those of in Laos. (Nathapindhu, 2007). Based on the exploration by the Australian archaeologist jointly with Thailand Archaeology Division of Fine Arts Department, it was found that in the area of Si Satchanalai district in Sukhothai province and Nakhon Thai district in Pitsanulok province there were more than a thousand of ancient kilns. The archaeologists understood that it was the origin and center of the largest ceramic industry at that time. Following the examination along Yom River, both developed and under developed of old style kilns were found, included of more than 800 river bank kilns. By using the dating to find the years of these kilns, it was revealed that, in around 1107, a whole was dug from the river bank onto the earth, similar to the stomach of a pig, by having the oval across form to be used as the kiln. Later on during 1157-1257 the kiln's form changed: its ground was flat and smooth making it was easier for loading the wares. The new form's structure was clearly divided into chambers, such as firebox and firing chamber (Chantaree, 1999). This type of kiln had been used in the northeastern Thailand during the past twenty years and gradually disappeared, however it still has been used in Lao PDR at present. In this article it studies about the process, type and firing of pottery using kilns in southern Lao communities, including Phakkaya village in Savannakhet province and Tha Hin village in Attapeu province. The types of kilns are differed among these two villages, as well as the products that answer the needs of villagers in the areas.2. แม่ น้ำเตาเผาเซรามิกผลิต Phakkaya Viilage แขวงสุวรรณเขต2.1 Phakkaya: ของหมู่บ้านประวัติศาสตร์และเครื่องปั้นดินเผาหมู่บ้านชื่อพืชที่เรียกว่า Phakkaya ที่ใช้ในการเติบโตอย่างล้นเหลือทั่วชุมชน แต่มันกลายเป็น decreasingly น้อยกว่าตอนนี้ ในภาคเหนือ หมู่บ้านเชื่อมต่อกับ Doen หนองบ้าน Taaddoktaew ใต้ กับ Nawangmon บ้านทิศตะวันออก และทิศตะวันตกหมู่บ้าน Xaimoune …

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้ศึกษากระบวนการของการใช้เตาเผาเครื่องปั้นดินเผาในหมู่บ้าน Phakkaya ในเมือง Aadsapon ของจังหวัดสะหวันนะและในหมู่บ้านท่าหินในเมือง Samakkixai ของแขวงอัตปือ, สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ในหมู่บ้านเหล่านี้เตาเผาที่แตกต่างกันถูกนำมาใช้ขึ้นอยู่กับสภาพทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกันก็มี กระบวนการของเครื่องปั้นดินเผาที่คล้ายกันเป็นหมู่เหล่านี้ทั้งสองชุมชน; อย่างไรก็ตามในหมู่บ้านท่าหินที่พวกเขาใช้เถ้าไม้บางอย่างที่จะขนเครื่องปั้นดินเผาภูมิปัญญาในขณะนี้ไม่ได้เป็นที่รู้จักกันในหมู่บ้าน Phakkaya ความหลากหลายของเครื่องปั้นดินเผาเป็นที่คล้ายกัน แต่ความต้องการของผลิตภัณฑ์บางอย่างก็ไม่เหมือนกัน Phakkaya ตั้งอยู่ในพื้นที่ชนบทห่างไกลจากเมืองที่มีการขนส่งไม่สะดวกและไม่ถือว่าไกลจากเมืองสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ในเมือง; เน้นการผลิตเครื่องปั้นดินเผาของพวกเขาส่วนใหญ่เป็นเซรามิกที่ใช้ในครัวเรือนและได้รับการกระจายไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงที่มากที่สุดของชาวบ้านก็มีคนภูไท ในหมู่บ้านท่าหินที่ตั้งอยู่บนถนนสายหลักไปยังเมืองสำคัญของแขวงอัตปือ, หมู่บ้านแห่งนี้ได้รับการพัฒนามากขึ้นและเน้นในการผลิตขวดวิสกี้เซรามิกจะขายให้กับชนเผ่าอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดเดียวกัน.

คำสำคัญ: ธนาคารเตาเผาเครื่องปั้นดินเผาชนิดและ กระบวนการแขวงอัต, สะหวันนะ

1 บทนำ

ตามที่หลักฐานทางประวัติศาสตร์พบได้จากการค้นพบของเครื่องปั้นดินเผาดินที่ทุ่งไหหินในจังหวัดเชียงขวาง (Thepsimoung 2010) เก่า 1,500-2,500 ปีที่สามไหดินที่ถ้ำ Annmaa ในหลวงพระบาง (กลางแม่น้ำโขงย่อยภูมิภาค โครงการโบราณคดีวิจัย 2013) และประมาณ 1,500 ปีเก่าหม้อดินลาว Paago ในเมือง Paak งึมเวียงจันทน์ที่มีเกี่ยวกับ (Kallen, 2004) ก็จะนำไปสู่ความรู้จากการที่พื้นที่เหล่านี้ในพื้นที่ภาคเหนือและภาคกลางของลาวได้ผลิต กระถางดินเผาและขวดเป็นเวลานาน ชนิดและกระบวนการของพวกเขาก็มีความคล้ายกับที่พบในบ้านเชียงในจังหวัดอุดรธานีและใน Nonnoktha ของหมู่บ้าน Naadee ในจังหวัดขอนแก่นแห่งประเทศไทย นอกจากนี้ยังพบในแหล่งโบราณคดีบ้านเชียงว่าบางลักษณะทางกายภาพบนกะโหลกมนุษย์โบราณที่นี่ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับในประเทศลาว (Nathapindhu 2007) บนพื้นฐานของการสำรวจโดยนักโบราณคดีชาวออสเตรเลียร่วมกับประเทศไทยโบราณคดีส่วนของกรมศิลปากรก็พบว่าในพื้นที่ของศรีอำเภอศรีสัชนาลัยในจังหวัดสุโขทัยและอำเภอนครไทยในจังหวัด Pitsanulok มีอยู่กว่าพันเตาเผาโบราณ นักโบราณคดีเข้าใจว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นและเป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมเซรามิกที่ใหญ่ที่สุดในเวลานั้น ต่อไปนี้การตรวจสอบไปตามแม่น้ำยมทั้งการพัฒนาและอยู่ภายใต้การพัฒนาเตาเผาแบบเก่าพบรวมกว่า 800 เตาเผาริมฝั่งแม่น้ำ โดยใช้การเดทที่จะหาปีของเตาเผาเหล่านี้มันก็ถูกเปิดเผยว่าในรอบ 1107, ทั้งถูกขุดจากริมฝั่งแม่น้ำบนแผ่นดินคล้ายกับกระเพาะอาหารของหมูโดยมีรูปไข่ข้ามรูปแบบที่จะใช้ เป็นเตาเผา ต่อมาในช่วง 1157-1257 รูปแบบเตาเผาของการเปลี่ยนแปลง: พื้นแบนและเรียบทำให้มันง่ายสำหรับการโหลดเครื่องถ้วย โครงสร้างรูปแบบใหม่ที่ถูกแบ่งแยกออกจากกันอย่างชัดเจนในห้องเช่นเตาและช่องยิง (Chantaree, 1999) ประเภทของเตาเผานี้ได้ถูกนำมาใช้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาและค่อยๆหายไป แต่ก็ยังคงถูกนำมาใช้ในประเทศลาวในปัจจุบัน ในบทความนี้ก็ศึกษาเกี่ยวกับขั้นตอนการพิมพ์และการยิงของเครื่องปั้นดินเผาโดยใช้เตาเผาในชุมชนลาวภาคใต้รวมทั้งหมู่บ้าน Phakkaya ในจังหวัดสะหวันนะและหมู่บ้านท่าหินในแขวงอัตปือ ประเภทของเตาเผาจะแตกต่างกันในหมู่เหล่านี้สองหมู่บ้านเช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ที่ตอบสนองความต้องการของชาวบ้านในพื้นที่ได้.

2 ริมฝั่งแม่น้ำเตาเผาเซรามิกผู้ผลิตใน Phakkaya Viilage จังหวัดสะหวันนะ

2.1 Phakkaya: วิลเลจ 's ประวัติศาสตร์และเครื่องปั้นดินเผา

หมู่บ้านถูกตั้งชื่อตามผักที่เรียกว่า Phakkaya ที่ใช้ในการเจริญเติบโตอย่างล้นเหลือรอบ ๆ ชุมชน แต่มันก็กลายเป็นน้อยลงน้อยลงในขณะนี้ ในภาคเหนือของหมู่บ้านมีการเชื่อมต่อกับหมู่บ้านหนองเดิ่นกับ Taaddoktaew ในภาคใต้มีหมู่บ้าน Nawangmon อยู่ทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกกับหมู่บ้าน Xaimoune ...