Mrs Verloc heard the words again in

Mrs Verloc heard the words again in a ghostly fashion, and then the dreary shadow of the Belgravian mansion descended upon her shoulders. It was a crushing memory, an exhausting vision of countless breakfast trays carried up and down innumerable stairs, of endless haggling over pence, of the endless drudgery of sweeping, dusting, cleaning, from basement to attics; while the impotent mother, staggering on swollen legs, cooked in a grimy kitchen, and poor Stevie, the unconscious presiding genius of all their toil, blacked the gentlemen’s boots in the scullery. But this vision had a breath of a hot London summer in it, and for a central figure a young man wearing his Sunday best, with a straw hat on his dark head and a wooden pipe in his mouth. Affectionate and jolly, he was a fascinating companion for a voyage down the sparkling stream of life; only his boat was very small. There was room in it for a girl-partner at the oar, but no accommodation for passengers. He was allowed to drift away from the threshold of the Belgravian mansion while Winnie averted her tearful eyes. He was not a lodger. The lodger was Mr Verloc, indolent, and keeping late hours, sleepily jocular of a morning from under his bed-clothes, but with gleams of infatuation in his heavy lidded eyes, and always with some money in his pockets. There was no sparkle of any kind on the lazy stream of his life. It flowed through secret places. But his barque seemed a roomy craft, and his taciturn magnanimity accepted as a matter of course the presence of passengers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาง Verloc ได้ยินคำอีกครั้งในแฟชั่นน่ากลัว แล้ว เงาเศร้าซึมของคฤหาสน์ Belgravian สืบเชื้อสายตามไหล่ของเธอ มันบดจำ วิสัยทัศน์การอาบเหงื่อต่างน้ำอาหารเช้ามากมายถาดที่ทำขึ้น และลงบันไดนับไม่ถ้วน ของการสิ้นสุดหลังเก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน ของ drudgery โคตรแก้ว dusting ทำความ สะอาด จากดินไป attics ในขณะที่แม่ปราศ ส่ายบนขาบวม รับประทานในครัว grimy และเพียงพอ อัจฉริยะ presiding สติของอยู้ของพวกเขาทั้งหมด blacked รองเท้าของสุภาพบุรุษในก้นครัวที่ แต่วิสัยทัศน์นี้มีลมร้อนลอนดอนใน และตัวเลขกลางหนุ่มสวมใส่วันอาทิตย์ดีที่สุด กับหมวกฟางบนศีรษะสีดำและไม้ท่อในปากของเขา สุภาพ และครึกครื้น เป็นตัวช่วยที่น่าสนใจสำหรับเดินทางลงกระแสประกายของชีวิต เฉพาะเรือของเขาเล็กมาก มีห้องพักในหุ้นส่วนสาวที่พาย แต่ไม่มีที่พักสำหรับผู้โดยสาร เขาได้รับอนุญาตให้ดริฟท์จากขีดจำกัดของแมนชั่น Belgravian ในขณะที่ตาของเธอ tearful averted วินนี่ เขาไม่ใช่เป็น lodger Lodger ที่ถูกนาย Verloc, indolent และรักษาเวลา jocular sleepily ของเช้า อย่างเตียง ผ้า แต่ดูเสมือน infatuation ในตาหนัก lidded และเสมอบางเงินในกระเป๋าของเขา ไม่มีประกายใด ๆ บนกระแสซี่ของชีวิตได้ มันไหลผ่านสถานลับ แต่ barque ของเขาดูเหมือน ยานเลย และ magnanimity taciturn เขายอมรับเป็นเรื่องปกติของผู้โดยสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาง Verloc ได้ยินคำพูดอีกครั้งในรูปแบบที่น่ากลัวแล้วเงาน่าเบื่อของคฤหาสน์ Belgravian ลงไปบนไหล่ของเธอ มันเป็นความทรงจำที่บดวิสัยทัศน์ที่หลบหนีของถาดอาหารเช้านับไม่ถ้วนดำเนินขึ้นและลงบันไดนับไม่ถ้วนของการทะเลาะไม่มีที่สิ้นสุดมากกว่าเพนนีของน่าเบื่อหน่ายไม่มีที่สิ้นสุดของกวาดปัดฝุ่นทำความสะอาดจากชั้นใต้ดินไปยังห้องใต้หลังคา; ในขณะที่แม่ป่วยส่ายบนขาบวมปรุงสุกในห้องครัวสกปรกและสตีวี่ยากจนอัจฉริยะประธานสติของการทำงานหนักของพวกเขาทั้งหมด blacked รองเท้าสุภาพบุรุษในอ่างล้างชาม แต่วิสัยทัศน์นี้มีลมหายใจของฤดูร้อนในกรุงลอนดอนในนั้นและสำหรับตัวตั้งตัวตีชายหนุ่มสวมอาทิตย์ที่ดีที่สุดของเขาด้วยหมวกฟางบนหัวมืดของเขาและท่อที่ทำจากไม้ในปากของเขา ความรักและครึกครื้นเขาเป็นสหายที่น่าสนใจสำหรับการเดินทางลงกระแสประกายของชีวิต; เพียงเรือของเขามีขนาดเล็กมาก มีห้องพักอยู่ในนั้นสำหรับสาวหุ้นส่วนที่พายเรือได้ แต่ไม่มีที่พักสำหรับผู้โดยสาร เขาได้รับอนุญาตให้ลอยออกไปจากเกณฑ์ของคฤหาสน์ Belgravian ขณะที่วินนี่หันดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เขาไม่ได้พักอาศัย อาศัยคือนาย Verloc, ขี้เกียจและการเก็บรักษาดึก, เหงาหงอยตลกของเช้าจากภายใต้เสื้อผ้าเตียงของเขา แต่ด้วย Gleams ของหลงใหลในสายตาของเขา lidded หนักและมักจะมีเงินในกระเป๋าของเขาบางส่วน มีประกายไฟใด ๆ ที่ไม่เกี่ยวกับกระแสขี้เกียจของชีวิตของเขา มันไหลผ่านที่ลับ แต่เรือสำเภาของเขาดูเหมือนฝีมือขนาดใหญ่และไม่เห็นแก่ขรึมของเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นเรื่องของหลักสูตรการปรากฏตัวของผู้โดยสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาง verloc ได้ยินคำพูดอีกครั้ง ในแฟชั่นที่น่ากลัว แล้วเงาเศร้าซึมของ belgravian แมนชั่นลงมาบนไหล่เธอ มันบดความเหน็ดเหนื่อย วิสัยทัศน์ของถาดอาหารเช้านับไม่ถ้วนอุ้มขึ้นและลงบันไดนับไม่ถ้วน , มากมายการทะเลาะมากกว่าเพนนีของงานน่าเบื่อหน่ายที่ไม่มีที่สิ้นสุดของกวาดบ้าน ปัดฝุ่น ทำความสะอาด จากห้องใต้ดินห้องใต้หลังคา ; ในขณะที่แม่เบื่อหน่ายส่ายขาบวม ปรุงในครัวสกปรก และสตีวี่จนหมดสติประธานอัจฉริยะของความเหน็ดเหนื่อยของพวกเขามืดสุภาพบุรุษของรองเท้าในห้องทำครัว แต่วิสัยทัศน์นี้ได้ลมหายใจของฤดูร้อนที่ร้อน ในลอนดอน และเป็นตัวตั้งตัวตี ชายหนุ่มสวมใส่ วันอาทิตย์ กับหมวกฟางบนหัวดำ และท่อไม้ในปากของเขา น่ารักและร่าเริง ,เขาเป็นคู่หูที่น่าสนใจสำหรับการเดินทางลง กระแสแสน ชีวิต มีเพียงเรือขนาดเล็กมาก มีห้องให้สาวคู่หูที่ไม้พาย แต่ไม่มีที่พักสำหรับผู้โดยสาร เขาได้รับอนุญาตให้ลอยห่างออกไปจากเกณฑ์ของ belgravian คฤหาสน์ในขณะที่วินนี่หันไปตาด้วยน้ำตาของเธอ เขาไม่ได้เป็นคนมาขออยู่ด้วย มีคนอยู่อาศัยเป็นนาย verloc ความขี้เกียจ และการรักษาชั่วโมง , สาย- ที่ตลกขบขันของเช้าจากใต้เสื้อนอนของเขา แต่กับหาดทรายของความหลงใหลในดวงตาเปลือกตาหนักของเขา และเสมอกับเงินในกระเป๋า ไม่มีประกายใดๆในลำธารขี้เกียจของชีวิตของเขา มันไหลผ่านสถานที่ลับ แต่บาร์กของเขาดูเหมือนยาน ) และพวกเงียบขรึมของเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นเรื่องของหลักสูตรการปรากฏตัวของผู้โดยสาร