the Kyoto protocol in 1998, and is

the Kyoto protocol in 1998, and is currently implementing a strategic
climate plan for the period 2008–2012. This plan consists of
six important strategies, including building capacity to adapt to
climate impact, promoting greenhouse gas mitigation, and creating
awareness (Thammakul, 2009). According to Thailand’s initial
national communication (ONEP, 2000), Total Thai greenhouse gas
emissions were 286 Tg CO2-equivalents in the mid-1990s, of which
about 75 Tg are from land use change and forestry, about 60 Tg from
agriculture, and about 15 from industryGlobal warming has been
gaining attention from the industrial sector during the last decade.
As a result, several studies were carried out to identify measures to
reduce fuel use and energy consumption in the production of
rubber products (DIW, 2001; PCD, 2005; STO, 2005). The Thai
Rubber Association has recently been considering the opportunity
to apply for a Clean Development Mechanism (CDM) project under
the Kyoto Protocol, and also the possibility to start a ‘‘Carbon Label’’
for rubber products (TRA, 2008). This, however, requires information
on greenhouse gas emissions from the rubber industry.
However, such information is, to our knowledge, not available.
The objective of this study is, therefore, to quantify emissions of
greenhouse gas emissions associated with the production of fresh
latex and primary rubber products in Thailand, and to discuss
options to reduce these emissions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกียวโตโปรโตคอลในปี 1998 และขณะนี้การใช้กลยุทธ์แผนภูมิอากาศระยะเวลา 2008-2012 แผนนี้ประกอบด้วยกลยุทธ์สำคัญหก รวมทั้งสร้างความสามารถในการปรับตัวเข้ากับผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ การส่งเสริมการลดปัญหาก๊าซเรือนกระจก และสร้างการรับรู้ (Thammakul, 2009) ตามการเริ่มต้นของประเทศไทยชาติการสื่อสาร (สผ 2000), รวมไทยปล่อยก๊าซเรือนกระจกเทียบเท่า Tg CO2 286 ในช่วงกลางค.ศ. ซึ่งถูกปล่อยประมาณ 75 Tg มีจากที่ดินป่าไม้ ประมาณ 60 และเปลี่ยนใช้ Tg จากการเกษตร และประมาณ 15 จาก industryGlobal ภาวะโลกร้อนได้รับความสนใจจากภาคอุตสาหกรรมในช่วงทศวรรษเป็นผล การศึกษาหลายดำเนินการเพื่อระบุมาตรการเพื่อลดการใช้พลังงานและใช้ในการผลิตเชื้อเพลิงผลิตภัณฑ์ยางยายชา 2001 PCD, 2005 STO, 2005) ไทยสมาคมยางที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้พิจารณาโอกาสการสมัครโครงการกลไกการพัฒนาสะอาด (CDM) ภายใต้พิธีสารเกียวโต และความเป็นไปได้เพื่อเริ่ม ''ฉลากคาร์บอน ''สำหรับผลิตภัณฑ์ยาง (ตรา 2008) อย่างไรก็ตาม นี้ ต้องข้อมูลในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากอุตสาหกรรมยางอย่างไรก็ตาม ข้อมูลดังกล่าวจะ ความรู้ของเรา ไม่มีวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็น ดังนั้น การวัดปริมาณการปล่อยของก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับการผลิตของสดยางและผลิตภัณฑ์ยาง ในประเทศไทย และหารือตัวเลือกเพื่อลดการปล่อยก๊าซเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิธีสารเกียวโตในปี 1998 และขณะนี้การดำเนินการเชิงกลยุทธ์
แผนสภาพภูมิอากาศเป็นระยะเวลา 2008-2012 แผนนี้ประกอบด้วย
หกกลยุทธ์ที่สำคัญรวมทั้งการสร้างความสามารถในการปรับตัวเข้ากับ
ผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ, การส่งเสริมการบรรเทาผลกระทบก๊าซเรือนกระจกและการสร้าง
การรับรู้ (Thammakul 2009) ตามที่ประเทศไทยเริ่มต้น
การสื่อสารแห่งชาติ (สผ, 2000), รวมก๊าซเรือนกระจกไทย
ปล่อยก๊าซเรือนกระจก 286 Tg CO2 เทียบเท่าในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ซึ่ง
ประมาณ 75 Tg มาจากการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินและป่าไม้ประมาณ 60 Tg จาก
การเกษตรและประมาณ 15 จากภาวะโลกร้อน industryGlobal ได้รับการ
ดึงดูดความสนใจจากภาคอุตสาหกรรมในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา.
เป็นผลให้การศึกษาหลายแห่งได้ดำเนินการในการระบุมาตรการเพื่อ
ลดการใช้น้ำมันเชื้อเพลิงและการใช้พลังงานในการผลิต
ผลิตภัณฑ์ยาง (กรอ 2001; PCD 2005 ; STO, 2005) ไทย
สมาคมยางพาราเพิ่งได้รับการพิจารณาจากโอกาสที่
จะใช้สำหรับกลไกการพัฒนาที่สะอาด (Clean Development Mechanism: CDM) โครงการภายใต้
พิธีสารเกียวโตและยังเป็นไปได้ที่จะเริ่มต้น '' ฉลากคาร์บอน ''
สำหรับผลิตภัณฑ์ยาง (TRA, 2008) นี้ แต่ต้องมีข้อมูล
การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากอุตสาหกรรมยาง.
อย่างไรก็ตามข้อมูลดังกล่าวเพื่อความรู้ของเราไม่สามารถใช้ได้.
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้จึงเป็นปริมาณการปล่อย
ก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับการผลิตของสด
น้ำยางและผลิตภัณฑ์ยางหลักในประเทศไทยและเพื่อหารือเกี่ยวกับ
ทางเลือกในการลดการปล่อยก๊าซเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิธีสารเกียวโตในปี 1998 และขณะนี้การดำเนินการเชิงกลยุทธ์แผนสภาพภูมิอากาศช่วง พ.ศ. 2551 – 2555 แผนนี้ประกอบด้วย6 กลยุทธ์สำคัญ รวมถึงสร้างความสามารถปรับตัวผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ การส่งเสริม การลดก๊าซเรือนกระจก และการสร้างการรับรู้ ( thammakul , 2009 ) ตามเริ่มต้นของประเทศไทยการสื่อสารแห่งชาติ ( ONEP , 2000 ) ทั้งไทยก๊าซเรือนกระจกการปล่อยก๊าซ CO2 จำนวน 286 TG เทียบเท่าในกลางปี 1990 , ซึ่ง75 TG จากการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและป่าไม้ ประมาณ 60 TG จากการเกษตร และ 15 จาก industryglobal ร้อนได้รับดึงดูดความสนใจจากภาคอุตสาหกรรม ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาผล การศึกษาหลายแห่งได้ดำเนินการกำหนดมาตรการลดการใช้เชื้อเพลิงและพลังงานที่ใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์ยาง ( กรอ. , 2001 ; PCD , 2005 ; STO , 2005 ) ไทยสมาคมยางเพิ่งได้รับการพิจารณาโอกาสเพื่อใช้เป็นกลไกการพัฒนาที่สะอาด ( CDM ) ภายใต้โครงการพิธีสารเกียวโต และยังเป็นไปได้ที่จะเริ่มต้น "carbon " ป้าย " "ผลิตภัณฑ์ยาง ( Tra , 2008 ) นี้ อย่างไรก็ตาม ต้องมีข้อมูลในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากอุตสาหกรรมยางพาราอย่างไรก็ตาม ข้อมูลดังกล่าวเป็นเพื่อความรู้ของเราไม่สามารถใช้ได้วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้จึงเพื่อวัดปริมาณการปล่อยการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับการผลิตสดยางและผลิตภัณฑ์ยางหลักในประเทศไทย และเพื่อหารือตัวเลือกเพื่อลดการปล่อยก๊าซเหล่านี้