The mountains in northeastern Thail

The mountains in northeastern Thailand cover an area of about 25,000 km2, which is about 15% of the region’s land surface. Although agriculture is the most important economic activity in the mountains,there has been little previous research on it. This study presents a general
description of mountain agriculture in northeastern Thailand,which is shown to be quite different from the better-known agriculture in Thailand’s northern mountains. The northeastern mountains are diverse in environment, culture, and land use. Mountain agriculture is also diverse at the crop level. Field crops remain the main source of income, but in recent years, rubber has become increasingly important in some areas. Specialty crops (eg grapes, strawberries, exotic flowers, and temperate vegetables) generate high income and serve as a magnet for tourism, but they are grown in only small areas in a few favored locations. Poor-quality soil, seasonality and variability of rainfall, scarcity of surface water, broken terrain and steep slopes, insufficient supply of land, land tenure insecurity, limited possibilities for mechanization, high cost of transportation, and competition with foreign imports are the main constraints on development. However, promotion of specialty crops and agritourism offer some
potential for mountain agricultural development in northeastern Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูเขาในภาคอีสานครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 25000 km2 ซึ่งมีประมาณ 15% ของพื้นผิวดินในภูมิภาคนี้ แม้ว่าการเกษตรเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดในภูเขา มีแล้วเพียงเล็กน้อยวิจัยก่อนหน้านั้น การศึกษานี้นำเสนอทั่วไปคำอธิบายของเกษตรภูเขาในภาคอีสาน การแสดงจะค่อนข้างแตกต่างจากเกษตร better-known ในเทือกเขาทางตอนเหนือของประเทศไทย ภูเขาอีสานหลากหลายในสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม และการใช้ที่ดิน เกษตรเขาก็มีความหลากหลายในระดับพืช พืชไร่ยังคงมี แหล่งที่มาหลักของรายได้ แต่ในปีล่าสุด ยางได้กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในบางพื้นที่ พืชพิเศษ (เช่นองุ่น สตรอเบอร์รี่ แปลกใหม่ และผักแจ่ม) สร้างรายได้สูง และเป็นแม่เหล็กสำหรับการท่องเที่ยว แต่ปลูกในพื้นที่ขนาดเล็กเพียงไม่กี่สถานชื่นชอบใน ดินมีคุณภาพต่ำ seasonality และสำหรับความผันผวนของปริมาณน้ำฝน ผิวน้ำ ภูมิประเทศแตก และลาดชันการขาดแคลน ไม่เพียงพอจัดหาที่ดิน ที่ดินอายุงานความไม่มั่นคง ไปจำกัดสำหรับ mechanization สูงต้นทุนการขนส่ง และการแข่งขันกับต่างประเทศนำเข้าเป็นข้อจำกัดหลักในการพัฒนา อย่างไรก็ตาม มีโปรโมชั่นพิเศษพืชและเล็ก ๆ บางศักยภาพการพัฒนาเกษตรภูเขาในภาคอีสาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูเขาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 25,000 กิโลเมตร 2 ซึ่งเป็นประมาณ 15% ของพื้นผิวดินแดนของภูมิภาค แม้ว่าการเกษตรเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดในภูเขาได้มีการวิจัยก่อนหน้านี้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับมัน การศึกษาครั้งนี้นำเสนอโดยทั่วไป
คำอธิบายของการเกษตรภูเขาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นที่แสดงให้เห็นว่าค่อนข้างแตกต่างจากการเกษตรที่รู้จักกันดีในภูเขาทางภาคเหนือของประเทศไทย ภูเขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความหลากหลายในสภาพแวดล้อมวัฒนธรรมและการใช้ประโยชน์ที่ดิน การเกษตรภูเขานอกจากนี้ยังมีความหลากหลายในระดับการเพาะปลูก พืชไร่ยังคงเป็นแหล่งรายได้หลัก แต่ในปีที่ผ่านมายางได้กลายเป็นความสำคัญมากขึ้นในบางพื้นที่ พืชพิเศษ (เช่นองุ่น, สตรอเบอร์รี่, ดอกไม้ที่แปลกใหม่และผักเมืองหนาว) สร้างรายได้สูงและทำหน้าที่เป็นแม่เหล็กสำหรับการท่องเที่ยว แต่พวกเขาจะปลูกในพื้นที่เล็ก ๆ เฉพาะในสถานที่ได้รับการสนับสนุนไม่กี่ ดินที่มีคุณภาพแย่ฤดูกาลและความแปรปรวนของปริมาณน้ำฝนขาดแคลนน้ำผิวภูมิประเทศแตกและลาดชันและอุปทานไม่เพียงพอของที่ดินไม่มั่นคงการครอบครองที่ดินเป็นไปได้ที่ จำกัด สำหรับการใช้เครื่องจักรกล, ค่าใช้จ่ายสูงในการขนส่งและการแข่งขันกับสินค้านำเข้าจากต่างประเทศมีข้อ จำกัด ที่สำคัญ ในการพัฒนา แต่โปรโมชั่นของพืชพิเศษและ agritourism นำเสนอบางส่วน
ที่มีศักยภาพสำหรับภูเขาการพัฒนาการเกษตรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูเขาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 25 , 000 ตารางกิโลเมตร ซึ่งมีประมาณ 15 % ของพื้นผิวดินของภูมิภาค แม้ว่าการเกษตรเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดในภูเขา มีงานวิจัยน้อยมัน การศึกษานี้ได้นำเสนอรายละเอียดทั่วไป
ภูเขาเกษตรกรรมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งจะแสดงจะค่อนข้างแตกต่างจากที่รู้จักกันดีการเกษตรในภูเขาทางภาคเหนือของประเทศไทย ภูเขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีความหลากหลาย ในด้านสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม และการใช้ที่ดิน การเกษตรบนภูเขายังหลากหลายในระดับการผลิต พืชไร่เป็นแหล่งที่มาหลักของรายได้ แต่ในปีล่าสุด , ยางได้กลายเป็นสำคัญยิ่งขึ้นในบางพื้นที่ พืชเฉพาะ ( เช่นองุ่นสตรอเบอร์รี่ , ดอกไม้ที่แปลกใหม่ และผักเมืองหนาว ) สร้างรายได้สูง และใช้แม่เหล็กเพื่อการท่องเที่ยว แต่พวกเขาจะปลูกในพื้นที่ขนาดเล็กเท่านั้นในไม่กี่โปรด สถานที่ ดินมีคุณภาพไม่ดี , ฤดูกาลและการเปลี่ยนแปลงของปริมาณฝน ความขาดแคลนน้ำพื้นผิวภูมิประเทศแตกและลาดชัน อุปทานที่ไม่เพียงพอของแผ่นดิน ที่ดิน ความไม่มั่นคงในตำแหน่ง ความเป็นไปได้ จํากัด ,ค่าใช้จ่ายสูงของการขนส่งและการแข่งขันกับสินค้านำเข้าจากต่างประเทศเป็นข้อจำกัดหลักในการพัฒนา อย่างไรก็ตาม การส่งเสริมพืชพิเศษและการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ให้มีศักยภาพในการพัฒนาการเกษตร
ภูเขาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย