Lin Kun’s strength was of no challe

Lin Kun’s strength was of no challenge in these men’s eyes, after tying him up like a dumpling, they tossed him directly to the ground.



“Your stupidity should’ve sent you to the fires of purgatory long ago.” Long Zanyi walked over, fiercely growled this line in English, then threw a kick at Lin Kun, knocking him unconscious.



When everything was dealt with, Long Zanyi whistled, and in a flash, from all sides appeared mercenaries, orderly saluting.



After Long Zanyi issued an order, everybody shouted a slogan, but only they themselves knew what it meant.



Immediately following, to the confusion of Lin Ruoxi and Mo Qianni, these men who kidnapped them left the warehouse like the wind, they ran out of sight in a flash.



Right as the two ladies couldn’t make heads or tails of this situation, Yang Chen with that expression as relaxed as before walked over, there was even a pleased smile on his face.



“Yang Chen, what is the meaning of this?!” Mo Qianni couldn’t help but ask, they were in such dire straits earlier, how did it suddenly change so drastically!?



“I say, Miss Mo, can you wait for me to untie the ropes before we slowly talk? You aren’t afraid of pain, but I’m afraid my good sweet wife Ruoxi is hurting.” Yang Chen dotingly looked at Lin Ruoxi, and proficiently untied the complicated rope bindings.



Lin Ruoxi shot a profound glance at him, and dully said, “You do this even faster than the people who were tying us up.”



Yang Chen was stunned, then he smiled awkwardly. In his mind, he thought. This is natural, this is what I do for a living……



After the two women were released from the bindings, they slowly stood up, rubbing their arms, and again looked at Yang Chen oddly. After all, everything that happened was too mysterious, how did this man manage to handle this situation?



“I know you two have many doubts, but please get into the car outside first. I will first send the two of you to the hospital, then slowly inform you about it.” Said Yang Chen.



“Then he……” Lin Ruoxi bit her lip, and looked towards the unconscious Lin Kun on the floor.



Yang Chen sternly said, “Are you sure you still want to maintain that sympathetic stance?”



Lin Ruoxi blankly stared, then bitterly shut her eyes. When she once again opened them, her eyes exuded a trace of indifference and resolution. Shaking her head, she uttered, “Let’s go.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lin Kun แรงเป็นของไม่มีความท้าทายในสายตาของผู้ชายเหล่านี้ หลังจากขัดเขาเช่นเกี๊ยวเป็น พวกเขาโยนเขาตรงไปพื้น "ความโง่ของคุณควรได้ส่งคุณไปของนรกนานมา" Zanyi ยาวเดินผ่าน ถึงพริกถึงขิง growled บรรทัดนี้ในภาษาอังกฤษ แล้วโยนเตะที่ Lin Kun ทุบสติ เมื่อทุกอย่างถูกจัดการ Zanyi ยาวผิวปาก และในแฟลช จากทุกด้านปรากฏ ทหารรับจ้าง เป็นระเบียบ saluting หลังจาก Zanyi ยาวออกใบสั่ง ทุกคนตะโกนสโลแกนเป็น แต่เฉพาะ พวกเขาเองรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ทันที ต่อไปนี้ความสับสนของ Lin Ruoxi และ Mo Qianni เหล่านี้คนที่ลักพาตัวพวกเขาซ้ายสินค้าเช่นลม พวกเขาวิ่งจากสายตาในพริบตา ขวาเป็นผู้หญิงสองไม่สามารถทำให้หัวหรือหางของสถานการณ์นี้ Yang Chen กับนิพจน์ที่ผ่อนคลายเป็นก่อนเดินผ่าน มีแม้กระทั่งรอยยิ้มพอใจบนใบหน้าของเขา Yang Chen คืออะไรความหมายของ!" Mo Qianni ไม่ช่วย แต่ถาม ก็อับจนดังกล่าวก่อนหน้านี้ วิธีทำมันก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วดังนั้น "ฉันพูด นางสาว Mo คุณสามารถรอให้ฉันปลดเชือกก่อนเราพูดช้า คุณไม่กลัวความเจ็บปวด แต่ฉันกลัวภรรยาหวานดี Ruoxi ถูกทำร้าย" Yang Chen dotingly มอง Ruoxi ลิน และคล่อง untied ผูกเชือกที่ซับซ้อน Ruoxi หลินถ่ายรวดเร็วลึกซึ้งที่เขา และ dully กล่าว "คุณทำได้เร็วกว่าคนที่ถูกขัดเรานี้" Yang Chen อึ้ง แล้วยิ้มเก้ ๆ ในใจของเขา เขาคิด นี่คือธรรมชาติ นี่คือสิ่งที่ทำเป็นอาชีพ... หลังจากที่ผู้หญิงสองคนถูกออกจากการรวม พวกเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ถูแขน และอีกครั้ง ดู Yang Chen ร้าง หลังจากที่ทุก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ลึกลับเกินไป วิธีคนนี้จัดการเพื่อจัดการกับสถานการณ์นี้ "ผมรู้คุณสองมีสงสัยหลาย แต่โปรดเข้ารถนอกครั้งแรก ฉันจะส่งสองคนไปโรงพยาบาลครั้งแรก แล้วค่อย ๆ แจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับมัน." กล่าวว่า Yang Chen "แล้วเขา..." หลิน Ruoxi บิตริมฝีปากของเธอ และมองไปทาง Kun หลินหมดสติบนพื้น Yang Chen มันกล่าวว่า, "คุณแน่ใจว่า คุณต้องการรักษาจุดยืนที่เห็นอกเห็นใจ" หลิน Ruoxi blankly จ้อง แล้วปิดดวงตาของเธอดี ๆ เมื่อเธออีกครั้งเปิด ดวงตาของเธอ exuded มีร่องรอยของความไม่แยแสและความละเอียด สั่นหัวของเธอ เธอพูด "เราไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแรงของหลินคุงเป็นความท้าทายในสายตาของผู้ชายเหล่านี้หลังจากที่มัดเขาขึ้นเช่นเกี๊ยวที่พวกเขาโยนเขาโดยตรงไปที่พื้นดิน. "ความโง่เขลาของคุณควรจะได้ส่งให้คุณไฟนรกมานานแล้ว." ยาว Zanyi เดินมากกว่า คำรามอย่างรุนแรงบรรทัดนี้ในภาษาอังกฤษแล้วโยนเตะที่หลินคุนเขาล้มหมดสติ. เมื่อทุกอย่างได้รับการจัดการกับยาว Zanyi ผิวปากและในแฟลชจากทุกด้านปรากฏรับจ้างทำความเคารพระเบียบ. หลังจากที่ยาว Zanyi ออกคำสั่ง, ทุกคนตะโกนสโลแกน แต่พวกเขารู้ว่าสิ่งที่มันหมายถึง. ต่อไปนี้ทันทีไปสู่ความสับสนของหลิน Ruoxi และโม Qianni ที่คนเหล่านี้ที่ถูกลักพาตัวพวกเขาออกจากคลังสินค้าแล้วเหมือนลมที่พวกเขาวิ่งออกไปจากสายตาในแฟลช. ขวาเป็น ผู้หญิงสองคนไม่สามารถทำให้หัวหรือหางจากสถานการณ์นี้หยางเฉินมีการแสดงออกที่ผ่อนคลายเท่าก่อนที่จะเดินไปมีแม้กระทั่งรอยยิ้มยินดีบนใบหน้าของเขา. "หยางเฉินสิ่งที่เป็นความหมายของนี้ ?!" Mo Qianni ไม่สามารถช่วย แต่ขอให้พวกเขาอยู่ในสเตรทส์ดังกล่าวก่อนหน้านี้ว่าไม่มันก็เปลี่ยนอย่างมาก !? "ฉันพูดมิส Mo, คุณสามารถรอสำหรับผมที่จะแก้เชือกก่อนที่เราจะค่อย ๆ พูดคุย? คุณไม่กลัวความเจ็บปวด แต่ฉันกลัวภรรยาหวานดีของฉัน Ruoxi ทำร้าย. "เฉินหยาง dotingly มองที่หลิน Ruoxi และคล่องผูกผูกเชือกที่มีความซับซ้อน. หลิน Ruoxi ยิงอย่างรวดเร็วลึกซึ้งที่เขาและกล่าวว่าไม่เป็นเรื่อง "คุณทำเช่นนี้ได้เร็วขึ้นกว่าคนที่ถูกผูกเราขึ้น." หยางเฉินตะลึงแล้วเขายิ้มอย่างเชื่องช้า ในใจของเขาที่เขาคิดว่า นี้เป็นธรรมชาตินี้เป็นสิ่งที่ฉันทำเพื่อชีวิต ...... หลังจากที่ผู้หญิงสองคนได้รับการปล่อยตัวจากการผูกที่พวกเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนถูแขนของพวกเขาและอีกครั้งมองที่แปลกเฉินหยาง หลังจากที่ทุกทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็คือลึกลับเกินไปไม่ว่าชายคนนี้จัดการที่จะจัดการกับสถานการณ์นี้? "ฉันรู้ว่าคุณทั้งสองมีข้อสงสัยมากมาย แต่โปรดได้รับเข้าไปในรถนอกครั้งแรก ครั้งแรกที่ผมจะส่งคุณสองคนไปที่โรงพยาบาลแล้วค่อยๆแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้. "กล่าวว่าหยางเฉิน. " จากนั้นเขา ...... "หลิน Ruoxi กัดริมฝีปากของเธอและมองไปที่หมดสติหลินคุนบนพื้น. หยางเฉินอย่างโหดเหี้ยม กล่าวว่า "คุณแน่ใจหรือไม่ว่าคุณยังคงต้องการที่จะรักษาจุดยืนที่ขี้สงสาร?" หลิน Ruoxi blankly จ้องแล้วขมขื่นปิดตาของเธอ เมื่อเธอเปิดอีกครั้งพวกเขาตาของเธอปริกร่องรอยของความไม่แยแสและความละเอียด สั่นศีรษะของเธอเธอเอ่ย "Let 's ไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแข็งแรงของหลินคุงเป็นคนเหล่านี้ไม่มีความท้าทายในดวงตา หลังผูกเขาไว้เหมือนเกี๊ยว พวกเขาโยนเขาลงไปตรงพื้นดิน" ความโง่เขลาของคุณควรจะส่งเธอถึงไฟแห่งนรกมานานแล้ว นาน " zanyi เดินมาดูก็ร้องประโยคนี้ในภาษาอังกฤษแล้วโยนเตะที่หลินคุง เขาสลบเมื่อทุกอย่างถูกจัดการ ยาว zanyi เป่าปาก และในแฟลชจากทุกด้านปรากฏทหารรับจ้าง เป็นระเบียบ ไหว้ .หลังจากที่ยาว zanyi ออกคำสั่ง ทุกคนตะโกนสโลแกน เพียง แต่พวกเขารู้ว่าสิ่งที่มันหมายถึงต่อทันที เพื่อความสับสนของหลิน ruoxi และโม qianni คนเหล่านี้ที่ลักพาตัวพวกเขาออกจากคลังสินค้า เช่น ลมจะวิ่งออกจากสายตาในแฟลชทันทีที่สองสาวก็ไม่สามารถทำให้หัวหรือหางของสถานการณ์นี้ หยางเฉินด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลาย ก่อนจะเดินไป ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มยินดีบนใบหน้าของเขา" หยางเฉิน นี้หมายความว่าอย่างไร ? ! ! ! " โม qianni ไม่สามารถช่วย แต่ถามพวกเขาใน straits ร้ายแรงเช่นก่อนหน้านี้ ยังไงมันก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ! ?" ฉันพูดว่า คุณโม คุณรอฉันแก้เชือกก่อนจะค่อยๆพูด เธอไม่กลัวความเจ็บปวด แต่ผมกลัวภรรยา ruoxi ดีหวานมาก . " หยางเฉินหลิน dotingly มอง ruoxi และคล่อง แก้ผูกเชือกที่ซับซ้อนหลิน ruoxi ยิงได้อย่างลึกซึ้งที่เขาและเร็ว กล่าวว่า " คุณทำแบบนี้เร็วกว่าคนที่ถูกมัดเราไว้ "หยางเฉิน ตะลึง แล้วเขายิ้มเก้ๆกังๆ . ในความคิดของเขา เขาคิด นี่คือธรรมชาติ นี่คือสิ่งที่ผมทำอาชีพ . . . . . . .หลังจากที่ทั้งสองคนถูกปล่อยตัวจากผูก พวกเขาค่อยๆ ยืนขึ้น ถูแขนของพวกเขาและอีกครั้งมองหยางเฉินอย่างแปลกประหลาด หลังจากทั้งหมด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันลึกลับยังไง เขาจัดการเพื่อจัดการกับสถานการณ์นี้" ฉันรู้ว่าเธอสองคนมีข้อสงสัยมากมาย แต่ได้โปรดเข้าไปในรถภายนอกก่อน ผมจะส่งคุณสองคนไปโรงพยาบาล แล้วค่อยๆ แจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับมัน . " กล่าวว่า หยาง เฉิน" ก็ . . . . . . . " หลิน ruoxi กัดริมฝีปากของเธอและมองไปทางคุนหลินสลบบนพื้นหยางเฉินกระแทกเสียงกล่าวว่า " คุณแน่ใจนะว่าคุณยังต้องการที่จะรักษาท่าทางที่ขี้สงสาร ? "หลิน ruoxi อย่างว่างเปล่า มองแล้วนึกปิดตาของเธอ เมื่อเธอเปิดมันออกมาอีกครั้ง ดวงตาปริกมีร่องรอยของความไม่แยแสและความละเอียด สั่นศีรษะของเธอ เธอพูด " ไปกันเถอะ "