Parc de la Villette is often critic

Parc de la Villette is often criticized as being too large being designed without consideration for the scale of a human, and argued to be exist within a vacuum as it does not take the history of the site or the surrounding context into consideration. However with such a large site and the scale seemingly to be out of touch with the human, it becomes an analytical and conceptual approach to the way a human feels within a larger urban setting. The park is almost a perverse reiteration of urban life where the human is caught in the relentlessly overwhelming milieu that removes humanistic sensibility to accommodate for larger numbers of people.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปาร์คเดอลาวีลแลทโอมักจะวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นขนาดใหญ่เกินกว่าออกแบบโดยไม่คำนึงถึงสำหรับขนาดของมนุษย์ และโต้เถียงอยู่ในสุญญากาศเป็นมันคำนึงถึงประวัติศาสตร์ของเว็บไซต์หรือบริบทโดยรอบ อย่างไรก็ตาม กับไซต์ขนาดใหญ่และขนาดดูเหมือนจะ out of touch with มนุษย์ มันกลายเป็นวิธีการวิเคราะห์ และแนวคิดแบบมนุษย์รู้สึกภายในที่ตั้งค่าในเมืองใหญ่ สวนอยู่เกือบย้ำวิปริตของชีวิตคนเมืองที่มนุษย์ติดอยู่ในฤทธิ์ครอบงำอย่างไม่ลดละที่เอาบรรยากาศ humanistic เพื่อรองรับตัวเลขขนาดใหญ่ของคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Parc de la Villette มักจะถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นความเป็นอยู่มีขนาดใหญ่เกินไปออกแบบโดยไม่ต้องคำนึงถึงระดับของมนุษย์และเป็นที่ถกเถียงกันว่าเป็นที่มีอยู่ในสูญญากาศในขณะที่มันไม่ได้ใช้เวลาประวัติศาสตร์ของเว็บไซต์หรือบริบทโดยรอบในการพิจารณา อย่างไรก็ตามด้วยเช่นเว็บไซต์ขนาดใหญ่และขนาดดูเหมือนจะออกจากการติดต่อกับมนุษย์มันจะกลายเป็นวิธีการวิเคราะห์และแนวคิดวิธีการที่มนุษย์รู้สึกภายในตั้งเมืองที่มีขนาดใหญ่ สวนสาธารณะเป็นเกือบย้ำวิปลาสของชีวิตในเมืองที่มนุษย์ติดอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ครอบงำอย่างไม่ลดละที่เอาความรู้สึกเห็นอกเห็นใจเพื่อรองรับตัวเลขขนาดใหญ่ของผู้คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปาร์ค เดอ ลา วิลเลต มักถูกวิจารณ์ว่ามีขนาดใหญ่เกินไปถูกออกแบบมาโดยไม่ต้องพิจารณาขนาดของมนุษย์ และเป็นที่ถกเถียงกันจะอยู่ภายในเป็นสุญญากาศ มันไม่มีประวัติของเว็บไซต์หรือบริบทแวดล้อมในการพิจารณา อย่างไรก็ตามด้วยเช่นขนาดใหญ่เว็บไซต์และขนาดที่ดูเหมือนจะออกจากการสัมผัสกับมนุษย์ มันจะกลายเป็นวิธีการวิเคราะห์แนวคิดและวิธีการที่คนรู้สึกภายในที่มีขนาดใหญ่ในการตั้งค่า สวนสาธารณะเกือบ ขี้อ้อน การทำซ้ำๆของชีวิตในเมืองที่คนถูกจับในสภาพแวดล้อมที่เอาความรู้สึกเห็นอกเห็นใจมุ่งมั่นอย่างมากมาย เพื่อรองรับตัวเลขขนาดใหญ่ของคน