2.2.1.2 Risk acceptanceOnce the SC

2.2.1.2 Risk acceptance
Once the SC risks are classified, acceptable levels of risk must be established. This is the second sub‐step of risk evaluation in Phase II (Figure 1). The ALARP (as low as reasonably practicable) principle can be used to classify SC risk as unacceptable, tolerable or acceptable (Engineering Council, 1994). Cross‐functional teams, including senior management, must be involved, and all available relevant information should be used in establishing these criteria. Based on these guidelines the demarcation between acceptable and unacceptable SC risks can be defined, as illustrated in Figure 2 (Tummala and Mak, 2001; Ng et al., 2003). As risk‐exposure values increase, they are initially at a value below some level; at this stage risks are considered to be so small that it is not advisable to spend time and resources for their control. An example may include late delivery of pencils to a manufacturing facility – pencils are not necessarily critical for the proper operation of the plant, and therefore expending resources to reduce the risk of late delivery from office products suppliers may not be warranted. As risks become elevated and their risk‐exposure values increase to unacceptable levels, appropriate response actions must be taken for their containment. Unacceptable risks usually have adverse effects on the proper operation of the firm and can result in the shutdown of the assembly line, when for example deliveries from an upstream supplier are not received. The risks for which the risk‐exposure values fall between these two levels may be considered tolerable with no immediate action required. However, they should be monitored continuously and further improvement should be sought if resources are available. Continuing with the example from above, tolerable risks could be tardy deliveries from suppliers that do not shut down the assembly line. While certainly not desired, these late deliveries do not interrupt the flow of products, but the potential for doing so may be increased. Contracts developed between customers, suppliers, logistics providers and manufacturers may aid in the determination of these acceptability levels. Overall, mapping risks along their magnitudes, as illustrated in Figure 2, can provide a useful overview of all risks involved in a particular supply chain, and can help determine on which risk‐preventive actions should be performed. The triangular shape of Figure 2 implies that most risks will be acceptable and tolerable, while only few risks will be completely unacceptable, for which therefore mitigation strategies should definitely be developed. The next section elaborates on this aspect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.1.2 ยอมรับความเสี่ยงเมื่อมีการจัดประเภทความเสี่ยง SC ต้องมีสร้างระดับของความเสี่ยงที่ยอมรับ นี่คือ sub‐step ที่สองของการประเมินความเสี่ยงในระยะที่สอง (รูปที่ 1) หลักการ ALARP (ต่ำสุดสม practicable) สามารถใช้งานเป็นไม่สามารถยอมรับ tolerable หรือยอมเสี่ยง SC (คณะวิศวกรรมศาสตร์ 1994) ทีมงาน Cross‐functional รวมทั้งผู้บริหาร ต้องเกี่ยวข้อง และมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมดควรจะใช้ในการสร้างเงื่อนไขเหล่านี้ ตามแนวทางเหล่านี้สามารถกำหนดแบ่งระหว่างการยอมรับ และไม่สามารถยอมรับความเสี่ยง SC ดังที่แสดงในรูปที่ 2 (Tummala และหมาก 2001 Ng et al., 2003) เป็นค่า risk‐exposure เพิ่ม พวกเขาจะเริ่มที่ค่าต่ำกว่าระดับบาง ในระยะนี้ ความเสี่ยงจะถือว่ามีขนาดเล็กมากที่ไม่แนะนำให้ใช้เวลาและทรัพยากรสำหรับการควบคุมของพวกเขา ตัวอย่างอาจรวมค่าจัดส่งปลายของดินสอไปการผลิต– ดินสอไม่สำคัญจำเป็นสำหรับการดำเนินงานที่เหมาะสมของโรงงาน และดังนั้น expending ทรัพยากรเพื่อลดความเสี่ยงของสายส่งจากซัพพลายเออร์ผลิตภัณฑ์ office อาจไม่สามารถ warranted เป็นการยกระดับความเสี่ยง และค่า risk‐exposure เพิ่มในระดับที่ไม่สามารถยอมรับ ต้องมาดำเนินการตอบสนองที่เหมาะสมสำหรับบรรจุของ ไม่สามารถยอมรับความเสี่ยงมักจะมีส่งผลต่อการทำงานของบริษัท และอาจส่งผลให้ปิดเครื่องของสายการประกอบ เมื่อตัวอย่าง จัดส่งจากผู้ผลิตขั้นต้นน้ำที่ไม่ได้รับ ความเสี่ยงที่ค่า risk‐exposure อยู่ระหว่างสองระดับนี้อาจถือว่า tolerable ด้วยไม่จำเป็นต้องดำเนินการในทันที อย่างไรก็ตาม พวกเขาควรจะติดตามอย่างต่อเนื่อง และเพิ่มเติม ปรับปรุงควรจะขอถ้าทรัพยากรพร้อมใช้งาน อาศัยตัวอย่างจากด้านบน ความเสี่ยง tolerable อาจจะเชื่องช้าจัดส่งจากซัพพลายเออร์ที่สามารถปิดสายการประกอบ ขณะที่แน่นอนไม่ต้องการ การจัดส่งล่าช้าเหล่านี้หยุดการไหลของผลิตภัณฑ์ แต่โอกาสที่ทำดังนั้นอาจจะเพิ่ม สัญญาพัฒนาระหว่างลูกค้า ซัพพลายเออร์ ผู้ให้บริการโลจิสติกส์ และผู้ผลิตอาจช่วยในการกำหนดระดับ acceptability เหล่านี้ โดยรวม แมปความเสี่ยงตามความ magnitudes ดังที่แสดงในรูปที่ 2 สามารถให้ภาพรวมที่เป็นประโยชน์ความเสี่ยงทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในห่วงโซ่อุปทานโดยเฉพาะ และจะช่วยตรวจสอบใน risk‐preventive ซึ่งควรทำการดำเนินการ รูปที่ 2 รูปสามเหลี่ยมหมายถึงว่า จะเป็นความเสี่ยงส่วนใหญ่ยอมรับ และ tolerable ในขณะเดียวความเสี่ยงเพียงเล็กน้อยจะไม่สามารถยอมรับอย่างสมบูรณ์ ซึ่งดังนั้นกลยุทธ์การบรรเทาสาธารณภัยควรแน่นอนได้รับการพัฒนา ส่วนถัดไป elaborates ในด้านนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.1.2
การยอมรับความเสี่ยงเมื่อมีการจัดความเสี่ยงSC ระดับที่ยอมรับได้ของจะต้องจัดตั้งขึ้นมีความเสี่ยง นี้เป็นขั้นตอนย่อยที่สองของการประเมินความเสี่ยงในระยะที่สอง (รูปที่ 1) ALARP (ต่ำที่สุดเท่าที่การปฏิบัติที่เหมาะสม) หลักการสามารถนำมาใช้ในการจำแนกความเสี่ยง SC เป็นที่ยอมรับไม่ได้ทนได้หรือได้รับการยอมรับ (สภาวิศวกรรม, 1994) ทีมข้ามสายงานรวมทั้งผู้บริหารระดับสูงต้องมีส่วนร่วมและข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมดที่มีอยู่ควรจะใช้ในการสร้างเกณฑ์เหล่านี้ ตามหลักเกณฑ์เหล่านี้แบ่งระหว่างความเสี่ยงที่ยอมรับได้ SC และยอมรับไม่ได้สามารถกำหนดดังแสดงในรูปที่ 2 (Tummala และหมาก 2001. อึ้ง, et al, 2003) ขณะที่ค่าความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นการเปิดรับพวกเขาจะเริ่มแรกในมูลค่าที่ต่ำกว่าระดับบาง; ความเสี่ยงในขั้นตอนนี้จะถือว่าเป็นขนาดเล็กที่ไม่แนะนำให้ใช้เวลาและทรัพยากรสำหรับการควบคุมของพวกเขา ตัวอย่างอาจรวมถึงการส่งมอบปลายของดินสอไปยังสถานที่ผลิต - ดินสอไม่จำเป็นต้องมีความสำคัญสำหรับการทำงานที่เหมาะสมของพืชและดังนั้นจึงใช้จ่ายทรัพยากรที่จะลดความเสี่ยงของการส่งมอบล่าช้าจากซัพพลายเออร์ผลิตภัณฑ์สำนักงานอาจไม่ได้รับการรับประกัน ในฐานะที่เป็นความเสี่ยงสูงและกลายเป็นความเสี่ยงความเสี่ยงค่าการเพิ่มขึ้นของระดับที่ยอมรับไม่ได้ที่จะดำเนินการตอบสนองที่เหมาะสมจะต้องดำเนินการจัดเก็บของพวกเขา ความเสี่ยงที่ยอมรับไม่ได้มักจะมีผลกระทบต่อการดำเนินการที่เหมาะสมของ บริษัท และจะส่งผลในการปิดสายการผลิตเมื่อสำหรับการส่งมอบตัวอย่างจากผู้ผลิตต้นน้ำจะไม่ได้รับ ความเสี่ยงที่ค่าความเสี่ยงที่ลดลงการสัมผัสระหว่างทั้งสองระดับอาจจะคิดว่าทนได้โดยไม่ต้องดำเนินการในทันที แต่พวกเขาควรจะตรวจสอบอย่างต่อเนื่องและการปรับปรุงต่อไปควรจะขอถ้ามีทรัพยากร ต่อเนื่องกับตัวอย่างจากด้านบนความเสี่ยงที่ยอมรับอาจจะส่งมอบล่าช้าจากซัพพลายเออร์ที่ไม่ได้ปิดสายการประกอบ ในขณะที่ไม่แน่นอนที่ต้องการส่งมอบปลายเหล่านี้ไม่ได้ขัดขวางการไหลของผลิตภัณฑ์ แต่ศักยภาพในการทำเช่นนั้นอาจจะเพิ่มขึ้น สัญญาการพัฒนาระหว่างลูกค้าและซัพพลายเออร์ผู้ให้บริการโลจิสติกและผู้ผลิตอาจช่วยในการกำหนดระดับการยอมรับของเหล่านี้ โดยรวม, การทำแผนที่ความเสี่ยงตามขนาดของพวกเขาดังแสดงในรูปที่ 2 สามารถให้ภาพรวมที่มีประโยชน์ของความเสี่ยงทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในห่วงโซ่อุปทานโดยเฉพาะอย่างยิ่งและสามารถช่วยตรวจสอบการกระทำที่มีความเสี่ยงการป้องกันควรจะดำเนินการ รูปทรงสามเหลี่ยมรูปที่ 2 แสดงให้เห็นว่ามีความเสี่ยงส่วนใหญ่จะเป็นที่ยอมรับและอดทนในขณะที่ความเสี่ยงเพียงไม่กี่จะเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างสมบูรณ์ซึ่งดังนั้นกลยุทธ์ลดแน่นอนควรจะได้รับการพัฒนา ส่วนถัดไป elaborates ในด้านนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.1.2 ความเสี่ยงยอมรับ
เมื่อความเสี่ยง SC จะแบ่งระดับของความเสี่ยงที่ยอมรับได้ จะต้องสร้าง นี่เป็นครั้งที่สอง‐ย่อยขั้นตอนการประเมินความเสี่ยงใน ระยะที่ 2 ( รูปที่ 1 ) การ alarp ( ต่ำสุดที่สมเหตุสมผลปฏิบัติ ) หลักสามารถใช้จำแนก SC เสี่ยงที่ยอมรับได้หรือยอมรับ ( คณะวิศวกรรม , 1994 ) ทีมงานกาชาดหน้าที่‐ รวมถึงผู้บริหารระดับสูงต้องเกี่ยวข้อง และข้อมูลที่เกี่ยวข้องที่มีอยู่ทั้งหมดควรจะใช้ในการสร้างเกณฑ์เหล่านี้ ตามแนวทางเหล่านี้ การยอมรับได้และยอมรับไม่ได้ ระหว่าง มความเสี่ยงที่สามารถกำหนด ตามที่แสดงในรูปที่ 2 ( tummala และมัค , 2001 ; ng et al . , 2003 ) เป็นเสี่ยง‐ค่าเพิ่มขึ้น พวกเขาจะเริ่มที่ค่าด้านล่างบางระดับในขั้นตอนนี้ ความเสี่ยงจะถือว่าเป็นขนาดเล็กเพื่อให้มันเป็นไม่สมควรที่จะเสียเวลาและทรัพยากรสำหรับการควบคุมของพวกเขา ตัวอย่างอาจรวมถึงการส่งมอบล่าช้าของการเป็นโรงงานผลิตดินสอ ดินสอและเป็นสำคัญสำหรับการดำเนินงานที่เหมาะสมของพืชดังนั้นการใช้ทรัพยากรเพื่อลดความเสี่ยงของการจัดส่งล่าช้าจากผลิตภัณฑ์ office ซัพพลายเออร์ไม่อาจจะรับประกัน ขณะที่ความเสี่ยงกลายเป็นยกระดับ และค่าแสง‐ความเสี่ยงของพวกเขาเพิ่มระดับที่ยอมรับการกระทำของการตอบสนองที่เหมาะสมจะต้องนำภาชนะบรรจุของพวกเขาความเสี่ยงที่ยอมรับไม่ได้มักจะมีผลกระทบต่อการดำเนินงานที่เหมาะสมของ บริษัท และได้ผลในการปิดของแอสเซมบลีบรรทัด เมื่อตัวอย่างการส่งมอบจากผู้ผลิตต้นน้ำ จะไม่ได้รับ ความเสี่ยงที่‐เสี่ยงค่าอยู่ระหว่างทั้งสองระดับ อาจจะพิจารณาได้โดยไม่ต้องให้ทันที อย่างไรก็ตามพวกเขาควรจะตรวจสอบอย่างต่อเนื่องและการปรับปรุงเพิ่มเติมควรค้นหาว่าทรัพยากรที่มีอยู่ ต่อเนื่องกับตัวอย่างจากข้างต้นความเสี่ยงที่ยอมรับได้สายการจัดส่งสินค้าจากซัพพลายเออร์ที่ไม่ปิดแอสเซมบลีบรรทัด ในขณะที่ไม่ต้องส่งสายเหล่านี้จะไม่ขัดขวางการไหลของผลิตภัณฑ์ แต่ศักยภาพในการทำเช่นนั้นอาจจะเพิ่มขึ้นสัญญาพัฒนาระหว่างลูกค้า ซัพพลายเออร์ ผู้ให้บริการโลจิสติกส์และผู้ผลิตอาจจะช่วยในการกำหนดระดับการยอมรับเหล่านี้ โดยรวม , การทำแผนที่ความเสี่ยงตามขนาดของพวกเขา ตามที่แสดงในรูปที่ 2 สามารถให้ภาพรวมที่เป็นประโยชน์ทั้งหมดของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องในโซ่อุปทานโดยเฉพาะและสามารถช่วยตรวจสอบที่เสี่ยง‐การป้องกันการกระทำที่ควรปฏิบัติรูปร่างสามเหลี่ยมรูปที่ 2 แสดงถึงความเสี่ยงที่ส่วนใหญ่จะเป็นที่ยอมรับและได้ ในขณะที่ความเสี่ยงเพียงไม่กี่จะรับไม่ได้แล้ว ซึ่งกลยุทธ์การบรรเทาสาธารณภัย จึงควรมีการพัฒนา ส่วนถัดไป elaborates ในด้านนี้ .