Chapter 70: Don’t worship me too mu

Chapter 70: Don’t worship me too much

This chapter is sponsored by Nil.S from Germany! Thank you!

(volaretranslations.com)

(volaretranslations.com)

(volaretranslations.com)



Because the Vietnamese words were only understood by the Vietnamese people present, Yang Chen did not mince his words as he said, “Let’s go to a more quiet area and I’ll tell you about it.”



A light flickered in the man’s eyes, but in the end he still nodded, and gestured for Yang Chen to lead the way.



Not understanding a word, Lin Kun hastily inquired, “Mr Long! What is the meaning of this?! I am your employer, what just happened!? Why aren’t you catching him!? I’ve paid you money!!!”



“Don’t bother me!” The man with the surname Long raised the Desert Eagle in his hand, the dark muzzle instantaneously pointed at Lin Kun’s forehead, and he frostily said, “We were only hired by you, as for how we work, you’re in no position to command us!”



Lin Kun was frightened to the point he fell to the floor on his butt, trembling in cold sweat, without the guts to utter another word.



Yang Chen was too lazy to pay Lin Kun another glance as he led the man to another corner. After confirming that nobody could see what was going on, he turned around, and used Vietnamese as he asked, “Why did ‘Flood Shark’ come to Huaxia, are you guys unafraid of the ‘Yellow Flame Iron Brigade’?



Hearing “Flood Shark”, and “Yellow Flame Iron Brigade”, the man’s pupils shrunk, the Desert Eagle in his hands also abruptly pointed at Yang Chen’s head. He hoarsely asked, “Just who are you!? Why would you recognize us, what’s your relationship with the ‘Yellow Flame Iron Brigade’!?”



Yang Chen shook his head with a bitter smile, “If I’m from the Yellow Flame Iron Brigade, do you think you guys can still leave here alive?”



“Then who are you?” The man didn’t dare to relax at all. This person in front of him gave him a strange oppressive feeling, the more he looked at him, the more his feelings deviated from their first meeting.



Yang Chen thought for a moment, and with a little hesitation he took out something from his breast pocket.



A small breast pocket naturally can’t hold a weapon, so the man did not treat it as a dangerous action and pull his trigger. He just quietly waited to see what Yang Chen was taking out.



“Do you recognize this?”



What Yang Chen took out from his pocket was a small ring, about the size of an ordinary wedding ring. The ring’s material looked like platinum, but due to years of wear, its luster appeared to be greatly diminished. There were no precious stones decorating it, it was just a metal ring. But what was rather peculiar was, on the ring there were patterns that had an ink-like gloss, the patterns were complex to the point that it could make one’s eyes spin……



If the ring felt a little familiar to the man at first glance, then when he abruptly glimpsed at the band of it, those meticulously engraved Latin words, he immediately felt his blood freeze, and his lungs choke!



He had seen this ring before on a document, amongst his gang, the existence of this ring was just a legend.



However, even though they most likely wouldn’t get to see this ring for their entire lifetime, they must remember it, especially the Latin words engraved on the inside. These Latin words were passed down by the ancient Romans. It’s a language that had faded away long ago, but in this mysterious language, there was a word, it could also be called a name, which was something they wouldn’t dare forget for their entire life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 70: ไม่บูชาฉันมากเกินไปบทนี้สนับสนุน โดย Nil.S จากประเทศเยอรมัน ขอบคุณ!(volaretranslations.com)(volaretranslations.com)(volaretranslations.com) เนื่องจากเท่านั้นถูกเข้าใจคำเวียดนาม โดยคนเวียดนามที่ปัจจุบัน Yang Chen ไม่สับคำพูดของเขาเขากล่าวว่า "ลองไปเงียบมากขึ้น และผมจะบอกคุณเกี่ยวกับมัน" Flickered ไฟในดวงตาของมนุษย์ แต่ในสุด เขายังคงเลยต้อง และ gestured สำหรับ Yang Chen เป็นผู้นำ ไม่เข้าใจคำ Kun หลินรีบถาม "นายยาว ความหมายนี้คืออะไร ผมนาย อะไรเกิดขึ้น ทำไมคุณไม่จับเขา ฉันได้จ่ายคุณเงิน!!!" "อย่ารบกวนฉัน" คนที่ มีนามสกุลยาวยกนกอินทรีทะเลทรายในมือของเขา ปากกระบอกปืนเข้มทันทีชี้ไปที่หน้าผาก Lin Kun และเขา frostily กล่าว ว่า "เราเท่านั้นถูกจ้าง โดยคุณ สำหรับการทำงานของเรา คุณอยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีคำสั่งเรา" Kun หลินกลัวไปยังจุดที่เขาลงไปยังชั้นบนของเขา ชนสั่นเหงื่อเย็น โดยไม่กล้าส่งคำอื่นได้ Yang Chen ขี้เกียจเกินไปที่จะจ่าย Lin Kun อื่นทันทีเขานำคนไปสู่อีกมุมหนึ่ง หลังจากที่ยืนยันว่า ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาหันไปรอบ ๆ และใช้เวียดนามเป็นเขาถาม, "ทำไมไม่ 'น้ำท่วมปลาฉลาม' มาหัวเซี่ย เป็นพวก 'สีเหลืองไฟเหล็กกอง' ไม่คุณ ได้ยิน "ฉลามน้ำท่วม" และ "เหลืองไฟเหล็กกอง" นักเรียนชายลด นกอินทรีทะเลทรายในมือของเขายังทันทีชี้ไปที่หัว Yang Chen เขา hoarsely ถาม "เพียงแค่คุณเป็นใคร ทำไมต้องคุณรู้จักเรา ความสัมพันธ์กับการ 'สีเหลืองไฟเหล็กกอง' คืออะไร?" Yang Chen ส่ายศีรษะของเขา ด้วยรอยยิ้มขม "ถ้าผมมาจากเหลืองไฟเหล็กเพลิง อะไรพวกคุณสามารถยังคงปล่อยให้ที่นี่มีชีวิต" "แล้วคุณเป็นใคร" คนไม่กล้าที่จะผ่อนคลายเลย คนนี้หน้าเขาเขามีความรู้สึกแปลกที่กดขี่ ยิ่งเขามองไปที่เขา มากกว่าความรู้สึกของเขาแตกต่างออกไปจากการประชุมครั้งแรก Yang Chen นึกอยู่ครู่ และกับลังเลเล็กน้อย เขาเอาออกบางสิ่งบางอย่างจากกระเป๋าเสื้อของเขา ช่างเล็กตามธรรมชาติไม่สามารถถืออาวุธ ดังนั้นคนไม่ได้ถือเป็นการกระทำที่เป็นอันตราย และดึงทริกเกอร์ของเขา เขาเพียงเงียบ ๆ รอดู Yang Chen การแก้ไขออก "คุณรู้จักนี้" อะไร Yang Chen เอาออกจากกระเป๋าของเขามีแหวนขนาดเล็ก ขนาดของวงแหวนแต่งงานธรรมดา วงแหวนวัสดุดูเหมือนแพลตตินั่ม แต่เนื่องจากปีของการสึกหรอ เงาที่ปรากฏจะลดลงอย่างมาก มีไม่มีอัญมณีตกแต่ง มันเป็นเพียงแหวนโลหะ แต่อะไรคือค่อนข้างแปลก คือ ในวงแหวนมีรูปแบบที่มีเงาเหมือนหมึก รูปแบบซับซ้อนไปยังจุดที่มันสามารถทำให้หมุนในดวงตาของ... ถ้าแหวนรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยไปคนอย่างรวดเร็วก่อน จากนั้นเมื่อเขา glimpsed ทันทีที่วงของมัน ผู้พิถีพิถันสลักคำละติน เขาทันทีรู้สึกว่าเลือดของเขาตรึง และปอดของเขาโชค เขาได้เห็นวงแหวนนี้ก่อนบนเอกสาร ในหมู่แก๊งของเขา การดำรงอยู่ของวงแหวนนี้เป็นเพียงตำนาน อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขามักจะไม่ได้เห็นวงแหวนนี้สำหรับอายุการใช้งานทั้งหมดของพวกเขา พวกเขาต้องจดจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำละตินแกะสลักภายใน คำละติเหล่านี้ถูกส่งผ่านลง โดยชาวโรมันโบราณ มันเป็นภาษาที่มีจางหายไปตั้งนานมาแล้ว แต่ในภาษานี้ลึกลับ มีคำ มันอาจจะถูกเรียกว่าชื่อ ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่กล้าลืมสำหรับชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 70: อย่านมัสการเรามากเกินไปในบทนี้จะได้รับการสนับสนุนโดย Nil.S จากเยอรมัน! ขอขอบคุณ! (volaretranslations.com) (volaretranslations.com) (volaretranslations.com) เพราะคำเวียดนามเข้าใจโดยคนเวียดนามปัจจุบันหยางเฉินไม่ได้สับคำพูดของเขาในขณะที่เขากล่าวว่า "Let 's ไปพื้นที่ที่เงียบสงบมากขึ้นเท่านั้น และฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับมัน. " ไฟ flickered ในสายตาของมนุษย์ แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยังคงพยักหน้าและชี้สำหรับหยางเฉินที่จะนำวิธี. ไม่เข้าใจคำหลินคุนรีบถาม" นายนาน! ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร?! ผมนายจ้างของคุณสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น !? ทำไมคุณไม่จับเขา !? ฉันได้จ่ายเงินให้คุณ !!! " " อย่ารำคาญฉัน! "คนที่มีนามสกุลยาวยกอินทรีทะเลทรายในมือของเขาที่ปากกระบอกปืนมืดทันทีชี้ไปที่หน้าผากหลินคุงและเขาเย็นชากล่าวว่า" เรามี ได้รับการว่าจ้างโดยเฉพาะคุณเป็นวิธีที่เราทำงานคุณอยู่ในฐานะที่จะสั่งให้เรา! " หลินคุนก็กลัวไปยังจุดที่เขาล้มลงไปกองกับพื้นในก้นของเขาสั่นในเหงื่อเย็นโดยไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก . หยางเฉินขี้เกียจเกินไปที่จะจ่ายหลินคุนได้อย่างรวดเร็วอีกขณะที่เขาพาคนไปอีกมุมหนึ่ง หลังจากที่ยืนยันว่าไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาหันไปรอบ ๆ และใช้เวียดนามในขณะที่เขาถามว่า "ทำไม 'น้ำท่วมฉลาม' มา Huaxia เป็นพวกคุณกลัวของ 'สีเหลืองเปลวเพลิงเหล็ก'? ได้ยิน" น้ำท่วมปลาฉลาม "และ" สีเหลืองเปลวไฟเหล็กเพลิง "นักเรียนชายคนนั้นหดอินทรีทะเลทรายในมือของเขายังชี้ให้เห็นทันทีที่หัวหยางเฉิน เขาเสียงแหบถามว่า "เพียงแค่คุณเป็นใคร !? ทำไมคุณจะรู้จักเราสิ่งที่ความสัมพันธ์ของคุณกับ 'สีเหลืองเปลวเพลิงเหล็ก' !? " หยางเฉินส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขม" ถ้าผมมาจากเหล็กเพลิงเปลวไฟสีเหลืองที่คุณคิดว่าพวกคุณยังคงสามารถออกจาก ชีวิตอยู่ที่นี่? " " แล้วคุณเป็นใคร? "คนไม่กล้าที่จะผ่อนคลายในทุก บุคคลที่อยู่ในด้านหน้าของเขานี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจที่แปลกประหลาดมากขึ้นเขามองไปที่เขาให้มากขึ้นความรู้สึกของเขาผิดไปจากการประชุมครั้งแรกของพวกเขา. หยางเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งและมีความลังเลใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็เอาอะไรบางอย่างจากกระเป๋าเสื้อของเขา . กระเป๋าเต้านมขนาดเล็กตามธรรมชาติไม่สามารถถืออาวุธดังนั้นคนที่ไม่รักษามันเป็นการกระทำที่เป็นอันตรายและเหนี่ยวไกของเขา เขาก็เงียบ ๆ รอที่จะเห็นสิ่งที่เฉินหยางได้รับการออก. "คุณรู้นี้?" อะไรหยางเฉินเอาออกจากกระเป๋าของเขาเป็นแหวนขนาดเล็กประมาณขนาดของแหวนแต่งงานสามัญ วัสดุแหวนเหมือนแพลทินัม แต่เนื่องจากปีที่ผ่านมาของการสวมใส่เป็นเงามันดูเหมือนจะลดลงอย่างมาก ไม่มีพลอยตกแต่งมันเป็นเพียงแหวนโลหะ แต่สิ่งที่ค่อนข้างแปลกคือบนตัวเรือนแหวนที่มีรูปแบบที่มีความมันวาวหมึกเหมือนรูปแบบซับซ้อนไปยังจุดที่จะทำให้ตาหมุน ...... ถ้าแหวนรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุ้นเคยกับคนได้อย่างรวดเร็วก่อน แล้วเมื่อจู่ ๆ เขาก็เห็นในวงดนตรีของมันผู้ที่แกะสลักอย่างพิถีพิถันคำภาษาละตินเขารู้สึกได้ทันทีหยุดเลือดของเขาและปอดของเขาสำลัก! เขาเคยเห็นแหวนวงนี้มาก่อนในเอกสารในหมู่แก๊งของเขาดำรงอยู่ของแหวนวงนี้เป็น เพียงตำนาน. อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขามักจะไม่ได้เห็นแหวนวงนี้ไปตลอดชีวิตของพวกเขาทั้งพวกเขาจะต้องจำได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำภาษาละตินสลักในภายใน คำภาษาละตินเหล่านี้ถูกส่งลงมาโดยชาวโรมันโบราณ มันเป็นภาษาที่ได้จางหายไปนานมาแล้ว แต่ในภาษาลึกลับนี้มีคำมันอาจจะมีการเรียกชื่อซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่กล้าลืมสำหรับชีวิตของพวกเขาทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 70 : อย่านมัสการฉันมากเกินไปบทนี้ได้รับการสนับสนุนจากศูนย์ จากเยอรมัน ขอบคุณครับ( volaretranslations . com )( volaretranslations . com )( volaretranslations . com )เพราะถ้อยคำเวียดนามถูกเข้าใจโดยประชาชนชาวเวียดนามปัจจุบัน หยางเฉินไม่ได้สับคำพูดของเขา ตามที่เขากล่าวว่า " ไปพื้นที่เงียบมากขึ้น และผมจะบอกคุณเกี่ยวกับมัน . "แสงริบหรี่ลงในสายตาของมนุษย์ แต่ในท้ายที่สุด เขาก็พยักหน้า และชี้นิ้วบอกว่าหยางเฉินเพื่อนำทางไม่เข้าใจคำว่า รินคุงรีบถาม " นายยาว นี้มันหมายความว่าอะไร ! ฉันเป็นนายจ้างของคุณ เกิดอะไรขึ้น ! ? ทำไมนายไม่จับเขา ? ฉันจ่ายเงินให้คุณเงิน ! ! ! ! ! ! ! "" อย่ามายุ่งกับผม " คนนามสกุลยาวยกทะเลทรายนกอินทรีในมือของเขา ปากกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากของมืดทันที หลินคุนและเขา frostily กล่าวว่า " เราถูกจ้าง โดยคุณ และเราทำงานอย่างไร คุณไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาสั่งเรา "หลินคุงตกใจจนเขาล้มลงกับพื้น บนก้นของเขาสั่นเหงื่อโดยไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกหยางเฉิน ขี้เกียจจ่าย หลินคุงอีกอย่างรวดเร็ว เขาพาผู้ชายไปมุมอื่น หลังจากได้รับการยืนยันว่าไม่มีใครได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาหันไปรอบ ๆและใช้เวียดนาม เขาถาม " ทำไม " ฉลาม " น้ำท่วมมา Huaxia พวกคุณกลัวเปลวเพลิงสีเหลือง " เหล็ก "ได้ยิน " ฉลามชล " น้ำท่วม " เปลวเพลิงสีเหลืองและเหล็ก " ของมนุษย์ม่านตาหด ทะเลทราย นกอินทรีย์ ในมือของเขาก็ชะงักไปที่หัวของหยาง เฉิน เขาแควถามว่า " เจ้าเป็นใคร ! ทำไม ? คุณรู้จักเรา คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเปลวเพลิงสีเหลือง " เหล็ก " ? "หยางเจิ้นส่ายศีรษะพร้อมรอยยิ้มขื่นๆ " ถ้าฉันจากเปลวเพลิงสีเหลืองเหล็ก คุณคิดว่าคุณจะยังมีชีวิตรอดไปจากที่นี่ ? "" แล้วนายเป็นใคร ? " ผู้ชายที่ไม่กล้าที่จะผ่อนคลายเลย คนๆนี้ต่อหน้าเขาให้เขากดขี่ความรู้สึกแปลก ยิ่งเขามองเขามากขึ้น ความรู้สึกของเขาที่เบี่ยงเบนจากการประชุมครั้งแรกของพวกเขาหยางเฉินคิดสักครู่ และด้วยความลังเลเล็กน้อย เขาก็หยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขากระเป๋าหน้าอกเล็กตามธรรมชาติไม่สามารถถืออาวุธ ดังนั้นผู้ชายที่ไม่ถือว่าเป็นการกระทำที่เป็นอันตรายและเหนี่ยวไกปืนของเขา เขาแค่แอบรอดูหยางเฉินกำลังออกมา" คุณจำนี่ได้ไหม? "แล้วหยางเฉิน เอาออกจากกระเป๋าของเขาเป็นแหวนวงเล็ก , เกี่ยวกับขนาดของแหวนธรรมดา วัสดุของแหวนเหมือนแพลทินัม แต่เนื่องจากปีของการสึกหรอของเงาที่ปรากฏจะมากลง ไม่มีพลอยผสม มันก็แค่แหวนโลหะ . แต่ที่ค่อนข้างแปลก คือ บนแหวนมีรูปแบบที่มีหมึกเหมือนเงา รูปแบบมีความซับซ้อน ไปยังจุดที่มันจะทำให้ตาปั่น . . . . . . .ถ้าแหวนสึกคุ้นเคยกับคนที่มองแวบแรกแล้วเมื่อมองผ่านๆ เขาชะงักที่วงดนตรีของมัน ผู้ซึ่งจารึกภาษาละตินคำ เขาก็รู้สึกว่าเลือดหยุด และปอดสำลัก !เขาเห็นแหวนวงนี้มาก่อน ในเอกสาร ในแก๊งของเขา การมีอยู่ของแหวนวงนี้ เป็นแค่ตำนานอย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่จะไม่ได้เห็นแหวนวงนี้ สำหรับชีวิตของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจะต้องจำมัน โดยเฉพาะ ละตินคำสลักไว้ด้านใน คำภาษาละตินเหล่านี้ถูกสืบทอดโดยชาวโรมันโบราณ มันเป็นภาษาที่จางหายไปนานแล้ว แต่ในภาษาลึกลับ มีคำคำหนึ่ง มันก็อาจจะเรียกเป็นชื่อ ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่กล้าลืมสำหรับชีวิตของพวกเขาทั้ง