Everyone looked at the boy's hair.

Everyone looked at the boy's hair. It was purple, like before. But everyone extra checked.



The boy looked down, he wanted to say more, but it looked like he wasn't allowed to.



Buruma gasped and looked at the boy again. She stared at his jacket for a while and said, "Isn't that the trademark of my family's Capsule Corporation?" The boy looked at her, then Buruma continued, "How come? Are you one of our employee's?"



The boy smiled nervously, "That's not entirely true...."



"That's a secret too? Then are you name and age also a private matter?" Buruma asked.



The kid looked down, avoiding eye-contact, "I can't tell you my name. But, i can say im 17 years old."



"17..." Buruma repeated after him.



"Not being able to tell us his name is a little strange..." Tenshinhan said to Yamucha.



"Yeah, there's no reason for him to keep that one from us. He's an odd one..." Yamucha said with his hands on his hips.



I stared quietly at the boy. What was so secret about him?



"Hey, lets cut out the questions, we're making him feel awkward." Buruma said waving his arms around, "After all, this kid saved us, and the Earth aswell."

Gohan smiled widely, "Right!"

So we all waited for a while... Sitting in some waste land, in the middle of nowhere..

It was quiet, i stood alone from the other's, then Gohan walked up to me "Um, Piccolo-san? Iv'e been wanting to ask you for sometime now..."

"What?" I asked, not turning around.

"Back a year ago... When Dende and the other Namekian's moved to their new planet..... Why didn't you go with them Piccolo-san?" Gohan asked.

"There's no great reason." I said. Gohan looked confused, I smiled, "I just wouldn't be able to put up with their dull, uninspiring lifestyle." I explained. That was part true. But there were a lot more reason's to why i wanted to stay on Earth instead of my people's planet.

I'll get into that later though..

"So even now, your passing each day with your harsh training?" Gohan asked.

"You might say that." I replied.

Buruma leaned next to Kuririn, "You know, Vejiita's also gone all day long." I heard her whisper. I could hear her, no one else could... "Im sure he's off somewhere training hard."

"Yeah. I guess even now he's thinking of defeating Gokuh." Kuririn said, then looked at Vejiita, "That guy bears an incredibly high level of pride, since he was the prince of all Saiyajin's, i hear."

"Say," Buruma whispered, "Don't you think there's a resemblance?"

"What do you mean?" He asked.

"Between that unusual boy and Vejiita. Look, there's something about them..." She said, a little more quietly.

Kuririn looked at both of them, "I don't know, maybe there is something similar about them..... But i think their disposition's are completely different..." He said thoughtfully.

After another while, the boy stood up and looked at his watch, "Three hours have passed. Son Gokuh-san should be landing any moment now."

Kuririn and Buruma stood up, "Really?!" They asked.

The boy stared up at the sky patiently.

Then i felt something. It was strong, and it was approaching us, fast.

"Its true!" Chaozu called out, looking up. By now, everyone felt the KI.

"I feel it! I can feel his KI!" Tenshinhan shouted.

"He's coming!" Kuririn said loudly.

"There's something coming, that's for sure!" Yamucha said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Everyone looked at the boy's hair. It was purple, like before. But everyone extra checked. The boy looked down, he wanted to say more, but it looked like he wasn't allowed to. Buruma gasped and looked at the boy again. She stared at his jacket for a while and said, "Isn't that the trademark of my family's Capsule Corporation?" The boy looked at her, then Buruma continued, "How come? Are you one of our employee's?" The boy smiled nervously, "That's not entirely true...." "That's a secret too? Then are you name and age also a private matter?" Buruma asked. The kid looked down, avoiding eye-contact, "I can't tell you my name. But, i can say im 17 years old." "17..." Buruma repeated after him. "Not being able to tell us his name is a little strange..." Tenshinhan said to Yamucha. "Yeah, there's no reason for him to keep that one from us. He's an odd one..." Yamucha said with his hands on his hips. I stared quietly at the boy. What was so secret about him? "Hey, lets cut out the questions, we're making him feel awkward." Buruma said waving his arms around, "After all, this kid saved us, and the Earth aswell."Gohan smiled widely, "Right!"So we all waited for a while... Sitting in some waste land, in the middle of nowhere..It was quiet, i stood alone from the other's, then Gohan walked up to me "Um, Piccolo-san? Iv'e been wanting to ask you for sometime now...""What?" I asked, not turning around."Back a year ago... When Dende and the other Namekian's moved to their new planet..... Why didn't you go with them Piccolo-san?" Gohan asked."There's no great reason." I said. Gohan looked confused, I smiled, "I just wouldn't be able to put up with their dull, uninspiring lifestyle." I explained. That was part true. But there were a lot more reason's to why i wanted to stay on Earth instead of my people's planet.I'll get into that later though.."So even now, your passing each day with your harsh training?" Gohan asked."You might say that." I replied.Buruma leaned next to Kuririn, "You know, Vejiita's also gone all day long." I heard her whisper. I could hear her, no one else could... "Im sure he's off somewhere training hard.""Yeah. I guess even now he's thinking of defeating Gokuh." Kuririn said, then looked at Vejiita, "That guy bears an incredibly high level of pride, since he was the prince of all Saiyajin's, i hear.""Say," Buruma whispered, "Don't you think there's a resemblance?""What do you mean?" He asked."Between that unusual boy and Vejiita. Look, there's something about them..." She said, a little more quietly.Kuririn looked at both of them, "I don't know, maybe there is something similar about them..... But i think their disposition's are completely different..." He said thoughtfully.After another while, the boy stood up and looked at his watch, "Three hours have passed. Son Gokuh-san should be landing any moment now."Kuririn และ Buruma ยืนขึ้น "จริง ๆ !" เขาก็ถามเด็กเริ่มขึ้นท้องฟ้าทนแล้วผมรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง ก็แข็งแรง และมันมีกำลังเรา ได้อย่างรวดเร็ว"ของจริง" Chaozu เรียกว่า หา โดยตอนนี้ ทุกคนรู้สึกกี่"ฉันรู้สึกมัน สามารถรู้สึกกี่เขา" Tenshinhan ตะโกน"เขาจะมา" Kuririn ดังกล่าว"มีบางสิ่งบางอย่างมา ที่แน่" Yamucha กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนมองไปที่ผมของเด็ก มันเป็นสีม่วงเหมือนก่อน แต่ทุกคนเป็นพิเศษการตรวจสอบ. เด็กมองลงไปเขาอยากจะพูดมากขึ้น แต่มันดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้. Buruma อ้าปากค้างและมองไปที่เด็กอีกครั้ง เธอจ้องมองมาที่แจ็คเก็ตของเขาในขณะที่และกล่าวว่า "ไม่ว่าเครื่องหมายการค้าของ บริษัท แคปซูลครอบครัวของฉันได้หรือไม่" เด็กชายมองไปที่เธอแล้ว Buruma ต่อไปว่า "มาได้อย่างไร? คุณเป็นหนึ่งในพนักงานของเราหรือไม่" เด็กยิ้มประหม่า "นั่นไม่เป็นความจริงอย่างสิ้นเชิง .... " "นั่นเป็นความลับมากเกินไปหรือไม่แล้วคุณชื่อและอายุยัง เป็นเรื่องส่วนตัว " Buruma ถาม. เด็กมองลงไปหลีกเลี่ยงการติดต่อตา "ผมไม่สามารถบอกชื่อของฉัน. แต่ฉันสามารถพูด im อายุ 17 ปี." "17 ... " Buruma ซ้ำหลังจากเขา. "ไม่สามารถที่จะ บอกให้เราทราบชื่อของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยแปลก ... "Tenshinhan กล่าวว่า Yamucha. "ใช่มีเหตุผลสำหรับเขาที่จะเก็บหนึ่งจากเราว่าไม่มี. เขาแปลก ... " Yamucha กล่าวด้วยมือของเขาที่สะโพกของเขา. ฉัน จ้องมองอย่างเงียบ ๆ ที่เด็ก อะไรคือสิ่งที่เป็นความลับเกี่ยวกับเขา? "เฮ้ช่วยให้ตัดออกจากคำถามที่เรากำลังทำให้เขารู้สึกอึดอัด." Buruma กล่าวโบกแขนของเขาไปรอบ ๆ "หลังจากที่ทุกเด็กคนนี้ช่วยเราให้รอดและโลกเช่นกัน." ฮานยิ้มอย่างกว้างขวาง "ใช่" ดังนั้นเราทุกคนรอคอย ... ในขณะนั่งอยู่ในถิ่นทุรกันดารบางส่วนในช่วงกลางของ ไม่มีที่ไหนเลย .. มันเป็นที่เงียบสงบฉันยืนอยู่คนเดียวจากที่อื่น ๆ แล้วฮานเดินมาหาผม "อืม Piccolo ซัง? รับ Iv'e ต้องการที่จะขอให้คุณสำหรับบางครั้งตอนนี้ ... " "คืออะไร" ผมถามไม่ได้หันกลับมา. "กลับปีที่ผ่านมา ... เมื่อ Dende และ Namekian อื่น ๆ ย้ายไปยังดาวเคราะห์ใหม่ของพวกเขา ..... ทำไมคุณไม่ไปกับพวกเขา Piccolo ซัง?" ฮานถาม. "มีเหตุผลที่ดีไม่ได้." ฉันพูดว่า ฮานดูสับสนฉันยิ้ม "ผมก็จะไม่สามารถที่จะทนกับหมองคล้ำของพวกเขาดำเนินชีวิตที่น่าเบื่อ." ผมอธิบาย นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริง แต่มีเหตุผลมากขึ้นเป็นสาเหตุที่ฉันต้องการที่จะอยู่บนโลกเป็นดาวเคราะห์แทนคนของฉัน. ฉันจะได้รับในภายหลังว่า แต่ .. "ดังนั้นแม้ตอนนี้ผ่านไปในแต่ละวันของคุณด้วยการฝึกอบรมที่รุนแรงของคุณ" ฮานถาม. "คุณอาจจะบอกว่า." ผมตอบ. Buruma โน้มถัดจาก Kuririn "คุณจะรู้ว่า Vejiita ยังไปตลอดทั้งวัน." ผมได้ยินเสียงกระซิบของเธอ ฉันสามารถได้ยินเสียงของเธอไม่มีใครทำได้ ... "Im แน่ใจว่าเขาออกจากการฝึกอบรมที่ใดที่หนึ่งยาก." "ใช่. ผมคิดว่าแม้ตอนนี้เขาคิดในการเอาชนะ Gokuh." Kuririn กล่าวแล้วมองไปที่ Vejiita "ผู้ชายที่หมีในระดับสูงอย่างไม่น่าเชื่อของความภาคภูมิใจเพราะเขาเป็นเจ้าชายของทุก Saiyajin ของฉันได้ยิน." "พูดว่า" Buruma กระซิบ "คุณไม่คิดว่ามีความคล้ายคลึงกันหรือไม่" "คุณหมายถึงอะไร?" เขาถาม. "ระหว่างที่เด็กที่ผิดปกติและ Vejiita. มองว่ายังมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขา ... " เธอกล่าวว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเงียบ ๆ . Kuririn มองที่ทั้งสองของพวกเขา "ผมไม่ทราบว่าอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกันเกี่ยวกับพวกเขา ..... แต่ผมคิดว่าการจำหน่ายของพวกเขามีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ... "เขากล่าวว่าความคิด. หลังจากที่ในขณะที่อีกเด็กลุกขึ้นยืนและมองไปที่นาฬิกาของเขา "สามชั่วโมงผ่านไป. บุตร Gokuh ซังควรจะเชื่อมโยงไปถึงช่วงเวลาใด ขณะนี้. " Kuririn และ Buruma ยืนขึ้น "จริงเหรอ ?!" พวกเขาถาม. เด็กจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอดทน. แล้วผมรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง มันเป็นที่แข็งแกร่งและมันก็ใกล้เข้ามาเราได้อย่างรวดเร็ว. "จริงของมัน!" Chaozu เรียกว่าออกเงยหน้าขึ้นมอง โดยขณะนี้ทุกคนรู้สึก KI. "ผมรู้สึกว่ามัน! ฉันรู้สึกได้ว่า KI ของเขา!" Tenshinhan ตะโกน. "เขามา!" Kuririn ดังกล่าว. "มีบางสิ่งบางอย่างที่จะมาเป็นที่แน่นอน!" Yamucha กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนมองไปที่ผมของเด็ก มันเป็นสีม่วงเหมือนเมื่อก่อน แต่ทุกคนพิเศษ . .



เด็กมองลงไป เขาอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้



buruma อ้าปากค้างและมองเด็กหนุ่มอีกครั้ง เธอจ้องไปที่เสื้อของเขาสักพัก แล้วกล่าวว่า " นั่นเป็นเครื่องหมายการค้าของ บริษัท ของครอบครัวของฉันแคปซูล ? เด็กหนุ่มมองเธอแล้ว buruma ต่อว่า " ทำไม ?คุณเป็นหนึ่งในพนักงานของเรา ?



หนุ่มยิ้มอย่างตื่นเต้น " มันไม่เป็นความจริงเลย . . . . . . . "



" มันเป็นความลับด้วย ? แล้วคุณชื่อและอายุก็เป็นเรื่องส่วนบุคคล ? buruma ถาม



เด็กมองลง ไม่กล้าสบตา " ผมไม่สามารถบอกคุณชื่อของฉัน แต่ ฉันสามารถ อิม อายุ 17 ปี บอกว่า "



" 17 . . . . . . . " buruma ซ้ำหลังจากเขา .



" ไม่สามารถบอกเราชื่อแปลกๆ . . . . . . ." tenshinhan บอกว่า yamucha .



" ใช่ ไม่มีเหตุผลที่เขาจะเอาจากเรา เขาเป็นคนประหลาด . . . . . . . " yamucha กล่าวว่ามือของเขาสะโพก



ฉันจ้องมองเงียบๆที่เด็ก อะไรคือความลับที่เกี่ยวกับเขา



" เฮ้ ให้ตัดคำถาม เรากำลังทำให้เขาอึดอัด กล่าวว่า " buruma โบกแขนของเขารอบ หลังจากทั้งหมด เด็กนี่ช่วยเราและโลกเช่นกัน "

โกฮังยิ้มอย่างกว้างขวาง" ใช่ ! "

เราก็เลยรอสักพัก . . . . . . . นั่งอยู่ในที่ดินเสียในกลางไม่มีที่ไหนเลย . . . . . . .

มันก็เงียบ ฉันยืนอยู่คนเดียวจากคนอื่นแล้วโกฮังเดินมาหาฉัน " เอ่อ พิคโกโร่ซัง ? iv'e อยากจะถามคุณบ้างแล้ว . . . . . . . "

" อะไร " ฉันถาม ไม่ได้เปลี่ยนรอบ ๆ

" กลับมาเมื่อปีที่แล้ว . . . . . . . เมื่อเดนเด้ และ namekian อื่นย้ายไปอยู่ . . . . . ดาวดวงใหม่ของพวกเขาทำไมคุณไม่ไปกับพวกพิคโกโร่ซัง ? " โกฮังถาม

" มีเหตุผลที่ดี . " โกฮังมองงงๆ แล้วก็ยิ้ม ผมก็ไม่สามารถทนกับชีวิตก็ยังไม่เข้าตาของพวกเขาน่าเบื่อ " ฉันอธิบาย นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริง แต่มีเหตุผลมากขึ้นที่จะทำให้ฉันต้องการที่จะอยู่บนโลกแทนดาวของผม คนอื่น

ฉันจะเข้าไปทีหลัง แต่ . . . . . . .

" ตอนนี้ของคุณผ่านในแต่ละวัน ด้วยการฝึกอบรมที่รุนแรงของคุณ ? " โกฮังถาม

" คุณอาจจะพูดว่า " ผมตอบกลับไป

buruma พิงข้างๆคูริริน " คุณรู้ไหม vejiita ก็หายไปทั้งวัน ฉันได้ยินเสียงกระซิบของเธอ ฉันได้ยินเสียงของเธอ ไม่มีใครสามารถ . . . ฉันแน่ใจว่าเขาออกไปฝึกหนัก "

" ครับ ฉันเดาว่าตอนนี้เขาคิดจะเอาชนะ gokuh " คูริรินพูดแล้วมอง vejiita ," ไอ้หมีระดับสูงอย่างภาคภูมิใจ เพราะเขาเป็นเจ้าชายของ saiyajin ผมฟัง "

" พูด " buruma กระซิบว่า " คุณไม่คิดว่ามันมีจริง ?

" คุณหมายถึงอะไร ? เขาถาม

" ระหว่างที่ผิดปกติ บอย และ vejiita . ฟังนะ มีบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขา . . . . . . . " เธอกล่าวว่า อีกหน่อยเงียบๆ

คุริรินมองทั้งคู่ " ฉันไม่รู้อาจจะมีบางอย่างที่คล้ายกันเกี่ยวกับพวกเขา . . . . . แต่ ฉันคิดว่า พวกเขาเป็นนิสัยจะต่างกัน . . . . . . . " เขากล่าวอย่างครุ่นคิด

หลังจากที่ในขณะที่อื่น เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วมองนาฬิกา " สามชั่วโมงผ่านไป ลูกชาย gokuh ซานควรจะเชื่อมโยงไปถึงณ ตอนนี้ "

และคุริริน buruma ยืนขึ้น " จริงๆ ? ! " เขาถาม

เด็กจ้องขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างอดทน

แล้วผมรู้สึกบางอย่างมันแรง มันเข้าใกล้เรา เร็ว

" ของจริง " จาวสึเรียก มองขึ้น ตอนนี้ทุกคนรู้สึกกิ

" ผมรู้สึกมัน ! ผมรู้สึกได้ว่า คิ ของเขา tenshinhan ตะโกน

" มันมาแล้ว ! " คูริรินพูดเสียงดัง

" มีอะไรมาน่ะ ! " yamucha กล่าว