II. TEACHING GRAMMAR It is a fact t

II. TEACHING GRAMMAR
It is a fact that while teaching tenses we teach grammar of the language in question. Ur (1996) defines grammar as “the way words are put together to make correct sentences (p.75)”. Radford (1998) characterises grammar as the study of the principles which govern the formation and interpretation of words, phrases and sentences. To Crystal (1992) Grammar is a systematic analysis of a language (p.158). It has also been known that grammar is traditionally divided into morphology and syntax.
We can say that grammar is abstract in the mind and it becomes concrete in the use. That is to say, it is something that is somewhere in the brain and turns out to be concrete in using. Moreover, it is the study of grammatical competence which means tacitly knowing about the grammar of a language. To introduce a technical term, we might say that native speakers have grammatical competence in their native language; by this we mean that they have tacit knowledge of their language. In other words, they are aware of how to form and interpret words, phrases and sentences in the language. So human beings have no conscious awareness of the psychological processes involved in speaking and understanding a language.
In a word, a grammar of a language is a model of the competence of fluent speaker of the language, and competence is reflected in intuitions about grammaticality and interpretation. A grammar of a given language is descriptive adequate if it correctly describes whether any given string of words in a language is or isn't grammatical, and also correctly describes what interpretations the relevant string has (Radford, 1997).

III. PROBLEMS IN TEACHING TENSES
Tense is a matter of inflection that is the changing of the shape of a verb by adding or not adding a morpheme. It should be borne in mind that "tense" and "time” are not to be regarded as synonymous in English. The term "tense" is used to refer to a verb form, not to chronological time (Graver, 1986, p.50). English verbs are used to express the aspect (simple, continuous or perfect) of an action or event. To some linguists, structurally speaking, there are two main tenses; present and past. Future is included in the present. On the other hand, most of the linguists state that there are three tenses in English; present, past and future. There are some problems arising in the learning of the use of these forms because of the first language interference and existing distinctions in a different way.
The choice of verb form (simple, continuous, perfect) made by English speaker depends on many factors, and not on a rigid set of grammatical rules. For the foreign language learner it seems to be quite difficult to be able to use the language appropriately for the appropriate situations. As they haven‟t developed on the stressed points efficiently they fail to get the message across. Now, let's examine some of the tenses causing difficulties for learners to learn through the results obtained from the research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

II. การสอนไวยากรณ์ มันเป็นความจริงที่ว่า ในขณะที่การเรียนการสอนครบถ้วนตั้งแต่กาลของ เราสอนไวยากรณ์ของภาษาสอบถาม ของคุณ (1996) กำหนดไวยากรณ์เป็นทางคำพูดจะใส่กันให้แก้ไขประโยค (p.75)" ราด (1998) ลักษณะไวยากรณ์เป็นการศึกษาหลักซึ่งควบคุมการก่อตัวและการตีความของคำ วลี และประโยค เป็นการวิเคราะห์ระบบของภาษา (p.158) คริสตัล (1992) ไวยากรณ์ มันได้ยังรับทราบว่า ไวยากรณ์ดั้งเดิมแบ่งเป็นสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ เราสามารถพูดได้ว่า ไวยากรณ์เป็นนามธรรมในใจ และมันกลายเป็นคอนกรีตที่ใช้ กล่าวคือ มันเป็นสิ่งที่มีอยู่ในสมอง และจะออกมาเป็นรูปธรรมในการใช้ นอกจากนี้ มันเป็นการศึกษาความสามารถทางไวยากรณ์ซึ่งหมายความว่า tacitly รู้ไวยากรณ์ของภาษา แนะนำระยะทางเทคนิค เราอาจพูดได้ว่า เจ้ามีความสามารถทางไวยากรณ์ในภาษา โดยที่นี้ เราหมายถึง ว่า พวกเขามีความรู้ภาษาของพวกเขาโดยปริยาย ในคำอื่น ๆ พวกเขาจะรู้วิธีการรูปแบบ และแปลคำ วลี และประโยคในภาษา ดังนั้น มนุษย์มีความตระหนักใส่ใจกระบวนการทางจิตวิทยาในการพูด และเข้าใจภาษา ใน word ไวยากรณ์ของภาษาเป็นรูปแบบของความสามารถของลำโพงที่คล่องภาษา และความสามารถที่ยอดในสัญชาติญาณเกี่ยวกับ grammaticality และการตีความ ไวยากรณ์ของภาษาที่ให้คือพอมันถูกอธิบายว่า สายอักขระที่กำหนดใด ๆ ของคำในภาษา หรือไวยากรณ์ไม่ได้ และยังถูกอธิบายตีความอะไรสายอักขระที่เกี่ยวข้องมี (ราด 1997) III. ปัญหาในการเรียนการสอนครบถ้วนตั้งแต่กาลของ ตึงเครียดเป็นเรื่องของโรคติดเชื้อที่มีการเปลี่ยนแปลงของรูปร่างของคำกริยา โดยการเพิ่ม หรือไม่เพิ่มเป็น morpheme มันควรจะแบกรับทราบว่า "เครียด" และ "เวลา" จะไม่ถือเป็นความหมายเหมือนในภาษาอังกฤษ คำ "เครียด" ที่ใช้ในการอ้างถึงฟอร์มกริยา ไม่ให้ตามลำดับเวลาเวลา (Graver, 1986, p.50) คำกริยาภาษาอังกฤษจะใช้เพื่อแสดงด้าน (ง่าย ต่อเนื่อง หรือสมบูรณ์) ของการกระทำหรือเหตุการณ์ ภาษาศาสตร์บาง โครงสร้างการพูด มีสองหลักกาล ปัจจุบันและอดีต อนาคตอยู่ในปัจจุบัน บนมืออื่น ๆ ส่วนใหญ่ของภาษาศาสตร์ที่รัฐว่า มีสามกาลภาษาอังกฤษ ปัจจุบัน อดีต และอนาคต มีบางปัญหาที่เกิดขึ้นในการเรียนรู้การใช้งานของแบบฟอร์มเหล่านี้เนื่องจากภาษาแรกรบกวนและความแตกต่างที่มีอยู่ในวิธีแตกต่างกัน เลือกฟอร์มคำกริยา (ที่สมบูรณ์แบบง่าย ต่อ เนื่อง ) โดยภาษาขึ้นอยู่ กับปัจจัยหลายอย่าง และไม่แข็งชุดของกฎไวยากรณ์ สำหรับผู้เรียนภาษาต่างประเทศ ก็ดูเหมือนจะค่อนข้างยากที่จะสามารถใช้ภาษาอย่างเหมาะสมสำหรับสถานการณ์ที่เหมาะสม ขณะที่พวกเขา haven‟t พัฒนาจุดเน้นมีประสิทธิภาพพวกเขาล้มเหลวที่จะได้รับข้อความผ่าน ตอนนี้ ขอตรวจสอบบางส่วนของกาลก่อให้เกิดปัญหาสำหรับผู้เรียนเรียนรู้ผ่านผลลัพธ์ที่ได้จากการวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งที่สอง การสอนไวยากรณ์
มันเป็นความจริงว่าในขณะที่การเรียนการสอนกาลเราสอนไวยากรณ์ของภาษาในคำถาม เออร์ (1996) กำหนดไวยากรณ์เป็น "คำพูดวิธีการที่จะใส่กันเพื่อให้ประโยคที่ถูกต้อง (หน้า 75)" ราด (1998) ลักษณะพิเศษไวยากรณ์ศึกษาหลักการที่ควบคุมการสร้างและการแปลความหมายของคำวลีและประโยค คริสตัล (1992) ไวยากรณ์คือการวิเคราะห์ระบบของภาษา (p.158) นอกจากนี้ยังได้รับทราบว่าไวยากรณ์ถูกแบ่งออกเป็นลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์
เราสามารถพูดได้ไวยากรณ์ที่เป็นนามธรรมในใจและมันจะกลายเป็นรูปธรรมในการใช้งาน นั่นคือจะบอกว่ามันเป็นสิ่งที่เป็นหนึ่งในสมองและจะออกมาเป็นรูปธรรมในการใช้ นอกจากนี้ยังมีการศึกษาความสามารถทางไวยากรณ์โดยปริยายซึ่งหมายถึงการรู้เกี่ยวกับไวยากรณ์ของภาษาที่ ที่จะแนะนำระยะทางเทคนิคเราอาจจะบอกว่าเจ้าของภาษาที่มีความสามารถทางไวยากรณ์ในภาษาพื้นเมืองของพวกเขา; จากนี้เราหมายถึงว่าพวกเขามีความเงียบของภาษาของพวกเขา ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขามีความตระหนักในวิธีการแบบฟอร์มและแปลความหมายคำวลีและประโยคในภาษาที่ ดังนั้นมนุษย์ไม่มีสติรับรู้ของกระบวนการทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องในการพูดและความเข้าใจภาษา
ในคำไวยากรณ์ของภาษาเป็นรูปแบบของความสามารถของลำโพงได้อย่างคล่องแคล่วของภาษาและความสามารถในการสะท้อนให้เห็นในสัญชาติญาณเกี่ยวกับ grammaticality และการตีความ ไวยากรณ์ของภาษาได้รับการบรรยายเพียงพอถ้ามันถูกต้องอธิบายว่าสตริงที่กำหนดใด ๆ ของคำในภาษาที่เป็นหรือไม่ไวยากรณ์และยังอธิบายถึงสิ่งที่ถูกต้องตีความสตริงที่เกี่ยวข้องมี (ราด 1997)

III ปัญหาการเกร็งสอน
Tense เป็นเรื่องของโรคติดเชื้อที่มีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างของคำกริยาโดยการเพิ่มหรือไม่เพิ่มหน่วยที่ มันควรจะเป็นพาหะในใจว่า "เครียด" และ "เวลา" จะไม่ได้รับการยกย่องว่าเป็นความหมายเหมือนกันในภาษาอังกฤษ. คำว่า "เครียด" จะใช้ในการอ้างถึงคำกริยารูปที่ไม่ลำดับเหตุการณ์เวลา (แกะสลัก, 1986 หน้า 50 .) คำกริยาภาษาอังกฤษที่ใช้ในการแสดงด้าน (ง่ายต่อเนื่องหรือที่สมบูรณ์แบบ) ของการกระทำหรือเหตุการณ์ที่นักภาษาศาสตร์บางโครงสร้างการพูดมีสองกาลหลัก.. อดีตและปัจจุบันในอนาคตจะรวมอยู่ในปัจจุบันในอื่น ๆ . มือส่วนใหญ่ของนักภาษาศาสตร์รัฐว่ามีสามกาลในภาษาอังกฤษ. ปัจจุบันอดีตและอนาคตมีปัญหาบางอย่างที่เกิดขึ้นในการเรียนรู้ของการใช้รูปแบบเพราะการแทรกแซงของภาษาและความแตกต่างที่มีอยู่ในทางที่แตกต่างกันเหล่านี้มี.
ทางเลือกของรูปแบบคำกริยา (ง่ายต่อเนื่องที่สมบูรณ์แบบ) ทำโดยพูดภาษาอังกฤษขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการและไม่ได้อยู่ในชุดที่เข้มงวดของกฎไวยากรณ์. สำหรับผู้เรียนภาษาต่างประเทศก็น่าจะเป็นเรื่องยากมากที่จะสามารถใช้ภาษาที่เหมาะสมสำหรับ สถานการณ์ที่เหมาะสม. ขณะที่พวกเขาสวรรค์ "T พัฒนาบนจุดเน้นประสิทธิภาพพวกเขาล้มเหลวที่จะได้รับข้อความผ่าน ตอนนี้ขอตรวจสอบของกาลที่ก่อให้เกิดความยากลำบากสำหรับผู้เรียนที่จะเรียนรู้ผ่านผลที่ได้รับจากการวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การสอนไวยากรณ์มันเป็นความจริงที่ว่า ขณะที่สอน กาล เราสอนไวยากรณ์ของภาษาในคำถาม ur ( 1996 ) กำหนดไวยากรณ์เป็น " คำพูดใส่กันเพื่อสร้างประโยคที่ถูกต้อง ( p.75 ) " แรดฟอร์ด ( 1998 ) เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหราของไวยากรณ์เป็นศึกษาหลักการที่ควบคุมการสร้างและการตีความหมายของคำ วลี และประโยค คริสตัล ( 1992 ) ไวยากรณ์ คือ การวิเคราะห์ระบบของภาษา ( p.158 ) มันยังได้รับทราบว่า ไวยากรณ์เป็นประเพณีแบ่งออกเป็นโครงสร้างและไวยากรณ์ .เราสามารถพูดได้ว่าไวยากรณ์ที่เป็นนามธรรมในจิตใจ และมันก็กลายเป็นรูปธรรมในการใช้ นั่นคือการบอกว่ามันเป็นสิ่งที่อยู่ในสมอง และเปิดออกอย่างเป็นรูปธรรม ในการใช้ นอกจากนี้การศึกษาความสามารถทางไวยากรณ์ซึ่งหมายความเป็นนัยๆว่าเกี่ยวกับไวยากรณ์ของภาษา แนะนำศัพท์ทางเทคนิค เราอาจพูดได้ว่า เจ้าของภาษามีความสามารถทางไวยากรณ์ในภาษาของตน โดยครั้งนี้เราหมายความ ว่า พวกเขามีความรู้ฝังลึกของภาษาของพวกเขา ในคำอื่น ๆที่พวกเขาจะตระหนักถึงวิธีการแบบฟอร์มและแปลคำ วลี และประโยคในภาษา ดังนั้น มนุษย์ไม่มีการรับรู้สติของกระบวนการทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องในการพูดและความเข้าใจภาษาในคำ และไวยากรณ์ของภาษาเป็นรูปแบบของความสามารถของลำโพงที่คล่องแคล่วของภาษา และความสามารถสะท้อนสัญชาตญาณเกี่ยวกับ grammaticality และการตีความ ไวยากรณ์ของภาษาบรรยายให้เพียงพอ ถ้ามันถูกอธิบายว่าสตริงที่กำหนดใด ๆของคำในภาษาคือไวยากรณ์ หรือไม่ และยัง ถูกต้อง อธิบายว่า การตีความข้อความที่เกี่ยวข้องได้ ( แรดฟอร์ด , 1997 )ปัญหาในการสอน .ตึงเครียดเป็นเรื่องของโรคติดเชื้อที่เปลี่ยนรูปของกริยาโดยเติมหรือไม่เติมหน่วยคำ . มันควรจะเป็นพาหะในใจว่า " เครียด " และ " เวลา " จะไม่ถือว่าตรงกันในภาษาอังกฤษ คำว่า " เครียด " ถูกใช้เพื่ออ้างถึงกริยาแบบไม่ลำดับเวลา ( นักแกะสลัก , 1986 p.50 ) คำกริยาภาษาอังกฤษที่ใช้แสดงลักษณะ ( ง่ายต่อเนื่อง หรือสมบูรณ์ ) ของการกระทำหรือเหตุการณ์ นักภาษาศาสตร์บางโครงสร้างการพูด , มี 2 กาลหลัก ปัจจุบันและอดีต อนาคตอยู่ในปัจจุบัน บนมืออื่น ๆส่วนใหญ่ของนักภาษาศาสตร์ระบุว่ามีสามกาลในภาษาอังกฤษปัจจุบัน อดีต และอนาคต มีบางปัญหาที่เกิดขึ้นในการเรียน การใช้รูปแบบเหล่านี้เพราะภาษาที่หนึ่ง การแทรกสอดและความแตกต่างที่มีอยู่ในวิธีที่แตกต่างทางเลือกของรูปแบบกริยา ( ง่ายอย่างต่อเนื่องที่สมบูรณ์แบบ ) ทำโดยพูดภาษาอังกฤษนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ไม่ใช่ชุดเข้มงวดของกฎทางไวยากรณ์ สำหรับผู้เรียนภาษาต่างประเทศดูเหมือนว่าจะค่อนข้างยากที่จะสามารถใช้ภาษาได้อย่างเหมาะสมกับสถานการณ์ที่เหมาะสม ขณะที่พวกเขายัง‟ T พัฒนาบนเน้นจุดได้อย่างมีประสิทธิภาพ พวกเขาล้มเหลวที่จะได้รับข้อความข้าม ตอนนี้ให้ตรวจสอบบางส่วนของกาลที่ก่อให้เกิดปัญหาสำหรับผู้เรียนที่จะเรียนรู้ผ่าน ผลที่ได้จากการวิจัย