The estimates presented in Table 2

The estimates presented in Table 2 and Figure 5 ignore the potentially
offsetting increase in women’s labor force participation illustrated in Figure 4. We
did not include women’s labor force participation rates in our initial model since
they may reflect choices (and so be a function of the poverty rate), rather than
reflecting primarily prices or constraints like our measures of unemployment and
wages. To examine the importance of the trend toward increasing female employment,
however, we add the fraction of women between the ages of 25 and 64 who
are employed to our regression model.8 Columns 4–6 of Table 2 show how this
addition changes the estimated effects of our labor market variables. The inclusion
of the female employment variable has virtually no effect on the other estimated
labor market coefficients prior to 1980 and very little effect on the estimates in the
post-1980 period. At the same time, the female employment variable itself is
strongly negatively correlated with the poverty rate in the later period (with no
significant impacts in the earlier period). Using the coefficients in column 6, we
again create counter factual poverty rates for each year, this time using the female
employment rate along with the labor market variables. This predicted poverty rate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละเว้นการประเมินที่แสดงในตารางที่ 2 และรูปที่ 5 อาจออฟเซ็ตในการมีส่วนร่วมในการบังคับใช้แรงงานสตรีแสดงในรูปที่ 4 เราไม่มีสตรีแรงงานบังคับร่วมราคาในรุ่นของเราเริ่มต้นตั้งแต่พวกเขาอาจสะท้อนถึงตัวเลือก (และดังนั้น เป็นฟังก์ชันของอัตราความยากจน), rather กว่าสะท้อนให้เห็นถึงราคาเป็นหลักหรือข้อจำกัดเช่นงานวัดของเรา และค่าจ้าง การตรวจสอบความสำคัญของการโน้มเพิ่มจ้างงานหญิงอย่างไรก็ตาม เราเพิ่มสัดส่วนของผู้หญิงระหว่างอายุ 25 และ 64 คนพนักงานของเราถดถอย model.8 คอลัมน์ 4-6 แสดงตารางที่ 2 วิธีนี้นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงประเมินผลกระทบของตัวแปรตลาดแรงงานของเรา การรวมการจ้างงานผู้หญิง แปรแทบไม่มีผลกับอื่นประเมินแรงงานค่าสัมประสิทธิ์ตลาดก่อน 1980 และน้อยมากผลการประเมินในการระยะเวลาลง-1980 ในเวลาเดียวกัน เป็นตัวแปรจ้างหญิงเองขอส่ง correlated อัตราความยากจนในระยะหลัง (ที่ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในรอบระยะเวลาก่อนหน้านี้) ใช้สัมประสิทธิ์ในคอลัมน์ 6 เราอีก สร้างอัตราความยากจนจริงเคาน์เตอร์สำหรับแต่ละปี เวลานี้ใช้หญิงอัตราการจ้างงานพร้อมกับตัวแปรตลาดแรงงาน นี้คาดว่า อัตราความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณการแสดงในตารางที่ 2 และรูปที่ 5
ไม่สนใจอาจชดเชยเพิ่มขึ้นในการมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานของผู้หญิงแสดงในรูปที่4
เราไม่ได้รวมกำลังแรงงานของผู้หญิงอัตราการมีส่วนร่วมในรูปแบบครั้งแรกของเราตั้งแต่ที่พวกเขาอาจสะท้อนให้เห็นถึงทางเลือก
(และเพื่อให้การทำงานของที่ อัตราความยากจน)
มากกว่าสะท้อนให้เห็นถึงหลักราคาหรือข้อจำกัด
เช่นมาตรการของเราของการว่างงานและค่าจ้าง เพื่อตรวจสอบความสำคัญของแนวโน้มการจ้างงานที่เพิ่มขึ้นต่อหญิง
แต่เราเพิ่มส่วนของผู้หญิงที่มีอายุระหว่าง 25 และ 64
ที่ที่จะใช้ในการถดถอยของเราmodel.8 คอลัมน์ 4-6 ของตารางที่ 2
แสดงให้เห็นว่านี้นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงโดยประมาณผลกระทบของตัวแปรตลาดแรงงานของเรา รวมของตัวแปรการจ้างงานเพศหญิงมีแทบไม่มีผลกระทบต่อคนอื่น ๆ
ประมาณค่าสัมประสิทธิ์ของตลาดแรงงานก่อนที่จะปี 1980 และผลกระทบน้อยมากในการประมาณการในที่ช่วงหลัง1980 ในเวลาเดียวกันตัวแปรการจ้างงานเพศหญิงตัวเองเป็นอย่างยิ่งความสัมพันธ์เชิงลบกับอัตราความยากจนในช่วงเวลาต่อมา(โดยไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลาก่อนหน้านี้) โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ 6 คอลัมน์เราอีกครั้งสร้างอัตราความยากจนจริงเคาน์เตอร์สำหรับแต่ละปีคราวนี้ใช้เพศหญิงอัตราการจ้างงานพร้อมกับตัวแปรของตลาดแรงงาน นี้คาดการณ์อัตราความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินที่นำเสนอในรูปตาราง 2 และ 5 ละเว้นอาจ
ชดเชยเพิ่มแรงงานสตรีมีส่วนร่วมแสดงในรูปที่ 4 เรา
ไม่ได้รวมถึงอัตราการเข้าร่วมแรงงานของสตรีในแบบของเราเริ่มต้นตั้งแต่
พวกเขาอาจสะท้อนถึงทางเลือก ( และดังนั้นจึงต้องเป็นหน้าที่ของอัตราความยากจนมากกว่า
)สะท้อนให้เห็นถึงหลักราคา หรือข้อจำกัด เช่น มาตรการของการว่างงานและ
ค่าจ้าง ศึกษาความสำคัญของแนวโน้มการจ้างงานเพิ่มหญิง ,
แต่เราเพิ่มสัดส่วนของผู้หญิงที่มีอายุระหว่าง 25 และ 64 ใคร
ใช้แบบจำลองสมการถดถอยของเรา 8 คอลัมน์ 4 – 6 ของตารางที่ 2 แสดงวิธีนี้นอกจาก
เปลี่ยนประมาณผลของตัวแปรของตลาดแรงงานของเรา รวม
ของตัวแปรการจ้างงานสตรีมีแทบจะไม่มีผลในอื่น ๆประมาณ
ตลาดแรงงาน ) ก่อนปี 1980 และผลน้อยมากในการประมาณการในช่วง post-1980
. ในเวลาเดียวกัน , หญิง งานตัวแปรเอง
ขอความสัมพันธ์กับอัตราความยากจนในช่วงหลัง ( ไม่มี
อย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบในช่วงก่อนหน้านี้ )การใช้ค่าสัมประสิทธิ์ในคอลัมน์ 6 เรา
อีกครั้งสร้างเคาน์เตอร์อัตราความยากจนจริงในแต่ละปี คราวนี้ ใช้อัตราการจ้างงานสตรี
พร้อมกับตลาดแรงงานตัวแปร นี้คาดการณ์อัตราความยากจน